SPECIAL TRIPLE CROWN!

Αντιπαθέστατος μέχρι αηδίας για μερικούς, ερωτεύσιμος για άλλους... Όπως κι αν τον αντιμετωπίζετε, ο Ζοσέ Μουρίνιο κατέκτησε το δεύτερο Τσάμπιονς Λιγκ στην καριέρα του, με διαφορετική ομάδα, και από χθες το βράδυ το όνομά του αναγράφεται δίπλα σε αυτά των Ερνστ Χάπελ και Ότμαρ Χίτσφελντ, οι οποίοι το κατέκτησαν με Φέγιενορντ και Αμβούργο και Ντόρτμουντ και Μπάγερν αντίστοιχα.

Μέτριος τελικός ο χθεσινός, με τις εικόνες να παραμένουν ίδιες. Αμυντική διάταξη για την Ίντερ, η μπάλα στον Ρόμπεν για την Μπάγερν. Η απουσία τού Ριμπερύ ήταν καταλυτικός παράγοντας, απ' ο,τι φάνηκε, μιας και οι Βαυαροί έστελναν συνέχεια την μπάλα στα δεξιά, με ελάχιστες εξαιρέσεις. Η Ίντερ κατέκτησε το τρόπαιο χάρη σε δύο γκολ ενός εξαιρετικά χαρισματικού παίχτη, του Ντιέγκο Μιλίτο, χάρη στην υπομονή της, χάρη στο Μουρίνιο κι αν θέλετε, χάρη και στη Μπάγερν.

Γιατί οι Γερμανοί δεν άλλαξαν καθόλου το παιχνίδι τους, αν και από ένα σημείο κι έπειτα ήταν στον αγωνιστικό χώρο και ο Κλόζε, ο οποίος μπορεί να πετάξει την μπάλα στα δίχτυα για πλάκα. Η Ίντερ, όσον αφορά τον αμυντικό τομέα, ήταν καταπληκτικά στημένη, με 5-6 παίχτες παράλληλα με την εστία, απ' τους οποίους οι δύο έπεφταν πάνω στον Ρόμπεν και τον εμπόδιζαν να σουτάρει ή να δώσει την μπάλα. Για την επίθεση και το κέντρο της Ίντερ τι να πει κανείς, όταν η ομάδα έχει Καμπιάσο, Σνάιντερ, Ετό και Μιλίτο...

Ο Ζανέτι στο 700ό παιχνίδι του με τη φανέλα των "νερατζούρι" γεύτηκε τη μεγαλύτερη χαρά της ζωής του, ίσως δικαιούται αυτό το τρόπαιο περισσότερο από τον καθένα। Εδώ και πάρα πολλά χρόνια αγωνίζεται με πάθος, αγωνίζεται με δύναμη, αγωνίζεται για τη φανέλα που φορά. Και έχοντας ζήσει πολλά από τα "πέτρινα" χρόνια της Ίντερ στην Ιταλία και επειδή παίζει ασταμάτητα κι ας έχει φτάσει 36 χρονών, για εμένα αξίζει αυτό το κύπελλο περισσότερο από κάθε άλλον. Ίσως ο μόνος που να τον συναγωνίζεται επάξια είναι ο Μάσιμο Μοράτι, ο ιδιοκτήτης τής ομάδας, ο οποίος "απέδειξε" στον πατέρα του ότι μπορεί κι ο ίδιος να φέρει ευρωπαϊκά τρόπαια στο Μιλάνο.

Γιορτές και πανηγύρια στο Μιλάνο, ακόμη και τις 5 το πρωί, όταν η Ίντερ επέστρεψε στην Ιταλία και προσγειώθηκε στο Μαλπένσα. Στις 6, περίπου, οι παίχτες μπήκαν στο Μεάτσα και γνώρισαν την αποθέωση από περισσότερους από 50.000 φιλάθλους. Λογικό, όταν περιμένεις 45 χρόνια για αυτόν τον τίλο...

Ο Μουρίνιο παρέμεινε στη Μαδρίτη και δε γύρισε, κάτι που όλοι απέδωσαν στο ότι είναι ο νέος προπονητής της Ρεάλ. Αλλά δεν μπορώ να καταλάβω πώς το κάνει αυτό. Για την Πόρτο το καταλαβαίνω, πήρε δύο ευρωπαϊκά τρόπαια και δε θα γινόταν να υπερασπιστεί τον τίτλο. Η Ίντερ, όμως, μπορεί άνετα να το πράξει. Στην τελική, ας συμφωνούσε με τη Ρεάλ σε κάποια χρόνια. Προσωπικά, θεωρώ ότι "πουλάει" κατά κάποιον τρόπο την Ίντερ με τη συμπεριφορά του, όμως αυτό θα μπορώ να το πω αφού ανακοινωθεί επίσημα η αλλαγή στέγης...

Έτσι γράφτηκε η ιστορία. Με την Ίντερ να σηκώνει το τρίτο Κύπελλο Ευρώπης Πρωταθλητριών Ομάδων, πείτε το και Τσάμπιονς Λιγκ, να ξεπερνά τις δύο κατακτήσεις της Γιουβέντους και να ισοφαρίζει αυτές των Μάντσεστερ Γιουνάιτεντ και Μπαρτσελόνα. Στην Ιταλία, με το 18ο πρωτάθλημα που κατέκτησε, ξεπέρασε τα 17 της Μίλαν. Μακροπρόθεσμοι στόχοι, να ξεπεράσει τα 27 πρωταθλήματα της Γιουβέντους και τα 7 πρωταθλητριών της Μίλαν. Δύσκολο, αλλά όταν υπάρχει τέτοιο υλικό στην ίδια και τέτοια μετριότητα σε Μίλαν και Γιούβε, όλα γίνονται.

Έχουμε μπροστά μας κάτι λιγότερο από τρεις εβδομάδες ξεκούρασης. Γιατί στις 11 Ιουνίου ξεκινάει το Παγκόσμιο Κύπελλο και δεν επιτρέπεται να μην το δείτε...

