ΠΡΟΣ ΡΕΑΛ Ο ΙΜΠΡΑΪΜΟΒΙΤΣ?

Α ρε Πέρεθ τι άλλο θα κάνεις...Ένα ακόμη όνομα προστέθηκε στη λίστα της Ρεάλ. Ο Ζλάταν Ιμπραΐμοβιτς βρίσκεται στο στόχαστρο των "μαδριλένων". Ο Φλορεντίνο Πέρεθ δείχνει έτοιμος να αναλάβει τα ηνία του συλλόγου και να ξαναφτιάξει τους "γκαλάκτικος". Φαίνεται πως δε θα 'χει αντίπαλο στις εκλογές του συλλόγου. Για τον Ιμπρα θα πρέπει η Ρεάλ να δαπανήσει πάνω από 100.000.000 ευρώ! Κι αυτό δεν αποτελεί κανένα πρόβλημα για τους Μαδριλένους. Μάλιστα, εκτός από τα λεφτά για τον Ζλάταν υπάρχει σχέδιο και για άλλες μεταγραφές ύψους 200.000.000 ευρώ! Άρα σύνολο πάνω από 300 εκατομμύρια. Η Λίβερπουλ θα έχει στη διάθεσή της 22,5 εκατομμύρια. Και η Ρεάλ 300! Και κάτι ακόμη...αφού θα υπάρχουν άλλα 200 εκατομμύρια διαθέσιμα, γιατί η Ρεάλ να μην προσπαθήσει να αποκτήσει Ρονάλντο ή Κακά? 'Η καλύτερα, γιατί να μην προσπαθήσει να βάλει στο ρόστερ της και τους δύο?
ΥΓ Αν περισσέψουν χρήματα στη Ρεάλ, ας τα φέρουν κατά Άνφιλντ μεριά για τον Ντάνιελ Άγκερ.

ΕΤΟΙΜΑΖΟΥΝ ΠΡΟΤΑΣΗ 45.000.000 ΓΙΑ ΕΤΟ ΣΤΗ ΣΙΤΥ!

Άλλη μια βόμβα από πλευράς Σίτυ. Ο αγγλικός σύλλογος ετοιμάζεται να προσφέρει 45.000.000 ευρώ στον Σαμουέλ Ετό για να τον κάνει δικό της. Το συμβόλαιο του επιθετικού της Μπαρτσελόνα λήγει σε 14 μήνες, όμως δεν έχει γίνει κουβέντα για ανανέωση μέχρι στιγμής κι όλα είναι πιθανά. Τσέλσι, Τότεναμ και Λίβερπουλ ενδιαφέρονται επίσης για τον Καμερουνέζο, όμως δεν μπορούν να κοντράρουν την πρόταση της Σίτυ. Ο Λαπόρτα έχει μιλήσει με ανθρώπους τη Σίτυ και αναμένονται νεότερα. Αν πραγματοποιηθεί η μεταγραφή αυτή, θα είναι η ακριβότερη στα βρετανικά νησιά καθώς θα σπάσει το ρεκόρ που έγινε με την περσινή μεταγραφή του Ρομπίνιο από τη Ρεάλ Μαδρίτης στη Σίτυ, έναντι του ποσού των 42 εκατομμυρίων ευρώ.

ΞΕΚΙΝΑ Ο ΣΧΕΔΙΑΣΜΟΣ ΓΙΑ ΤΗ ΝΕΑ ΧΡΟΝΙΑ ΣΤΗ ΛΙΒΕΡΠΟΥΛ

Στον Ολυμπιακό υπάρχει σοβαρό ενδεχόμενο φυγής του Βαλβέρδε. Στη Λίβερπουλ έχει αρχίσει ήδη ο σχεδιασμός για τη νέα χρονιά κι ας μην έχει τελειώσει το πρωτάθλημα. Διαφορά Ελλάδας και Ευρώπης, ή καλύτερα Ελλάδας και Αγγλίας. Το μπάτζετ που θα έχει ο Ράφα Μπενίτεθ στη διάθεσή του φτάνει μόλις τα 22,5 εκατομμύρια ευρώ. Ο ίδιος τόνισε πως η Λίβερπουλ θα πρέπει να κινηθεί γρήγορα και με το λιγότερο δυνατό κόστος. Όμως, πόσα να καταφέρει πια αυτή η ομάδα όταν οι κύριοι αντίπαλοί της στην Αγγλία έχουν μπάτζετ τουλάχιστον τριπλάσιο? Τι να κάνει στην Ευρώπη όταν ομάδες όπως η Ρεάλ έχουν μπάτζετ 300 εκατομμύρια ευρώ? Για τη Ρεάλ έτσι ακούγεται, δεν ξέρουμε ακόμη. Πάντως πολλά θα είναι. Στο τέλος θα δανείζονται οι Αμερικανοί ιδιοκτήτες της Λίβερπουλ λεφτά από τη Σίτυ. Πάντα υπάρχει δυνατότητα πώλησης κάποιου παίχτη, ενώ Ντέγκεν και Ντοσένα μάλλον θα αντικρίσουν την πόρτα της εξόδου. Πιθανό να φύγει κι ο Ράιαν Μπάμπελ, που αν συμβεί θα είναι εγκληματικό. Έτσι πιστεύω, καθώς ο Μπάμπελ έχει αρκετές δυνατότητες απλά δεν παίρνει χρόνο συμμετοχής. Στόχοι της ομάδας είναι ο Ραούλ Αλμπιόλ της Βαλένθια, ο Γκλεν Τζόνσον της Πόρτσμουθ, καθώς και ο Άαρον Λένον της Τότεναμ. Τέλος, υπάρχει έντονο ενδιαφέρον για τον Κάρλος Τέβεζ της Μάντσεστερ Γιουνάιτεντ, όμως με αυτά τα λεφτά δεν αγοράζεις ούτε το βρακύ του...

ΔΕΝ ΠΙΣΤΕΥΕΙ ΣΤΟ ΕΠΙΘΥΜΗΤΟ 3-0 Ο ΚΑΣΙΓΙΑΣ

Ο Ίκερ Κασίγιας δεν πιστεύει πως η Ρεάλ μπορεί να ανατρέψει το 2-0 του πρώτου αγώνα κόντρα στην Μπαρτσελόνα στο Καμπ Νου. Η Ρεάλ για να έχει ακόμη περισσότερες ελπίδες για κατάκτηση του πρωταθλήματος θα πρέπει να επιβληθεί της Μπάρτσα με 3-0 στο ντέρμπυ του Μπερναμπέου. «Το να κερδίσουμε την Μπαρτσελόνα με 3-0 είναι ακατόρθωτο. Ή για να γίνω πιο σαφής, πολύ πολύ δύσκολο. Αλλά και στη περίπτωση που κερδίσουμε, πάλι θα είμαστε πίσω με ένα βαθμό» δήλωσε ο τερματοφύλακας της Ρεάλ, ενώ στη συνέχεια προσέθεσε « Μέχρι τώρα έχουμε κάνει απίστευτα πράγματα και εκπληκτικό σερί αλλά πρέπει να συνεχίσουμε έτσι. Δεν έχουμε πετύχει κάτι ακόμα, και ξέρουμε οτι αν χάσουμε το Σάββατο, αποχαιρετούμε το πρωτάθλημα».Προσωπική μου άποψη είναι πως αν η Μπαρτσελόνα χάσει αυτό το πρωτάθλημα, τότε θα έχει γίνει τουλάχιστον ρεζίλι. Θα είναι το λιγότερο αισχρό...

ΣΤΗΡΙΖΕΙ ΤΟΝ ΜΠΕΝΑΓΙΟΥΝ Ο ΜΠΕΝΙΤΕΘ

Ο Ράφα Μπενίτεθ επιμένει να στηρίζει τον Γιόσι Μπεναγιούν. Και καλά κάνει κατά τη γνώμη μου. Ο προπονητής της Λίβερπουλ δήλωσε χαρακτηριστά «Πιστεύω ότι είναι ευτυχισμένος εδώ. Ευελπιστώ ότι όλα θα πάνε καλά. Τώρα που έχει παιχνίδια στα πόδια του έχει περισσότερη αυτοπεποίθηση και είναι εμφανής η ποιότητά του». Θεωρώ τον Μπεναγιούν αρκετά αδικημένο παίχτη, αν κι εγώ δε θα τον είχα βασικό. Παρ' όλ' αυτά πιστεύω πως είναι μια αρκετά καλή λύση για αλλαγή ή για να χρησιμοποιηθεί σε περίπτωση τραυματισμού κάποιου βασικού. Ο Ισραηλινός έχει ακόμα δύο χρόνια συμβόλαιο όμως ο Ράφα είπε πως θα του μιλήσει ο ίδιος για να ανανεώσει. Είτε ανανεώσει είτε όχι, το συμβόλαιο γράφει δύο χρόνάκια ακόμη...Μετά θα έχω γίνει 18 και θα πάω εγώ να παίξω στη Λίβερπουλ...χαχα!

ΣΤΗΝ ΑΓΓΛΙΑ ΙΣΧΥΕΙ ΕΠΙΤΥΧΙΑ=ΚΕΡΔΗ

Η ιστορία με τα χρέη των αγγλικών ομάδων είναι λίγο πολύ γνωστή. Γιουνάιτεντ, Λίβερπουλ και Τσέλσι χρωστούν εκατοντάδες εκατομμύρια και δε φαίνεται να τα ξεχρεώσουν σύντομα. Η Γιουνάιτεντ πέρσι, τη σεζόν 2007-2008 κατέκτησε και πρωτάθλημα και Τσάμπιονς Λιγκ. Παρ' όλ' αυτά ΖΗΜΙΩΘΗΚΕ κατά 65,2 εκατομμύρια δολάρια. Η Λίβερπουλ συνολογικά χρωστά 509 εκατομμύρια. Η Τσέλσι δεν έχει μεγάλο δανειακό δείκτη επειδή χρηματοδοτείται από τον προσωπικό δανεισμό του Αμπράμοβιτς. Όμως, έχουν ακουστεί διάφορα σενάρια περί αποχώρησης του Ρώσου και τότε αυτό θα δημιουργούσε πολλά προβλήματα στη λονδρέζικη ομάδα. Αξίζει να σημειωθεί και ότι σε πέντε ομάδες χαμηλότερων κατηγοριών έχουν επιβληθεί ποινές αφαίρεσης έως και 10 βαθμών. Κάτι τέτοιο ίσως να το δούμε και στην Πρέμιερ Λιγκ και τότε η Σίτυ θα πάρει και πρωτάθλημα...

