ΜΠΛΕΓΜΕΝΟΣ ΣΕ ΘΑΝΑΤΗΦΟΡΟ ΤΡΟΧΑΙΟ Ο ΜΟΥΝ

Είχε που είχε λίγα προβλήματα ο Παναθηναϊκός, ακόμη ένα ήρθε να προστεθεί στα διάφορα. Ο Μπράις Μουν, σύμφωνα με πληροφορίες, τραυμάτισε θανάσιμα μία γυναίκα που περπατούσε στο δρόμο επειδή έχασε τον έλεγχο της Mercedes του. Η αστυνομία ισχυρίζεται πως ο παίχτης του Παναθηναϊκού ήταν υπό την επίρροια αλκοόλ και το τροχαίο έμοιαζε αναπόφευκτο.

Δεν είναι μόνο ότι ο Μουν χτύπησε κι ο ίδιος. Δεν είναι μόνο ότι σκοτώθηκε και μία γυναίκα. Δεν είναι μόνο ότι ο Μουν αντιμετωπίζει την κατηγορία ανθρωποκτονίας. Είναι αυτά και πολλά άλλα. Κι είναι πολύ κρίμα για έναν 23χρονο παίχτη και για μία 25χρονη γυναίκα να έχουν αυτή την πορεία ζωής ή, όσον αφορά τη γυναίκα, αυτήν την κατάληξη...

ΣΤΟΝ ΟΛΥΜΠΙΑΚΟ Ο ΜΕΛΜΠΕΡΓΚ!

Μία σημαντική προσθήκη στο ρόστερ του πραγματοποίησε ο Ολυμπιακός. Ο λόγος για τον Σουηδό (πρώην) αμυντικό της Γιουβέντους, Μέλμπεργκ, ο οποίος εδώ και λίγες μέρες ανήκει στον Ολυμπιακό. Πρόκειται για την καλύτερη μεταγραφή αμυντικού που έχει πραγματοποιήσει η ομάδα του Πειραιά κι αυτό έχει γεμίσει ενθουσιασμό τους παίχτες, το τεχνικό επιτελείο αλλά και τους οπαδούς. Σύμφωνα με τον πρόεδρο της ΠΑΕ, Σωκράτη Κόκκαλη, θα ακολουθήσουν κι άλλες μεγάλες μεταγραφές.

Όσον αφορά την προσπάθεια του Παναθηναϊκού να πάρει τον παίχτη, ο πρόεδρος του Ολυμπιακού δήλωσε πως η απόκτηση του Σουηδού από τον Ολυμπιακό δεν ήταν νίκη σε επικοινωνιακό παιχνίδι εναντίον του "αιωνίου" αντιπάλου του. Αντιθέτως, τόνισε πως ο Ολυμπιακός πορεύεται με δικό του σχέδιο και δεν ακολουθεί άλλους και επίσης, δεν προσπαθεί να αγοράσει παίχτες επειδή τους θέλει άλλη ομάδα.

Η ΕΡΤ ΕΠΙΣΚΙΑΣΕ ΤΟΝ ΘΡΙΑΜΒΟ ΤΗΣ ΙΣΠΑΝΙΑΣ

Η Ισπανία σκόρπισε τη Νέα Ζηλανδία στους...5 δρόμους, διαλύοντάς την με σκορ 5-0. Πρωταγωνιστής για τους πρωταθλητές Ευρώπης ήταν ο Φερνάντο Τόρρες, ο οποίος μέσα σε 17 λεπτά πέτυχε χατ-τρικ βάζοντας τέλος στο ματς από το 17ο λεπτό. Το πρώτο γκολ με άψογο πλασέ, το δεύτερο με πλασέ μέσα απ' την περιοχή και το τρίτο με φοβερή κεφαλιά. Το 4-0 έγινε σε ρυθμούς προπόνησης από τον Φάμπρεγκας πριν το ημίωρο. Λίγο μετά την έναρξη του δευτέρου ημιχρόνου, ο Τόρρες με φοβερή ενέργεια πέρασε δύο παίχτες κι έβγαλε τη σέντρα. Ο αμυντικός της Ν.Ζηλανδίας έκανε λάθος κι ο Βίγια δε δυσκολεύτηκε καθόλου να "γράψει" το τελικό 5-0 και να πάει στη δεύτερη θέση των σκόρερ της εθνικής Ισπανίας στην ιστορία (πρώτος ο Ραούλ με 44).