ΠΡΟΣ TRIPLE CROWN, ΔΟΞΑ ΚΑΙ ΙΣΟΦΑΡΙΣΗ...

Και να που τελικά φτάσαμε στις 22 τού Μάη. Ημέρα του τελικού τού Τσάμπιονς Λιγκ, για πρώτη φορά Σάββατο, στον οποίο θα αναμετρηθούν η Ίντερ τού Μουρίνιο και η Μπάγερν Μονάχου τού Βαν Χάαλ.

Έξι κύπελλα πρωταθλητριών θα αναμετρηθούν απόψε, δύο από πλευράς Ίντερ και τέσσερα από πλευράς Μπάγερν. Εκτός των κατακτήσεων, η Ίντερ έχει και δύο χαμένους τελικούς (το 1967 απέναντι στη Σέλτικ και το 1972 απέναντι στον Άγιαξ), ενώ η Μπάγερν μετρά τρεις χαμένους τελικούς (το 1982 απέναντι στην Άστον Βίλα, το 1987 απέναντι στην Πόρτο και το 1999 απέναντι στην Μάντσεστερ Γιουνάιτεντ). Οπότε, πέμπτος τελικός για την Ίντερ και όγδοος για την Μπάγερν.

Την ευκαιρία να ισοφαρίσει τις κατακτήσεις της Γιουνάιτεντ και της Μπαρτσελόνα έχει η Ίντερ, καθώς και οι δύο έχουν από τρία τρόπαια. Από την άλλη, η Μπάγερν μπορεί να ξεπεράσει τα τέσσερα τρόπαια τού Άγιαξ και να ισοφαρίσει τα πέντε τρόπαια που έχει η Λίβερπουλ, κάτι που θα της δώσει το δικαίωμα να κρατήσει το αυθεντικό κύπελλο. Όλα όσα διαδραματιστούν στο Μπερναμπέου, έχουμε τη δυνατότητα να τα παρακολουθήσουμε μέσω της ΝΕΤ. Ναι, καλά καταλάβατε. Θα... "απολαύσουμε" για πολλοστή φορά σε τελικό τις φιλοσοφίες τού Βερνίκου, τού Κατσαρού ή οποιουδήποτε άλλου βρεθεί στη θέση τού σχολιαστή. Να μην ξεχνάμε, βέβαια, και το ότι ο τελικός θα μεταδοθεί και ραδιοφωνικά. Αυτό σημαίνει ότι όσοι επιθυμούν, μπορούν να συντονιστούν π.χ. στον Nova ΣΠΟΡ FM 94,6 και να ακούσουν τον τελικό σε μετάδοση τού Χρήστου Σωτηρακόπουλου και σχολιασμό από Γιώργο Μαζιά και Ντάρκο Κοβάσεβιτς.

Η νικήτρια ομάδα τού αποψινού τελικού θα κάνει triple crown, καθώς αμφότερες η Ίντερ και η Μπάγερν έχουν κατακτήσει και το πρωτάθλημα και το κύπελλο στη χώρα τους. Μάλιστα, θα είναι η πρώτη φορά για όποια ομάδα κι αν το καταφέρει, άρα είναι ένας λόγος παραπάνω για μεγαλύτερη προσπάθεια.

Ο Ζανέτι θα συμπληρώσει 700 παιχνίδια με τη φανέλα της Ίντερ σε όλες τις διοργανώσεις, αν όλα κυλήσουν ομαλά και αγωνιστεί. Η λογική λέει ότι θα ξεκινήσει κιόλας. Ο Αργεντίνος έχει επιδείξει τρομακτική συνέπεια τα τελευταία χρόνια κι είναι πάντα παρών στις αγωνιστικές του υποχρεώσεις.

Αυτός ο τελικός τού Τσάμπιονς Λιγκ θα είναι ο τέταρτος που λαμβάνει μέρος στο Σαντιάγκο Μπερναμπέου, μιας και εκεί έγιναν οι τελικοί τού 1957, του 1969 και τού 1980. Το 1957 η Φιορεντίνα ηττήθηκε, όμως το 1969 η Μίλαν κέρδισε 4-1 τον Άγιαξ. Άρα, οι ιταλικές ομάδες μετρούν μία νίκη και μία ήττα σε τελικούς στο Μπερναμπέου. Το 1980 η Νόττιγχαμ τού Μπράιν Κλαφ επικράτησε τού Αμβούργου με 1-0. Μπορούμε, πάντως, να αναφερθούμε και στον τελικό τού παγκοσμίου κυπέλλου μεταξύ της Ιταλίας και της Δυτ. Γερμανίας το 1982, ο οποίος έγινε επίσης στο Μπερναμπέου. Η ιστορία είναι γνωστή, οι Ιταλοί πήραν το τρίτο τους παγκόσμιο κύπελλο εκείνη την ημέρα...

Πριν τον περσινό τελικό έγραψα ότι όλοι θέλουμε να δούμε ένα ωραίο ματς κλπ. Φέτος θα γράψω μόνο ότι δε θέλω να δω ματς σκοπιμότητας κι απ' τους δύο, γιατί έχουν μία ιδιαίτερη έφεση σε περίεργες αγωνιστικές τακτικές. Ας αφήσουν να παιχτεί μπάλα, μπας και δούμε τίποτα. Γιατί πέρσι, με βάση τα ονόματα που υπήρχαν στον τελικό, ο τελικός ήταν απογοητευτικός.

Λίγες ώρες έμειναν ως τον τελικό, πού θα πάνε... Θα περάσουν...

ΠΑΡΤΕ ΠΙΤΣΕΣ-ΣΟΥΒΛΑΚΙΑ, ΤΟΝΟΥΣ ΜΠΥΡΕΣ ΚΑΙ ΑΠΟΛΑΥΣΤΕ ΤΟΝ ΤΕΛΙΚΟ!!!

Γιατί, αν και παραφερόμαστε όλοι αρκετά συχνά, σε κάτι τέτοια γεγονότα καταλαβαίνουμε ότι, ναι διάολε, είναι γιορτή. Υπάρχει για να μας κάνει χαρούμενους!

