Ακόμη μία μεγάλη διοργάνωση ολοκληρώνεται. Πρόκειται για την κορυφαία διασυλλογική διοργάνωση του κόσμου, για το πιο εμπορικό προϊόν παγκοσμίως. Με δύο λέξεις…Τσάμπιονς Λιγκ.
Μπαρτσελόνα και Γιουνάιτεντ απόψε διασταυρώνουν τα ξίφη τους σε έναν αγώνα που πολλοί ήθελαν να δουν τα τελευταία χρόνια. Πέρσι, τους δόθηκε η ευκαιρία στα ημιτελική της ίδιας διοργάνωσης. Το 0-0 του πρώτου αγώνα στο Καμπ Νου έδωσε προβάδισμα στην ομάδα του Μάντσεστερ, αν και η Μπαρτσελόνα φάνηκε πολύ πιο σίγουρη στα πατήματά της. Στο Ολντ Τράφορντ η μπάλα φέρθηκε σκληρά στην Μπάρτσα. Στο 14’ καρφώθηκε στα δίχτυα του Βίκτορ Βαλντέζ από τη φωτοβολίδα που εξαπέλυσε ο Πολ Σκόουλς. Η μπάλα δεν έκανε τη χάρη στον Ντέκο, δεν την έκανε στο Μέσσι, δεν την έκανε σε κανέναν παίχτη των «Μπλαουγκράνα». Εκείνο το βράδυ η μοίρα ήταν αφοσιωμένη στην πολυδιαφημισμένη Γιουνάιτεντ του Σερ Άλεξ Φέργκιουσον. Ούτε για ένα δευτερόλεπτο δεν την άφησε από το χέρι. Την πήγε κατευθείαν στον τελικό και της έδωσε το τρόπαιο.
Τη φετινή χρονιά τα πράγματα είναι σαφώς διαφορετικά. Όσον αφορά τους πρωταθλητές Ευρώπης, μπορούμε να πούμε πως στα περισσότερα φετινά παιχνίδια έδωσαν βάση στην άμυνα. Παρ’ όλ’ αυτά πήραν αυτό που ήθελαν. Κατέκτησαν το πρωτάθλημα για 18η φορά στην ιστορία τους (ισοφαρίζοντας τα πρωταθλήματα της Λίβερπουλ), πήραν το Λιγκ Καπ και ανακηρύχτηκαν νικητές στο παγκόσμιο κύπελλο συλλόγων της FIFA. Μέτριος ο Ρονάλντο σε σχέση με πέρσι, όμως στα ίδια επίπεδα περίπου η απόδοση όλης της ομάδας. Απλά ήταν πιο αμυντικό το σχήμα. Από την άλλη, η Μπαρτσελόνα σε σχέση με πέρσι έχει φανερώσει σαφέστατη βελτίωση. Ο Μέσσι οδηγεί την ομάδα της Καταλονίας στην κορυφή της Ισπανίας και ίσως και στης Ευρώπης. Ανρί και Ετό δείχνουν ασταμάτητοι, με τους Ινιέστα και Τσάβι να δίνουν ρεσιτάλ. Η μουσική των αμυντικών πλαισιώνει ευχάριστα την πιο παραγωγική ομάδα της Ευρώπης και την πιο θεαματική. Ο Γκουαρντιόλα δεν είναι ό,τι καλύτερο από προπονητικής πλευράς (αν και καλός παίχτης) και σίγουρα υστερεί σε πάρα πολλά του Φέργκιουσον, όμως έχει μάθει στην Μπαρτσελόνα να παίζει μαεστρικά στην επίθεση. Και σε περίπτωση που Μέσσι, Ανρί και Ετό πάρουν μπρος, τότε τα πράγματα θα είναι δύσκολα για τους Άγγλους.