Αυτό που κρατάμε από τη βραδιά δεν είναι μόνο η εκθαμβωτική εμφάνιση της Ισπανίας. Είναι και η...γαϊδουριά της ΕΡΤ. Το ματς ξεκίνησε στις 21:30. Η κρατική τηλεόραση ξεκίνησε την μετάδοσή του κανά τέταρτο μετά τις 22:00. Επιτρέπεται? Έχουμε βαρεθεί να πληρώνουμε. Και για ποιο λόγο? Για να βλέπουμε το άθλιο ελληνικό πρωτάθλημα που έχει καταντήσει χειρότερο από ριάλιτυ? Περισσότερο ενδιαφέρον παρουσιάζουν τα διάφορα τάλεντ σόου. Μήπως πληρώνουμε για να βλέπουμε Τσάμπιονς Λιγκ? Καλό κι αυτό...Μόνο Τετάρτες (γιατί τώρα μεσάνυχτα Τρίτης δε λέει...) και με άθλιες περιγραφές. Μία ο Παπαδημητρίου ο άχρηστος, μία ο Κατσαρός που λέει για όποιον σουτάρει ότι κάνει καλό ματς...αηδιάζουμε. Και στον τελικό έρχεται ο Βερνίκος να μας αποζημιώσει (πότε θα καταλάβετε πως οι περιγραφές του είναι απαίσιες?). Ε ρε Σωτηρακόπουλος που σας χρειάζεται...Τουλάχιστον υπάρχει κι ο Τσώχος που σώζει τα πράγματα. Μα είναι δυνατόν ρε σεις? Να δίνονται στην ΕΡΤ δεκάδες εκατομμύρια και να μας λέει έμμεσα πως είμαστε μαλάκες? Ε δε γουστάρουμε έτσι! Αν είναι ας βλέπουμε τους αγώνες μέσω ίντερνετ. Επίσης "δωρεάν". Τουλάχιστον, αν έχετε φιλότιμο, να μην επαναληφθεί. Αλλά απ' όσο έμαθα και στον αγώνα της Ιταλίας τα ίδια θα γίνουν, με 40 λεπτά καθυστέρηση. Το καλό είναι πως δικαιώνομαι που σας λέω καθυστερημένους...

ΘΕΛΕΙ ΤΟΡΡΕΣ Η ΓΙΟΥΝΑΪΤΕΝΤ (ΘΑ ΣΑΣ ΠΩ ΕΓΩ ΤΙ ΘΑ ΠΑΡΕΙ...)

Ήταν ένα αστείο τόσο κρύο που για λίγο ξεχάσαμε την αφόρητη ζέστη που κάνει όξω. Η Γιουνάιτεντ θέλει τον Φερνάντο Τόρρες. Λογικό να τον θέλει, καθώς ο Ισπανός παστελώνει το ένα γκολ μετά το άλλο. Αλλά όπως έχει πει ο ίδιος αρκετές φορές στο παρελθόν, θέλει να παραμείνει στη Λίβερπουλ, να γίνει κάποτε αρχηγός της και να κατακτήσει όλα τα τρόπαια. Άρα κυρία Γιουνάιτεντ άντε στο καλό και να μας γράφεις, απλά επειδή κι εμείς σ' έχουμε γραμμένη.