Η συνέχεια επί της οθόνης...

ΝΕΤ , 21:45 , F.C. BAYERN MUNICH - F.C. INTERNAZIONALE MILANO

ΕΠΙΒΕΒΑΙΩΣΕ ΟΤΙ ΤΟ ΠΟΔΟΣΦΑΙΡΟ ΕΙΝΑΙ ΣΑΝ ΤΟ ΦΑΓΗΤΟ.

Ο φετινός ΠΑΟΚ έβαλε τα γυαλιά στον Ολυμπιακό δύο φορές μέσα στο Καραϊσκάκη και κέρδισε τον πρωταθλητή Παναθηναϊκό στην Τούμπα. Αποτελεί παράδειγμα προς μίμηση για πολλές ομάδες, ίσως και για περισσότερες. Και κατά τη γνώμη, βρίσκεται απόλυτα δίκαια στην κορυφή των πλέι οφ.

Κατά καιρούς ακούμε διάφορους να ισχυρίζονται πως είναι υπέρ της καλής μπάλας και όχι υπέρ του παιχνιδιού σκοπιμότητας. Δε νομίζω, εξάλλου, να προτιμά κανείς να βλέπει κατενάτσιο αντί για επιθετικό ποδόσφαιρο ή τίποτα παρόμοιο. Όμως, η σκοπιμότητα είναι αυτή που τελικά επικρατεί. Αυτή χαρίζει τίτλους και διακρίσεις και σπανιότερα το θέαμα. Το ιδανικό είναι να συνδυάζεται το θέαμα με την αποτελεσματικότητα, αλλά στις μέρες μας κάτι τέτοιο δεν συναντάται και συχνά.

Κάποτε κατηγόρησαν αρκετοί τη Μίλαν για αντιποδόσφαιρο σε ορισμένα ματς. Απολογισμός: 7 κύπελλα πρωταθλητριών. Η Ίντερ τού Ερέρα αποτελεί τον ορισμό τού κατενάτσιο, κατέκτησε όμως κι αυτή 2 κύπελλα πρωταθλητριών, συνεχόμενα κιόλας, κάτι που καμία άλλη Ίντερ δεν κατάφερε. Η τωρινή Ίντερ τού Μουρίνιο προκρίθηκε στον τελικό τού Τσάμπιονς Λιγκ. Αρκετά συνέβαλε σε αυτό το 3-1 τού πρώτου αγώνα στην Ιταλία, σίγουρα όμως και το 10-0-0 που έπαιξε στο Καμπ Νου. Έπαιξε για κάτι παραπάνω από 90 λεπτά φουλ άμυνα και κατάφερε να πάρει αυτό που ήθελε, αν και έχασε με 1-0.

Και καλά να λέμε για μεγέθη όπως η Ίντερ και η Μίλαν (κι άλλες πολλές), εδώ όμως αναφερόμαστε σε μία ελληνική ομάδα. Αναλογικά, η επιτυχία τού ΠΑΟΚ είναι τεράστια. Η σταθερότητα αποτέλεσε καθοριστικό παράγοντα, όπως επίσης και η υπομονή και η επιμονή στο παιχνίδι του. Από τα λίγα ματς τα οποία παρακολούθησα φέτος, σχεδόν σε κανέναν δε μου άρεσε το θέαμα που προσέφερε. Τελικά, όμως, τα κατάφερε! Εάν ο Ολυμπιακός έπαιζε με σκοπιμότητα φέτος και κατακτούσε το πρωτάθλημα ή κατοχύρωνε την πρώτη θέση στα πλέι οφ, σίγουρα πολλοί θα γκρίνιαζαν ότι δεν παίζει μπάλα. Αλλά ξέρουμε όλοι πολύ καλά, ότι οι ίδιοι είναι που βγαίνουν τώρα στα ραδιόφωνα και γκρινιάζουν με τις ώρες για την άθλια εικόνα τής ομάδας. Και ΣΙΓΟΥΡΑ, θα προτιμούσαν ένα πρωτάθλημα με μέτρια μπάλα, παρά τη 2η ή 3η θέση με καλή μπάλα. Πικρή η αλήθεια...

Αποφασίστε, επιτέλους, τι θέλετε। Προτιμάτε το θέαμα παράλληλα με πιθανή αποτελεσματικότητα, ή την σκοπιμότητα με σαφώς μεγαλύτερα ποσοστά αποτελεσματικότητας; Ό,τι κι αν διαλέξετε, η πρώτη γκέλα ή η πρώτη άσχημη εμφάνιση τής ομάδας θα σας οδηγήσει στο άλλο άκρο. Αν όχι όλους σας, τότε ας πούμε 8 στους 10. Οπότε, συγχαρείτε όσους πέτυχαν και παραμερίστε λιγάκι το πώς και το γιατί.

Συνοπτικά, ο ΠΑΟΚ φέτος επιβεβαίωσε ότι το ποδόσφαιρο είναι σαν το φαγητό. Μας αρέσουν τα βλαβερά φαγητά, όμως ξέρουμε ότι άλλα είναι αυτά τα οποία μας ωφελούν. Μας αρέσει το θέαμα, αλλά ξέρουμε ότι πάνω απ' όλα μένουν στο μυαλό μας οι διακρίσεις και οι τίτλοι. Τώρα, το αν γίνεται να συνδυάσουμε την καλή μπάλα με την αποτελεσματικότητα (σα να λέμε την πίτσα με την υγεία), ε... αυτό θα ήταν το ιδανικό! Αλλά επειδή αυτό δε συμβαίνει σχεδόν ποτέ (π.χ. πίτσα βετζετέριαν χαχα), ας διαλέξουμε τι θέλουμε. Μπορεί να λέμε προς τα έξω ότι θέλουμε το θέαμα, όμως στο τέλος καταλήγουμε στους τίτλους. Αν μπορεί κάποιος να μείνει πιστός στην άποψή του, ακόμη κι αν έρθει τούμπα ο κόσμος, τότε αυτός είναι ο μεγάλος μάγκας

ΤΕΤΑΡΤΗ 12 ΜΑΪΟΥ: Ο ΠΡΩΤΟΣ ΤΕΛΙΚΟΣ ΣΤΗΝ ΙΣΤΟΡΙΑ ΤΟΥ EUROPA LEAGUE.

