Κυριακή 23 Μαΐου 2010

SPECIAL TRIPLE CROWN!

Αντιπαθέστατος μέχρι αηδίας για μερικούς, ερωτεύσιμος για άλλους... Όπως κι αν τον αντιμετωπίζετε, ο Ζοσέ Μουρίνιο κατέκτησε το δεύτερο Τσάμπιονς Λιγκ στην καριέρα του, με διαφορετική ομάδα, και από χθες το βράδυ το όνομά του αναγράφεται δίπλα σε αυτά των Ερνστ Χάπελ και Ότμαρ Χίτσφελντ, οι οποίοι το κατέκτησαν με Φέγιενορντ και Αμβούργο και Ντόρτμουντ και Μπάγερν αντίστοιχα.

Μέτριος τελικός ο χθεσινός, με τις εικόνες να παραμένουν ίδιες. Αμυντική διάταξη για την Ίντερ, η μπάλα στον Ρόμπεν για την Μπάγερν. Η απουσία τού Ριμπερύ ήταν καταλυτικός παράγοντας, απ' ο,τι φάνηκε, μιας και οι Βαυαροί έστελναν συνέχεια την μπάλα στα δεξιά, με ελάχιστες εξαιρέσεις. Η Ίντερ κατέκτησε το τρόπαιο χάρη σε δύο γκολ ενός εξαιρετικά χαρισματικού παίχτη, του Ντιέγκο Μιλίτο, χάρη στην υπομονή της, χάρη στο Μουρίνιο κι αν θέλετε, χάρη και στη Μπάγερν.

Γιατί οι Γερμανοί δεν άλλαξαν καθόλου το παιχνίδι τους, αν και από ένα σημείο κι έπειτα ήταν στον αγωνιστικό χώρο και ο Κλόζε, ο οποίος μπορεί να πετάξει την μπάλα στα δίχτυα για πλάκα. Η Ίντερ, όσον αφορά τον αμυντικό τομέα, ήταν καταπληκτικά στημένη, με 5-6 παίχτες παράλληλα με την εστία, απ' τους οποίους οι δύο έπεφταν πάνω στον Ρόμπεν και τον εμπόδιζαν να σουτάρει ή να δώσει την μπάλα. Για την επίθεση και το κέντρο της Ίντερ τι να πει κανείς, όταν η ομάδα έχει Καμπιάσο, Σνάιντερ, Ετό και Μιλίτο...



Ο Ζανέτι στο 700ό παιχνίδι του με τη φανέλα των "νερατζούρι" γεύτηκε τη μεγαλύτερη χαρά της ζωής του, ίσως δικαιούται αυτό το τρόπαιο περισσότερο από τον καθένα। Εδώ και πάρα πολλά χρόνια αγωνίζεται με πάθος, αγωνίζεται με δύναμη, αγωνίζεται για τη φανέλα που φορά. Και έχοντας ζήσει πολλά από τα "πέτρινα" χρόνια της Ίντερ στην Ιταλία και επειδή παίζει ασταμάτητα κι ας έχει φτάσει 36 χρονών, για εμένα αξίζει αυτό το κύπελλο περισσότερο από κάθε άλλον. Ίσως ο μόνος που να τον συναγωνίζεται επάξια είναι ο Μάσιμο Μοράτι, ο ιδιοκτήτης τής ομάδας, ο οποίος "απέδειξε" στον πατέρα του ότι μπορεί κι ο ίδιος να φέρει ευρωπαϊκά τρόπαια στο Μιλάνο.



Γιορτές και πανηγύρια στο Μιλάνο, ακόμη και τις 5 το πρωί, όταν η Ίντερ επέστρεψε στην Ιταλία και προσγειώθηκε στο Μαλπένσα. Στις 6, περίπου, οι παίχτες μπήκαν στο Μεάτσα και γνώρισαν την αποθέωση από περισσότερους από 50.000 φιλάθλους. Λογικό, όταν περιμένεις 45 χρόνια για αυτόν τον τίλο...

Ο Μουρίνιο παρέμεινε στη Μαδρίτη και δε γύρισε, κάτι που όλοι απέδωσαν στο ότι είναι ο νέος προπονητής της Ρεάλ. Αλλά δεν μπορώ να καταλάβω πώς το κάνει αυτό. Για την Πόρτο το καταλαβαίνω, πήρε δύο ευρωπαϊκά τρόπαια και δε θα γινόταν να υπερασπιστεί τον τίτλο. Η Ίντερ, όμως, μπορεί άνετα να το πράξει. Στην τελική, ας συμφωνούσε με τη Ρεάλ σε κάποια χρόνια. Προσωπικά, θεωρώ ότι "πουλάει" κατά κάποιον τρόπο την Ίντερ με τη συμπεριφορά του, όμως αυτό θα μπορώ να το πω αφού ανακοινωθεί επίσημα η αλλαγή στέγης...

Έτσι γράφτηκε η ιστορία. Με την Ίντερ να σηκώνει το τρίτο Κύπελλο Ευρώπης Πρωταθλητριών Ομάδων, πείτε το και Τσάμπιονς Λιγκ, να ξεπερνά τις δύο κατακτήσεις της Γιουβέντους και να ισοφαρίζει αυτές των Μάντσεστερ Γιουνάιτεντ και Μπαρτσελόνα. Στην Ιταλία, με το 18ο πρωτάθλημα που κατέκτησε, ξεπέρασε τα 17 της Μίλαν. Μακροπρόθεσμοι στόχοι, να ξεπεράσει τα 27 πρωταθλήματα της Γιουβέντους και τα 7 πρωταθλητριών της Μίλαν. Δύσκολο, αλλά όταν υπάρχει τέτοιο υλικό στην ίδια και τέτοια μετριότητα σε Μίλαν και Γιούβε, όλα γίνονται.

Έχουμε μπροστά μας κάτι λιγότερο από τρεις εβδομάδες ξεκούρασης. Γιατί στις 11 Ιουνίου ξεκινάει το Παγκόσμιο Κύπελλο και δεν επιτρέπεται να μην το δείτε...

Σάββατο 22 Μαΐου 2010

ΠΡΟΣ TRIPLE CROWN, ΔΟΞΑ ΚΑΙ ΙΣΟΦΑΡΙΣΗ...

Και να που τελικά φτάσαμε στις 22 τού Μάη. Ημέρα του τελικού τού Τσάμπιονς Λιγκ, για πρώτη φορά Σάββατο, στον οποίο θα αναμετρηθούν η Ίντερ τού Μουρίνιο και η Μπάγερν Μονάχου τού Βαν Χάαλ.

Έξι κύπελλα πρωταθλητριών θα αναμετρηθούν απόψε, δύο από πλευράς Ίντερ και τέσσερα από πλευράς Μπάγερν. Εκτός των κατακτήσεων, η Ίντερ έχει και δύο χαμένους τελικούς (το 1967 απέναντι στη Σέλτικ και το 1972 απέναντι στον Άγιαξ), ενώ η Μπάγερν μετρά τρεις χαμένους τελικούς (το 1982 απέναντι στην Άστον Βίλα, το 1987 απέναντι στην Πόρτο και το 1999 απέναντι στην Μάντσεστερ Γιουνάιτεντ). Οπότε, πέμπτος τελικός για την Ίντερ και όγδοος για την Μπάγερν.

Την ευκαιρία να ισοφαρίσει τις κατακτήσεις της Γιουνάιτεντ και της Μπαρτσελόνα έχει η Ίντερ, καθώς και οι δύο έχουν από τρία τρόπαια. Από την άλλη, η Μπάγερν μπορεί να ξεπεράσει τα τέσσερα τρόπαια τού Άγιαξ και να ισοφαρίσει τα πέντε τρόπαια που έχει η Λίβερπουλ, κάτι που θα της δώσει το δικαίωμα να κρατήσει το αυθεντικό κύπελλο. Όλα όσα διαδραματιστούν στο Μπερναμπέου, έχουμε τη δυνατότητα να τα παρακολουθήσουμε μέσω της ΝΕΤ. Ναι, καλά καταλάβατε. Θα... "απολαύσουμε" για πολλοστή φορά σε τελικό τις φιλοσοφίες τού Βερνίκου, τού Κατσαρού ή οποιουδήποτε άλλου βρεθεί στη θέση τού σχολιαστή. Να μην ξεχνάμε, βέβαια, και το ότι ο τελικός θα μεταδοθεί και ραδιοφωνικά. Αυτό σημαίνει ότι όσοι επιθυμούν, μπορούν να συντονιστούν π.χ. στον Nova ΣΠΟΡ FM 94,6 και να ακούσουν τον τελικό σε μετάδοση τού Χρήστου Σωτηρακόπουλου και σχολιασμό από Γιώργο Μαζιά και Ντάρκο Κοβάσεβιτς.

Η νικήτρια ομάδα τού αποψινού τελικού θα κάνει triple crown, καθώς αμφότερες η Ίντερ και η Μπάγερν έχουν κατακτήσει και το πρωτάθλημα και το κύπελλο στη χώρα τους. Μάλιστα, θα είναι η πρώτη φορά για όποια ομάδα κι αν το καταφέρει, άρα είναι ένας λόγος παραπάνω για μεγαλύτερη προσπάθεια.

Ο Ζανέτι θα συμπληρώσει 700 παιχνίδια με τη φανέλα της Ίντερ σε όλες τις διοργανώσεις, αν όλα κυλήσουν ομαλά και αγωνιστεί. Η λογική λέει ότι θα ξεκινήσει κιόλας. Ο Αργεντίνος έχει επιδείξει τρομακτική συνέπεια τα τελευταία χρόνια κι είναι πάντα παρών στις αγωνιστικές του υποχρεώσεις.

Αυτός ο τελικός τού Τσάμπιονς Λιγκ θα είναι ο τέταρτος που λαμβάνει μέρος στο Σαντιάγκο Μπερναμπέου, μιας και εκεί έγιναν οι τελικοί τού 1957, του 1969 και τού 1980. Το 1957 η Φιορεντίνα ηττήθηκε, όμως το 1969 η Μίλαν κέρδισε 4-1 τον Άγιαξ. Άρα, οι ιταλικές ομάδες μετρούν μία νίκη και μία ήττα σε τελικούς στο Μπερναμπέου. Το 1980 η Νόττιγχαμ τού Μπράιν Κλαφ επικράτησε τού Αμβούργου με 1-0. Μπορούμε, πάντως, να αναφερθούμε και στον τελικό τού παγκοσμίου κυπέλλου μεταξύ της Ιταλίας και της Δυτ. Γερμανίας το 1982, ο οποίος έγινε επίσης στο Μπερναμπέου. Η ιστορία είναι γνωστή, οι Ιταλοί πήραν το τρίτο τους παγκόσμιο κύπελλο εκείνη την ημέρα...

Πριν τον περσινό τελικό έγραψα ότι όλοι θέλουμε να δούμε ένα ωραίο ματς κλπ. Φέτος θα γράψω μόνο ότι δε θέλω να δω ματς σκοπιμότητας κι απ' τους δύο, γιατί έχουν μία ιδιαίτερη έφεση σε περίεργες αγωνιστικές τακτικές. Ας αφήσουν να παιχτεί μπάλα, μπας και δούμε τίποτα. Γιατί πέρσι, με βάση τα ονόματα που υπήρχαν στον τελικό, ο τελικός ήταν απογοητευτικός.

Λίγες ώρες έμειναν ως τον τελικό, πού θα πάνε... Θα περάσουν...

ΠΑΡΤΕ ΠΙΤΣΕΣ-ΣΟΥΒΛΑΚΙΑ, ΤΟΝΟΥΣ ΜΠΥΡΕΣ ΚΑΙ ΑΠΟΛΑΥΣΤΕ ΤΟΝ ΤΕΛΙΚΟ!!!