Στο Ολίμπικο στο παρελθόν έχουν πραγματοποιηθεί τρεις τελικοί. Ο πρώτος το 1977, ο δεύτερος το 1984 και ο τρίτος το 1996. Στους δύο πρώτους η νικήτρια ομάδα ήταν αγγλική. Πρόκειται για τη μεγάλη Λίβερπουλ των τότε ετών, που έκανε το δύο στα δύο στο γήπεδο της Ρώμης. Το 1996 το τρόπαιο πήγε στα χέρια της «Γηραιάς Κυρίας», στη Γιουβέντους του Βιάλι, κερδίζοντας στα πέναλτυ τον Άγιαξ. Επίσης, το 1991 η Γιουνάιτεντ σε ευρωπαϊκό τελικό κέρδισε την Μπαρτσελόνα. Η παράδοση δείχνει Μάντσεστερ. Ακόμη ένα στοιχείο είναι η λευκή εμφάνιση που θα φορέσουν οι παίχτες του Φέργκιουσον. Κόντρα στην Μπάρτσα όταν είχαν ξαναφορέσει τα λευκά είχαν επικρατήσει. Οι παραδόσεις είναι για να σπάνε, ίσως δούμε την έκπληξη απόψε. ‘Έκπληξη όσον αφορά την παράδοση, καθώς από άποψη παραγωγικότητας η Μπαρτσελόνα φέτος δεν έχει αντίπαλο.
Όπως έγραψα και παραπάνω, στη μάχη των πάγκων το αναμενόμενο είναι να κερδίσει ο Φέργκιουσον. Προπονητής με απίστευτη πείρα, γνωρίζει απ’ έξω κι ανακατωτά την ομάδα και ξέρω πώς να επεμβαίνει και πότε. Απ’ την άλλη, ο Πέπε Γκουαρντιόλα έχει καλομάθει στο να βλέπει την Μπαρτσελόνα να προηγείται στο σκορ. Με τη Ρεάλ μπόρεσε να ανατρέψει το σκορ, όμως γενικά έχει πρόβλημα. Με τα χίλια ζόρια πήρε την πρόκριση από την Τσέλσι στο Στάμφορντ Μπριτζ, άσχετα αν άξιζε να περάσει ή όχι. Στον αγώνα αυτό η Μπαρτσελόνα έχανε κι ο προπονητής κοιτούσε. Δεν ήξερε τι να κάνει, δεν ήξερε τι να πει στους παίχτες. Απλά περίμενε και η τύχη του χαμογέλασε. ‘Η, για να ακριβολογώ, χαμογέλασε στην Μπαρτσελόνα. Τύχη ή όχι, στη μάχη των πάγκων ο Φέργκιουσον πολύ δύσκολα θα βγει ηττημένος.
Ακόμη ένα στοιχείο που θα παίξει σημαντικό ρόλο ακούει στον όρο «απουσίες». Ντάρεν Φλέτσερ από τη μεριά των πρωταθλητών Αγγλίας και Ερίκ Αμπιντάλ , Ράφα Μάρκεζ και Ντάνιελ Άλβες από τη μεριά των πρωταθλητών Ισπανίας. Το κενό του Κάρικ καλύπτεται επάξια από τον Πολ Σκόουλς. Ο Φλέτσερ δεν αποτελεί κάτι το ιδιαίτερο για το κέντρο της Γιουνάιτεντ, χωρίς αυτό να σημαίνει πως δεν είναι σημαντικός. Πάντως, το μεγάλο πρόβλημα το έχει η Μπαρτσελόνα που ουσιαστικά έχει μείνει χωρίς πλάγιους οπισθοφύλακες. Ο Άλβες βοηθά σημαντικά και στην επίθεση, ενώ ο Αμπιντάλ είναι φιλότιμος παίχτης. Αυτές οι απουσίες είναι πολύ πιθανό να κοστίσουν στις δύο ομάδες και μάλλον η Μπαρτσελόνα θα έχει το πρόβλημα.