ΤΑΙΝΙΑ ΓΙΑ ΤΟΝ ΡΟΝΑΛΝΤΟ?

Το όνομά του είναι γνωστό κι έχει ειπωθεί από τα χείλη κάθε ποδοσφαιρόφιλου. Ο λόγος για τον Ρονάλντο, τον Βραζιλιάνο και όχι τον φλώρο Πορτογάλο. Ο πρόεδρος της Κορίνθιας, της ομάδας στην οποία το "φαινόμενο" αγωνίζεται αυτή τη στιγμή, εξέφρασε την επιθυμία του να δημιουργηθεί ταινία για τα τελευταία κατορθώματα του Βραζιλιάνου. Ο πρόεδρος δήλωσε: «Σκεφτόμαστε σοβαρά να δημιουργήσουμε μια ταινία με την επιστροφή του Ρονάλντο στο βραζιλιάνικο ποδόσφαιρο. Αυτά που έχει πετύχει μέσα στο 2009 είναι κάτι σαν το Χόλυγουντ. Οι σπόνσορες είναι τόσο ευχαριστημένοι μαζί του, που το τηλέφωνο μου δεν έχει σταματήσει να χτυπάει». Και για τον μεγάλο Ζινεντίν Ζιντάν είχε φτιαχτεί ταινία, αλλά δε θα τη σχολιάσω γιατί δε θέλω να βρίζω μεσημεριάτικα...

ΓΙΑ ΠΑΝΤΑ "ΦΑΙΝΟΜΕΝΟ"...

Ο Ρονάλντο είναι ένας. Ας πάτε να βαράτε τα κεφάλια σας στον τοίχο, βαρέστε ενέσεις, κάντε ό,τι θέλετε. Ο Βραζιλιάνος παιχταράς σκόραρε δύο φορές στον αγώνα Σάντος - Κορίνθιας. Το πρώτο γκολ απλό, απέναντι στον τερματοφύλακα ελάχιστες φορές αστοχεί. Στο δεύτερο...υπενθύμισε σε όλους μας τι μπάλα ξέρει, υπενθύμισε στους υποστηρικτές του γιατί τον αγάπησαν, υπενθύμισε στους αμφισβητίες του τι μπορεί να κάνει και πάνω απ' όλα, μας δημιούργησε μια νοσταλγία. Μια νοσταλγία για το θέαμα που έχει προσφέρει κατά καιρούς, για όσα έχει καταφέρει και για όσα θα μπορούσε να μας προσφέρει αν δεν είχε σταθεί τόσο άτυχος και αν δεν τα παρατούσε και συνέχιζε την προσπάθεια να επανακάμψει. Το γκολ που παρουσιάζεται στο βίντεο ήταν το δεύτερο στον αγώνα του, όμως διαγράφει το πρώτο απλά λόγω της εξαιρετικής του ποιότητας. Είναι απλά καταπληκτικό...

ΝΙΚΕΣ ΓΙΑ ΤΣΕΛΣΙ ΚΑΙ ΛΙΒΕΡΠΟΥΛ

Με νίκες συνέχισαν στη φετινή Πρέμιερ Λιγκ η Τσέλσι και η Λίβερπουλ. Οι "μπλε" του Γκους Χίντινγκ επιβλήθηκαν με 0-1 της Γουέστ Χαμ εκτός έδρας, χάρη σε γκολ του Καλού μετά από πάσα του Λάμπαρντ στο 55'. Ο σκόρερ παραλίγο ν' αποδειχτεί μοιραίος, καθώς ένα τέταρτο μετά υπέπεσε σε πέναλτυ. Ο Νομπλ, όμως, που ανέλαβε την εκτέλεση δεν μπόρεσε να "νικήσει" τον Τσεχ κι έτσι η Γουέστ Χαμ έχασε την ευκαιρία να ισοφαρίσει στο 71'. Το σκορ έμεινε έτσι ως το τέλος του αγώνα και η Τσέλσι πήρε τρεις ακόμη βαθμούς.

Τη Λίβερπουλ υποδέχτηκε η Χαλ στο KC και οι επισκέπτες δεν πήγαν με άδεια χέρια...Μαζί τους είχαν και 3 φαγητά-γκολ, με τον Τσάμπι Αλόνσο να σερβίρει λίγο πριν το τέλος του πρώτου ημίχρόνου το ορεκτικό (ωραίο σουτ στην κίνηση). Ο Κάουτ προσέφερε το κυρίως γεύμα, ενώ ο Ζεοβάνι στο 72' ξέρασε ένα γκολ για τη Χαλ (μάλλον έκανε εμετό από το παστέλι που έφαγε απ' τον Αλόνσο). Το σκορ τότε έγινε 1-2, όμως ο Κάουτ στο 89' με σουτ σέρβιρε και το επιδόρπιο κι έκανε το 1-3. Η Λίβερπουλ είναι πρώτη με 74 βαθμούς, ισοβαθμώντας με τη Γιουνάιτεντ. Ναι ρε γαμώτο, η Μάντσεστερ έχει δύο αγώνες λιγότερους (αγωνίζεται σε λίγο εντός έδρας με την Τότεναμ), αλλά έχω βαρεθεί να γράφω συνέχεια και συνέχεια για τις υποχρεώσεις της Γιουνάιτεντ. Ας τους παίξει να ησυχάσουμε...

ΟΤΑΝ Η ΜΠΑΛΑ ΣΟΥ ΕΞΙΤΑΡΕΙ ΤΙΣ ΠΙΟ ΑΚΡΑΙΕΣ ΑΙΣΘΗΣΕΙΣ

Το παρακάτω κείμενο είναι γραμμένο από τον κορυφαίο αθλητικογράφο -κατά τη γνώμη μου- μαζί με το Γιάννη Διακογιάννη. Το διάβασα, μου φάνηκε αρκετά ενδιαφέρον κι είπα να το βάλω και στο μπλογκ. Μπορείτε να το βρείτε και στη σημερινή Sport Day. Καλό διάβασμα!

ΤΟΥ ΧΡΗΣΤΟΥ ΣΩΤΗΡΑΚΟΠΟΥΛΟΥ,

Tη φανέλα της φόρεσαν μερικά από τα μεγαλύτερα ονόματα στην ιστορία του ποδοσφαίρου. Δεν υπάρχουν, άλλωστε, πολλά κλαμπ που κάποιος μπορεί να βρει κρεμασμένες στους τοίχους των γραφείων φωτογραφίες από τόσα αστέρια. Ο Μαραντόνα, ο Κρόιφ, ο Ριβάλντο, ο Ρομάριο, ο Ροναλντίνιο, ο Στόιτσκοφ, ο Ρονάλντο, ο Ανρί, ο Κουμπάλα, ο Κόκτσις, ο Τσίμπορ, ο Σουάρεθ, ο Φίγκο, ο Χάτζι, ο Σούστερ, ο Ετό, ο Λίνεκερ, ο Κούμαν, ο Λάουντρουπ, ο Ντέκο είναι μόνο μερικά από τα τεράστια μεγέθη που φόρεσαν τη φανέλα των «μπλαουγκράνα» και είμαι βέβαιος πως ξεχνάω και άλλους.

Τον Ουρουγουανό μπακ Βιλαβέρντε, τον Βραζιλιάνο Εβαρίστο, αλλά και τον Ζιοβάνι, τον Αυστριακό Χανς Κρανκλ, από τους μεγαλύτερους επιθετικούς της δεκαετίας της '70, τον πρώτο αληθινά πλήρη αμυντικό χαφ στον πλανήτη, τον Ολλανδό Γιόχαν Νέεσκενς, τον Περουβιανό Ούγκο Σοτίλ με το μαγικό αριστερό πόδι, όπως και τον Δανό Αλαν Σίμονσεν. Αυτά είναι μερικά ακόμα ονόματα που απόλαυσαν οι οπαδοί στο «Καμπ Νόου» κατά καιρούς.

Σε αυτή τη λίστα αν βάλουμε και τα δεκάδες ονόματα από την Ισπανία που έπαιξαν και κέρδισαν τίτλους και αναγνώριση στη Βαρκελώνη, από τον Ράμαλετς, τον Ασένσι και τον Ρέσακ έως τον Γκουαρδιόλα, τον Καράσκο και τον Χούλιο Σαλίνας, τον Θουμπιθαρέτα, τον Λουίς Ενρίκε και τον Μαρία Μπακέρο έως τον Μπεγκιριστάιν, τον Σέρτζι, τον Πίτσι Αλόνσο, τον Αλεσάνκο και τον Βίκτορ Μουνιόθ, καταλαβαίνει κάποιος εύκολα τις απαιτήσεις αυτής της φανέλας.

Η Μπαρτσελόνα έγινε μόδα τα τελευταία χρόνια. Και στην Ελλάδα φυσικά. Λογικό, αν υπολογίσουμε πόσο όμορφο ποδόσφαιρο έπαιξε το 2006, κατακτώντας το Τσάμπιονς Λιγκ. Αλλά με την άφιξη στον πάγκο του Γκουαρδιόλα, συν την καλοκαιρινή κατάκτηση του Euro από την Ισπανία, η τωρινή Μπαρτσελόνα έβγαλε πάνω στο χορτάρι μια πληρότητα που ίσως να μη συναντήσαμε εδώ και δεκαετίες.