Γιατί, αν και παραφερόμαστε όλοι αρκετά συχνά, σε κάτι τέτοια γεγονότα καταλαβαίνουμε ότι, ναι διάολε, είναι γιορτή. Υπάρχει για να μας κάνει χαρούμενους!

Η συνέχεια επί της οθόνης...

ΝΕΤ , 21:45 , F.C. BAYERN MUNICH - F.C. INTERNAZIONALE MILANO

Παρασκευή 14 Μαΐου 2010

ΕΠΙΒΕΒΑΙΩΣΕ ΟΤΙ ΤΟ ΠΟΔΟΣΦΑΙΡΟ ΕΙΝΑΙ ΣΑΝ ΤΟ ΦΑΓΗΤΟ.

Ο φετινός ΠΑΟΚ έβαλε τα γυαλιά στον Ολυμπιακό δύο φορές μέσα στο Καραϊσκάκη και κέρδισε τον πρωταθλητή Παναθηναϊκό στην Τούμπα. Αποτελεί παράδειγμα προς μίμηση για πολλές ομάδες, ίσως και για περισσότερες. Και κατά τη γνώμη, βρίσκεται απόλυτα δίκαια στην κορυφή των πλέι οφ.

Κατά καιρούς ακούμε διάφορους να ισχυρίζονται πως είναι υπέρ της καλής μπάλας και όχι υπέρ του παιχνιδιού σκοπιμότητας. Δε νομίζω, εξάλλου, να προτιμά κανείς να βλέπει κατενάτσιο αντί για επιθετικό ποδόσφαιρο ή τίποτα παρόμοιο. Όμως, η σκοπιμότητα είναι αυτή που τελικά επικρατεί. Αυτή χαρίζει τίτλους και διακρίσεις και σπανιότερα το θέαμα. Το ιδανικό είναι να συνδυάζεται το θέαμα με την αποτελεσματικότητα, αλλά στις μέρες μας κάτι τέτοιο δεν συναντάται και συχνά.

Κάποτε κατηγόρησαν αρκετοί τη Μίλαν για αντιποδόσφαιρο σε ορισμένα ματς. Απολογισμός: 7 κύπελλα πρωταθλητριών. Η Ίντερ τού Ερέρα αποτελεί τον ορισμό τού κατενάτσιο, κατέκτησε όμως κι αυτή 2 κύπελλα πρωταθλητριών, συνεχόμενα κιόλας, κάτι που καμία άλλη Ίντερ δεν κατάφερε. Η τωρινή Ίντερ τού Μουρίνιο προκρίθηκε στον τελικό τού Τσάμπιονς Λιγκ. Αρκετά συνέβαλε σε αυτό το 3-1 τού πρώτου αγώνα στην Ιταλία, σίγουρα όμως και το 10-0-0 που έπαιξε στο Καμπ Νου. Έπαιξε για κάτι παραπάνω από 90 λεπτά φουλ άμυνα και κατάφερε να πάρει αυτό που ήθελε, αν και έχασε με 1-0.

Και καλά να λέμε για μεγέθη όπως η Ίντερ και η Μίλαν (κι άλλες πολλές), εδώ όμως αναφερόμαστε σε μία ελληνική ομάδα. Αναλογικά, η επιτυχία τού ΠΑΟΚ είναι τεράστια. Η σταθερότητα αποτέλεσε καθοριστικό παράγοντα, όπως επίσης και η υπομονή και η επιμονή στο παιχνίδι του. Από τα λίγα ματς τα οποία παρακολούθησα φέτος, σχεδόν σε κανέναν δε μου άρεσε το θέαμα που προσέφερε. Τελικά, όμως, τα κατάφερε! Εάν ο Ολυμπιακός έπαιζε με σκοπιμότητα φέτος και κατακτούσε το πρωτάθλημα ή κατοχύρωνε την πρώτη θέση στα πλέι οφ, σίγουρα πολλοί θα γκρίνιαζαν ότι δεν παίζει μπάλα. Αλλά ξέρουμε όλοι πολύ καλά, ότι οι ίδιοι είναι που βγαίνουν τώρα στα ραδιόφωνα και γκρινιάζουν με τις ώρες για την άθλια εικόνα τής ομάδας. Και ΣΙΓΟΥΡΑ, θα προτιμούσαν ένα πρωτάθλημα με μέτρια μπάλα, παρά τη 2η ή 3η θέση με καλή μπάλα. Πικρή η αλήθεια...

Αποφασίστε, επιτέλους, τι θέλετε। Προτιμάτε το θέαμα παράλληλα με πιθανή αποτελεσματικότητα, ή την σκοπιμότητα με σαφώς μεγαλύτερα ποσοστά αποτελεσματικότητας; Ό,τι κι αν διαλέξετε, η πρώτη γκέλα ή η πρώτη άσχημη εμφάνιση τής ομάδας θα σας οδηγήσει στο άλλο άκρο. Αν όχι όλους σας, τότε ας πούμε 8 στους 10. Οπότε, συγχαρείτε όσους πέτυχαν και παραμερίστε λιγάκι το πώς και το γιατί.


Συνοπτικά, ο ΠΑΟΚ φέτος επιβεβαίωσε ότι το ποδόσφαιρο είναι σαν το φαγητό. Μας αρέσουν τα βλαβερά φαγητά, όμως ξέρουμε ότι άλλα είναι αυτά τα οποία μας ωφελούν. Μας αρέσει το θέαμα, αλλά ξέρουμε ότι πάνω απ' όλα μένουν στο μυαλό μας οι διακρίσεις και οι τίτλοι. Τώρα, το αν γίνεται να συνδυάσουμε την καλή μπάλα με την αποτελεσματικότητα (σα να λέμε την πίτσα με την υγεία), ε... αυτό θα ήταν το ιδανικό! Αλλά επειδή αυτό δε συμβαίνει σχεδόν ποτέ (π.χ. πίτσα βετζετέριαν χαχα), ας διαλέξουμε τι θέλουμε. Μπορεί να λέμε προς τα έξω ότι θέλουμε το θέαμα, όμως στο τέλος καταλήγουμε στους τίτλους. Αν μπορεί κάποιος να μείνει πιστός στην άποψή του, ακόμη κι αν έρθει τούμπα ο κόσμος, τότε αυτός είναι ο μεγάλος μάγκας

Δευτέρα 10 Μαΐου 2010

ΤΕΤΑΡΤΗ 12 ΜΑΪΟΥ: Ο ΠΡΩΤΟΣ ΤΕΛΙΚΟΣ ΣΤΗΝ ΙΣΤΟΡΙΑ ΤΟΥ EUROPA LEAGUE.

Και να που τελικά στο πρώτο μεγάλο ευρωπαϊκό ραντεβού τής χρονιάς, δε φιγουράρει ούτε ένα από τα δυνατά ονόματα. Τι κι αν στη διοργάνωση αγωνίστηκαν ομάδες όπως η Γιουβέντους, ο Άγιαξ και η Λίβερπουλ, στον τελικό θα παίξουν η Φούλαμ και η Ατλέτικο Μαδρίτης. Η Νόρντμπανκ αρίνα ετοιμάζεται πυρετωδώς για να φιλοξενήσει τον πρώτο τελικό στην ιστορία τού Europa League, σε ένα αγώνα που ίσως προσφέρει πολλά.

Κι αυτό διότι δεν υπάρχει λόγος για καμία απ' τις δύο ομάδες να μείνει πίσω. Η Ατλέτικο μπορεί να κοιμάται για πολλή ώρα και ξαφνικά να πετάξει φωτιές, κάτι που δε θα ήταν ό,τι καλύτερο για τη Φούλαμ. Αυτή, από την άλλη, είναι αγγλική ομάδα και αυτό λέει πολλά. Οπότε, ας ελπίσουμε ότι το παιχνίδι θα είναι από την αρχή ως το τέλος ανοιχτό και το σκορ θα κυμανθεί σε μεγάλα επίπεδα. Ευκαιρία και πρόφαση να βουτήξουμε μερικές κάσες με μπύρες και να απολαύσουμε τον αγώνα.

Τα φώτα μάλλον θα πέσουν πάνω στον Αγκουέρο. Ο γαμπρός τού Ντιέγκο δύσκολα θα παραμείνει στην ομάδα τής Μαδρίτης και την επόμενη σεζόν, άσχετα από το αποτέλεσμα τού τελικού. Να δούμε πώς θα τα πάει αυτή η φορά η συνεργασία τού Αργεντίνου με τον Φορλάν, οι οποίοι αποτέλεσαν ένα από τα πιο παραγωγικά επιθετικά δίδυμα για τη σεζόν 2008-2009. Σημαντικό ρόλο θα παίξουν, όπως σε κάθε τελικό, οι στημένες φάσεις, στις οποίες θεωρώ ότι η Ατλέτικο είναι εξαιρετική. Από την άλλη, η Φούλαμ υπολογίζει περισσότερο στην ομαδική προσπάθεια παρά στις ατομικές ενέργειες, αν και έχει στο ενεργητικό της ποδοσφαιριστές όπως ο Νταφ, ο Μέρφι, ο Ντέιβις και ο Ζαμόρα.

Τετάρτη, βράδυ, λοιπόν τα σπουδαία. Η συνέχεια επί της οθόνης...

ΑΦΗΣΤΕ ΓΙΑ ΛΙΓΟ ΤΑ ΠΟΔΟΣΦΑΙΡΙΚΑ, ΠΙΑΣΤΕ ΦΡΑΠΕΔΕΣ ΚΑΙ ΠΗΓΑΙΝΤΕ ΠΑΡΑΛΙΑ!

Πήγε στη Θεσσαλονίκη τον Δεκέμβρη κι έχασε 1-0 από τον Άρη. Δεν μπόρεσε να κερδίσει τον Ηρακλή, ξαναπήγε στο Βικελίδης τον Απρίλιο και έχασε 2-0. Και τέλος, ξαναπήγε στην Τούμπα τον Μάιο και ηττήθηκε 1-0. Και ρωτώ, λοιπόν, γιατί να έρθει δεύτερος ο Ολυμπιακός;

Σας έχει πιάσει πολλούς μία μανία με το συγκεκριμένο θέμα, οι οπαδοί και των τριών υπολοίπων ομάδων δεν κάνουν έτσι. Είναι πολύ πιο ψύχραιμοι. Κι έστω ότι ο Ολυμπιακός καταφέρνει με τον έναν ή τον άλλον τρόπο να τερματίσει στην κορυφή των πλέι οφ. Θα παίξει προκριματικά. Ποιος εγγυάται ότι θα φέρει εις πέρας την αποστολή του; Μάλλον θα αποτύχει να πάει στους ομίλους. Αν δει κανείς τα ονόματα που φιγουράρουν στις φάσεις των προκριματικών, θα καταλάβει τι εννοώ.

Είναι λογικό να θέλουν όλοι οι Ολυμπιακοί να περάσει οι ομάδα στους -κυριολεκτικά- χρυσοφόρους ομίλους τού Τσάμπιονς Λιγκ, τα έσοδα είναι τεράστια. Αλλά το έργο όποιας ομάδας πάει στα προκριματικά χαρακτηρίζεται ως κάτι παραπάνω από δύσκολο. Γιατί να μην πάει ο ΠΑΟΚ ή η ΑΕΚ, που έχουν εξίσου οικονομικά προβλήματα; Γιατί να μην πάει ο Άρης, ο οποίος εμφανίζεται συνεχώς μαχητικός; Κι επιτέλους, ας σταματήσει η καραμέλα "να φύγουν όλοι εδώ και τώρα" και τέτοια πράματα. Γιατί αν όντως συμβεί κάτι τέτοιο, μετά που θα έρθουν άγνωστοι λόγω έλλειψης χρημάτων, όλοι θα γυρίσετε να λέτε να φέρουν πίσω τους παλιούς και λοιπά.