Με τη φυγή του Κριστιάνο (ξανά)συμπάθησα κατευθείαν τη Γιουνάιτεντ. Είναι ένας σύλλογος άξιος σεβασμού και θαυμασμού. Όχι πως έγινα Γιουνάιτεντ, απλά σε κάτι ματς τύπου Γιουνάιτεντ-Γουίγκαν πλέον θα υποστηρίζω την ομάδα του Μάντσεστερ. Αλλά, διάολε, τον Τόρρες μόνο με κυάλια θα τον βλέπει. Άντε να τον δει και λίγες φορές στο Ολντ Τράφορντ και στο Άνφιλντ να της πετάει μπαλάκια στα δίχτυα. Αλλά Τόρρες και Τζέραρντ δε φεύγουν που να χτυπιέστε ρε κάτω. Ο Στίβεν θα σηκώσει το 19ο πρωτάθλημα να σας ξαναπεράσουμε (στα πρωταθλήματα γιατί στα άλλα ακόμα σκονίτσα τρώτε...), ο Τόρρες θα 'χει δώσει το δικαίωμα στον αρχηγό να το σηκώσει. Φτύστε αίμα, δώστε 150.000.000, κάντε ό,τι νομίζετε. Ο Τόρρες θα μείνει εκεί που είναι τώρα μέχρι να ψοφήσει.

22 ΧΡΟΝΙΑ ΜΕΤΑ...

Το 1987 δεν ήταν η καλύτερη χρονιά όσον αφορά το ποδόσφαιρο. Όχι σχετικά με το ελληνικό αλλά με το ευρωπαϊκό. Η μόλις προ δύο ετών τραγωδία του Χέιζελ στις Βρυξέλλες είχε αφήσει το Κύπελλο Πρωταθλητριών χωρίς αγγλικές ομάδες. Το τρόπαιο το κατέκτησε η Πόρτο, πηγαίνοντας το στην Πορτογαλία μετά από 27 χρόνια, από την εποχή που η Μπενφίκα του Εουσέμπιο δέσποζε στα ευρωπαϊκά σαλόνια.

Στο μπάσκετ τα πράγματα ήταν διαφορετικά. Το ευρωπαϊκό γινόταν στην Ελλάδα. Ομάδες όπως η Γιουγκοσλαβία και η Σοβιετική Ένωση δεν άφηναν περιθώρια σε άλλες εθνικές, όπως αυτή της Ελλάδας. Αλλά το...θαύμα (?) έγινε και το πήραμε το τιμημένο. Η μπασκετική ιδιοφυϊα του Νίκου Γκάλη σε συνδυασμό με το ταλέντο, τις ικανότητες και το πάθος των υπολοίπων δημιούργησαν ένα τρομερό σύνολο. Κι αποτέλεσμα αυτού ήταν η κατάκτηση ενός τεράστιου τροπαίου σε εθνικό επίπεδο.

Η επιτυχία του 1987 μαζί με αυτή του Euro το 2004 στο ποδόσφαιρο αποτελούν τις μεγαλύτερες διακρίσεις στην ιστορία του ελληνικού αθλητισμού. Μεγάλη διάκριση και η πρόκριση του ΠΑΟ στον τελικό του πρωταθλητριών το 1971, μεγάλη διάκριση και τη κατάκτηση του δεύτερου ευρωμπάσκετ το 2005 κόντρα στους Γερμανούς. Αλλά προσωπική μου άποψη είναι πως το πρώτο είναι σχεδόν πάντα το πιο γλυκό και ότι σε μια εποχή, όπως το 1987, που όλα ήταν πολύ διαφορετικά μία τέτοια διάκριση προσέδιδε ακόμα και...ρομαντισμό. Σε μια εποχή που άξιζε να ζεις σίγουρα ήταν πολύ πιο όμορφο να είσαι εθνικά υπερήφανος για ένα τρόπαιο. Γιατί στη σημερινή εποχή είσαι εθνικά ντροπιασμένος για σκάνδαλα και λοιπά.