Ο Τσάβι, ο Ινιέστα και ο Πουγιόλ μοιάζουν απελευθερωμένοι από εκείνη την ταμπέλα των losers που χρόνια κουβαλούσαν, επειδή η εθνική Ισπανίας πήγαινε με μεγάλες προσδοκίες στα κορυφαία τουρνουά, αλλά πάντα γύριζε με την ουρά στα σκέλια. Ο Ανρί, που δεν έχει πιάσει επίπεδα απόδοσης ανάλογα των εμφανίσεών του με τη φανέλα της Αρσεναλ, κατάφερε να γίνει ένα πολύ χρήσιμο κομμάτι της μηχανής, χωρίς να είναι πια η πριμαντόνα όπως στο Λονδίνο.

Οι προσθήκες του Τουρέ και του Κεϊτά έδωσαν περισσότερη ποιότητα, αλλά την αληθινή διαφορά την κάνει αυτός ο θεσπέσιος Ντάνι Αλβες. Ο κορυφαίος μπακ χαφ στον πλανήτη αυτή τη στιγμή, που επί της ουσίας δεν ξέρεις τι πραγματικά θέση παίζει. Αν κατακτήσει το Τσάμπιονς Λιγκ η Μπαρτσελόνα, αυτό θα τη βοηθήσει στην εξάπλωση του λαϊκού ερείσματός της, αλλά αυτό το κλαμπ ποτέ δεν έγινε δημοφιλές λόγω τίτλων.

Ηταν πάντα συνώνυμο της ποιότητας, της διαφορετικότητας και της καλής μπάλας. Αυτό το πληροί απόλυτα η τωρινή ομάδα και δεν είναι τυχαίο ότι ο Γκουαρδιόλα, που πιστώνεται αυτή τη μεταμόρφωση, υπήρξε πάντα λάτρης της ποιότητας και όχι της ποσότητας με τις κινήσεις του μέσα στο γήπεδο.

Η Μπαρτσελόνα δεν έγινε από τις επιτυχίες της μεγάλη. Το κατάφερε γιατί αποτελεί από μόνη της ένα σημείο αναφοράς, είναι ένα σύμβολο που ένωσε ένα λαό σε δύσκολες εποχές. Και μέσα από τις αποτυχίες της έκανε φίλους, γιατί σπάνια απεμπόλησε την επιθυμία του κοινού της να απολαύσει καλό ποδόσφαιρο. Κανένας ποτέ δεν θυσίασε στον βωμό των τίτλων αυτή την κληρονομιά στο «Καμπ Νόου». Και αυτό παραμένει η μεγαλύτερη διαχρονική κατάκτησή της.

Η Μπαρτσελόνα με μάγεψε ένα απόγευμα του 1974 στην παλιά ΥΕΝΕΔ, τότε που σπάνια βλέπαμε στιγμιότυπα από την Ισπανία στη χώρα μας. Τα ασπρόμαυρα στιγμιότυπα μετέφεραν στο μυαλό μου εικόνες πρωτόγνωρες, με την Μπαρτσελόνα να κοντράρεται με την Ατλέτικο Μαδρίτης στις πρώτες εμφανίσεις του Γιόχαν Κρόιφ. Ο Ολλανδός σούπερ σταρ σηκώθηκε στον αέρα σε σέντρα του Ασένσι και με βολ πλανέ άφησε άγαλμα τον Ρέινα (πατέρα του σημερινού γκολκίπερ της Λίβερπουλ), πετυχαίνοντας το γκολ της σεζόν.

Αυτό το γκολ το βρίσκει κανείς και στο youtube και ήταν ένα μικρό δείγμα του ποδοσφαίρου που θα ευαγγελιζόταν στην Καταλωνία τα επόμενα χρόνια από τον Ολλανδό προφήτη! Εκείνη τη χρονιά η Μπάρτσα υπό τις οδηγίες του Ρίνους Μίχελς θα έπαιρνε το πρώτο της πρωτάθλημα έπειτα από 14 ολόκληρα χρόνια. Ενάμιση χρόνο μετά θα έφτανε στο τέλος η εξουσία του Φράνκο. Ο Ελ Καουντίγιο δεν ήθελε να βλέπει ούτε ζωγραφιστή την Μπάρτσα και έπαθε μεγάλη ήττα σε επικοινωνιακό επίπεδο λίγο καιρό αργότερα όταν ο Κρόιφ βάπτισε τον γιό του Ζόρντι, προς τιμήν του πολιούχου αγίου της Καταλωνίας.

Αν και η Αστυνομία είχε ρητή εντολή να συλλαμβάνει οποιουσδήποτε γονείς έδιναν στα παιδιά τους ονόματα που δεν ήταν «ισπανικά», καταλαβαίνει κανείς πως αυτό ήταν αδύνατον να συμβεί με τον Κρόιφ. Θα αποτελούσε τεράστιο σκάνδαλο για την κυβέρνηση που κλονιζόταν το να συλληφθεί ο πιο ακριβός παίκτης του πλανήτη εκείνη την εποχή, ο οποίος είχε καλεσμένους στο μυστήριο τον Ολλανδό πρέσβη και τις κάμερες του REUTERS.

Εκείνη την Μπαρτσελόνα την είδα μόλις μία φορά ακόμα τις επόμενες εβδομάδες, όταν πέρασε σαν σίφουνας και διέλυσε 5-0 τη Ρεάλ του Νέτσερ και του Αμάνθιο μέσα στο «Μπερναμπέου». Ηταν το ουσιαστικό τέλος του Μιγκέλ Μουνιόθ έπειτα από 14 χρόνια στον πάγκο και η επιβεβαίωση ότι η Μπαρτσελόνα έφτανε στην ποδοσφαιρική γη της Επαγγελίας. Και πολύ αργότερα, όταν θα επέστρεφε πια ως προπονητής, ο Κρόιφ θα δημιουργούσε μία αληθινή ντριμ τιμ, που και τους τίτλους στην Ισπανία σάρωσε, αλλά κυρίως έκανε πραγματικότητα το όνειρο της κατάκτησης του Κυπέλλου Πρωταθλητριών.

Η μοντέρνα Μπαρτσελόνα, που θυσίασε τον Ροναλντίνιο για να απολαύσει τη μαγεία του Μέσι, φέτος είναι μία ποδοσφαιρική πρόταση που σου εξιτάρει τις πιο ακραίες αισθήσεις. Και αν μαζί με την ωραία μπάλα πάρει και τον τίτλο στη Ρώμη, τότε μόνο όποιος δεν αγαπά την αληθινή μπάλα μπορεί να στενοχωρηθεί.

ΥΓ.: Επειδή πολλοί ρωτούν στον NovaΣΠΟΡ FM πού υπάρχει σύλλογος φίλων της Μπαρτσελόνα στην Ελλάδα, εδώ και καιρό γίνεται μία εξαιρετική προσπάθεια από κάποιους ανθρώπους που αξίζει προσοχής. Μπείτε στην ηλεκτρονική διεύθυνση www.barcelonistas.gr για να μάθετε περισσότερα.

ΛΙΒΕΡΠΟΥΛ 4-4 ΑΡΣΕΝΑΛ: A PREMIER LEAGUE CLASSIC

Το 'δαμε κι αυτό. Ούτε μία εβδομάδα δεν έχει περάσει από τη Μ.Τρίτη, όταν και παίχτηκε το Τσέλσι - Λίβερπουλ. Ναι γι' αυτή τη ματσάρα λέω, που έληξε 4-4. Όλοι συμφωνήσαμε πως τέτοιο σκορ σε μεγάλο επίπεδο θα κάνουμε πολλά χρόνια να δούμε. Η Λίβερπουλ είχε αντίθετη άποψη, όπως και η Άρσεναλ...Ντέρμπυ μεταξύ των δύο στο Άνφιλντ και το σκορ...4-4!!!!! Απίστευτο κι όμως αληθινό. Ο Αρσάβιν άνοιξε το σκορ στο πρώτο ημίχρονο, ενώ ο Τόρρες ισοφάρισε με κεφαλιά στις αρχές του δευτέρου ημιχρόνου. Μετά από λίγα, σε σύγχυση της άμυνας της Άρσεναλ ο Μπεναγιούν έκανε το 2-1. Ο Αρσάβιν με δύο προσωπικά γκολ έκανε το 2-3, όμως η Λίβερπουλ ισoφάρισε με το 2ο γκολ του Φερνάντο Τόρρες στον αγώνα. Η Άρσεναλ πέτυχε και 4ο γκολ, πάλι με τον Αρσάβιν. Ο μόνος παίχτης που έχει σκοράρει 4 γκολ στη Λίβερπουλ σε έναν αγώνα και μάλιστα μέσα στο Άνφιλντ (μεταπολεμικά πάντα). Είναι γνωστό πως η Λίβερπουλ δεν τα παρατά ποτέ. Μπεναγιούν στο 90' και φεύγα και...4-4!!!! Είχαμε την τύχη να δούμε ακόμη μία ματσάρα, χαρήκαμε ένα τεράστιο ματς. Δεν έφτασε σε καμία περίπτωση το 4-4, ούτε και το 3-3 του τελικού του Τσ.Λιγκ το 2005. Όμως, ήταν ένα καταπληκτικό ματς. Όπως είπε κι ο σχολιαστής του καναλιού από το οποίο είδα τον αγώνα...Without doubt, a Premier League Classic.
ΥΓ Τα 3 από τα 4 γκολ του Αρσάβιν προήλθαν από λάθη της άμυνας, μην βγείτε όλοι και τον λέτε παιχταρά...
ΥΓ 2: Ο Χρήστος Σωτηρακόπουλος είπε πως ήταν το καλύτερο ματς στην ιστορία της Πρέμιερ Λιγκ.