Όλες οι ομάδες κάποτε έχουν καλές φουρνιές και αποδοτικούς παίχτες, άλλες φορές όχι. Δεν γίνεται να τα 'χεις όλα. Δείτε την Μπαρτσελόνα, αυτήν την ποδοσφαιρική μηχανή με παιχταράδες σε όλες, ανεξαιρέτως, τις θέσεις. Έχασε το κύπελλο Ισπανίας, αποκλείστηκε από το Τσάμπιονς Λιγκ στα ημιτελικά και της έμεινε το πρωτάθλημα, ενώ την προηγούμενη σεζόν κατέκτησε 6 τίτλους! Δε χρειάζεται να τρελαίνεται κανείς όταν η χρονιά είναι αποτυχημένη, όταν για μερικά χρόνια δεν υπάρχει πρόοδος ή βελτίωση. Είναι απόλυτα φυσικό.

Το κακό, αυτό για το οποίο επιβάλλεται να γκρινιάζει ένας οπαδός, είναι η έλλειψη προσπάθειας και οράματος. Κι αυτό θεωρώ ότι απουσιάζει από πολλούς συλλόγους, ελληνικούς και μη. Τρανταχτό παράδειγμα, κατ' εμέ, η Λίβερπουλ. Έχει την απόλυτη συμπαράσταση τού κόσμου κι οι Αμερικανοί δεν άλλαξαν μυαλά μέχρι πρόσφατα. Και εν τέλει, έβαλαν στο πόστο τού προέδρου έναν οπαδό τής... Τσέλσι! Ακόμη ένα γερό παράδειγμα είναι η Μάντσεστερ Γιουνάιτεντ. Οι Γκλέιζερ αρνούνται προσφορές δισεκατομμυρίων για πώληση τής ομάδας, γιατί δεν ενδιαφέρονται για αυτήν, αλλά για την τσέπη τους.

Γι' αυτό, λοιπόν, αφήστε τις ομάδες σας ήσυχες για κάποιο χρονικό διάστημα. Μπορείτε να γκρινιάζετε τους 9 μήνες που αφορούν καθαρά την ποδοσφαιρική σεζόν, αφήστε τες 3 μήνες να ξεκουραστούν, να ηρεμήσουν και να οραματιστούν. Εξάλλου, όλοι δικαιούνται να χαρούν ένα καλοκαίρι... Αφήστε, επιτέλους, για λίγο τα ποδοσφαιρικά και πιάστε φραπέδες και πηγαίντε παραλία!

Τρίτη 16 Μαρτίου 2010

ΑΝΤΣΕΛΟΤΙ vs ΜΟΥΡΙΝΙΟ vol. 2.

Στάμφορντ Μπριτζ, Τσέλσι εναντίον Ίντερ, ώρα 21:45, Mega Channel, Αντσελότι vs Μουρίνιο vol. 2. Μέρος δεύτερο, λοιπόν, σε άλλη μία πολύ μεγάλη ευρωπαϊκή μάχη. Μεγάλη όχι τόσο λόγω ιστορίας, καθώς θεωρώ την ιστορία τής Τσέλσι μικρή, αλλά λόγω χρημάτων, λόγω προπονητών, λόγω ρόστερ, λόγω αύρας, λόγω φόρμας.

Η Ίντερ κατάφερε στον πρώτο αγώνα να πάρει τη νίκη με σκορ 2-1 στο Μεάτσα, παίρνοντας ένα μικρό προβάδισμα ενόψει τής ρεβάνς. Η Τσέλσι, απ' την άλλη, στην έδρα της είναι παντοδύναμη και χρειάζεται μόνο ένα γκολ για να προκριθεί, με την προϋπόθεση ότι η εστία τού τερματοφύλακά της θα παραμείνει απαραβίαστη. Εάν έπρεπε να ποντάρω κάπου, θα πόνταρα στην Τσέλσι, αν και προσωπικά συμβουλεύω όσους στοιχηματίζουν, να μην παίξουν το παιχνίδι αυτό. Ενδιαφέρον θα έχει και το πώς θα αγωνιστούν απόψε οι επιθετικοί των δύο ομάδων, μιας και ο Ντρογκμπά τον τελευταίο καιρό είναι σε δαιμωνιώδη φόρμα, με τον Ετό να είναι απλά ο Ετό.

Λογικά, η Τσέλσι θα πιέσει για ένα γκολ νωρίς και έπειτα θα ρίξει τους ρυθμούς του παιχνιδιού ως την επανάληψη. Εκεί θα ξαναβάλει μπρος ώστε να πετύχει ένα δεύτερο γκολ, ώστε να είναι σίγουρη ότι δε θα αποκλειστεί (τουλάχιστον στην κανονική διάρκεια). Περιμένω την Τσέλσι να καταφέρει να βάλει νωρίς γκολ και έπειτα να ταμπουρωθεί στην άμυνα, ακριβώς όπως έκανε και στον περσινό ημιτελικό με την Μπαρτσελόνα. Το πλήρωσε τότε, ίσως να το πληρώσει και σήμερα, ίσως όχι. Ελπίζω, μόνο, να μην πάρει αυτό το ρίσκο ο Αντσελότι, γιατί το ματς θα είναι μάπα και θα μας πάρει ο ύπνος. Εγώ θέλω ένα ματς "ζήτω τα παράλογα", όπως λέει κι ο Τερζής.

Η Ίντερ για μένα είναι αργή ομάδα, όμως μπορεί να παίξει στα ίσα την Τσέλσι και εντός και εκτός έδρας. Ο Μουρίνιο ποτέ δε μου φαινόταν συμπαθητική προσωπικότητα, όμως μερικές φορές οι τρέλες τού βγαίνουν. Όταν δεν του βγαίνουν, φταίει ο εκάστοτε διαιτητής ή επόπτης. Όταν του βγαίνουν, αρχίζει να διαλαλεί πως είναι ο κορυφαίος προπονητής στον κόσμο. Απόψε δε με ενδιαφέρει καθόλου αν θα περάσει ή όχι η Ίντερ, αλλά θέλω να δώσει οδηγίες στους παίχτες του για επιθετικό ποδόσφαιρο, για ποδόσφαιρο μη ιταλικό. Αν το κάνει, τότε θα τον συμπαθήσω λιγάκι.

Ο άλλος αγώνας τής βραδιάς, (21:45, Nova Sports 1) είναι το Σεβίλλη-ΤΣΣΚΑ Μόσχας. Η Σεβίλλη είναι ξεκάθαρο φαβορί από την ημέρα τής κλήρωσης και με το 1-1 που απέσπασε στη Ρωσία, είναι ακόμη πιο κοντά στην πρόκριση. Αλλά επειδή ποτέ δεν ξέρεις, ας μη λέμε μεγάλα λόγια. Και σ' αυτό το ματς είμαι ουδέτερος, θέλω μονάχα καλή μπάλα.

Ες αύριον τα σπουδαία, με τον Ολυμπιακό να παίζει στη Γαλλία με την Μπορντώ και την Μπαρτσελόνα να υποδέχεται την Στουτγκάρδη στο Καμπ Νου. Τα πρώτα μας έληξαν 0-1 και 1-1 αντίστοιχα. Ο Ολυμπιακός αν αγωνιστεί όπως με τον ΠΑΣ κινδυνεύει να σπάσει το προσωπικό του ρεκόρ (7άρα από τη Γιουβέντους) αλλά και της Μπεσίκτας (8άρα από τη Λίβερπουλ) και να δεχτεί καμιά δεκαριά γκολ. Αν πάει σοβαρός, κανείς δεν ξέρει. Τέλος, όσον αφορά το Μπαρτσελόνα-Στουτγκάρδη, θα το έπαιζα στο στοίχημα και μάλιστα over. Αν καταφέρει η Μπάρτσα να μην περάσει απ' την Στουτγκάρδη, θα είναι πιο γελοία από κάθε άλλη εν ενεργεία πρωταθλήτρια Ευρώπης στην ιστορία. Αν σκεφτεί κανείς ποιοι παίχτες αποτελούν την Μπαρτσελόνα, θα καταλάβει άμεσα και το γιατί...

Ε ΟΧΙ ΚΑΙ ΝΑ ΛΕΤΕ ΞΑΦΝΙΚΑ ΠΑΙΧΤΑΡΑ ΕΝΑΝ ΦΙΛΟΤΙΜΟ ΑΜΠΑΛΟ...

Σαν πολύ ενασχόληση με τον Βύντρα έχει πέσει τελευταία. Μία το γκολ με την Σταντάρ στο 1-3, μία το γκολ που χάρισε το διπλό κόντρα στον Αστέρα, η συζήτηση περί ΠΑΟ συχνά περιλαμβάνει και τον Βύντρα.

Ο Βύντρα εδώ και χρόνια έχει ακούσει περισσότερα απ' τον καθένα. Όλοι τον ανεβάζατε άμπαλο, τον κατεβάζατε πιο άμπαλο. Τώρα τι συνέβη και βγήκατε όλοι στα ραδιόφωνα να τον αποθεώνετε, λέγοντας ότι ματώνει τη φανέλα, ότι είναι τιμή για τον Παναθηναϊκό που αγωνίζεται εκεί και ότι είναι καλός παίχτης; Πρέπει να μάθετε κάποτε να κρίνετε σωστά και να μη μιλάτε πολλοί, ώστε να μπορείτε να τα μπαλώνετε όποτε χρειάζεται.

Ο Βύντρα ανέκαθεν ήταν ένας φιλότιμος παίχτης, ένας φιλότιμος άμπαλος για την ακρίβεια. Το παιδί δεν ξέρει μπάλα, το παιδί έτυχε να αντιμετωπίσει έναν Ροναλντίνιο σε κάκιστη μέρα και είναι μέρος μίας ομάδας η οποία δε μερίμνησε να τον αντικαταστήσει, εφόσον έκρινε ότι δεν ήταν αρκετός. Ο Βύντρα είναι πολύ καλύτερος απ' όσο λένε και πολύ χειρότερος απ' όσο θα έπρεπε, ώστε να αγωνίζεται σε μία ομάδα τού μεγέθους τού Παναθηναϊκού. Μην βγαίνετε, όμως, να λέτε ότι είναι παιχταράς, επειδή έβαλε ένα γκολ το οποίο κατά 99% έδωσε το πρωτάθλημα στον Παναθηναϊκό. Είναι το λιγότερο υπερβολικό.

Να πάψει αυτή η εμμονή με μερικούς παίχτες, για να μπορούν να εργαστούν ανενόχλητοι και να δείξουν αν αξίζουν ή όχι. Δεν μπορεί ο κάθε παίχτης να ακούει 100 κολλημένους να τον κράζουν, ούτε όμως 100 να τον συγχαίρουν. Οι παίχτες πρέπει να δουλεύουν ανενόχλητοι. Γιατί σε τελική ανάλυση, αυτό δε βοηθάει σε καμία περίπτωση την ίδια την ομάδα.

Σάββατο 13 Μαρτίου 2010

ΝΑ ΣΥΝΕΙΔΗΤΟΠΟΙΗΣΕΙ ΤΗΝ ΕΥΚΑΙΡΙΑ ΠΟΥ ΕΧΕΙ ΚΑΙ ΝΑ ΜΗΝ ΤΗΝ ΣΠΑΤΑΛΙΣΕΙ.

Γιουβέντους το 1999, Τσέλσι το 2008 και Μπορντώ το 2010. Είναι οι τρεις ομάδες τις οποίες αντιμετώπισε ο Ολυμπιακός σε τρεις πιο πρόσφατες προκρίσεις του στην επόμενη φάση μετά τους ομίλους στο UEFA Champions League. Πληροφοριακά, το 1999 μετά τους ομίλους ήταν η φάση των "8" κι ο Ολυμπιακός λόγω Κόντε, Ελευθερόπουλου και αέρα δεν έφτασε στις 4 καλύτερες ομάδες τής Ευρώπης.