Και να που τελικά στο πρώτο μεγάλο ευρωπαϊκό ραντεβού τής χρονιάς, δε φιγουράρει ούτε ένα από τα δυνατά ονόματα. Τι κι αν στη διοργάνωση αγωνίστηκαν ομάδες όπως η Γιουβέντους, ο Άγιαξ και η Λίβερπουλ, στον τελικό θα παίξουν η Φούλαμ και η Ατλέτικο Μαδρίτης. Η Νόρντμπανκ αρίνα ετοιμάζεται πυρετωδώς για να φιλοξενήσει τον πρώτο τελικό στην ιστορία τού Europa League, σε ένα αγώνα που ίσως προσφέρει πολλά.

Κι αυτό διότι δεν υπάρχει λόγος για καμία απ' τις δύο ομάδες να μείνει πίσω. Η Ατλέτικο μπορεί να κοιμάται για πολλή ώρα και ξαφνικά να πετάξει φωτιές, κάτι που δε θα ήταν ό,τι καλύτερο για τη Φούλαμ. Αυτή, από την άλλη, είναι αγγλική ομάδα και αυτό λέει πολλά. Οπότε, ας ελπίσουμε ότι το παιχνίδι θα είναι από την αρχή ως το τέλος ανοιχτό και το σκορ θα κυμανθεί σε μεγάλα επίπεδα. Ευκαιρία και πρόφαση να βουτήξουμε μερικές κάσες με μπύρες και να απολαύσουμε τον αγώνα.

Τα φώτα μάλλον θα πέσουν πάνω στον Αγκουέρο. Ο γαμπρός τού Ντιέγκο δύσκολα θα παραμείνει στην ομάδα τής Μαδρίτης και την επόμενη σεζόν, άσχετα από το αποτέλεσμα τού τελικού. Να δούμε πώς θα τα πάει αυτή η φορά η συνεργασία τού Αργεντίνου με τον Φορλάν, οι οποίοι αποτέλεσαν ένα από τα πιο παραγωγικά επιθετικά δίδυμα για τη σεζόν 2008-2009. Σημαντικό ρόλο θα παίξουν, όπως σε κάθε τελικό, οι στημένες φάσεις, στις οποίες θεωρώ ότι η Ατλέτικο είναι εξαιρετική. Από την άλλη, η Φούλαμ υπολογίζει περισσότερο στην ομαδική προσπάθεια παρά στις ατομικές ενέργειες, αν και έχει στο ενεργητικό της ποδοσφαιριστές όπως ο Νταφ, ο Μέρφι, ο Ντέιβις και ο Ζαμόρα.

Τετάρτη, βράδυ, λοιπόν τα σπουδαία. Η συνέχεια επί της οθόνης...

ΑΦΗΣΤΕ ΓΙΑ ΛΙΓΟ ΤΑ ΠΟΔΟΣΦΑΙΡΙΚΑ, ΠΙΑΣΤΕ ΦΡΑΠΕΔΕΣ ΚΑΙ ΠΗΓΑΙΝΤΕ ΠΑΡΑΛΙΑ!

Πήγε στη Θεσσαλονίκη τον Δεκέμβρη κι έχασε 1-0 από τον Άρη. Δεν μπόρεσε να κερδίσει τον Ηρακλή, ξαναπήγε στο Βικελίδης τον Απρίλιο και έχασε 2-0. Και τέλος, ξαναπήγε στην Τούμπα τον Μάιο και ηττήθηκε 1-0. Και ρωτώ, λοιπόν, γιατί να έρθει δεύτερος ο Ολυμπιακός;

Σας έχει πιάσει πολλούς μία μανία με το συγκεκριμένο θέμα, οι οπαδοί και των τριών υπολοίπων ομάδων δεν κάνουν έτσι. Είναι πολύ πιο ψύχραιμοι. Κι έστω ότι ο Ολυμπιακός καταφέρνει με τον έναν ή τον άλλον τρόπο να τερματίσει στην κορυφή των πλέι οφ. Θα παίξει προκριματικά. Ποιος εγγυάται ότι θα φέρει εις πέρας την αποστολή του; Μάλλον θα αποτύχει να πάει στους ομίλους. Αν δει κανείς τα ονόματα που φιγουράρουν στις φάσεις των προκριματικών, θα καταλάβει τι εννοώ.

Είναι λογικό να θέλουν όλοι οι Ολυμπιακοί να περάσει οι ομάδα στους -κυριολεκτικά- χρυσοφόρους ομίλους τού Τσάμπιονς Λιγκ, τα έσοδα είναι τεράστια. Αλλά το έργο όποιας ομάδας πάει στα προκριματικά χαρακτηρίζεται ως κάτι παραπάνω από δύσκολο. Γιατί να μην πάει ο ΠΑΟΚ ή η ΑΕΚ, που έχουν εξίσου οικονομικά προβλήματα; Γιατί να μην πάει ο Άρης, ο οποίος εμφανίζεται συνεχώς μαχητικός; Κι επιτέλους, ας σταματήσει η καραμέλα "να φύγουν όλοι εδώ και τώρα" και τέτοια πράματα. Γιατί αν όντως συμβεί κάτι τέτοιο, μετά που θα έρθουν άγνωστοι λόγω έλλειψης χρημάτων, όλοι θα γυρίσετε να λέτε να φέρουν πίσω τους παλιούς και λοιπά.