Αυτά όσον αφορά τις ομάδες, τους προπονητές και την παράδοση. Τι θέλουμε λοιπόν από αυτόν τον τελικό…Όπως όλοι, ένα ανοιχτό παιχνίδι. Να έχει καλό ρυθμό, θέαμα και γκολ. Κατά τη γνώμη μου πολύ δύσκολα θα ξεπεράσει τον τελικό της Κωνσταντινούπολης το 2005 ή του Καμπ Νου το 1999 σε σασπένς, όμως δε θα ήταν καθόλου μα καθόλου άσχημο να δούμε έναν τελικό με μεγάλο σκορ. Εάν η Μπαρτσελόνα κερδίσει ισοφαρίζει τη Γιουνάιτεντ σε τρόπαια Τσάμπιονς Λιγκ. Αν κερδίσει η Γιουνάιτεντ, γίνεται η πρώτη ομάδα που υπερασπίζεται τον τίτλο της από τότε που η διοργάνωση μετονομάστηκε σε Τσάμπιονς Λιγκ. Η τελευταία που κατάφερε κάτι τέτοιο ήταν η τεράστια Μίλαν του Αρίγκο Σάκι, το 1989 και το 1990, με το ρόστερ της να περιλαμβάνει παίχτες όπως ο Ρουντ Γκούλιτ και ο θρυλικός Μάρκο Βαν Μπάστεν.
Και κάτι άσχετο για το τέλος. Θα είναι προτιμότερο να ακούσετε την περιγραφή του Χρήστου Σωτηρακόπουλου στον NovaΣΠΟΡ fm 94,6 παρά τον Κώστα Βερνίκο στη ΝΕΤ. Αλλά όλοι έχουμε δικαίωμα στο γέλιο, η επιλογή δική σας. Το Τσάμπιονς Λιγκ καλά καλά δεν τελείωσε και ήδη έχει αρχίσει να μας λείπει. Περιμένουμε με μεγάλη ανυπομονησία την επόμενη σεζόν, την πρώτη (εάν δεν κάνω λάθος) που ο τελικός θα διεξάγεται Σάββατο. Τηλεοπτικές μεταδόσεις ΕΠΙΤΕΛΟΥΣ και από το Mega, με τον τελικό να παίζεται στο μυθικό Σαντιάγκο Μπερναμπέου της Ρεάλ Μαδρίτης. ΚΑΛΗ ΕΠΙΤΥΧΙΑ ΣΕ ΜΠΑΡΤΣΕΛΟΝΑ ΚΑΙ ΜΑΝΤΣΕΣΤΕΡ ΓΙΟΥΝΑΪΤΕΝΤ, ΑΣ ΜΑΣ ΠΡΟΣΦΕΡΟΥΝ ΕΝΑΝ ΤΕΛΙΚΟ ΠΟΥ ΘΑ ΘΥΜΟΜΑΣΤΕ ΓΙΑ ΠΑΝΤΑ.
Μπαρτσελόνα και Γιουνάιτεντ απόψε διασταυρώνουν τα ξίφη τους σε έναν αγώνα που πολλοί ήθελαν να δουν τα τελευταία χρόνια. Πέρσι, τους δόθηκε η ευκαιρία στα ημιτελική της ίδιας διοργάνωσης. Το 0-0 του πρώτου αγώνα στο Καμπ Νου έδωσε προβάδισμα στην ομάδα του Μάντσεστερ, αν και η Μπαρτσελόνα φάνηκε πολύ πιο σίγουρη στα πατήματά της. Στο Ολντ Τράφορντ η μπάλα φέρθηκε σκληρά στην Μπάρτσα. Στο 14’ καρφώθηκε στα δίχτυα του Βίκτορ Βαλντέζ από τη φωτοβολίδα που εξαπέλυσε ο Πολ Σκόουλς. Η μπάλα δεν έκανε τη χάρη στον Ντέκο, δεν την έκανε στο Μέσσι, δεν την έκανε σε κανέναν παίχτη των «Μπλαουγκράνα». Εκείνο το βράδυ η μοίρα ήταν αφοσιωμένη στην πολυδιαφημισμένη Γιουνάιτεντ του Σερ Άλεξ Φέργκιουσον. Ούτε για ένα δευτερόλεπτο δεν την άφησε από το χέρι. Την πήγε κατευθείαν στον τελικό και της έδωσε το τρόπαιο.