ΓΙΟΥΒΕΝΤΟΥΣ - ΦΑΣΗ ΤΩΝ "8" - ΠΕΡΙΟΔΟΣ 1998-1999

Πρώτο ματς στο πανέμορφο Delle Alpi, όπου η Γιουβέντους επικράτησε με 2-1. Ο Ιντζάγκι κέρδισε σε προσωπική μονομαχία τον Ανατολάκη και με εκπληκτικό σουτ έστειλε τη μπάλα στη γωνία τού Ελευθερόπουλου. Ο Ολυμπιακός συνέχισε να μάχεται, όμως μετά μίλησε ο μαέστρος τής φιλαρμονικής. Ξεχώρισε ο παίχτης που ήταν συνώνυμος τής αρμονίας, τουλάχιστον για εμένα. Ο Ζινεντίν Ζιντάν έχοντας πλάτη τον Αμανατίδη, έπαιξε την μπάλα ανάμεσα στα πόδια του και γυρνώντας μοναδικά το κορμί του, έβγαλε την μπαλιά στον Κόντε κι εκείνος έκανε το 2-0. Ο αρχηγός τής Γιουβέντους (φορούσε το περιβραχιόνιο επειδή ο Ντελ Πιέρο ήταν απών λόγω τραυματισμού) έδωσε ξεκάθαρο προβάδισμα στην ομάδα του για την πρόκριση. Στο 95', όμως, ο Νινιάδης εκτέλεσε τον Φαν Ντερ Σααρ από τα 11 βήματα και με αυτό το εύστοχό του πέναλτυ έκανε το 2-1. Αυτό το γκολ αναπτέρωσε αμέσως τις ελπίδες τού Ολυμπιακού, γι' αυτό και πανηγυρίστηκε δεόντως.

Ρεβάνς σ' ένα φλεγόμενο Ολυμπιακό Στάδιο, ρεβάνς σ' ένα καμίνι, ρεβάνς σ' ένα ηφαίστειο 80.000 ατόμων. Ο Γκόγκιτς έβαλε τον Ολυμπιακό μπροστά στο σκορ στο 12' και το 1-0 έδινε την πρόκριση στην ομάδα τού Μπάγεβιτς. Όλα πήγαιναν καλά. Ως το 85ο λεπτό... Σέντρα από δεξιά, στη μέση τής περιοχής και ενώ ο Ελευθερόπουλος είχε κάνει λίγα βήματα μπροστά και ενώ η μπάλα φαινόταν να πηγαίνει στο δεύτερο δοκάρι (κι ακόμα παραπέρα διάολε), ο αέρας την κατέβασε σαν τούβλο, ο Ιντζάγκι πρόλαβε για ελάχιστα εκατοστά το χέρι τού Ελευθερόπουλο, η μπάλα πήγε στον Κόντε, εκείνος στόχευσε δεξιά απ' τον Ανατολάκη και το σκορ έγινε 1-1. Για όσους έβλεπαν τον αγώνα, η μπάλα οδηγήθηκε βασανιστικά αργά στα δίχτυα. Στην πραγματικότητα, όμως, το γκολ μπήκε επειδή όλα έγιναν τόσο γρήγορα. Ο αναθεματισμένος αέρας, η άστοχη έξοδος τού Ελευθερόπουλου, η ευστοχία τού Κόντε και η ατυχία που έδερνε τον Ολυμπιακό εκείνο το βράδυ (ο Ρανγκούλα στο 60' έκανε την απόκρουση τής ζωής του στο 60', μετά από κεφαλιά τού Αμανατίδη) έστειλαν την Γιουβέντους στους "4". Εκεί, τουλάχιστον, την τιμώρησε η Μάντσεστερ Γιουνάιτεντ σε μία εκπληκτική σειρά αγώνων. Για την ιστορία, στις 26 Μαΐου τού 1999 η Γιουνάιτεντ σήκωσε το τρόπαιο στο Καμπ Νου, κερδίζοντας με τον γνωστό σε όλους μας τρόπο την Μπάγερν Μονάχου.

ΤΣΕΛΣΙ - ΦΑΣΗ ΤΩΝ "16" - ΠΕΡΙΟΔΟΣ 2007-2008

Τη σεζόν 2007-2008 ο Ολυμπιακός πραγματοποίησε εξαιρετικές εμφανίσεις στους ομίλους. Δύο διπλά με Βέρντερ και Λάτσιο, ισοπαλία, την οποία δεν άξιζε, με τη Ρεάλ στο Καραϊσκάκη και ήττα με 4-2 στο Μπερναμπέου, την οποία επίσης δεν άξιζε (άξιζε τουλάχιστον ισοπαλία - α ρε άτιμε Κασίγιας...). Τα υπόλοιπα αποτελέσματά του ήταν 1-1 με Λάτσιο στο Καραϊσκάκη και 3-0 την Βέρντερ στην τελευταία αγωνιστική. Η κλήρωση έφερε στο δρόμο του την Τσέλσι. Στον πρώτο αγώνα στο Καραϊσκάκη, ο Ολυμπιακός ήταν λίγο καλύτερος και θα μπορούσε να πετύχει κάποιο γκολ, όμως η μπάλα δεν έκανε το χατήρι. Το 0-0 για κάποιος έδινε ελπίδες, για άλλους όχι. Κατ' εμέ έδινε, όμως με την προϋπόθεση ότι ο Ολυμπιακός θα ταξίδευε στην Αγγλία για να το παλέψει. Κάτι τέτοιο δε συνέβη.

Η ρεβάνς παίχτηκε στο Στάμφορντ Μπριτζ στις 5 Μαρτίου (εκείνη την ημέρα υπήρχαν κι απεργίες, για όσους το θυμούνται) και η Τσέλσι βρέθηκε νωρίς μπροστά στο σκορ. Στο ημίχρονο το σκορ ήταν 2-0 και λίγο μετά την έναρξη τού δευτέρου ημιχρόνου, έγινε 3-0. Μόνοι διασωθέντες ο κόσμος τού Ολυμπιακού και ο Μπελούτσι, ο οποίος είχε κάνει σμπαράλια την άμυνα των Άγγλων. Ο Λεμονής λίγο καιρό μετά αποχαιρέτησε το πόστο τού προπονητή, τη θέση του πήρε ο μέγιστος Χοσέ Σεγκούρα, ο οποίος κατάφερε να φάει μία μεγαλοπρεπέσταστη και συνάμα περιποιημένη τεσσάρα από την ΑΕΚ. Να 'ναι καλά τα χαρτιά που μας έδωσαν τον τίτλο...

ΜΠΟΡΝΤΩ - ΦΑΣΗ ΤΩΝ "16" - ΠΕΡΙΟΔΟΣ 2009-2010

Και φτάνουμε στη φετινή σεζόν, 2009-2010. Ξεκίνημα με Κετσπάγια, συνέχεια για λίγο με τον Μπάντοβιτς, έπειτα με Ζίκο και τελικά, ξανά με Μπάντοβιτς. Ένας άθλιος Ολυμπιακός, στο μεγαλύτερο μέρος τής χρονιάς, ένας Ολυμπιακός χωρίς πλάνο, χωρίς δύναμη, πάθος και θέληση αλλά με πολλούς τραυματίες. Ο Ντιόγκο είναι στον κόσμο του εδώ και πολύ καιρό, Ντουντού και Γκαλέτι αντιμετωπίζουν προβλήματα κι αν κάτσω ν' ασχοληθώ με τους τραυματισμούς στη φετινή χρονιά, θα γράφω μέρες. Παρ' ολ' αυτά, όμως, ο Ολυμπιακός προκρίθηκε στους "16" τού Τσάμπιονς Λιγκ, μαζί με την Άρσεναλ, στέλνοντας την Σταντάρ Λιέγης στο ΟΥΕΦΑ και την Άλκμααρ σπίτι της. Είχε το απόλυτο στο Καραϊσκάκη με τρεις νίκες, έχοντας παράλληλα μία ισοπαλία στην Ολλανδία με την Άλκμααρ και δύο ήττες με το ίδιο σκορ, 2-0, με Άρσεναλ και Σταντάρ. Αυτή τη φορά, η κληρωτίδα ανέδειξε ως αντίπαλο την Μπορντώ. Η καλύτερη ομάδα των ομίλων, χωρίς καμία ήττα, με απολογισμό 5 νίκες και μία ισοπαλία, σε όμιλο με Μακάμπι Χάιφα, Μπάγερν και Γιουβέντους! Πέραν αυτών, όμως, η Μπορντώ ως όνομα δεν μπορεί να τρομάξει. Απ' ό,τι φάνηκε, ούτε η απόδοσή της τρόμαξε. Το γκολ το πέτυχε σε κρίσιμο σημείο, στο τέλος τού ημιχρόνου, ο Ολυμπιακός ήταν εξαιρετικά άτυχος εκείνο το βράδυ και τελικά το πλήρωσε, καθώς ηττήθηκε με 0-1.

Θεωρώ πως η πρόκριση είναι ανοιχτή και μάλιστα, σε μεγάλο βαθμό. Ο Ολυμπιακός πρέπει να πάει με στόχο το διπλό, με στόχο την πρόκριση και με πολύ πάθος. Το πρωτάθλημα ίσως έχει ήδη χαθεί, δεν μπορούμε να το ξέρουμε αυτό. Ο Παναθηναϊκός, κατ' εμέ, πούλησε το ματς με την Σταντάρ για να αφοσιωθεί στο πρωτάθλημα, κάτι που δείχνει ότι δε θέλει σε καμία περίπτωση να το διακινδυνεύσει. Ε δώστε το, εξάλλου δεν το αξίζετε. Αν το αξίζατε, δε θα το έλεγα. Η Μπορντώ δεν μπορεί να συγκριθεί σε καμία περίπτωση με την Γιουβέντους τού 1999 και με την Τσέλσι τού 2008. Είναι μία μεθοδικότατη ομάδα, η οποία παίζει έξυπνα και ελέγχει τον ρυθμό εκπληκτικά. Όμως, της λείπει η αύρα τής πραγματικά μεγάλης ομάδας. Όχι πως αυτή την αύρα την είχε και σε μεγάλες ποσότητες η Τσέλσι, όμως για τη Γιουβέντους δεν το συζητάω καν. Ο Ολυμπιακός μπορεί να προκριθεί μετά από 11 χρόνια στους "8", μπορεί να κυνηγήσει μία σπουδαία ευρωπαϊκή διάκριση. Πρέπει να συνειδητοποιήσει την ευκαιρία που έχει και να μην την σπαταλίσει. Εξάλλου, δε θα είναι έκπληξη το να μην προκριθεί. Να το παλέψει, όμως. Να πάει στη Γαλλία και να παίξει σαν πρωταθλητής Ελλάδος, να πάει στη Γαλλία και να προσπαθήσει. Αυτήν την προσπάθεια θέλουμε, την οποία δε βλέπουμε παρά σε ελάχιστες περιπτώσεις φέτος. Δεν περιμένει κανείς να πάει έξω και να ρίξει 5 γκολ, όπως πιθανότατα να έκανε μία Μπαρτσελόνα ή μία Γιουνάιτεντ. Αλλά απαιτούμε την προσπάθεια. Μόνο αυτό.

Κι όπως λέει ο λαός, "μπάλα είναι και γυρίζει". Αν οι παίχτες τού Ολυμπιακού την βλέπουν τετράγωνη και αδυνατούν να κατανοήσουν ότι είναι στρογγυλή και γυρίζει, καλύτερα να σταματήσουν το ποδόσφαιρο.