Όλες οι ομάδες κάποτε έχουν καλές φουρνιές και αποδοτικούς παίχτες, άλλες φορές όχι. Δεν γίνεται να τα 'χεις όλα. Δείτε την Μπαρτσελόνα, αυτήν την ποδοσφαιρική μηχανή με παιχταράδες σε όλες, ανεξαιρέτως, τις θέσεις. Έχασε το κύπελλο Ισπανίας, αποκλείστηκε από το Τσάμπιονς Λιγκ στα ημιτελικά και της έμεινε το πρωτάθλημα, ενώ την προηγούμενη σεζόν κατέκτησε 6 τίτλους! Δε χρειάζεται να τρελαίνεται κανείς όταν η χρονιά είναι αποτυχημένη, όταν για μερικά χρόνια δεν υπάρχει πρόοδος ή βελτίωση. Είναι απόλυτα φυσικό.

Το κακό, αυτό για το οποίο επιβάλλεται να γκρινιάζει ένας οπαδός, είναι η έλλειψη προσπάθειας και οράματος. Κι αυτό θεωρώ ότι απουσιάζει από πολλούς συλλόγους, ελληνικούς και μη. Τρανταχτό παράδειγμα, κατ' εμέ, η Λίβερπουλ. Έχει την απόλυτη συμπαράσταση τού κόσμου κι οι Αμερικανοί δεν άλλαξαν μυαλά μέχρι πρόσφατα. Και εν τέλει, έβαλαν στο πόστο τού προέδρου έναν οπαδό τής... Τσέλσι! Ακόμη ένα γερό παράδειγμα είναι η Μάντσεστερ Γιουνάιτεντ. Οι Γκλέιζερ αρνούνται προσφορές δισεκατομμυρίων για πώληση τής ομάδας, γιατί δεν ενδιαφέρονται για αυτήν, αλλά για την τσέπη τους.

Γι' αυτό, λοιπόν, αφήστε τις ομάδες σας ήσυχες για κάποιο χρονικό διάστημα. Μπορείτε να γκρινιάζετε τους 9 μήνες που αφορούν καθαρά την ποδοσφαιρική σεζόν, αφήστε τες 3 μήνες να ξεκουραστούν, να ηρεμήσουν και να οραματιστούν. Εξάλλου, όλοι δικαιούνται να χαρούν ένα καλοκαίρι... Αφήστε, επιτέλους, για λίγο τα ποδοσφαιρικά και πιάστε φραπέδες και πηγαίντε παραλία!

ΑΝΤΣΕΛΟΤΙ vs ΜΟΥΡΙΝΙΟ vol. 2.

Στάμφορντ Μπριτζ, Τσέλσι εναντίον Ίντερ, ώρα 21:45, Mega Channel, Αντσελότι vs Μουρίνιο vol. 2. Μέρος δεύτερο, λοιπόν, σε άλλη μία πολύ μεγάλη ευρωπαϊκή μάχη. Μεγάλη όχι τόσο λόγω ιστορίας, καθώς θεωρώ την ιστορία τής Τσέλσι μικρή, αλλά λόγω χρημάτων, λόγω προπονητών, λόγω ρόστερ, λόγω αύρας, λόγω φόρμας.

Η Ίντερ κατάφερε στον πρώτο αγώνα να πάρει τη νίκη με σκορ 2-1 στο Μεάτσα, παίρνοντας ένα μικρό προβάδισμα ενόψει τής ρεβάνς. Η Τσέλσι, απ' την άλλη, στην έδρα της είναι παντοδύναμη και χρειάζεται μόνο ένα γκολ για να προκριθεί, με την προϋπόθεση ότι η εστία τού τερματοφύλακά της θα παραμείνει απαραβίαστη. Εάν έπρεπε να ποντάρω κάπου, θα πόνταρα στην Τσέλσι, αν και προσωπικά συμβουλεύω όσους στοιχηματίζουν, να μην παίξουν το παιχνίδι αυτό. Ενδιαφέρον θα έχει και το πώς θα αγωνιστούν απόψε οι επιθετικοί των δύο ομάδων, μιας και ο Ντρογκμπά τον τελευταίο καιρό είναι σε δαιμωνιώδη φόρμα, με τον Ετό να είναι απλά ο Ετό.

Λογικά, η Τσέλσι θα πιέσει για ένα γκολ νωρίς και έπειτα θα ρίξει τους ρυθμούς του παιχνιδιού ως την επανάληψη. Εκεί θα ξαναβάλει μπρος ώστε να πετύχει ένα δεύτερο γκολ, ώστε να είναι σίγουρη ότι δε θα αποκλειστεί (τουλάχιστον στην κανονική διάρκεια). Περιμένω την Τσέλσι να καταφέρει να βάλει νωρίς γκολ και έπειτα να ταμπουρωθεί στην άμυνα, ακριβώς όπως έκανε και στον περσινό ημιτελικό με την Μπαρτσελόνα. Το πλήρωσε τότε, ίσως να το πληρώσει και σήμερα, ίσως όχι. Ελπίζω, μόνο, να μην πάρει αυτό το ρίσκο ο Αντσελότι, γιατί το ματς θα είναι μάπα και θα μας πάρει ο ύπνος. Εγώ θέλω ένα ματς "ζήτω τα παράλογα", όπως λέει κι ο Τερζής.

Η Ίντερ για μένα είναι αργή ομάδα, όμως μπορεί να παίξει στα ίσα την Τσέλσι και εντός και εκτός έδρας. Ο Μουρίνιο ποτέ δε μου φαινόταν συμπαθητική προσωπικότητα, όμως μερικές φορές οι τρέλες τού βγαίνουν. Όταν δεν του βγαίνουν, φταίει ο εκάστοτε διαιτητής ή επόπτης. Όταν του βγαίνουν, αρχίζει να διαλαλεί πως είναι ο κορυφαίος προπονητής στον κόσμο. Απόψε δε με ενδιαφέρει καθόλου αν θα περάσει ή όχι η Ίντερ, αλλά θέλω να δώσει οδηγίες στους παίχτες του για επιθετικό ποδόσφαιρο, για ποδόσφαιρο μη ιταλικό. Αν το κάνει, τότε θα τον συμπαθήσω λιγάκι.