Τη φετινή χρονιά τα πράγματα είναι σαφώς διαφορετικά. Όσον αφορά τους πρωταθλητές Ευρώπης, μπορούμε να πούμε πως στα περισσότερα φετινά παιχνίδια έδωσαν βάση στην άμυνα. Παρ’ όλ’ αυτά πήραν αυτό που ήθελαν. Κατέκτησαν το πρωτάθλημα για 18η φορά στην ιστορία τους (ισοφαρίζοντας τα πρωταθλήματα της Λίβερπουλ), πήραν το Λιγκ Καπ και ανακηρύχτηκαν νικητές στο παγκόσμιο κύπελλο συλλόγων της FIFA. Μέτριος ο Ρονάλντο σε σχέση με πέρσι, όμως στα ίδια επίπεδα περίπου η απόδοση όλης της ομάδας. Απλά ήταν πιο αμυντικό το σχήμα. Από την άλλη, η Μπαρτσελόνα σε σχέση με πέρσι έχει φανερώσει σαφέστατη βελτίωση. Ο Μέσσι οδηγεί την ομάδα της Καταλονίας στην κορυφή της Ισπανίας και ίσως και στης Ευρώπης. Ανρί και Ετό δείχνουν ασταμάτητοι, με τους Ινιέστα και Τσάβι να δίνουν ρεσιτάλ. Η μουσική των αμυντικών πλαισιώνει ευχάριστα την πιο παραγωγική ομάδα της Ευρώπης και την πιο θεαματική. Ο Γκουαρντιόλα δεν είναι ό,τι καλύτερο από προπονητικής πλευράς (αν και καλός παίχτης) και σίγουρα υστερεί σε πάρα πολλά του Φέργκιουσον, όμως έχει μάθει στην Μπαρτσελόνα να παίζει μαεστρικά στην επίθεση. Και σε περίπτωση που Μέσσι, Ανρί και Ετό πάρουν μπρος, τότε τα πράγματα θα είναι δύσκολα για τους Άγγλους.
Στο Ολίμπικο στο παρελθόν έχουν πραγματοποιηθεί τρεις τελικοί. Ο πρώτος το 1977, ο δεύτερος το 1984 και ο τρίτος το 1996. Στους δύο πρώτους η νικήτρια ομάδα ήταν αγγλική. Πρόκειται για τη μεγάλη Λίβερπουλ των τότε ετών, που έκανε το δύο στα δύο στο γήπεδο της Ρώμης. Το 1996 το τρόπαιο πήγε στα χέρια της «Γηραιάς Κυρίας», στη Γιουβέντους του Βιάλι, κερδίζοντας στα πέναλτυ τον Άγιαξ. Επίσης, το 1991 η Γιουνάιτεντ σε ευρωπαϊκό τελικό κέρδισε την Μπαρτσελόνα. Η παράδοση δείχνει Μάντσεστερ. Ακόμη ένα στοιχείο είναι η λευκή εμφάνιση που θα φορέσουν οι παίχτες του Φέργκιουσον. Κόντρα στην Μπάρτσα όταν είχαν ξαναφορέσει τα λευκά είχαν επικρατήσει. Οι παραδόσεις είναι για να σπάνε, ίσως δούμε την έκπληξη απόψε. ‘Έκπληξη όσον αφορά την παράδοση, καθώς από άποψη παραγωγικότητας η Μπαρτσελόνα φέτος δεν έχει αντίπαλο.
Όπως έγραψα και παραπάνω, στη μάχη των πάγκων το αναμενόμενο είναι να κερδίσει ο Φέργκιουσον. Προπονητής με απίστευτη πείρα, γνωρίζει απ’ έξω κι ανακατωτά την ομάδα και ξέρω πώς να επεμβαίνει και πότε. Απ’ την άλλη, ο Πέπε Γκουαρντιόλα έχει καλομάθει στο να βλέπει την Μπαρτσελόνα να προηγείται στο σκορ. Με τη Ρεάλ μπόρεσε να ανατρέψει το σκορ, όμως γενικά έχει πρόβλημα. Με τα χίλια ζόρια πήρε την πρόκριση από την Τσέλσι στο Στάμφορντ Μπριτζ, άσχετα αν άξιζε να περάσει ή όχι. Στον αγώνα αυτό η Μπαρτσελόνα έχανε κι ο προπονητής κοιτούσε. Δεν ήξερε τι να κάνει, δεν ήξερε τι να πει στους παίχτες. Απλά περίμενε και η τύχη του χαμογέλασε. ‘Η, για να ακριβολογώ, χαμογέλασε στην Μπαρτσελόνα. Τύχη ή όχι, στη μάχη των πάγκων ο Φέργκιουσον πολύ δύσκολα θα βγει ηττημένος.