Πέμπτη 11 Μαρτίου 2010

ΔΕ ΘΑ ΔΕΙΤΕ ΠΟΤΕ ΤΟ ΤΑΜΠΛΟ ΝΑ ΓΡΑΦΕΙ ΣΤΗ ΘΕΣΗ ΤΟΥ ΣΚΟΡΕΡ ΤΗ ΛΕΞΗ "MONEY".

Ρεάλ Μαδρίτης και Μάντσεστερ Σίτυ για αρχή. Πάρα πολλές ομάδες για συνέχεια. Αποκλεισμός-αναποτελεσματικότητα για το τέλος. Το φωνάζουμε και δεν ακούνε. Τα λεφτά δεν παίζουν μπάλα...

Ανήμερα των 84ων γενεθλίων τού Ολυμπιακού (10/3/2009), η Λίβερπουλ διέλυσε με μεγαλοπρεπή τρόπο τη Ρεάλ στο Άνφιλντ, ρίχνοντας μία περιποιημένη τεσσάρα. Το 4-0 θα μπορούσε να ήταν άνετα 5-0 ή 6-0, όμως ο Κασίγιας δεν παρέδωσε τα όπλα, σ' αντίθεση με ΟΛΗ την υπόλοιπη ομάδα.

Ανήμερα των 85ων γενεθλίων τού Ολυμπιακού (10/3/2010), η Λυόν πήρε την ισοπαλία στο Μπερναμπέου με σκορ 1-1 και παράλληλα προκρίθηκε στους "8" τού Τσάμπιονς Λιγκ. Τι κι αν η Ρεάλ στο πρώτο ημίχρονο ήταν σαφώς καλύτερη, τι κι αν είχε μέσα Κριστιάνο Ρονάλντο, Κακά και λοιπούς, τι κι αν είχε και δοκάρι στη φάση τού Ιγκουαΐν... Τελικά έφαγε το γκολ έπειτα από πανέμορφη συνεργασία τής Λυόν και είπε αντίο στη διοργάνωση και πάλι απ' τους "16". Μάλιστα, αυτό συνέβη στη χρονιά στην οποία ο τελικός θα διεξαχθεί στο γήπεδό της, στο Σαντιάγκο Μπερναμπέου, στις 22 τού Μάη (για πρώτη φορά θα παιχτεί Σάββατο).

Ας καθιερωθεί, λοιπόν, η 10η Μαρτίου και ως ημέρα αποκλεισμού τής Ρεάλ. Κρίμα που του χρόνου η 10η Μαρτίου θα πέσει Πέμπτη, γιατί τις Πέμπτες δεν έχει Τσάμπιονς Λιγκ. Επειδή, όμως, είμαστε... παραδοσιακοί τύποι, ευχόμαστε η Ρεάλ να αποκλειστεί απ' τους ομίλους και να συνεχίσει στο Europa League, ώστε να παίξει 10 Μαρτίου τού 2011 και να χάσει (θα είναι ο πρώτος αγώνας τής φάσης των "16" και δε θα μπορεί να αποκλειστεί, δυστυχώς).

Ο χθεσινός αποκλεισμός (τον οποίο περίμενα) απέδειξε για εκατομμυριοστή φορά ότι, διάολε, τα λεφτά δεν παίζουν μπάλα. Εσείς που νομίζετε ότι παίζουν, να 'στε σίγουροι ότι δε θα δείτε ποτέ το ταμπλό να γράφει στη θέση τού σκόρερ τη λέξη "money". Η φετινή Ρεάλ τού Φλορεντίνο Πέρεθ, ο οποίος το καλοκαίρι ξόδεψε πάνω από 200.000.000 ευρώ σε μεταγραφές, έχει αποτύχει παταγωδώς. Αποκλείστηκε από το κύπελλο Ισπανίας (το οποία λείπει από τη συλλογή τού τεράστιου Ραούλ) από την Αλκορκόν, η οποία στον πρώτο αγώνα την σκόρπισε με 4-0. Αποκλείστηκε από το Τσάμπιονς Λιγκ από τη Λυόν και μάλιστα μέσα στο Μπερναμπέου. Και είναι πιθανό να χάσει και το πρωτάθλημα, μιας και η Μπαρτσελόνα δε μασάει και δεν το 'χει σε τίποτα να πάει στο Μπερναμπέου και να πάρει το διπλό. Πριν λίγους μήνες διάβασα πως το καλοκαίρι, το μπάτζετ τής Ρεάλ θα αγγίξει τα 400.000.000. Αν δεν συμβεί αυτό, θα ξέρουμε όλοι το γιατί. Αν συμβεί, θα καταλάβουμε πόσο ανίδεοι είναι.

Άλλη μια ενδιαφέρουσα περίπτωση είναι αυτή τής Μάντσεστερ Σίτυ. Οι Άραβες έχουν δώσει και αυτοί εκατοντάδες εκατομμύρια για την ομάδα, όμως η Σίτυ προκοπή δεν είδε ακόμα. Αποκλείστηκε από το Λιγκ Καπ, για Ευρώπη ούτε λόγος, ενώ στο πρωτάθλημα είναι 5η (ισοβαθμεί με την 4η Τότεναμ). Για εμένα αυτό δεν θεωρείται επιτυχία. Μπορεί να μου πείτε ότι έχει να αντιμετωπίσει μεγαθήρια όπως η Γιουνάιτεντ, όμως αν το πίστευαν οι Άραβες ότι δεν μπορεί η ομάδα να κοντράρει τις άλλες μεγάλες αγγλικές ομάδες, ποιος ο λόγος να δώσουν τόσα λεφτά; Άρα, θεωρώ πως και αυτοί είναι βέβαιοι ότι τα λεφτά παίζουν μπάλα.

Και δεν διαφωνώ με το ξόδεμα εκατομμυρίων ευρώ. Το υποστηρίζω, γιατί μόνο αν φέρεις καλούς παίχτες μπορείς να πας μπροστά. Όμως, καλούς σε ουσιαστικούς τομείς και όχι σε φωτογραφήσεις. Δε χρειάζεται ένας παίχτης να κοστίζει π.χ. 5.000.000 και να δίνεις 20.000.000 για κάνεις μία κίνηση εντυπωσιασμού. Γιατί προφανώς, πιο πολύ ενθουσιάζει η εικόνα μίας ομάδας (π.χ. της Ρεάλ) να σηκώνει το τρόπαιο τού πρωταθλήματος ή τού Τσάμπιονς Λιγκ, παρά η εικόνα τής επιταγής των πολλών εκατομμυρίων για παίχτες όπως π.χ. ο Μπενζεμά ή ο Αλόνσο. Αυτό πρέπει να καταλάβουν όσοι έχουν μεγάλες οικονομικές δυνατότητες, να ξοδεύουν πολλά αλλά μόνο όταν πρέπει. Να ξοδεύουν όσα είναι απαραίτητα, άντε 1-2 εκατομμύρια παραπάνω. Αλλά το να δίνει 3πλάσια παραπάνω χρήματα για να γίνεις πρώτο θέμα από τα Μ.Μ.Ε. είναι εντελώς ηλίθιο.

Αυτά για ομάδες όπως η Ρεάλ, η Σίτυ και άλλες που ξοδεύουν περισσότερα απ' όσα πρέπει και, καμιά φορά, περισσότερα απ' όσα μπορούν και μετά τις πνίγουν τα χρέη. Πληροφοριακά, για τους ελάχιστους που δεν το γνωρίζουν, στην επόμενη φάση τού Τσάμπιονς Λιγκ βρίσκονται -μέχρι στιγμής- η Άρσεναλ, η Μπάγερν, η Λυόν κι η Μάντσεστερ Γιουνάιτεντ, οι οποίες πέρασαν τα εμπόδια των Πόρτο, Φιορεντίνα, Ρεάλ και Μίλαν αντίστοιχα.

Τέλος, έχω να γράψω κάτι λίγα για ένα άρθρο τού Λάμπρου Γκαραγκάνη, το οποίο δημοσίευσε στο site τού Nova ΣΠΟΡ FM (πατήστε στο λινκ για να το διαβάσετε). Σ' αυτό εξηγεί τους λόγους για τους οποίους θα πόνταρε τα χρήματά του στη Ρεάλ. Εγώ, αντιθέτως, θα τα πόνταρα στην Μάντσεστερ και το λέω εδώ και λίγες μέρες. Αν η Γιουνάιτεντ δεν κέρδιζε με 4-0 αλλά με 1-0 ή 2-0, θα το θεωρούσα ακόμα πιο πιθανό να το σηκώσει. Επειδή έγινε ομάδα, μιας κι έφυγε ο Κριστιάνο. Επειδή ο Ρούνεϋ είναι σε δαιμονιώδη φόρμα, επειδή στον πάγκο βρίσκεται ο μεγάλος Σερ Άλεξ "Δε Τσίχλας" Φέργκιουσον, επειδή μπορεί να ανατρέπει τα σκορ ακόμα κι αν είναι στη χειρότερή της μέρα, επειδή την ακολουθεί ατελείωτη τύχη (πείτε τη και κωλοφαρδία) και επειδή, πάνω απ' όλα, δεν τρομάζει τόσο πολύ πια τους αντιπάλους της και μπαίνουν στον αγώνα λιγότερο υποψιασμένοι. Και εκεί ακριβώς χτυπάει η αρμάδα τού Φέργκιουσον, στην χαλαρότητα των αντιπάλων. Όλοι περίμεναν να βυθιστεί σε άβυσσο μετά τη φυγή τού Κριστιάνο, κάτι που φυσικά και δεν έγινε. Όμως, πόσοι από σας έχουν συνειδητοποιήσει ότι και φέτος είναι πολύ κοντά στην κατάκτηση τού πρωταθλήματος; Πόσοι έχουν συνειδητοποιήσει ότι κατέκτησε ήδη έναν τίτλο και ότι είναι στους "8" τού Τσάμπιονς Λιγκ, σκορπίζοντας την Μίλαν των 7 κυπέλλων πρωταθλητριών στο Σαν Σίρο και στο Ολντ Τράφορντ;

Είναι η πρώτη χρονιά μετά από πάρα πολλά χρόνια που η Γιουνάιτεντ δουλεύει τόσο αποτελεσματικά και, κυρίως, τόσο αθόρυβα. Και αν σκεφτεί κανείς πως τα προβλήματα με την... ηχορρύπανση είναι πολλά, τότε ίσως μπορέσει να καταλάβει γιατί θεωρώ τη Γιουνάιτεντ ως το μεγαλύτερο φαβορί για το φετινό Τσάμπιονς Λιγκ. Η Γιουνάιτεντ μπορεί να βασιστεί στον Σερ Άλεξ και ο Σερ Άλεξ μπορεί να βασιστεί στην ομάδα του.

Κλείνω με μία πρόταση που έχω να κάνω στους διοικούντες τής Γιουνάιτεντ. Όποτε πραγματοποιηθεί η επέκταση τού Ολντ Τράφορντ, να ονομάσετε το νέο τμήμα τού γηπέδου "Sir Alex Ferguson". Μπορεί όποτε μιλάει να λέει απίστευτες μπούρδες, αλλά ως προπονητής χαρακτηρίζεται άνετα μεγαλοφυΐα.

Υ.Γ. Κι αυτά τα λέει ένας φανατικός οπαδός τής Λίβερπουλ.

Τρίτη 9 Μαρτίου 2010

ΔΕΝ ΠΑΤΕ ΚΑΛΑ ΣΤΟ MEGA...

Ρε σεις πάτε καθόλου καλά στο Mega; Διακόπτετε τον αγώνα τού UEFA Champions League για να δείξετε τις δηλώσεις τού Παπανδρέου;;;;;;;;;; Δεν μπορείτε να τις δείξετε στο μεταμεσονύκτιο δελτίο ή έστω στο ημίχρονο; Πάτε καθόλου καλά; ΑΙΣΧΟΣ!!! Εδώ δεν διέκοψε ο Λαζόπουλος για να δείξει τις δηλώσεις και διακόψατε εσείς; Στέκετε ρε καθόλου; Ντροπή και πάλι ντροπή. Αυτό που κάνατε είναι το λιγότερο απαράδεκτο και πρέπει να ζητήσετε άμεσα συγγνώμη.