ΜΠΑΡΤΣΕΛΟΝΑ, ΑΡΣΕΝΑΛ ΚΑΙ ΓΙΟΥΝΑΪΤΕΝΤ ΜΑΖΙ ΜΕ ΤΗΝ ΤΣΕΛΣΙ ΣΤΑ ΗΜΙΤΕΛΙΚΑ

Τέλειωσε κι η προημιτελική φάση...Μακάρι να μην τελείωνε ποτέ, να συνεχιζόταν το ματς Τσέλσι - Λίβερπουλ μέχρι την Κυριακή του Πάσχα. Θα άντεχαν οι παίχτες, έχω δει μπάλα εγώ και ξέρω (αυτό για τους Τσαουσοβαϊμάκηδες στο Fight Club). Μαζί με την Τσέλσι, στα ημιτελικά προκρίθηκαν και η Μπαρτσελόνα, η Άρσεναλ και η Μάντσεστερ Γιουνάιτεντ. Η Μπάρτσα έφερε 1-1 με την Μπάγερν στο Αλλιάνζ Αρένα και σε συνδυασμό με τη νίκη της με 4-0 στο Καμπ Νου προκρίθηκε. Η Άρσεναλ είχε φέρει 1-1 με τη Βιγιαρεάλ στην Ισπανία κι ήθελε να κερδίσει. Το κατάφερε με το εμφατικό 3-0 και πέρασε θριαμβευτικά στην επόμενη φάση. Τέλος, η Γιουνάιτεντ με φωτοβολίδα του Ρονάλντο στο 6' επιβλήθηκε με 1-0 επί της Πόρτο. Ο αγώνας ήταν μέτριος χωρίς πολλές φάσεις. Η Πόρτο το πάλεψε λιγότερο από όσο έπρεπε και μπορούσε, η Γιουνάιτεντ έκανε συντήρηση δυνάμεων και τελικά δεν τιμωρήθηκε για την επιμονή της να μείνει πίσω και να μην διεκδικήσει ένα δεύτερο γκολ που θα σφράγιζε την πρόκριση. Αλλά ένα έχω να πω. Μετά το 4-4, θεωρώ πως όλα τα ματς θα μας φανούν -έστω και λίγο- ξενέρωτα...

Η γκολάρα του ζελεδάκια Κριστιάνο Ρονάλντο:

Ο ΚΑΛΥΤΕΡΟΣ ΑΓΩΝΑΣ ΤΩΝ ΤΕΛΕΥΤΑΙΩΝ ΕΤΩΝ ΚΑΙ ΜΕ ΔΙΑΦΟΡΑ

Ήταν ένας αγώνας σκέτη καύλα. Μόνο έτσι μπορώ να το πω και είναι το ελάχιστο που μπορώ να κάνω. Σε έναν αγώνα για κάτι παραπάνω από σεμινάριο, Τσέλσι και Λίβερπουλ ήρθαν ισόπαλες με....4-4. Κι όμως ποδόσφαιρο έπαιξαν κι όχι πόλο. Η νίκη των "μπλε" με 1-3 στο Άνφιλντ αναμφίβολα τους προσέδιδε προβάδισμα, όμως στο ποδόσφαιρο όλα είναι πιθανά. Πόσο μάλλον με τη Λίβερπουλ του Ράφα Μπενίτεθ...Το σκορ άνοιξε στο 19' με φάουλ του Αουρέλιο. Όλοι περίμεναν σέντρα, όπως και ο Τσεχ, όμως ο Βραζιλιάνος ήταν πιο πονηρός κι έστειλε την μπάλα στα δίχτυα. Στο 28' ο Ιβάνοβιτς υπέπεσε σε παράβαση, καθώς κράτησε τον Αλόνσο εντός περιοχής. Πέναλτυ και...0-2. Η Λίβερπουλ ήθελε ένα ακόμη γκολ για να πάρει σκορ πρόκρισης και θα μπορούσε να το πετύχει στο 45'. Ο Τσεχ είχε αντίθετη άποψη και απέκρουσε την κεφαλιά του Κάουτ. Το ημίχρονο τελείωσε με τους "κόκκινους" να έχουν την ψυχολογία στα ύψη και τους "μπλε" να είναι σχεδόν ανύπαρκτοι στο γήπεδο. Στο δεύτερο μέρος οι ισορροπίες άλλαξαν πολύ. Το μοιραίο -ίσως- λάθος του Ρέινα στο 51' μετά τη σέντρα του Ανελκά είχε ως αποτέλεσμα τη μείωση του σκορ σε 2-1, πάντα υπέρ της Λίβερπουλ. Η Τσέλσι πήρε φόρας και με βολίδα του Άλεξ (που θα μπορούσε να αποκρούσει ο Ρέινα αν ήταν σε λίγο καλύτερη θέση) από φάουλ ισοφάρισε, με την πρόκριση να μοιάζει χαμένη για τη Λίβερπουλ. Ο Λάμπαρντ έκανε το 3-2 με κοντινό σουτ και τον Ρέινα να ακουμπά τη μπάλα αλλά να μην μπορεί να σώσει το γκολ. Εκεί κι αν ήταν που έγινε πιστευτό πως το ματς τελείωσε. Όμως είπαμε...Λίβερπουλ...Αμέσως μετά το σουτ του Λούκας κόντραρε και το 3-3 ήταν γεγονός. Αυτό δεν έφτανε στους "ρεντς" κι η αρμάδα του Μπενίτεθ μέσα σε 2 λεπτά έβαλε κι άλλο γκολ, με κεφαλιά του Κάουτ από σέντρα του Ριέρα. Όλα αυτά πριν συμπληρωθεί το 85ο λεπτό. Στο 89' όμως ο Λάμπαρντ σούταρε, η μπάλα χτύπησε στο αριστερό και μετά στο δεξί δοκάρι και διαμορφώθηκε το 4-4. Φοβερή φάση στο 92', με τον Εσιέν να διώχνει λίγο πριν τη γραμμή το σουτ που έκανε παίχτης της Λίβερπουλ, μιας και ο Τσεχ ήταν προ πολλού εξουδετερωμένος. Το ματς τελείωσε μέσα σε έξαλλους πανηγυρισμούς για τους οπαδούς της Τσέλσι και μέσα σε ατελείωτα χειροκροτήματα για τους Scousers της Λίβερπουλ.

Ήταν ένας αγώνας που δεν πρόκειται να ξεχάσουμε ποτέ. Καλό το περσινό 4-4 μεταξύ Τσέλσι και Τότεναμ, καλά τα ματς Βιγιαρεάλ - Ατλέτικο Μαδρίτης φέτος...όμως το αποψινό ήταν τέλειο. Ανεξάρτητα από το ότι υποστηρίζω τη Λίβερπουλ, ήταν ένας αγώνας που δεν μπορείς να τον ξεχάσεις. Έχει ήδη γραφτεί ανεξίτηλα στη μνήμη μας και οι περισσότεροι το έχουμε συνειδητοποιήσει. Δεν ήταν ρεβάνς, ήταν απλά ματσάρα. Θα μου άρεσε να κέρδιζαν οι "κόκκινοι" 0-3 και να περνούσαν στην επόμενη φάση, όμως πάνω απ' όλα μ' αρέσει το ποδόσφαιρο. Το έγραψα στο ίδιο μπλογκ πως πιο πολύ θέλω να δούμε καλή μπάλα. Και ο Θεός με άκουσε και με λυπήθηκε. Αυτά τα ματς δε γίνονται πλέον, το ποδόσφαιρο που είδαμε δεν έπρεπε να σταματήσει. Ας πήγαινε παράταση κι ας ξαναέπαιζαν από την αρχή μετά. Αρκεί να μην τελείωνε. Τέτοια απόλαυση πολύ σπάνια συναντάς στις μέρες μας στο ποδόσφαιρο, μιας και δεν υπάρχουν παίχτες όπως αυτοί του παρελθόντος. Ο Μέσσι είναι παιχταράς, ο Κακά επίσης. Ο Ρονάλντο θεαματικότατος. Όμως αυτοί δεν μπορούν να προσφέρουν όσα προσέφεραν Ζιντάν, Κρόιφ, Πλατινί, Μαραντόνα, Καντονά και άλλοι. Ο αποψινός αγώνας προσέφερε συγκινήσεις που δεν είχαμε ξαναβιώσει. Το 3-3 στον τελικό τους 2005 είναι κι αυτο αξέχαστο, όμως επιτρέψτε μου να πω πως το αποψινό το ξεπερνά για πολύ. Γιατί τότε το 3-3 κάλυψε και τις δύο ομάδες, εδώ όμως ούτε το 4-4 δεν έμοιαζε αρκετό...Σίγουρα δεν είναι μόνο το σκορ, το πάθος που έδειξαν οι ομάδες ήταν κάτι το ανενάληπτο. Θα πω ότι έπρεπε να περάσει η Λίβερπουλ, δεν είχε τον Τζέραρντ και ο Τόρρες ήταν νεκρός. Όμως, τα ήθελε ο κώλος μας και μας...0-2 κερδίζαμε, μπορούμε να καθαρίσουμε το παιχνίδι. Δεν πειράζει και του χρόνου μπορούμε...ΗΤΑΝ ΑΠΛΑ Ο ΚΑΛΥΤΕΡΟΣ ΑΓΩΝΑΣ ΤΩΝ ΤΕΛΕΥΤΑΙΩΝ ΕΤΩΝ ΚΑΙ ΜΕ ΔΙΑΦΟΡΑ!
ΥΓ ΜΠΟΡΟΥΜΕ ΝΑ ΠΟΥΜΕ ΚΑΙ ΟΤΙ...IT WAS MORE THAN JUST A GAME...