Ένα μεγάλο μπράβο και ένα μεγάλο ευχαριστώ στα παιδιά που κατέκτησε τότε το τρόπαιο κι ουσιαστικά έδωσαν το έναυσμα να κυριαρχήσει η Ελλάδα στα σαλόνια του μπάσκετ. Η 14η Ιουνίου του 1987 δεν πρόκειται να ξεχαστεί ποτέ μα ποτέ ως ημερομηνία.

ΣΤΗ ΡΕΑΛ Ο ΚΑΚΑ!

Επιτέλους, υπήρξε και μία φορά που οι φήμες δεν παρέμειναν φήμες. Ο Κακά τελικά μεταγράφηκε στη Ρεάλ Μαδρίτης έναντι του ποσού των 65.000.000 ευρώ, που αποτελεί τη δεύτερη πιο ακριβοπληρωμένη μεταγραφή στην ιστορία. Πρώτη παραμένει αυτή του Ζινεντίν Ζιντάν το καλοκαίρι του 2001, πάλι στη Ρεάλ, που κόστισε 76.000.000 ευρώ. Ο ίδιος ο Κακά θα λαμβάνει 9.000.000 ευρώ ετησίως, ενώ έχει υπογράψει εξαετές συμβόλαιο. Αυτό σημαίνει απλά πως θα βγάλει 54.000.000 ευρώ (αν τηρήσει το συμβόλαιό του μέχρι τέλους) μόνο αν αγωνίζεται. Αν συνυπολογίσουμε τις διαφημίσεις, την περιουσία του πατέρα του και άλλα έσοδα τότε ο αριθμός φτάνει σε εξωπραγματικά επίπεδα. Τόσα λεφτά επειδή παίζει μπάλα...

Τουλάχιστον αυτή τη φορά οι δημοσιογράφοι που θεωρούσαν δεδομένη τη μεταγραφή δικαιώθηκαν. Γιατί στην περίπτωση της Μάντσεστερ Σίτυ όσον αφορά τον Κακά αλλά και σε αρκετές άλλες περιπτώσεις είχαν πέσει πραγματικά πολύ έξω. Ο πρόεδρος της Ρεάλ, Φλορεντίνο Πέρεθ, έχει δηλώσει πως θα κινηθεί για την απόκτηση κι άλλων μεγάλων ονομάτων, όπως του Κριστιάνο Ρονάλντο και του Νταβίντ Βίγια. Πλέον, η αυτοκρατορία των "galacticos" φαίνεται πως ξαναχτίζεται κι αυτό αποτελεί χαρά για κάθε ποδοσφαιρόφιλο, όμως αποτελεί και τεράστια απειλή για κάθε αντίπαλη ομάδα...

ΜΑΚΑΡΙ ΝΑ ΞΑΝΑΒΡΕΘΟΥΜΕ ΣΤΑ ΙΔΙΑ ΜΕΡΗ ΦΙΛΕ ΓΚΟΝΤΖΟ

Αυτό ήταν παιδιά...τα παραμύθια τελείωσαν. Η Derby Sports του Κώστα Γκόντζου κλείνει. Άλλη μία περίπτωση "βίαιας φίμωσης", όπως ανέφερε κι ο ίδιος ο εκδότης της.

Το ότι είμαι Ολυμπιακός οι περισσότεροι το ξέρετε. Όσοι δεν το ξέρετε μπορείτε να το καταλάβετε εξερευνώντας το παρόν ιστολόγιο. Το ποια ομάδα υποστήριζε η εφημερίδα το ξέρουμε όλοι. Αλλά πείτε μου, δεν είναι κρίμα να κλείνει μία αθλητική εφημερίδα? Δεν έχει τόση σημασία το αν συμφωνούμε όλοι ή όχι με τα λεγόμενα των εργαζομένων σ' αυτή δημοσιογράφων. Δεν είναι το παν να βλέπουμε το πρωτοσέλιο της αρεσκείας μας και σίγουρα δεν είναι κάτι το τόσο τρομερό το να αντιμετωπίζεις κοροϊδευτικά μία μεγάλη στιγμή του αιωνίου αντιπάλου σου. Είναι ωραίο από μία άποψη...