Υ.Γ. Μετά σου λένε ότι στο Mega σέβονται τα αθλητικά. ΕΙΣΤΕ ΡΕΖΙΛΗΔΕΣ!


Karolos27

Τρίτη 15 Σεπτεμβρίου 2009

ΕΦΥΓΕ Ο ΚΕΤΣΠΑΓΙΑ...ΑΝΑΔΡΟΜΗ ΣΤΟ ΕΡΓΟ ΤΩΝ ΠΙΟ ΠΡΟΣΦΑΤΩΝ ΠΡΟΠΟΝΗΤΩΝ ΤΟΥ ΟΛΥΜΠΙΑΚΟΥ.

Περιμένατε τίποτα διαφορετικό? Αυτό δε γίνεται πάντα? Ο Βαλβέρδε πήρε νταμπλ και δεν έμεινε. Ας πούμε ότι δεν ήθελε ο ίδιος, άρα το κατανοούμε. Ο Λεμονής πήγε πολύ καλά στο Τσάμπιονς Λιγκ, πήρε και δύο εκτός έδρας νίκες που τόσο έλειπαν από τον Ολυμπιακό. Έφυγε κι αυτός απ' το λιμάνι. Ο Σεγκούρα δε μετριέται, το μόνο που κατάφερε στον Ολυμπιακό ήταν να...φάει μία περιποιημένη 4άρα από την Α.Ε.Κ. στο Ο.Α.Κ.Α. Και φτάνουμε στον Κετσπάγια, τον άνθρωπου που κέρδισε τον Βαλβέρδε και πήγε την Ανόρθωση -για πρώτη φορά στην ιστορία της- στους χρυσοφόρους ομίλους του Τσάμπιονς Λιγκ.

Φαινόταν απ' την αρχή πού πήγαινε η δουλειά. Στο άκουσμα του ονόματος του Κετσπάγια για την ανάληψη ηγεσίας της ομάδας του Ολυμπιακού υπήρχαν πάρα μα πάρα πολλές διαφωνίες. Και όχι άδικα, αν θέλετε τη γνώμη μου (να τη θελήσετε). Γιατί όταν στο παρελθόν ήρθε ο Μπάγεβιτς κι έκανε όσα έκανε, όταν ήρθε ο Βαλβέρδε που οδήγησε την Εσπανιόλ σε τελικό κυπέλλου UEFA, περιμένεις κάτι ανάλογο. Ο Κετσπάγια δεν ήταν αρκετός για τον κόσμο του Ολυμπιακού, τουλάχιστον θεωρητικά. Όμως, ο πρόεδρος Σωκράτης αποφάσισε να του δώσει το πόστο.

Γκρίνια στην αρχή. Γκρίνια στη συνέχεια. Μία μικρή ύφεση της γκρίνιας και μία προσπάθεια να πειστεί ο κόσμος να δώσει μία ευκαιρία στον Γεωργιανό. Πιστεύω ότι επιτεύχθηκε αυτός ο στόχος. Ο Ολυμπιακός σε κανένα ματς δεν έπαιξε καλή μπάλα, όμως πήρε 4 νίκες σε ισάριθμα επίσημα παιχνίδια. Πέρασε στους ομίλους του Τσάμπιονς Λιγκ, κάτι που σημαίνει πολλά έσοδα. Ο ΠΑΟ δεν το κατάφερε κι αυτό σημαίνει περισσότερα έσοδα. Ο Ολυμπιακός μπορεί να μην ενθουσίασε με τις εμφανίσεις του, όμως έκανε το 4 στα 4, έχοντας 7 γκολ ενεργητικό και 0 παθητικό. Αυτό, που σύμφωνα με τους περισσότερους, θα του 'δινε ένα αβαντάζ στο Τσάμπιονς Λιγκ, ότι δηλαδή θα είχε καλή άμυνα και θα έτρωγε -σχετικά πάντα- δύσκολα γκολ.

Αυτό όμως δεν άργησε να ξεχαστεί. Η ντροπιαστική ήττα με 5-0 από τον Εργοτέλη, στα πλαίσια των 80 χρόνων από την ίδρυση του κρητικού συλλόγου, έφερε πολλή δυσφορία. Οι φίλαθλοι του Ολυμπιακού ένιωσαν να πνίγονται, τα τηλέφωνα των ραδιοφωνικών αθλητικών σταθμών πήραν φωτιά. Τα Μ.Μ.Ε. πρωτοστάτησαν στη διαμαρτυρία προς το πρόσωπο του Κετσπάγια. Πολύ λίγο φταίξιμο ρίχτηκε στον Κόκκαλη, αν κι αυτό δεν είναι κάτι το αξιοσημείωτο. Μάλλον κάτι το συνηθισμένο είναι. Γιατί μπορεί, μεν, να έγραφαν στα πρωτοσέλιδα για λάθος επιλογή του Σωκράτη που δεν τον δικαίωσε ποτέ, όμως στα υπόλοιπα φύλλα το κράξιμο έπεφτε στον Γεωργιανό τεχνικό του "Θρύλου".

Δεν ήταν, όμως, μόνο αυτό. Υπήρξε κι άλλο ένα κακό αποτέλεσμα, αυτή τη φορά σε επίσημο παιχνίδι. Μία ημέρα πριν, ο πρόεδρος του Ολυμπιακό με δηλώσεις του έριξε το φταίξιμο στα Μ.Μ.Ε., κατηγορώντας τα για συντονισμένη προσπάθεια υποβάθμισης και άλλων του Ολυμπιακού. Την επόμενη μέρα, ο Ολυμπιακός έφερε 0-0 με την Καβάλα μέσα στο Καραϊσκάκη. Κάτι που ούτε ο καλύτερος στοιχηματζής στον κόσμο δε θα μπορούσε να προβλέψει. Το ότι δε θα βλέπαμε μπάλα το περιμέναμε. Το ότι ο Ολυμπιακός δε θα παίξει σε φουλ ρυθμούς το ξέραμε, γιατί μετά από λίγες μέρες θα αντιμετώπιζε την Άλκμααρ στον 1ο αγώνα των ομίλων του Τσάμπιονς Λιγκ. Αλλά αυτό το χάλι σε όλες τις γραμμές, η απούσα συγκέντρωση των παιχτών και η εμφανέστατη έλλειψη δύναμης και πάθους κανένας δε θα μπορούσε να τις προβλέψει. Ο κόσμος γιούχαρε πολύ, εξάλλου ήταν το μισό γήπεδο γεμάτο. Αν ήταν όλο, θα ακούγαμε πολλά περισσότερα. "Ομάδα μοντέλο την κάνατε μπουρδέλο". "Ερνέεεστο Βαλβέεεερδε". Αυτά και άλλα. Ό,τι χειρότερο για την αρχή της προσπάθειας ενός προπονητή που δέχτηκε τόσο μεγάλη αμφισβήτηση μόνο και μόνο στο άκουσμα του ονόματός του στ' αυτιά των φιλάθλων του Ο.Σ.Φ.Π.

Δεν μπορώ να δικαιολογήσω τον Κετσπάγια, ούτε και θέλω. Αλλά το θεωρώ απαράδεκτο, γελοίο και πλήρως αντιεπαγγελματικό να διώχνει ο Ολυμπιακός σ' αυτό το χρονικό σημείο τον προπονητή. Όποιος κι αν είναι ο προπονητής, είτε είναι ο Φέργκιουσον είτε ο χειρότερος που υπάρχει. Την Τετάρτη (16/9) υπάρχει ο αγώνας με την Άλκμααρ στο Καραϊσκάκη. Την Κυριακή (20/9) υπάρχει ο εκτός έδρας αγώνας με τον Π.Α.Ο.Κ. στην Τούμπα κι ο Ολυμπιακός δεν έχει κανένα περιθώριο για βαθμολογικές απώλειες, κι ας έχουμε ακόμη μέσα Σεπτέμβρη. Και την άλλη Τετάρτη (23/9), αντιμετωπίζει την Α.Ε.Κ. στο Ο.Α.Κ.Α. Πώς είναι δυνατόν να στέλνει κάποιος την ομάδα σε τέτοιους αγώνες ΧΩΡΙΣ κανονικό προπονητή? Φαίνεται πως το θέμα με τους προπονητές έχει τις ρίζες του στη 15η Απριλίου του 1993, την ημέρα δηλαδή που ο Σωκράτης Κόκκαλης ανέλαβε την ΠΑΕ. Ο Κετσπάγια, αν δεν κάνω λάθος, είναι ο 21ος προπονητής που φεύγει απ' τον Ολυμπιακό σε διάστημα κάτω των 17 χρόνων.

ΤΑΚΗΣ ΛΕΜΟΝΗΣ:

Ο Λεμονής είχε έρθει στο λιμάνι ως αντικαταστάτης του Τροντ Σόλιντ. Ο Νορβηγός με το επιθετικό στυλ με το οποίο έστηνε τον Ολυμπιακό κατάφερνε το εξής: Να κερδίζει με σχετική άνεση στην Ελλάδα, να τα πάει καλούτσικα στα ντέρμπυ και...να τρώει δεκάδες γκολ στην Ευρώπη. Τότε τα Μ.Μ.Ε. μάσησαν τη γνωστή καραμέλα με όνομα "Ολυμπιακός-Ευρώπη". Γκρίνια για την πορεία της ομάδας στο Τσάμπιονς Λιγκ. Ο Νορβηγός πήγε από 'κει που ήρθε. Ο Λεμονής ανέλαβε και προτίμησε ένα πολύ πιο αμυντικό στυλ παιχνιδιού. Αλλιώτικος ο Ολυμπιακός, κατάφερνε όμως να κερδίζει στην Ελλάδα -όχι βέβαια αποδίδοντας το ίδιο καλό ποδόσφαιρο- αλλά και στην Ευρώπη. Στο Τσάμπιονς Λιγκ, ο Λεμονής ξεκίνησε με την ισοπαλία 1-1 με τη Λάτσιο στο άδειο Καραϊσκάκη. Συνέχισε με την πρώτη εκτός έδρας νίκη του Ολυμπιακού στο Τσάμπιονς Λιγκ, αφού κέρδισε 1-3 τη Βέρντερ στις 3/10/2007 στη Γερμανία. Πολύ καλή μπάλα απ' τον "Θρύλο" αμέσως μετά την αντικατάσταση του Γκαλέτι, που ως εκείνη τη στιγμή (το σκορ ήταν τότε 1-0 υπέρ των Γερμανών) ήταν ο καλύτερος παίχτης του Ολυμπιακού. Αμέσως μετά, ήρθε το καλύτερο παιχνίδι του Ολυμπιακού στο Τσάμπιονς Λιγκ. Οι Πειραιώτες ηττήθηκαν με 4-2 από τη Ρεάλ στο μυθικό Σαντιάγκο Μπερναμπέου, όμως η μπάλα που έπαιξαν εκείνο το βράδυ έχει μείνει χαραγμένη στη μνήμη όλων μα όλων. Ο Κασίγιας στο 93' απέδειξε πόσο σπουδαίος τερματοφύλακας είναι, διώχνοντας με μαγικό τρόπο το γυριστό του Κοβάσεβιτς. Ο Ντάρκο όλο το βράδυ αναρωτιόταν πώς το 'πιασε. Στην αντεπίθεση η Ρεάλ έκανε το 4-2, αν και έπρεπε να 'χε γίνει το 3-3. Ο Κασίγιας έμεινε έκθαμβος με την απόδοση του Ολυμπιακού εκείνο το βράδυ, δήλωσε μάλιστα πως ο Ολυμπιακός ήταν πολύ ανώτερος της Ρεάλ. Ήταν ένα ματς όνειρο, στο οποίο είδαμε όλοι έναν Ολυμπιακό βγαλμένο από παραμύθι. Τόσο αποφασισμένο εγώ προσωπικά δεν τον είχα δει ποτέ ξανά. Μπορεί να 'μαι μικρός σε ηλικία, αλλά πιστέψτε με, έχω δει πολύ Ολυμπιακό ως τώρα. Ο Τζόλε έμοιαζε αναγεννημένος. Σέρβιρε το πρώτο γκολ στον Γκαλέτι, αφού έκανε ό,τι ήθελε τους Μαδριλένους αμυνόμενους στην αριστερή πλευρά. Κούρσες πάνω κάτω, ντρίμπλες, σουτ, πάσες, σέντρες. Ο αρχηγός ήταν σ' ένα απ' τα καλύτερα βράδια του, υπενθυμίζοντας σε μας γιατί τον αγαπήσαμε και γιατί τον θεωρούμε έναν απ' τους σπουδαιότερους παίχτες που φόρεσαν τα ερυθρόλευκα. Μαγική εμφάνιση, λοιπόν, στο Μπερανμπέου και όπως έγραψε κάποια αθλητική εφημερίδα (νομίζω η Sport Day ήταν), το αποτέλεσμα ήταν ένα απ' τα μεγαλύτερα ποδοσφαιρικά ψέματα. Συνέχεια με τη Ρεάλ στο Καραϊσκάκη, με τον Ολυμπιακό να είναι μισός απο τραυματισμούς. Το 0-0 που πήρε ο Ολυμπιακός περιείχε αρκετή δόση τύχης, αλλά και προσπάθειας. Κατά γενική ομολογία η Ρεάλ ήταν πολύ καλύτερη, αλλά δεν κατάφερε να πάρει τη νίκη. Μετά ήρθε ο αγώνας με Λάτσιο στο Ολύμπικο. Μετά το τέλος του αγώνα, το δεύτερο διπλό του Ολυμπιακού ήταν γεγονός. 1-2 μέσα στο Ολύμπικο και...τα μυαλά στα κάγκελα! Γκαλέτι και Ντάρκο οι σκόρερ, με τον Λεμονή να αξιώνεται με κριτικές που έχουν γραφτεί ή ειπωθεί για ελάχιστους προπονητές του Ολυμπιακού. Τελευταία μάχη για την πρόκριση στους "16" ήταν αυτή κόντρα στη Βέρντερ Βρέμης στο Καραϊσκάκη. Σ' ένα Καραϊσκάκη πραγματικό ηφαίστειο. 11/12/2007 η ημερομηνία, η νύχτα που ο Ολυμπιακός διέλυσε τους Γερμανούς. Το κοντέρ σταμάτησε στο 3-0, με τον Στολτίδη να σκοράρει το 1ο και το 3ο γκολ και τον Ντάρκο (μετά την ασίστ του Στολτίδη) να "σκοτώνει" με κεφαλιά τον τερματοφύλακα της Βέρντερ στη φάση του 2-0. Αντίπαλος στους "16" η Τσέλσι, η οποία έφτασε ως τον τελικό όπου και ηττήθηκε στα πέναλτυ από την Μάντσεστερ Γιουνάιτεντ. 19/2/2008 ο πρώτος αγώνας στο Καραϊσκάκη, το οποίο στις άκρες είχε χιόνια. Μέτριο το παιχνίδι, με την Τσέλσι να απειλεί σε ελάχιστες περιπτώσεις. Καλύτερη φάση των Λονδρέζων ένα σουτ του Μαλουντά. Ο Ολυμπιακός, κατά τη γνώμη μου πάντα, ήταν λιγάκι καλύτερος κι αν το σκορ αδικεί μια ομάδα, αυτή είναι ο Ολυμπιακός. Το 0-0, όπως ήταν φυσικό, γέμισε τους φιλάθλους με όνειρα. Ο Λεμονής γνώριζε την αποθέωση για το έργο του. Η 5η Μαρτίου του 2008 σήμανε το τέλος της πορείας του Ολυμπιακού εκείνη τη χρονιά στο Τσάμπιονς Λιγκ. Το 3-0 από την Τσέλσι έγινε με τυπικές διαδικασίες, με τον Ολυμπιακό να εμφανίζεται κάκιστος. Μόνο διασωθείς ο Μπελούτσι, με το δοκάρι που είχε και την γενικότερη παρουσία του στο πρώτο του, κιόλας, παιχνίδι. Ο Γκαλέτι και ο Λούα Λούα απουσίαζαν από το ματς. Ο ένας ως ποιοτικότατος παίχτης θα μπορούσε να βοηθήσει πολύ στον επιθετικό τομέα, ο άλλος (αν και ποτέ δεν τον θεώρησα καλό παίχτη) θα μπορούσε κάλλιστα να απασχολήσει τους αντίπαλους αμυντικούς μόνο και μόνο χάρη στην ταχύτητά του. Δεν πέρασε και πολύς καιρός από την ήττα κόντρα στην Τσέλσι. Ο Κόκκαλης, μετά από κάποια άσχημα αποτελέσματα στο πρωτάθλημα, έστειλε το Λεμονή σπίτι του.

ΧΟΣΕ ΣΕΓΚΟΥΡΑ - ΑΠΟΦΑΣΗ CAS

Όταν ο Λεμονής έφυγε, τη θέση του ανέλαβε ο βοηθός του, Χοσέ Σεγκούρα. Το μόνο που κατάφερε ήταν να φάει μία περιποιημένη 4άρα από την Α.Ε.Κ. στο Ο.Α.Κ.Α. Ο Ολυμπιακός το πρωτάθλημα το πήρε με την απόφαση του CAS για την υπόθεση του Βάλνερ. Μπορεί, βέβαια, ο Ολυμπιακός να διαμαρτυρήθηκε ορθώς για τη μη έγκυρη χρησιμοποίηση παίχτη, όμως ηθικά η Α.Ε.Κ. έχει δίκιο να αισθάνεται πρωταθλήτρια. Δε μ' αρέσει καθόλου που το λέω, αλλά έτσι είναι. Οπότε, με το που έφυγε ο προπονητής η ομάδα δε βελτιώθηκε, κατέρρευσε. Το γκολ του Μήτρογλου με τη Λάρισα στο 90φεύγα ήταν τυχερό. Του Ολυμπιακού του 'κατσαν όλα εκείνη την περίοδο και μπόρεσε να μείνει πρώτος με τα χίλια ζόρια, έχοντας για στήριγμα την απόφαση του CAS. Το πρωτάθλημα πήγε στον Πειραιά και παντού επανήλθε εκείνο το -γνώριμο για τους Ολυμπιακούς- αίσθημα ευφορίας και υπερηφάνιας. Υπερηφάνια και χαρά για ένα ψεύτικο πρωτάθλημα, που κερδίθηκε στα χαρτιά. Για μένα δίκιο είχε ο Ολυμπιακός στην υπόθεση, αλλά δεν έπρεπε να του προστεθούν οι βαθμοί. Ο αγώνας έπρεπε να παίχτεί ξανά. Και μπάλα είναι και γυρίζει, η Καλαμαριά ίσως να κέρδιζε. Αυτό δεν μπορώ να το ξέρω. Αλλά το ότι οι βαθμοί πήγαν γραμμή στον Ολυμπιακό ήταν άδικο. Όχι τόσο για την Καλαμαριά, η οποία βέβαια "έπαιζε" την παραμονή στην κατηγορία, όσο για την Α.Ε.Κ. που μετά από χρόνια διεκδικούσε με τόσο μεγάλες αξιώσεις τον τίτλο του πρωταθλητή.

ΕΡΝΕΣΤΟ ΒΑΛΒΕΡΔΕ:

Μετά απ' αυτό, ο Βαλβέρδε "άραξε" στο Καραϊσκάκη. Έριξε άγκυρα κι όλα έδειχναν όμορφα. Αποκλεισμός από την Ανόρθωση, η ομάδα στο κύπελλο UEFA. Γκρίνια κατευθείαν. Πέντε γκολ κόντρα στην Μπενφίκα, τέσσερα (σ' ένα ημίχρονο αν θυμάμαι καλά) κόντρα στη Χέρτα. Αποθέωση του Βαλβέρδε. Ντροπιαστικότατος αποκλεισμός από τη γαλλική Σαιντ-Ετιέν, που ήταν ένα βήμα πριν τον υποβιβασμό, κι η γκρίνια φούντωσε πάρα πολύ. Η κατάληξη της ιστορίας γνωστή. Καθημερινό πρήξιμο σε συνδυασμό με συνεχόμενο και αδιάκοπο βομβαρδισμό πληροφοριών από τα Μ.Μ.Ε. σχετικά με το θέμα της παραμονής του τεχνικού. Επί μήνες, κάθε μέρα άλλα έγραφαν. Ώσπου έγινε οριστικό κάποτε. Στη φιέστα για την κατάκτηση του νταμπλ οι φίλαθλοι έδειξαν με ποιανού το μέρος ήταν. "Ερνέεεστο Βαλβέεερδε" στο Καραϊσκάκη, με τον Βάσκο να ανταποδίδει με χειροκροτήματα και νεύματα αποδοχής και αγάπης προς τον κόσμο. Ακολούθησε αναζήτηση για τον νέο προπονητή του Ολυμπιακού...

Σύμφωνα με τις εφημερίδες, ήρθε ο Κίκε Φλόρες, Ήρθαν κι άλλοι πολλοί, νομίζω τη γλίτωσαν ο Φέργκιουσον με τον Μπενίτεθ. Μπορεί κι ο Μόγιες της Έβερτον, ίσως ο Ντελ Μπόσκε. Οι υπόλοιποι ήρθαν στον Πειραιά. Ο Μουρίνιο έπιασε λιμάνι πρώτος και καλύτερος. Σε λίγο θα αναστήσουν τον Πούσκας να τον φέρουν για προπονητή...

ΜΕΤΑΓΡΑΦΕΣ:

Ο Ολυμπιακός φέτος πραγματοποίησε τη μεγαλύτερη μεταγραφή της ιστορίας του, όπως δήλωσε ο ίδιος ο πρόεδρός του. Ήρθε ο Μαντσίνι από την Ίντερ. Δε θα ήρθαν και καμιά 10αριά άλλοι από Ρεάλ, Μπαρτσελόνα, Γιουνάιτεντ, Λίβερπουλ, Μπάγερν, Μίλαν, Γιουβέντους? Επειδή εσείς μπορεί να μην το ξέρετε, ας πω αυτούς που ξέρετε. Ήρθαν Μαρέσκα, Μέλμπεργκ, Νταμπιρσάιρ, Πάρντο και Ζαϊρί. Δεν μπορώ να πρωτοδιαλέξω τη μεγαλύτερη μεταγραφή. Ας πω τον Πάρντο, επειδή από τον Εργοτέλη έφαγε μόνο 5.

ΝΤΙΟΓΚΟ:
Πόσα δώσαμε γι' αυτό το κριάρι? 10 εκατομμύρια? Πολλά όσα και να ήταν. Και τι έκανε? Έβαλε καμιά δεκαριά γκολ πέρσι (ίσως να λέω πολλά) και έμαθε να βουτάει. Μη μου πείτε οι Ολυμπιακοί ότι δεν το κάνει. Δεν είναι στο βαθμό που λένε οι Παναθηναϊκοί κι οι υπόλοιποι, αλλά λίγο φλωριά έχει στον τρόπο παιχνιδιού του. Και δεν δείχνει την ίδια μαχητικότητα με την αρχή του περσινού πρωταθλήματος. Με τον Αστέρα Τρίπολης οι αντίπαλοι είχαν πέσει πάνω του να τον φάνε και σηκωνόταν και έκανε ντρίμπλες κι έτρεχε...Φέτος δεν είδα πουθενά κάτι τέτοιο, μακάρι να μπορεί κάποιος από εσάς να με αντικρούσει χρησιμοποιώντας...αποδεικτικά στοιχεία.