ΤΟ ΦΑΝΤΑΣΜΑ ΤΟΥ ΧΙΛΣΜΠΟΡΟ ΚΑΙ Η ΑΠΟΨΗ ΤΟΥ ΛΙΝΕΚΕΡ

Οι αποψινοί αγώνες του Τσάμπιονς Λιγκ θεωρούνται από τους περισσότερους ασήμαντοι. Είναι βέβαιοι πως Μπαρτσελόνα και Τσέλσι είναι αυτές που θα προκριθούν στα ημιτελικά, όπου και θα αναμετρηθούν. Έχω ενστάσεις και για τις δύο περιπτώσεις Πρώτον, όσον αφορά το Μπάγερν - Μπαρτσελόνα. Το 4-0 του πρώτο ματς δίνει σαφέστατο προβάδισμα στους "Μπλαουγκράνα". Αυτό όμως δε σημαίνει πολλά. "Το ποδόσφαιρο είναι ένα παιχνίδι 11 εναντίον 11 και στο τέλος κερδίζουν οι Γερμανοί", είχε πει κάποτε ο Γκάρυ Λίνεκερ. Η ανατροπή της Λα Κορούνια κόντρα στην παντοδύναμη -τότε- Μίλαν είναι μία απ' τις περιπτώσεις που δίνουν θάρρος (αν και λιγάκι) στην Μπάγερν. Υποστηρίζω την Μπαρτσελόνα σ' αυτή την αναμέτρηση, όμως θα ήθελα πολύ να πάει το σκορ 3-0 υπέρ των Βαυαρών μέχρι το 70' και μετά να παιχτεί μπαλάρα. Τώρα, σχετικά με το Τσέλσι - Λίβερπουλ έχω κι εκεί επιφυλάξεις. Η Τσέλσι κέρδισε 1-3 στο Άνφιλντ και έχει και αυτή ολοφάνερο προβάδισμα. Όμως...στο αποψινό ματς θα απουσιάσει ο Τζον Τέρρυ, ενώ για τους "κόκκινους" θα αγωνιστεί ο Μασεράνο (που έλειψε στο πρώτο ματς) αλλά και ο Τζέραρντ (που στο πρώτο ματς ήταν κλινικά νεκρός). Θα πρέπει να συμβεί ανάσταση για να προκριθούν οι "κόκκινοι", όμως όλα είναι πιθανά. Η Λίβερπουλ έχει ακόμη ένα κίνητρο. Το Σάββατο επιβλήθηκε με 4-0 και ο Τόρρες αφιέρωσε τη νίκη και τα γκολ στους 96 αδικοχαμένους οπαδούς της Λίβερπουλ στις 15/4/1989 στο Χίλσμπορο. Το φάντασμα της 20ής επετείου αυτής της τραγωδίας θα αιωρείται απόψε πάνω από το Στάμφορντ Μπριτζ. Ο ξάδεφος του Τζέραρντ είχε σκοτωθεί τότε κι ο αρχηγός έχει κι άλλο κίνητρο να αγωνιστεί και να διεκδικήσει ό,τι καλύτερο. Αυτό που θέλω πιο πολύ απ' όλα είναι να δούμε καλή μπάλα. Η συνέχεια επί του χόρτο, επί του ραδιοφωνικού δέκτη και επί της οθόνης...

IT'S MORE THAN JUST A GAME

Ολοένα πιστεύω εντονότερα πως το ποδόσφαιρο είναι κάτι παραπάνω από ένα απλό παιχνίδι. Υπάρχουν στιγμές που τις βλέπεις και τις θυμάσαι μετά από χρόνια, χωρίς να ήταν κάτι το ιδιαίτερο. Απλά, τις κρατάς στη μνήμη σου για προσωπικούς λόγους. Υπάρχουν, επίσης, στιγμές που με το που τις ζεις ξέρεις πως δεν πρόκειται να τις ξεχάσεις. Κι αυτές, όμως, ξέρεις πως αφορούν αποκλειστικά εσένα και όχι ένα σύνολο. Στο ποδόσφαιρο αυτό συχνά καταλύεται. Στο ποδόσφαιρο υπάρχουν στιγμές που ξέρεις πως θα τις θυμούνται, εκτός από σένα, κι άλλοι εκατοντάδες εκατομμύρια άνθρωποι ανά τον πλανήτη. Πιστεύω πως το ποδόσφαιρο χωρίς τις τραγωδίες του δε θα ήταν τόσο ιδιαίτερο. Ή, όπως λένε οι Άγγλοι, χωρίς τις τραγωδίες... football would never be so special...Μπορεί να έχω άδικο, μπορεί και όχι. Δεν είναι κάτι που θα το κρίνει ο χρόνος, είναι μια απλή άποψη. Ποιος μπορεί να ξεχάσει το γκολ του Μαραντόνα στο μουντιάλ του 1986 κόντρα στην Αγγλία? Ποιος θα λησμονήσει στη ζωή του το άπιαστο βολέ του Μάρκο Βαν Μπάστεν το 1988? Μπορεί να σκεφτεί, έστω και ένας, κάποιο άτομο που έχει δει το γκολ του Ζιντάν στον τελικό του Τσάμπιονς Λιγκ το 2002 και έχει χαθεί από τη μνήμη του? Απλά, κανείς. Η θυσία του Μπεκενπάουερ στον ημιτελικό του παγκοσμίου κυπέλλου το '70 είναι μία απ' αυτές. Έπαιξε μπάλα ενώ είχε βγάλει τον ώμο του. Πώς θα ένιωθε κάποιος στη θέση του Μπόμπυ Τσάρλτον, ο οποίος το 1958 σώθηκε από το αεροπορικό δυστύχημα της Γιουνάιτεντ και το 1968 κατέκτησε το Κύπελλο Πρωταθλητριών? Πού μπορεί να το ζήσει κάποιος αυτό, αν όχι στο ποδόσφαιρο? Ο Πλατινί βούρκωσε, όταν το 1983 έχασε το Ευρωπαϊκό από το Αμβούργο στο ΟΑΚΑ. Δύο χρόνια αργότερα, όμως, το πήρε στο Χέιζελ κόντρα στη Λίβερπουλ. Εκείνες τις ώρες, όμως, σκοτώθηκαν και άνθρωποι. Αυτή είναι η -ας μου επιτραπεί- "μαγεία" του ποδοσφαίρου.

Ο συνδυασμός χαράς και λύπης. Σίγουρα, δε συναντάται μόνο στην μπάλα. Και σε έναν αγώνα στο στίβο μπορεί κανείς να το αναγνωρίσει. Οι τρεις πρώτοι χαίρονται και αισθάνονται υπερήφανοι, οι υπόλοιποι χαίρονται που κατάφεραν να αγωνιστούν όμως παράλληλα είναι λυπημένοι που ο κόπος τους πήγε χαμένος. Στο ποδόσφαιρο είναι κάπως διαφορετικό. Το πάθος δε συναντάται μόνο στον αγωνιστικό χώρο. Συχνά, στις κερκίδες είναι που "παίζεται" η μπάλα. Γι' αυτό, εξάλλου, υπάρχουν τα ΓΗΠΕΔΑ και οι ΕΔΡΕΣ. Για παράδειγμα, το Αλλιάνζ Αρένα και το Μονουμεντάλ είναι γήπεδα με καλή ατμόσφαιρα. Το Μπομπονέρα της Μπόκα και το Άνφιλντ της Λίβερπουλ είναι έδρες. Και στην Ελλάδα τα ίδια. Καραϊσκάκη, Τούμπα, Κ.Βικελίδης είναι έδρες, τα υπόλοιπα γήπεδα (και χωράφια...).

Το θέμα με τις έδρες και τα γήπεδα είναι το λιγότερο. Τα συναισθήματα που δημιουργούνται κατά τη διάρκεια ενός αγώνα ποδοσφαίρου πολλές φορές είναι απερίγραπτα. Χαίρεσαι ή λυπάσαι ανάλογα με το σκορ της ομάδας σου, είσαι υπερήφανος όταν η εθνική ομάδα της χώρας ή ένας σύλλογος διακρίνεται. Τι νιώθεις, όμως, όταν βλέπεις τον Βαν Μπάστεν να σταματά τόσο νωρίς και άδικα το ποδόσφαιρο? Πώς αισθάνεσαι όταν αντικρίζεις τον Ζιντάν με σκυμμένο κεφάλι δίπλα στο ολόχρυσο παγκόσμιο κύπελλο? Τους χωρίζουν ελάχιστα μέτρα ενώ ουσιαστικά έπρεπε να έχουν επαφή. Τι σκέφτεσαι όποτε βλέπεις μνημεία για νεκρούς σε ομάδες όπως η Λίβερπουλ, ο Ολυμπιακός, η Γιουβέντους, η Γιουνάιτεντ...? Τι μπορείς να πεις σε κάποιον που σου λέει πως έχασε συγγενή του στην τραγωδία της Γιουνάιτεντ στο 1958 στο Μόναχο? Δεν υπάρχουν λόγια να περιγράψει κανείς τον εσωτερικό του κόσμο στις μαύρες επετείους των ομάδων. Όπως επίσης δεν υπάρχουν και στις χαρούμενες επετείους. Οι παίχτες σε ορισμένες περιπτώσεις αποβάλλουν από πάνω τους ό,τι τους προσδίδει μια "θεϊκή" αύρα, ό,τι τους κάνει ανυπέρβλητους. Τρανταχτό παράδειγμα και εδώ ο Ζιντάν, όταν στις 7 Μαΐου του 2006 αγωνίστηκε για τελευταία φορά με τη φανέλα της Ρεάλ κόντρα στη Βιγιαρεάλ. Ο Θεός δε θα μπορούσε να του στερήσει το γκολ και ο Ζιζού το πέτυχε με κεφαλιά. Όλοι ξέσπασαν σε κραυγές χαράς και ενθουσιασμού, ολόκληρο το Μπερναμπέου χειροκροτούσε. Εκείνη την ώρα τους ένοιαζε το αποτέλεσμα. Στο τέλος του αγώνα τους ένοιαζε κάτι άλλο και ήταν πολύ πιο σημαντικό γι' αυτούς. Συνειδητοποίησαν πως δε θα ξαναδούν τον Ζιντάν να αγωνίζεται με τη βαριά άσπρη φανέλα. Και ήταν τότε που σηκώθηκαν περίπου 82.000 άτομα όρθια να τον αποθεώσουν, παρακαλώντας τον να μη σταματήσει. Κι ο Γάλλος μαέστρος έδειξε την "ανθρώπινη" πλευρά του και όχι αυτή του γνωστού "μάγου". Δάκρυσε και υπενθύμισε σε όλους πως πάνω απ' όλα είναι άνθρωπος. Πάμε σε άλλες περιπτώσεις. Τι μπορείς να πεις για να παρηγορήσεις τον Ρομπέρτο Μπάτζιο μετά το χαμένο πέναλτυ στον τελικό του μουντιάλ του 1994? Ακόμη χειρότερα, πώς μπορείς να κάνεις την οικογένεια του Πάμπλο Εσκομπάρ να νιώσει καλύτερα μετά τη δολοφονία του Πάμπλο επειδή...σκόραρε αυτογκόλ (στο ίδιο μουντιάλ)? Είναι κάποια πράγματα που μόνο το ποδόσφαιρο στα προσφέρει, είτε αυτό αρέσει σε κάποιους είτε όχι. Είτε ακούγεται χαζό και απίθανο είτε όχι...