Αυτό είναι το ωραίο. Να υπάρχει πολυφωνία, να διαβάζεις και να ακούς διαφορετικές γνώμες. Να έχεις διαμορφώσει τις δικές σου και να συζητάς. Να πειράζεις τον άλλον, να σε πειράζει κι αυτός. Να υπάρχει ανταλλαγή απόψεων, κουβέντα να γίνεται με λίγα λόγια. Μάλιστα, όταν μία εφημερίδα εκδίδεται ώστε κάποιοι δημοσιογράφοι να εκφράσουν την αγάπη τους προς την ομάδα τους, γιατί να τους φιμώνεις έτσι? Δηλαδή τόσο πολύ φοβάστε μερικοί ισχυροί τη δυναμική στάση των εργαζομένων στην Derby? Τι δηλαδή, θα σας σκοτώσουν? Η εφημερίδα ήταν (ιστορία πλέον) ΑΘΛΗΤΙΚΗ. Ασχολούνταν μ' ένα από τα ωραιότερα στη ζωή, το ποδόσφαιρο. Αφοσιωμένη σε μία μεγάλη ομάδα, όπως ο Παναθηναϊκός, καθημερινά χιλιάδες άνθρωποι είχαν την ευκαιρία να ενημερωθούν και να ψυχαγωγηθούν (ψυχαγωγία θεωρώ το διάβασμα εφημερίδας). Μετά εσείς οι ίδιοι οι ισχυροί είστε που λέτε το ποδόσφαιρο ασήμαντο, που σας νοιάζουν μόνο τα πολιτικά και οι λοιπές παπαρομαλακίες. Τελικά, όμως, αντιληφθήκατε την τεράστια δύναμη του μαγικού κόσμου του ποδοσφαίρου. Δεν αντιμετώπισα ποτέ τη συγκεκριμένη εφημερίδα ως "εφημερίδα του Παναθηναϊκού" ή "Παναθηναϊκιά". Δε με ενδιαφέρει το χρώμα της. Κάθε εφημερίδα στο χώρο που κινείται η Derby είναι ΑΘΛΗΤΙΚΗ. Και όπως πολύ σωστά τονίζουν οι δήθεν πολιτισμένοι, ο αθλητισμός είναι μέρος του πολιτισμού κι οφείλουμε όλοι να τον προστατεύουμε. Εσείς, λοιπόν, που κλείνετε την εφημερίδα σέβεστε ένα μικρό κομμάτι του πολιτισμού? ΟΧΙ ΔΙΑΟΛΕ!

Είναι χαζό να υπάρχουν σοβαροί διαπληκτισμοί για τις ομάδες. Τουλάχιστον στη Σκωτία οι διαμάχες για το "Old Firm" σχετίζονται με τη θρησκεία. Ντάξει αυτό πάει στο διάολο...Αλλά να υπάρχουν επεισόδια, τραυματίες και νεκροί είναι μεγάλη μαλακία. Πολύ μεγάλη...Τόσα και τόσα γίνονται στο χώρο των ΜΜΕ, η Derby σάς ενόχλησε ρε ζώα? Μπράβο μαλακισμένα τσιράκια...Κοιτάχτε να κόψετε τα σκάνδαλα από πολιτικούς, βάλτε ένα πρόγραμμα σε εφαρμογή, βοηθήστε και λίγο το λαό που καταρρέει. Και μετά ασχοληθείτε με την εκκαθάριση των ΜΜΕ που σχετίζονται με τον αθλητισμό. Το τελευταίο φύλλο της εφημερίδας το αγόρασα. Έτσι για το γαμώτο. Όσο καμένος Ολυμπιακός κι αν είμαι, το θεωρώ το λιγότερο απαράδεκτο και φασιστικό να κλείνει μία αθλητική εφημερίδα με σκοπό τη φίμωση όσων τα 'λεγαν σταράτα. Για μένα είναι κρίμα, για άλλους πολλά περισσότερα. Κράτος...βρείτε δουλίτσα σ' όσους εργάζονταν στην Derby. Εγώ ευχαρίστως να βάλω λεφτά απ' την τσέπη μου να στηρίξω την εφημερίδα, να ξαναεκδοθεί. Γιατί αξίζει να υπάρχει πολυφωνία στο χώρο των ομάδων, είναι ωραίο να διαβάζεις απόψεις άλλων. Επειδή πολύ απλά, σε κάνουν πιο...άνθρωπο.