Ο άλλος αγώνας τής βραδιάς, (21:45, Nova Sports 1) είναι το Σεβίλλη-ΤΣΣΚΑ Μόσχας. Η Σεβίλλη είναι ξεκάθαρο φαβορί από την ημέρα τής κλήρωσης και με το 1-1 που απέσπασε στη Ρωσία, είναι ακόμη πιο κοντά στην πρόκριση. Αλλά επειδή ποτέ δεν ξέρεις, ας μη λέμε μεγάλα λόγια. Και σ' αυτό το ματς είμαι ουδέτερος, θέλω μονάχα καλή μπάλα.

Ες αύριον τα σπουδαία, με τον Ολυμπιακό να παίζει στη Γαλλία με την Μπορντώ και την Μπαρτσελόνα να υποδέχεται την Στουτγκάρδη στο Καμπ Νου. Τα πρώτα μας έληξαν 0-1 και 1-1 αντίστοιχα. Ο Ολυμπιακός αν αγωνιστεί όπως με τον ΠΑΣ κινδυνεύει να σπάσει το προσωπικό του ρεκόρ (7άρα από τη Γιουβέντους) αλλά και της Μπεσίκτας (8άρα από τη Λίβερπουλ) και να δεχτεί καμιά δεκαριά γκολ. Αν πάει σοβαρός, κανείς δεν ξέρει. Τέλος, όσον αφορά το Μπαρτσελόνα-Στουτγκάρδη, θα το έπαιζα στο στοίχημα και μάλιστα over. Αν καταφέρει η Μπάρτσα να μην περάσει απ' την Στουτγκάρδη, θα είναι πιο γελοία από κάθε άλλη εν ενεργεία πρωταθλήτρια Ευρώπης στην ιστορία. Αν σκεφτεί κανείς ποιοι παίχτες αποτελούν την Μπαρτσελόνα, θα καταλάβει άμεσα και το γιατί...

Ε ΟΧΙ ΚΑΙ ΝΑ ΛΕΤΕ ΞΑΦΝΙΚΑ ΠΑΙΧΤΑΡΑ ΕΝΑΝ ΦΙΛΟΤΙΜΟ ΑΜΠΑΛΟ...

Σαν πολύ ενασχόληση με τον Βύντρα έχει πέσει τελευταία. Μία το γκολ με την Σταντάρ στο 1-3, μία το γκολ που χάρισε το διπλό κόντρα στον Αστέρα, η συζήτηση περί ΠΑΟ συχνά περιλαμβάνει και τον Βύντρα.

Ο Βύντρα εδώ και χρόνια έχει ακούσει περισσότερα απ' τον καθένα. Όλοι τον ανεβάζατε άμπαλο, τον κατεβάζατε πιο άμπαλο. Τώρα τι συνέβη και βγήκατε όλοι στα ραδιόφωνα να τον αποθεώνετε, λέγοντας ότι ματώνει τη φανέλα, ότι είναι τιμή για τον Παναθηναϊκό που αγωνίζεται εκεί και ότι είναι καλός παίχτης; Πρέπει να μάθετε κάποτε να κρίνετε σωστά και να μη μιλάτε πολλοί, ώστε να μπορείτε να τα μπαλώνετε όποτε χρειάζεται.

Ο Βύντρα ανέκαθεν ήταν ένας φιλότιμος παίχτης, ένας φιλότιμος άμπαλος για την ακρίβεια. Το παιδί δεν ξέρει μπάλα, το παιδί έτυχε να αντιμετωπίσει έναν Ροναλντίνιο σε κάκιστη μέρα και είναι μέρος μίας ομάδας η οποία δε μερίμνησε να τον αντικαταστήσει, εφόσον έκρινε ότι δεν ήταν αρκετός. Ο Βύντρα είναι πολύ καλύτερος απ' όσο λένε και πολύ χειρότερος απ' όσο θα έπρεπε, ώστε να αγωνίζεται σε μία ομάδα τού μεγέθους τού Παναθηναϊκού. Μην βγαίνετε, όμως, να λέτε ότι είναι παιχταράς, επειδή έβαλε ένα γκολ το οποίο κατά 99% έδωσε το πρωτάθλημα στον Παναθηναϊκό. Είναι το λιγότερο υπερβολικό.

Να πάψει αυτή η εμμονή με μερικούς παίχτες, για να μπορούν να εργαστούν ανενόχλητοι και να δείξουν αν αξίζουν ή όχι. Δεν μπορεί ο κάθε παίχτης να ακούει 100 κολλημένους να τον κράζουν, ούτε όμως 100 να τον συγχαίρουν. Οι παίχτες πρέπει να δουλεύουν ανενόχλητοι. Γιατί σε τελική ανάλυση, αυτό δε βοηθάει σε καμία περίπτωση την ίδια την ομάδα.

ΝΑ ΣΥΝΕΙΔΗΤΟΠΟΙΗΣΕΙ ΤΗΝ ΕΥΚΑΙΡΙΑ ΠΟΥ ΕΧΕΙ ΚΑΙ ΝΑ ΜΗΝ ΤΗΝ ΣΠΑΤΑΛΙΣΕΙ.

Γιουβέντους το 1999, Τσέλσι το 2008 και Μπορντώ το 2010. Είναι οι τρεις ομάδες τις οποίες αντιμετώπισε ο Ολυμπιακός σε τρεις πιο πρόσφατες προκρίσεις του στην επόμενη φάση μετά τους ομίλους στο UEFA Champions League. Πληροφοριακά, το 1999 μετά τους ομίλους ήταν η φάση των "8" κι ο Ολυμπιακός λόγω Κόντε, Ελευθερόπουλου και αέρα δεν έφτασε στις 4 καλύτερες ομάδες τής Ευρώπης.