Ανά τις δεκαετίες, που δεν είναι και λίγες από τότε που ξεκίνησε το άθλημα, έχουμε ζήσει όλοι μεγάλες στιγμές. Ο καθένας στην εποχή του. Μερικοί μεγάλωσαν με τους Ντι Στέφανο, Πούσκας και Εουσέμπιο. Άλλοι με Πελέ, Μπεκενπάουερ, Κρόιφ, Μίλερ και άλλους. Οι επόμενοι με Μαραντόνα, Πλατινί και Νταλγκλίς. Αργότερα, περάσαμε στους Βαν Μπάστεν, Γκούλιτ, Ράικαρντ, Μαλντίνι και πολλούς άλλους. Κι εγώ και η γενιά μου είχαμε την ευκαιρία να δούμε στα γήπεδα τον Ρονάλντο, τον Ζιντάν, τον Ριβάλντο, τον Κάρλος, τον Φίγκο, τον Ντελ Πιέρο, τον Ραούλ και τόσους άλλους. Πάντα υπήρχαν φυσιογνωμίες που ξεχώριζαν, παίχτες που μπορούσαν να κάνουν το φαινομενικά αδύνατο, αυτοί που ξεσήκωναν με τις ενέργειες και τα γκολ τους δισεκατομμύρια ανθρώπους. Είχαμε την τύχη να δούμε μεγάλους τελικούς στα ευρωπαϊκά κύπελλα. Χάσαμε τον μεγάλο Άγιαξ και τη μεγάλη Γιουβέντους λίγο πριν την εναλλαγή της χιλιετίας, όμως προλάβαμε άλλα. Το Τσάμπιονς Λιγκ του '98 σημαδεύτηκε από την παρουσία του Ντελ Πιέρο και την απόδοσή του, από την παρουσία της Γιούβε σε τρίτο συνεχόμενο τελικό, από την επικράτηση της Ρεάλ για πολλοστή φορά κι από άλλα μεγαλόμικρα ή μικρομέγαλα. Το παγκόσμιο κύπελλο το 1998 φέρει τη σφραγίδα του Ζιζού. Το κύπελλο μπορεί να το σήκωσε ο Ντεσάμπ, αλλά παρ' όλ' αυτά ο κόσμος ήξερε πως ανήκε στον τρελό και λίγο -τότε- καραφλό με το 10 στην πλάτη. Έχουμε δει τον τελικό του 1999 με την χωρίς προηγούμενο ανατροπή της Μάντσεστερ Γιουνάιτεντ. Το 2000 ο τελικός του Τσάμπιονς Λιγκ πήγε άνετα στη Ρεάλ, όμως το Euro είχε έναν συναρπαστικότατο τελικό, με τη Γαλλία να κατακτά το τρόπαιο στην παράταση. Το 2001 είδαμε τον αξέχαστο τελικό του ΟΥΕΦΑ μεταξύ Λίβερπουλ και Αλαβές, με τους "κόκκινους" να σηκώνουν το τρόπαιο χάρη στη νίκη τους με... 5-4. Το 2002 είδαμε τον μάγο Ζινεντίν Ζιντάν να κεραυνοβολεί τον Μπουτ, ενώ είδαμε και έναν εξωπραγματικό Βραζιλιάνο αρτίστα, τον Ρονάλντο, να χαρίζει το παγκόσμιο κύπελλο στη Βραζιλία. Τι να πούμε για το 2004...σκόραρε μέχρι κι ο Χαριστέας! Το κύπελλο της πρωταθλητριας Ευρώπης σε εθνικό επίπεδο ήρθε στην Ελλάδα για σουβλάκι, μουσακά κι ακρόπολη. Το 2005 ήρθε να μας σοκάρει ο καταπληκτικός τελικός Μίλαν - Λίβερπουλ, με την ομάδα του Μπενίτεθ να πηγαίνει στο Άνφιλντ την κούπα. Για το μουντιάλ του 2006 τα λόγια είναι περιττά. Simply Zidane! Η τελευταία παράσταση του μαέστρου τέλειωσε με μια μικρή παραφωνία στη μουσικάρα του, όμως δεν αλλάζει τίποτα. 2007 = τελικός Τσάμπιονς Λιγκ στην Αθήνα. Ο τελικός δεν ήταν κάτι το ιδιαίτερο, όμως η μπάλα που έπαιξε ο Κακά τη χρονιά εκείνη άξιζε για τα καλά. Το 2008 ήταν η χρονιά της Μάντσεστερ Γιουνάιτεντ. Θα επιμείνω ότι ο Ρονάλντο σκόραρε 42 γκολ, όμως ο Τέβεζ έσωσε την ομάδα στα πολύ δύσκολα (κόντρα σε Μπλάκμπερν και Λυόν, για παράδειγμα). Συναρπαστικός τελικός, με το γλίστρημα του Τέρρυ να μας γεμίζει αμφιβολίες για το τι θα γινόταν σε περίπτωση που δεν έπεφτε στο χορτάρι ο αρχηγός της Τσέλσι. Και φέτος, μέχρι σήμερα, έχουμε δει μεγάλες παραστάσεις της Μπαρσελόνα, δύο μεγάλες τεσσάρες της Λίβερπουλ σε Ρεάλ και Γιουνάιτεντ, έναν αναγεννημένο Ντελ Πιέρο να μαγνητίζει και κάτι άλλα λίγα "μικρά".

Δε θέλω να επεκταθώ σε στιγμές και παίχτες, οι περισσότεροι γνωρίζετε αρκετά. Απλά, έχω να πω το εξής. Είναι αρκετά όμορφο να παρακολουθείς τους παίχτες της εποχής σου να μεγαλουργούν. Όμως, γιατί να μην είναι το ίδιο όμορφο ή και περισσότερο να γνωρίζεις παίχτες που άφησαν εποχή και που αγωνίστηκαν δεκαετίες πριν τη γέννησή σου? Η αγάπη όλων για την μπάλα είναι διαχρονική. Εδώ σταματώ το γράψιμο, έτσι απότομα. Τα υπόλοιπα θα τα πουν τα παρακάτω βίντεο. Όσοι θεωρούν πως τους αρέσει το άθλημα όσο και σε μένα, ας φορέσουν μια μακρυμάνικη μπλούζα με κατεβασμένα τα μανίκια. Θα χρειαστούν για να σκουπίσουν τα δάκρυα συγκίνησης που θα κάνουν την εμφάνισή τους στο πρόσωπό τους σε λίγη ώρα...

ΘΡΙΑΜΒΟΣ ΜΕΤΑ ΤΗ ΣΥΝΤΡΙΒΗ ΓΙΑ ΤΗ ΛΙΒΕΡΠΟΥΛ

Άλλο και τούτο. Την Τετάρτη έφαγε 3 στο Άνφιλντ και σήμερα έριξε 4. Η μαγεία του ποδοσφαίρου...Η Λίβερπουλ επικράτησε εντός έδρας με 4-0 κόντρα στην Μπλάκμπερν, τρεις μόλις μέρες μετά τη συντριβή της στο Τσάμπιονς Λιγκ από την Τσέλσι. Το σκορ άνοιξε ο Φερνάντο Τόρρες με Γ-Κ-Ο-Λ-Α-Ρ-Α, ενώ λίγο μετά το ημίωρο με όμορφη κεφαλιά ο Ισπανός διπλασίασε τα τέρματα της Λίβερπουλ. Η ομάδα του Μπενίτεθ ήταν καλύτερη και στο 83' ο Άγκερ με κεραυνό "έγραψε" το 3-0. Στο 90' ο Ενγκόγκ απλά έκανε 4 τα τέρματα της ομάδας του. Η νίκη σίγουρα θα τονώσει την ψυχολογία της ομάδας του λιμανιού, ενόψει του εξαιρετικά δύσκολου (όσον αφορά το θέμα πρόκριση) αγώνα κόντρα στην Τσέλσι, την προσεχή Τρίτη στο Στάμφορντ Μπριτζ. Τέλος, αξίζει να σημειωθεί πως ο Στίβεν Τζέραρντ δεν αγωνίστηκε.