Ακόμη ένα στοιχείο που θα παίξει σημαντικό ρόλο ακούει στον όρο «απουσίες». Ντάρεν Φλέτσερ από τη μεριά των πρωταθλητών Αγγλίας και Ερίκ Αμπιντάλ , Ράφα Μάρκεζ και Ντάνιελ Άλβες από τη μεριά των πρωταθλητών Ισπανίας. Το κενό του Κάρικ καλύπτεται επάξια από τον Πολ Σκόουλς. Ο Φλέτσερ δεν αποτελεί κάτι το ιδιαίτερο για το κέντρο της Γιουνάιτεντ, χωρίς αυτό να σημαίνει πως δεν είναι σημαντικός. Πάντως, το μεγάλο πρόβλημα το έχει η Μπαρτσελόνα που ουσιαστικά έχει μείνει χωρίς πλάγιους οπισθοφύλακες. Ο Άλβες βοηθά σημαντικά και στην επίθεση, ενώ ο Αμπιντάλ είναι φιλότιμος παίχτης. Αυτές οι απουσίες είναι πολύ πιθανό να κοστίσουν στις δύο ομάδες και μάλλον η Μπαρτσελόνα θα έχει το πρόβλημα.
Αυτά όσον αφορά τις ομάδες, τους προπονητές και την παράδοση. Τι θέλουμε λοιπόν από αυτόν τον τελικό…Όπως όλοι, ένα ανοιχτό παιχνίδι. Να έχει καλό ρυθμό, θέαμα και γκολ. Κατά τη γνώμη μου πολύ δύσκολα θα ξεπεράσει τον τελικό της Κωνσταντινούπολης το 2005 ή του Καμπ Νου το 1999 σε σασπένς, όμως δε θα ήταν καθόλου μα καθόλου άσχημο να δούμε έναν τελικό με μεγάλο σκορ. Εάν η Μπαρτσελόνα κερδίσει ισοφαρίζει τη Γιουνάιτεντ σε τρόπαια Τσάμπιονς Λιγκ. Αν κερδίσει η Γιουνάιτεντ, γίνεται η πρώτη ομάδα που υπερασπίζεται τον τίτλο της από τότε που η διοργάνωση μετονομάστηκε σε Τσάμπιονς Λιγκ. Η τελευταία που κατάφερε κάτι τέτοιο ήταν η τεράστια Μίλαν του Αρίγκο Σάκι, το 1989 και το 1990, με το ρόστερ της να περιλαμβάνει παίχτες όπως ο Ρουντ Γκούλιτ και ο θρυλικός Μάρκο Βαν Μπάστεν.
Και κάτι άσχετο για το τέλος. Θα είναι προτιμότερο να ακούσετε την περιγραφή του Χρήστου Σωτηρακόπουλου στον NovaΣΠΟΡ fm 94,6 παρά τον Κώστα Βερνίκο στη ΝΕΤ. Αλλά όλοι έχουμε δικαίωμα στο γέλιο, η επιλογή δική σας. Το Τσάμπιονς Λιγκ καλά καλά δεν τελείωσε και ήδη έχει αρχίσει να μας λείπει. Περιμένουμε με μεγάλη ανυπομονησία την επόμενη σεζόν, την πρώτη (εάν δεν κάνω λάθος) που ο τελικός θα διεξάγεται Σάββατο. Τηλεοπτικές μεταδόσεις ΕΠΙΤΕΛΟΥΣ και από το Mega, με τον τελικό να παίζεται στο μυθικό Σαντιάγκο Μπερναμπέου της Ρεάλ Μαδρίτης. ΚΑΛΗ ΕΠΙΤΥΧΙΑ ΣΕ ΜΠΑΡΤΣΕΛΟΝΑ ΚΑΙ ΜΑΝΤΣΕΣΤΕΡ ΓΙΟΥΝΑΪΤΕΝΤ, ΑΣ ΜΑΣ ΠΡΟΣΦΕΡΟΥΝ ΕΝΑΝ ΤΕΛΙΚΟ ΠΟΥ ΘΑ ΘΥΜΟΜΑΣΤΕ ΓΙΑ ΠΑΝΤΑ.