ΓΙΟΥΒΕΝΤΟΥΣ - ΦΑΣΗ ΤΩΝ "8" - ΠΕΡΙΟΔΟΣ 1998-1999

Πρώτο ματς στο πανέμορφο Delle Alpi, όπου η Γιουβέντους επικράτησε με 2-1. Ο Ιντζάγκι κέρδισε σε προσωπική μονομαχία τον Ανατολάκη και με εκπληκτικό σουτ έστειλε τη μπάλα στη γωνία τού Ελευθερόπουλου. Ο Ολυμπιακός συνέχισε να μάχεται, όμως μετά μίλησε ο μαέστρος τής φιλαρμονικής. Ξεχώρισε ο παίχτης που ήταν συνώνυμος τής αρμονίας, τουλάχιστον για εμένα. Ο Ζινεντίν Ζιντάν έχοντας πλάτη τον Αμανατίδη, έπαιξε την μπάλα ανάμεσα στα πόδια του και γυρνώντας μοναδικά το κορμί του, έβγαλε την μπαλιά στον Κόντε κι εκείνος έκανε το 2-0. Ο αρχηγός τής Γιουβέντους (φορούσε το περιβραχιόνιο επειδή ο Ντελ Πιέρο ήταν απών λόγω τραυματισμού) έδωσε ξεκάθαρο προβάδισμα στην ομάδα του για την πρόκριση. Στο 95', όμως, ο Νινιάδης εκτέλεσε τον Φαν Ντερ Σααρ από τα 11 βήματα και με αυτό το εύστοχό του πέναλτυ έκανε το 2-1. Αυτό το γκολ αναπτέρωσε αμέσως τις ελπίδες τού Ολυμπιακού, γι' αυτό και πανηγυρίστηκε δεόντως.

Ρεβάνς σ' ένα φλεγόμενο Ολυμπιακό Στάδιο, ρεβάνς σ' ένα καμίνι, ρεβάνς σ' ένα ηφαίστειο 80.000 ατόμων. Ο Γκόγκιτς έβαλε τον Ολυμπιακό μπροστά στο σκορ στο 12' και το 1-0 έδινε την πρόκριση στην ομάδα τού Μπάγεβιτς. Όλα πήγαιναν καλά. Ως το 85ο λεπτό... Σέντρα από δεξιά, στη μέση τής περιοχής και ενώ ο Ελευθερόπουλος είχε κάνει λίγα βήματα μπροστά και ενώ η μπάλα φαινόταν να πηγαίνει στο δεύτερο δοκάρι (κι ακόμα παραπέρα διάολε), ο αέρας την κατέβασε σαν τούβλο, ο Ιντζάγκι πρόλαβε για ελάχιστα εκατοστά το χέρι τού Ελευθερόπουλο, η μπάλα πήγε στον Κόντε, εκείνος στόχευσε δεξιά απ' τον Ανατολάκη και το σκορ έγινε 1-1. Για όσους έβλεπαν τον αγώνα, η μπάλα οδηγήθηκε βασανιστικά αργά στα δίχτυα. Στην πραγματικότητα, όμως, το γκολ μπήκε επειδή όλα έγιναν τόσο γρήγορα. Ο αναθεματισμένος αέρας, η άστοχη έξοδος τού Ελευθερόπουλου, η ευστοχία τού Κόντε και η ατυχία που έδερνε τον Ολυμπιακό εκείνο το βράδυ (ο Ρανγκούλα στο 60' έκανε την απόκρουση τής ζωής του στο 60', μετά από κεφαλιά τού Αμανατίδη) έστειλαν την Γιουβέντους στους "4". Εκεί, τουλάχιστον, την τιμώρησε η Μάντσεστερ Γιουνάιτεντ σε μία εκπληκτική σειρά αγώνων. Για την ιστορία, στις 26 Μαΐου τού 1999 η Γιουνάιτεντ σήκωσε το τρόπαιο στο Καμπ Νου, κερδίζοντας με τον γνωστό σε όλους μας τρόπο την Μπάγερν Μονάχου.

ΤΣΕΛΣΙ - ΦΑΣΗ ΤΩΝ "16" - ΠΕΡΙΟΔΟΣ 2007-2008

Τη σεζόν 2007-2008 ο Ολυμπιακός πραγματοποίησε εξαιρετικές εμφανίσεις στους ομίλους. Δύο διπλά με Βέρντερ και Λάτσιο, ισοπαλία, την οποία δεν άξιζε, με τη Ρεάλ στο Καραϊσκάκη και ήττα με 4-2 στο Μπερναμπέου, την οποία επίσης δεν άξιζε (άξιζε τουλάχιστον ισοπαλία - α ρε άτιμε Κασίγιας...). Τα υπόλοιπα αποτελέσματά του ήταν 1-1 με Λάτσιο στο Καραϊσκάκη και 3-0 την Βέρντερ στην τελευταία αγωνιστική. Η κλήρωση έφερε στο δρόμο του την Τσέλσι. Στον πρώτο αγώνα στο Καραϊσκάκη, ο Ολυμπιακός ήταν λίγο καλύτερος και θα μπορούσε να πετύχει κάποιο γκολ, όμως η μπάλα δεν έκανε το χατήρι. Το 0-0 για κάποιος έδινε ελπίδες, για άλλους όχι. Κατ' εμέ έδινε, όμως με την προϋπόθεση ότι ο Ολυμπιακός θα ταξίδευε στην Αγγλία για να το παλέψει. Κάτι τέτοιο δε συνέβη.

Η ρεβάνς παίχτηκε στο Στάμφορντ Μπριτζ στις 5 Μαρτίου (εκείνη την ημέρα υπήρχαν κι απεργίες, για όσους το θυμούνται) και η Τσέλσι βρέθηκε νωρίς μπροστά στο σκορ. Στο ημίχρονο το σκορ ήταν 2-0 και λίγο μετά την έναρξη τού δευτέρου ημιχρόνου, έγινε 3-0. Μόνοι διασωθέντες ο κόσμος τού Ολυμπιακού και ο Μπελούτσι, ο οποίος είχε κάνει σμπαράλια την άμυνα των Άγγλων. Ο Λεμονής λίγο καιρό μετά αποχαιρέτησε το πόστο τού προπονητή, τη θέση του πήρε ο μέγιστος Χοσέ Σεγκούρα, ο οποίος κατάφερε να φάει μία μεγαλοπρεπέσταστη και συνάμα περιποιημένη τεσσάρα από την ΑΕΚ. Να 'ναι καλά τα χαρτιά που μας έδωσαν τον τίτλο...