Η ΤΣΕΛΣΙ ΚΑΘΑΡΙΣΕ ΤΗ ΛΙΒΕΡΠΟΥΛ ΜΕ 1-3 ΜΕΣΑ ΣΤΟ ΑΝΦΙΛΝΤ

Αυτό κι αν ήταν ματς...αυτή κι αν ήταν συντριβή για τη Λίβερπουλ, αυτός κι αν ήταν θρίαμβος για την Τσέλσι...Ένα καταπληκτικό παιχνίδι διεξήχθη στο Άνφιλντ, με την Τσέλσι να επικρατεί με 1-3 χάρη σε δύο γκολ του Ιβάνοβιτς και ένα του Ντρογκμπά. Η Λίβερπουλ προηγήθηκε, μάλιστα, με γκολ του Τόρρες στο 6'. Καταιγιστικός ο ρυθμός στο μεγαλύτερο διάστημα του αγώνα, με τη Λίβερπουλ να έχει την κατοχή και την Τσέλσι τις ευκαιρίες. Νεκρός ο Τζέραρντ, εκτός τόπου και χρόνου κυριολεκτικά σε όλη τη διάρκεια του ματς. Καλό ο Τόρρες μέχρι κάποιο σημείο, αργότερα έπεσε κατακόρυφα. Η Τσέλσι είχε τις ευκαιρίες για ακόμη μεγαλύτερο σκορ, όπως τις είχε και η Λίβερπουλ για ισοφάριση αλλά και για να πάρει το προβάδισμα όσο κέρδιζε ή όσο το σκορ ήταν 1-1. Για να μην πολυλογούμε, η Τσέλσι ήταν όντως καλύτερη από τους "κόκκινους" του Μπενίτεθ και δικαιότατα κέρδισε. Κατά καιρούς, έχουμε δει κάθε λογής ανατροπές. Της Λα Κορούνια κόντρα στη Μίλαν στο Ριαθόρ, της Λίβερπουλ αρκετές και άλλων ομάδων. Είμαι λίγο βλακάκος που πιστεύω πολύ στην ανατροπή, όμως όταν υποστηρίζεις τη Λίβερπουλ αυτό συμβαίνει. Αλλιώς, θα είχε επιλέξει άλλη ομάδα. Μεγάλη υπόθεση είναι η εκμετάλλευση της απουσίας του Τζον Τέρρυ στον επαναληπτικό, ο οποίος δεν έχει δικαίωμα συμμετοχής καθώς πήρε κάρτα και έφτασε το όριο. Ο Τόρρες μπορεί να σκοράρει κι αυτό το ξέρουμε όλοι, όμως για μένα θα πρέπει ο Μπενίτεθ να ρίξει δίπλα του και τον Ράιαν Μπάμπελ. Δε θα αναλύσω απόψε το τι θα πρέπει να κάνει ο Μπενίτεθ και όλη η Λίβερπουλ για να διεκδικήσει άξια την πρόκριση, πάντως το ξαναλέω πως θα πιστεύω στην ολική ανατροπή μέχρι να τελειώσει ο αγώνας. Και για να μην ξεχνιόμαστε, ειδικά ο Στίβεν Τζέραρντ στον επαναληπτικό θα έχει στο μυαλό του και τη θλιβερή εικοστή επέτειο από την τραγωδία του Χίλσμπορο. Τότε, έχασε τη ζωή του ο ξάδερφός του. Δε θα ήταν άσχημο, λοιπόν, να του στείλει ένα πολύ μεγάλο διπλό στο Στάμφορντ Μπριτζ ως δωράκι, ως αναμνηστικό από τη μαύρη επέτειο της Λίβερπουλ (μαζί, φυσικά, μ' αυτή του Χέιζελ). Η ελπίδα πεθαίνει πάντα τελευταία, όμως όταν υποστηρίζεις τη Λίβερπουλ, δεν πεθαίνει ποτέ...

ΘΡΙΑΜΒΟΣ ΤΗΣ ΜΠΑΡΤΣΕΛΟΝΑ ΜΕ 4-0 ΚΟΝΤΡΑ ΣΤΗΝ ΜΠΑΓΕΡΝ

Αυτό που περίμεναν οι περισσότεροι στον αγώνα Μπαρτσελόνα - Μπάγερν Μονάχου έγινε. Και όβερ και νίκη για την Μπάρτσα, που διέλυσε την Μπάγερν κερδίζοντάς την με 4-0. Πρωταγωνιστές οι γνωστοί...Μέσσι, Ετό και Ανρί, πέτυχα από δύο, ένα και ένα γκολ αντίστοιχα. Η Μπαρτσελόνα είναι με ενάμισο πόδι στους ημιτελικούς, όπου λογικά θα αντιμετωπίσει την Τσέλσι. Ποτέ δεν ξέρεις τι γίνεται στο Τσάμπιονς Λιγκ, όμως με την εκτός έδρας νίκη της λονδρέζικης ομάδας με 1-3 στο Άνφιλντ πολύ δύσκολα θα χάσει την πρόκριση.

ΙΣΟΠΑΛΟΙ ΟΙ ΑΓΩΝΕΣ ΒΙΓΙΑΡΕΑΛ - ΑΡΣΕΝΑΛ ΚΑΙ ΜΑΝΤΣΕΣΤΕΡ ΓΙΟΥΝΑΪΤΕΝΤ - ΠΟΡΤΟ

Μία ακόμη βραδιά Τσάμπιονς Λιγκ έφτασε στο τέλος της. Μεγάλα ματς και απόψε και μάλιστα με ωραία γκολ. Στο Ελ Μαδριγάλ η Βιγιαρεάλ υποδέχτηκε την Άρσεναλ. Το "κίτρινο υποβρύχιο" άνοιξε το σκορ στο 10' με όμορφο γκολ του Σένα, όμως οι "κανονιέρηδες" ισοφάρισε σχεδόν με τη συμπλήρωση μίας ώρας παιχνιδιού με ανάποδο ψαλίδι του Εμμάνουελ Αντεμπαγιόρ. Το σκορ μέχρι το τέλος δεν άλλαξε, με αποτέλεσμα να λήξει ισόπαλο το παιχνίδι. Η ρεβάνς στο Εμιρέιτς είναι στις 15 Απριλίου. Στο Ολντ Τράφορντ, απ' την άλλη, έγινε ένας αγώνας συγκλονιστικός που άξιζε καθ' όλη τη διάρκειά του. Το τελικό σκορ αδικεί εν μέρει την Πόρτο, όμως η ομάδα του Ντραγκάο στάθηκε και λίγο τυχερή. Προηγήθηκε στο 4', όμως ο μετά από λάθος του Άλβες στο 15' ο Ρούεϋ ισοφάρισε σε 1-1. Η Πόρτο ήταν εμφανώς καλύτερη της Μάντσεστερ, όμως δεν μπορούσε να μετατρέψει τις ευκαιρίες της σε γκολ. Αντιθέτως, η Γιουνάιτεντ σχεδόν απ' το πουθενά στο 85' προηγήθηκε με τον Τέβεζ. Παρ' ολ' αυτά, η Πόρτο με τη βοήθεια της τύχης και της Θείας Δίκης αλλά και με του Μαριάνο σκόραρε στο 89' κι έφερε το ματς στα ίσα.

Η ΚΟΡΥΦΑΙΑ ΔΙΑΣΥΛΛΟΓΙΚΗ ΕΠΙΣΤΡΕΦΕΙ ΜΕ ΤΗ ΦΑΣΗ ΤΩΝ ΠΡΟΗΜΙΤΕΛΙΚΩΝ

Για πολλοστή φορά η πολυήμερη αναμονή φτάνει στο τέλος της. Αύριο διεξάγονται τα πρώτα δύο παιχνίδια τη φάση των "8" του Τσάμπιονς Λιγκ και την Τετάρτη άλλα δύο. Και το καλύτερο είναι πως οι επαναληπτικοί είναι την επόμενη εβδομάδα! Μήνας γεμάτος μπάλα ο Απρίλιος (περιλαμβάνει και ντέρμπυ σε ευρωπαϊκά πρωταθλήματα). Αύριο, λοιπόν, η Μάντσεστερ Γιουνάιτεντ υποδέχεται στο Ολντ Τράφορντ την Πόρτο και η Βιγιαρεάλ φιλοξενεί στην Ισπανία την Άρσεναλ. Την Τετάρτη η Λίβερπουλ κοντράρεται στο Άνφιλντ με την Τσέλσι (21:45 ζωντανά από τη ΝΕΤ), ενώ η Μπαρτσελόνα αντιμετωπίζει εντός έδρας την Μπάγερν Μονάχου. Οι επαναληπτικοί είναι στις 14 και 15 Απριλίου, ενώ ο νικητής του Γιουνάιτεντ - Πόρτο αντιμετωπίζει στα ημιτελικά το νικητή του ζευγαριού Βιγιαρεάλ - Άρσεναλ, ενώ στα ημιτελικά θα αναμετρηθούν και οι δύο νικητές των ζευγαριών Λίβερπουλ - Τσέλσι και Μπαρτσελόνα - Μπάγερν Μονάχου.

ΑΝΑΤΡΟΠΗ ΓΙΑ ΤΗ ΓΙΟΥΝΑΪΤΕΝΤ ΚΑΙ ΝΙΚΗ ΜΕ 3-2 ΕΠΙ ΤΗΣ ΑΣΤΟΝ ΒΙΛΑ

Ακόμη ένα μεγάλο ματς προσέφερε η φετινή Πρέμιερ Λιγκ. Γιουνάιτεντ και Βίλα αναμετρήθηκαν στο Ολντ Τράφορντ, με τους φιλοξενούμενους να σκοράρουν 2 φορές όμως να μην παίρνουν ούτε το βαθμό της ισοπαλίας. Το σκορ άνοιξε ο Ρονάλντο, ενώ ο Κάριου ήταν αυτός που ισοφάρισε. Ο Ο'Νιλ έκανε το 1-2, όμως στο 80' ο Ρονάλντο σκόραρε για δεύτερη φορά, φέρνοντας το ματς στα ίσα. Στο τρίτο λεπτό των καθυστερήσεων, ο 17χρονος Μασέντα έδωσε το υπερπολύτιμο τρίποντο στη Γιουνάιτεντ, η οποία βρίσκεται ένα βαθμό μπροστά από τη δεύτερη Λίβερπουλ και έχει και ένα αγώνα λιγότερο (κουραστήκαμε να το λέμε αυτό...)...