Ελάχιστες φορές είχα πιάσει στα χέρια μου την εν λόγω εφημερίδα. Δεν ήταν και πολλές οι φορές που ξημερώματα Παρασκευής άκουγα τον Κώστα Γκόντζο στο ραδιόφωνο. Αλλά αυτό έχει ελάχιστη σημασία. Δε θα πω για την πούστικη (κι όχι άνανδρη) επίθεση εναντίον του, δεν είμαι πολιτικός εκπρόσωπος για ν' αρχίσω τα συνηθισμένα "το καταδικάζω" κλπ. Έχω να πω μόνο ότι πρέπει επιτέλους εμείς που αγαπάμε τόσο πολύ την μπάλα, να βοηθήσουμε τους δημοσιογράφους που μας ενημερώνουν. Μπορεί να ακούγεται χαζό, βλακώδες, τρελό ή όπως θέλετε. Αλλά έτσι ΠΡΕΠΕΙ να γίνει, μπας και καταλάβουν μερικοί μερικοί πως εμείς έτσι γουστάρουμε γιατί είμαστε καμένοι με το ποδόσφαιρο. Γουστάρω να 'μαι Ολυμπιακός και να ασχολούμαι με πρωτοσέλιδα εντύπων του Παναθηναϊκού και να τα σχολιάζω. Γουστάρω να κάνω το χαβαλέ μου πάνω στις ομάδες και τις εφημερίδες με τα φιλαράκια μου. Γουστάρω να διαβάζω τι γράφουν οπαδοί άλλων ομάδων, γουστάρω να ακούω τι λένε. Γουστάρω πολλά, αλλά δε γουστάρω καθόλου να κλείνει έτσι μία εφημερίδα.

Από εδώ που βρίσκομαι, άνετος στην καρεκλίτσα μου προτείνω σ' όλους τους φίλους του αθλητισμού και όχι μόνο του ποδοσφαίρου ή του ΠΑΟ να στηρίξουν δημόσια την εφημερίδα. Να γράψουν γι' αυτήν σε ιστολόγια, να βγουν στα ραδιόφωνα να μιλήσουν επί του θέματος. Να ανεβάσουν βιντεάκια στο διαδίκτυο, να δείξουν έμπρακτα τη συμπαράστασή τους. Γιατί όποιος δουλεύει στη ζωή το αξίζει, άσχετα με τα πιστεύω του. Και για να συντηρείς μία εφημερίδα και να την κάνεις επιτυχημένη, ε τότε διάολε χρειάζεται πολλή δουλειά και πάνω απ' όλα μεράκι. Και από προσωπικής απόψεως, όσοι εργάζονταν στην Derby το είχαν σε περισσή ποσότητα.

Κλείνοντας, υπενθυμίζω πως σε λίγα συμφωνούσα μαζί τους. Η φράση "κύριε δε συμφωνώ μ' αυτά που λέτε αλλά θα έδινα τη ζωή μου για να υπερασπιστώ το δικαίωμά σας να τα λέτε" ίσως εκφράζει καλύτερα απ' όλους και απ' όλα την κατάσταση, το τι πιστεύω. Απλά θέλω δώσω συγχαρητήρια σ' όσους δούλεψαν για την εφημερίδα αυτή, να τους πω ένα τεράστιο μπράβο για την πολύχρονη και μεγάλη προσπάθειά τους. Μακάρι μία στιγμή να ξανακοντραριστούμε...