Αυτά είναι τα όσα έχουν εξελιχθεί στον Ολυμπιακό τα τελευταία χρόνια. Βασικά, αυτά είναι που τράβηξαν την μεγαλύτερη προσοχή. Μπορεί ο Ολυμπιακός να κερδίζει πρωταθλήματα, να βγαίνει στην Ευρώπη, να κερδίζει μία στο τόσο με μεγάλο σκορ κάποια καλή ομάδα επιπέδου Μπενφίκα για παράδειγμα. Αλλά επίσης, ο Ολυμπιακός είναι αυτός που με τις ενέργειές του καταστρέφει ό,τι πάει να δημιουργηθεί. Ο Μπάγεβιτς δημιούργησε, ο Κόκκαλης το κατέστρεψε. Ο Λεμονής δημιούργησε, ο Κόκκαλης το κατέστρεψε. Ο Βαλβέρδε ίσως να δημιουργούσε κάτι (λέμε πάντα για Τσάμπιονς Λιγκ γιατί εκεί φαίνεται το έργο του προπονητή), όμως ο Κόκκαλης δεν του 'δωσε την ευκαιρία (γιατί πιστεύω ευθύνεται πολύ περισσότερο ο Σωκράτης απ' ό,τι ο Ερνέστο). Ο Κετσπάγια ούτε για κατούρημα στο Καραϊσκάκη δεν πρόλαβε να πάει. Δεν πρόλαβε να πιει ένα καφεδάκι στο Red Cafe. Άλλος ένας που έφυγε. Ο καθένας απ' τους παραπάνω έκανε λάθη, αλλά βρείτε μου έναν προπονητή που να μην έχει κάνει ούτε ένα. Η Βέρντερ, ομάδα γνωστή στις ελληνικές, επί δύο συναπτά χρόνια έφαγε στην έδρα της δύο 3άρες από ελληνικές ομάδες. Ο Σάαφ είναι ακόμα εκεί. Ο Ρίνους Μίχελς με την καταπληκτική εθνική Ολλανδίας το 1974 δεν πήρε το παγκόσμιο κύπελλο. Η Ρεάλ των τόσων αστέρων το 2003 έφτασε στα ημιτελικά κι αποκλείστηκε απ' τη Γιουβέντους. Τις επόμενες χρονιές έφυγε απ' τους "16". Οι προπονητές παρέμεναν στις θέσεις τους. Αυτό πόσο δύσκολο είναι να γίνει στην Ελλάδα? Και στην τελική...μέχρι κι ο Τεν Κάτε έμεινε στον ΠΑΟ. Οπότε, ας φάμε το κεφάλι μας τώρα γιατί πάντα στην κριτική μας είμαστε απόλυτοι. 'Η του ύψους ή του βάθους. 'Η θα αποθεώσουμε ή θα χαντακώσουμε, θα ειρωνευτούμε και θα βρίσουμε μέχρι αηδίας. Μόνο όταν μάθουμε εμείς οι ίδιοι να ασκούμε σωστή κριτική θα αλλάξει το rotation του Ολυμπιακού στους προπονητές. Ως τότε, ας έχουμε τηλεοράσεις να βλέπουμε τις μεγάλες ομάδες απ' τη δημιουργία τους ως το τέλος τους, ας έχουμε τηλεοράσεις να βλέπουμε τους καλούς προπονητές να κάνουν την καλή ομάδα και την καλή ομάδα να κάνει τους καλούς προπονητές.

Το καλύτερο το άφησα για το τέλος. Απόψε αρχίζει η φάση των ομίλων του UEFA Champions League. Δεν έχω να πω τίποτα παραπάνω.

Σάββατο 22 Αυγούστου 2009

ΔΥΣΚΟΛΑ ΘΑ ΠΡΟΚΡΙΘΕΙ Ο ΠΑΟ, ΣΧΕΔΟΝ ΣΙΓΟΥΡΑ ΣΤΟΥΣ ΟΜΙΛΟΥΣ Ο ΟΛΥΜΠΙΑΚΟΣ.

Οι πρώτοι αγώνες των πλέι οφ διεξήχθησαν την Τρίτη και την Τετάρτη. Ο Ολυμπιακός στη Μολδαβία πήρε σκορ πρόκρισης (0-2) κόντρα στην Σέριφ και η ρεβάνς στον Καραϊσκάκη δεν αναμένεται να είναι κάτι το δύσκολο. Μπάλα είναι και γυρίζει, αλλά πόσο να γυρίσει διάολε? Είναι σχεδόν βέβαιο πως ο Ολυμπιακός βρίσκεται στους ομίλους της διοργάνωσης.

Ο Παναθηναϊκός απ' την άλλη πολύ δύσκολα θα καταφέρει να βρεθεί κι αυτός στους ομίλους. Η Ατλέτικο πήρε διπλό στο ΟΑΚΑ, με σκορ 2-3. Η κλάση των παιχτών της και τα αρκετά αμυντικά -κυρίως- λάθη του ΠΑΟ έπαιξαν σημαντικό ρόλο και η παρέα του Αγκουέρο δεν πιέστηκε πάρα πολύ. Οι "πράσινοι" στη ρεβάνς της Μαδρίτης χρειάζονται ένα θαύμα. Δεν είναι αδύνατο, όμως εξαιρετικά δύσκολο. Παρ' όλ' αυτά, στην μπάλα δε σταματάμε ποτέ να ελπίζουμε.

Ο Παναθηναϊκός φιλοξενείται το βράδυ της Τρίτης (25/8, 21:45 MEGA) από την Ατλέτικο, ενώ την Τετάρτη (26/8, 21:45 ΝΕΤ) ο Ολυμπιακός υποδέχεται τη Σέριφ και ολοκληρώνει και τυπικά την υπόθεση "πρόκριση".

ΠΑΡΟΥΣΙΑΖΕΤΑΙ ΤΟ ΣΑΒΒΑΤΟ Ο ΚΥΡΓΙΑΚΟΣ.

Ο Κυργιάκος πέρασε με επιτυχία τις ιατρικές εξετάσεις και η μεταγραφή του στη Λίβερπουλ ολοκληρώθηκε. Η κίνηση αυτή αποφέρει στην ΑΕΚ το ποσό των 3.000.000 ευρώ. Ο Έλληνας αμυντικός θα παρουσιαστεί επίσημα το Σάββατο 22/8 από τη Λίβερπουλ, την οποία ο ίδιος χαρακτήρισε ως τη μεγαλύτερη πρόκληση της ζωής του.

Ο Ράφα Μπενίτεθ δε θα μπορούσε να αφήσει ασχολίαστη αυτή τη μεταγραφική κίνηση, λέγοντας: «Πρόκειται για έναν σκληρό αμυντικό, δυνατό και καλό στο ψηλό παιχνίδι. Μπορεί να σκοράρει και θα είναι φόβητρο στις εκτελέσεις κόρνερ και στα φάουλ. Είναι πολύ δυνατός στην άμυνα, αλλά όπως συμβαίνει πάντα θα χρειαστεί λίγο χρόνο για να εγκλιματιστεί στην Πρέμιερ Λιγκ. Θα είναι πολύ δυνατή προσθήκη για εμάς».

Εγώ θεωρώ πως θα 'χει ενδιαφέρον να δούμε πώς θα επηρεάσει τη συμπεριφορά του την καριέρα του εκεί στην Αγγλία. Ως γνωστόν, δεν είναι από τις χώρες όπου οι παίχτες τρώνε μπουνιές και κλωτσιές χωρίς να δίνουν. Πιστεύω, ωστόσο, πως αν ο Κυργιάκος βελτιωθεί στους τομείς "πειθαρχία" και "ψυχραιμία" θα τα πάει αρκετά καλά.

ΟΔΕΥΕΙ ΠΡΟΣ ΤΗΝ ΤΡΙΤΗ ΑΓΩΝΙΣΤΙΚΗ Η ΠΡΕΜΙΕΡ ΛΙΓΚ...

Προς την τρίτη αγωνιστική οδεύει το κορυφαίο πρωτάθλημα του κόσμου, η Πρέμιερ Λιγκ. Στις δύο πρώτες αγωνιστικές είδαμε πολλά και όμορφα γκολ. Στην 1η αγωνιστική η Τσέλσι κέρδισε, η Άρσεναλ συνέτριψε στο Γκούντισον Παρκ την Έβερτον με 1-6 και η Γιουνάιτεντ κέρδισε εντός έδρας 1-0 την Μπέρμιγχαμ. Η Λίβερπουλ ηττήθηκε στο Γουάιτ Χαρτ Λέιν από την Τότεναμ με 2-1, χάρη σε ένα καταπληκτικό γκολ του Εκότο (δεν τον λέω Εκοτό) και σε μια κεφαλιά του Μπασόνγκ. Η Λίβερπουλ ισοφάρισε 3 λεπτά πριν επιτευχθεί το δεύτερο γκολ της Τότεναμ με πέναλτυ του Τζέραρντ. Καλά δείγματα από τον Γκλεν Τζόνσον. Στη δεύτερη αγωνιστική, η Γιουνάιτεντ έχασε 1-0 από την Μπέρνλι, ενώ η Τσέλσι κέρδισε 1-3 την Σάντερλαντ. Η Άρσεναλ δεν αγωνίστηκε λόγω ευρωπαϊκών υποχρεώσεων και η Λίβερπουλ σκόρπισε με 4-0 την Στόουκ Σίτυ στο Άνφιλντ (το 2ο γκολ της Λίβερπουλ προήλθε από καταπληκτικό γυριστό του Τζόνσον). Η τρίτη αγωνιστική διεξάγεται αυτό το Σαββατοκύριακο, όμως ο αγώνας Λίβερπουλ - Άστον Βίλα θα διεξαχθεί το βράδυ της Δευτέρας.

Παρασκευή 7 Αυγούστου 2009

ΠΡΟΚΡΙΣΗ ΜΕ ΓΚΟΛ ΤΟΥ ΣΑΜΑΡΑ ΓΙΑ ΤΗ ΣΕΛΤΙΚ

Αυτό κι αν είναι είδηση. Η Σέλτικ ξεπέρασε τη Ντιναμό Μόσχας με γκολ του...Σαμαρά. Οι Ρώσοι στην Σκωτία είχαν κερδίσει με 0-1, κάνοντας σχετικά δύσκολο το έργο της Σέλτικ. Οι Σκωτσέζοι προηγήθηκαν στον επαναληπτικό με τον ΜακΝτόναλντ αλλά το σκορ παρέμενε στο 0-1. Το παιχνίδι θα οδηγούνταν στην παράταση, όμως ο Georgios είχε διαφορετική άποψη. Ο Έλληνας επιθετικός με ωραία ενέργεια κατάφερε να σκοράρει και να δώσει την πρόκριση στην Σέλτικ, η οποία είναι πιθανή αντίπαλο του ΠΑΟ στα πλέιφ οφ του Τσάμπιονς Λιγκ.

Και τώρα πείτε μου...Αν το να προκρίνεται μια ομάδα που πήρε πρωταθλητριών αήττητη (το 1967) με γκολ του...Σαμαρά δεν είναι κατάντια, τότε τι διάολο είναι?

ΥΓ Ναι, διάολε, είμαι κι εγώ ένας από τους πολλούς που δεν καταλαβαίνουν πώς διάολο ο Σαμαράς παίζει καλά στη Σέλτικ και στην εθνική...σέρνεται!