ΑΝΕΤΗ ΕΠΙΚΡΑΤΗΣΗ ΤΗΣ ΕΒΕΡΤΟΝ ΜΕ 4-0 ΚΟΝΤΡΑ ΣΤΗ ΓΟΥΙΓΚΑΝ

Η Έβερτον παρέμεινε σε ευρωπαϊκή τροχιά, συντρίβονας με 4-0 τη Γουίγκαν εντός έδρας. Τα γκολ πέτυχαν οι Τζο, Φελαϊνί και Όσμαν.
ΥΓ Κουράστηκα για την ανάρτηση αυτή...φαίνεται...

ΠΗΡΕ ΤΟ ΧΡΥΣΟ ΜΕΤΑΛΛΙΟ Ο ΒΛΑΣΣΗΣ ΜΑΡΑΣ!

Ο Βλάσσης Μάρας αναδείχθηκε πρωταθλητής Ευρώπης στην ενόργανη γυμναστική. Συγκέντρωσε 15.375 πόντους και κατέκτησε την πρώτη θέση στο πρωτάθλημα του Μιλάνου. Μπράβο Βλάσση, να 'σαι καλά που μας κάνει χαρούμενους και υπερήφανους. Και κάτι τελευταίο........επιτέλους, έκανα μια μεγάαααλη ανάρτηση.

ΚΟΙΤΑΖΕΙ ΤΟΝ ΕΤΟ Η ΣΙΤΥ!

Άλλο και τούτο πάλι...Δεν έχουν περάσει 3 μήνες από τον καιρό που η υπόθεση μεταξύ Μάντσεστερ Σίτυ και Κακά μας είχε πρήξει τ' αυτιά για τα καλά. Όμως, φαίνεται πως οι άνθρωποι της Σίτυ δεν το βάζουν κάτω. Το καλοκαίρι έφεραν στο Μάντσεστερ τον Ρομπίνιο και τώρα προσανατολίζονται σε ένα ακόμη μεγάλο όνομα. Πρόκειται για τον Σαμουέλ Ετό, τον επιθετικό της Μπαρτσελόνα που φέτος είναι πρώτος σκόρερ στην Πριμέρα Ντιβιζιόν. Τα ποσοστά ευστοχίας του είναι ασύλληπτα, ενώ δεν είναι λίγοι εκείνοι που υποστηρίζουν πως είναι ο καλύτερος επιθετικός του κόσμου. Αν όχι ο καλύτερος, σίγουρα από τους καλύτερους και τους πιο φορμαρισμένους. Η Σίτυ, λοιπόν, ετοιμάζεται να καταθέσει πρόταση 22.000.000 ευρώ, με τον ίδιο τον παίχτη να προβλέπεται να αμοίβεται με 120.000 λίρες κάθε εβδομάδα! Υπάρχουν διάφοροι σύλλογοι που θέλουν να εντάξουν τον Ετό στο δυναμικό τους, όπως η Μίλαν και η Λίβερπουλ. Από τη μία υπάρχει η έδρα, το κύρος και η ιστορία μερικών ομάδων. Από την άλλη τα χρήματα...Ο Ετό, αν τελικά φύγει από την Μπάρτσα, θα πρέπει να διαλέξει ανάμεσα στα παραπάνω...Και θα δούμε εκτός από καλός επιθετικός, πόση μπάλα παίζει στον τομέα "προσωπικότητα"...

Η ΜΠΑΡΤΣΕΛΟΝΑ ΚΙΝΕΙΤΑΙ ΓΙΑ ΤΗΝ ΑΠΟΚΤΗΣΗ ΤΟΥ ΦΑΝ ΠΕΡΣΙ

Η Μπαρτσελόνα κινείται για την απόκτηση του Φαν Πέρσι από την Άρσεναλ, τουλάχιστον σύμφωνα με όσα λέγονται και γράφονται στα ισπανικά Μ.Μ.Ε. Προσφορά ύψους 31.000.000 ευρώ στην Άρσεναλ και 5.000.000 ευρώ ετήσιες απολαβές για τον παίχτη ετοιμάζεται να καταθέσει η Μπαρτσελόνα, για να φέρει στο Καμπ Νου τον Ολλανδό μέσο. Έτσι αναφέρει η Daily Mirror. Ο ίδιος ο παίχτης έχει πει πως δεν τον ενδιαφέρουν τόσο πολύ τα χρήματα, αλλά οι φιλοδοξίες του. Λογικό, λοιπόν, να προτιμήσει την Μπαρτσελόνα και όχι την αγγλική ομάδα για να συνεχίσει την καριέρα του. Άντε να δούμε πώς θα εξελιχτούν οι μεταγραφές κι αυτό το καλοκαίρι, γιατί ήδη υπάρχει πολύς θόρυβος. Κακά, Ροναλντίνιο, Ρονάλντο, Ριμπερύ, Φαν Πέρσι, Ετό και δε συμμαζεύεται...Ας τους πάρει όλους ο Κόκκαλης να ησυχάσουμε...

ΡΕΑΛ ΚΑΛΕΙ ΡΟΝΑΛΝΤΙΝΙΟ?

Μάλιστα, μάλιστα...Το ακούσαμε, το είδαμε, το διαβάσαμε και αυτό...Η Ρεάλ Μαδρίτης, σύμφωνα με την εφημερίδα Sport (πρωτότυπο όνομα βρήκανε...) είναι πολύ πιθανό να θέλει να εντάξει στο δυναμικό της τον πρώην Μπαρθελονίθτα, Ροναλντίνιο. Έχουμε συνηθίσει να βλέπουμε τη Ρεάλ να σπαταλά δεκάδες εκατομμύρια χωρίς λόγο. Και καλά, ας πούμε ότι πήρε τον Χούντελααρ επειδή ο Νίστελ τραυματίστηκε. Τώρα ο Ροναλντίνιο τι θα προσφέρει? Είναι νεκρός, δεν κάνει τίποτα. Και φυσικά, ένας παίχτης της φήμης του δε θα καταδεχτεί να πάει στη Ρεάλ με λίγα χρήματα. Αλλά ούτε και η Μίλαν θα τον παραχωρήσει έτσι εύκολα. Είτε το δημοσίευμα λέει την αλήθεια είτε όχι, έχω να πω απλά πως η Ρεάλ θα κάνει τιτανοτεράστια βλακεία αν αποκτήσει τον Ροναλντίνιο. Υπάρχει πολλοί πιο φθηνοί παίχτες, νεότεροι και σιγουρότατα, σε πολύ πολύ καλύτερη φυσική κατάσταση...

ΕΝΔΙΑΦΕΡΟΝ ΤΗΣ ΜΑΝΤΣΕΣΤΕΡ ΓΙΟΥΝΑΪΤΕΝΤ ΓΙΑ ΡΙΜΠΕΡΙ

Ακόμη ένας σύλλογος φαίνεται πως ενδιαφέρεται για την απόκτηση του Ριμπερί και αυτή τη φορά πρόκειται για την Μάντσεστερ Γιουνάιτεντ. Μετά την Τσέλσι και την Μπαρτσελόνα, οι πρωταθλητές Αγγλίας (για την προηγούμενη σεζόν) μάλλον θέλουν να εντάξουν τον Γάλλο μέσο στο ρόστερ τους. Η εφημερίδα News of The World έγραψε πως η Γιουνάιτεντ θα ασχοληθεί σοβαρά με την υπόθεση του Ριμπερί, καθώς υπάρχει περίπτωση να παραχωρήσει τον Ρονάλντο στη Ρεάλ Μαδρίτης, οπότε αυτομάτως θα χρειάζεται αντικαταστάτης για τη δεξιά πτέρυγα της ομάδας. Το νέο στοιχείο που αποκαλύπτει η εφημερίδα αφορά τη σχετική συμφωνία που έχει ο Ριμπερί με τη γνωστή αθλητική εταιρεία Nike. Πρόσφατα υπέγραψε νέο συμβόλαιο και αυτό αμέσως συνδέθηκε με την αποχώρησή του από τη Μπάγερν (φοράει Adidas). Και η Γιουνάιτεντ αλλά και η Μπαρτσελόνα "ντύνονται" από τη Nike, οπότε τα μέσα ενημέρωσης προσανατολίζονται προς αυτή την κατεύθυνση. Περίεργες σκέψεις κάνουν εκεί πέρα στην Αγγλία, όμως ποιος είναι ότι το ποδόσφαιρο απαρτίζεται από λογικά άτομα;;;...

ΔΥΣΚΟΛΗ ΝΙΚΗ ΚΑΙ ΠΡΩΤΙΑ ΓΙΑ ΛΙΒΕΡΠΟΥΛ

Πολύ δύσκολη αλλά και σημαντική νίκη πέτυχε το απόγευμα η Λίβερπουλ, κερδίζοντας εκτός έδρας τη Φούλαμ με 0-1. Η αντίπαλος των "κόκκινων" μετά το θρίαμβο επί της Γιουνάιτεντ παραλίγο να καταφέρει να αποσπάσει βαθμό ή βαθμούς και από τη Λίβερπουλ, όμως το γκολ του Γιόσι Μπεναγιούν στο 93' δεν επέτρεψε κάτι τέτοιο. Πολύ ανώτερη η ομάδα του Μπενίτεθ, αν και δε μετέτρεψε τις πολλές φάσεις που δημιούργησε σε γκολ. Πρόβλημα που πρέπει να λυθεί, εάν προπονητικό επιτελείο και παίχτες επιθυμούν κατάκτηση τίτλου ή τίτλων φέτος και στα επόμενα χρόνια. Δε λέω περισσότερα για τον αγώνα. Η Λίβερπουλ ανέβηκε στην πρώτη θέση της βαθμολογίας, με τη Γιουνάιτεντ να έχει δύο αγώνες λιγότερους (με Άστον Βίλα και Πόρτσμουθ στο Ολντ Τράφορντ). Συγχωρέστε με, όμως παρακολουθώ παράλληλα και βίντεο του Ζιντάν και είναι λίγο δύσκολο να συγκεντρωθώ στο γράψιμο ή σε ο,τιδήποτε άλλο.