ΜΠΟΡΝΤΩ - ΦΑΣΗ ΤΩΝ "16" - ΠΕΡΙΟΔΟΣ 2009-2010

Και φτάνουμε στη φετινή σεζόν, 2009-2010. Ξεκίνημα με Κετσπάγια, συνέχεια για λίγο με τον Μπάντοβιτς, έπειτα με Ζίκο και τελικά, ξανά με Μπάντοβιτς. Ένας άθλιος Ολυμπιακός, στο μεγαλύτερο μέρος τής χρονιάς, ένας Ολυμπιακός χωρίς πλάνο, χωρίς δύναμη, πάθος και θέληση αλλά με πολλούς τραυματίες. Ο Ντιόγκο είναι στον κόσμο του εδώ και πολύ καιρό, Ντουντού και Γκαλέτι αντιμετωπίζουν προβλήματα κι αν κάτσω ν' ασχοληθώ με τους τραυματισμούς στη φετινή χρονιά, θα γράφω μέρες. Παρ' ολ' αυτά, όμως, ο Ολυμπιακός προκρίθηκε στους "16" τού Τσάμπιονς Λιγκ, μαζί με την Άρσεναλ, στέλνοντας την Σταντάρ Λιέγης στο ΟΥΕΦΑ και την Άλκμααρ σπίτι της. Είχε το απόλυτο στο Καραϊσκάκη με τρεις νίκες, έχοντας παράλληλα μία ισοπαλία στην Ολλανδία με την Άλκμααρ και δύο ήττες με το ίδιο σκορ, 2-0, με Άρσεναλ και Σταντάρ. Αυτή τη φορά, η κληρωτίδα ανέδειξε ως αντίπαλο την Μπορντώ. Η καλύτερη ομάδα των ομίλων, χωρίς καμία ήττα, με απολογισμό 5 νίκες και μία ισοπαλία, σε όμιλο με Μακάμπι Χάιφα, Μπάγερν και Γιουβέντους! Πέραν αυτών, όμως, η Μπορντώ ως όνομα δεν μπορεί να τρομάξει. Απ' ό,τι φάνηκε, ούτε η απόδοσή της τρόμαξε. Το γκολ το πέτυχε σε κρίσιμο σημείο, στο τέλος τού ημιχρόνου, ο Ολυμπιακός ήταν εξαιρετικά άτυχος εκείνο το βράδυ και τελικά το πλήρωσε, καθώς ηττήθηκε με 0-1.

Θεωρώ πως η πρόκριση είναι ανοιχτή και μάλιστα, σε μεγάλο βαθμό. Ο Ολυμπιακός πρέπει να πάει με στόχο το διπλό, με στόχο την πρόκριση και με πολύ πάθος. Το πρωτάθλημα ίσως έχει ήδη χαθεί, δεν μπορούμε να το ξέρουμε αυτό. Ο Παναθηναϊκός, κατ' εμέ, πούλησε το ματς με την Σταντάρ για να αφοσιωθεί στο πρωτάθλημα, κάτι που δείχνει ότι δε θέλει σε καμία περίπτωση να το διακινδυνεύσει. Ε δώστε το, εξάλλου δεν το αξίζετε. Αν το αξίζατε, δε θα το έλεγα. Η Μπορντώ δεν μπορεί να συγκριθεί σε καμία περίπτωση με την Γιουβέντους τού 1999 και με την Τσέλσι τού 2008. Είναι μία μεθοδικότατη ομάδα, η οποία παίζει έξυπνα και ελέγχει τον ρυθμό εκπληκτικά. Όμως, της λείπει η αύρα τής πραγματικά μεγάλης ομάδας. Όχι πως αυτή την αύρα την είχε και σε μεγάλες ποσότητες η Τσέλσι, όμως για τη Γιουβέντους δεν το συζητάω καν. Ο Ολυμπιακός μπορεί να προκριθεί μετά από 11 χρόνια στους "8", μπορεί να κυνηγήσει μία σπουδαία ευρωπαϊκή διάκριση. Πρέπει να συνειδητοποιήσει την ευκαιρία που έχει και να μην την σπαταλίσει. Εξάλλου, δε θα είναι έκπληξη το να μην προκριθεί. Να το παλέψει, όμως. Να πάει στη Γαλλία και να παίξει σαν πρωταθλητής Ελλάδος, να πάει στη Γαλλία και να προσπαθήσει. Αυτήν την προσπάθεια θέλουμε, την οποία δε βλέπουμε παρά σε ελάχιστες περιπτώσεις φέτος. Δεν περιμένει κανείς να πάει έξω και να ρίξει 5 γκολ, όπως πιθανότατα να έκανε μία Μπαρτσελόνα ή μία Γιουνάιτεντ. Αλλά απαιτούμε την προσπάθεια. Μόνο αυτό.

Κι όπως λέει ο λαός, "μπάλα είναι και γυρίζει". Αν οι παίχτες τού Ολυμπιακού την βλέπουν τετράγωνη και αδυνατούν να κατανοήσουν ότι είναι στρογγυλή και γυρίζει, καλύτερα να σταματήσουν το ποδόσφαιρο.

ΔΕ ΘΑ ΔΕΙΤΕ ΠΟΤΕ ΤΟ ΤΑΜΠΛΟ ΝΑ ΓΡΑΦΕΙ ΣΤΗ ΘΕΣΗ ΤΟΥ ΣΚΟΡΕΡ ΤΗ ΛΕΞΗ "MONEY".

Ρεάλ Μαδρίτης και Μάντσεστερ Σίτυ για αρχή. Πάρα πολλές ομάδες για συνέχεια. Αποκλεισμός-αναποτελεσματικότητα για το τέλος. Το φωνάζουμε και δεν ακούνε. Τα λεφτά δεν παίζουν μπάλα...

Ανήμερα των 84ων γενεθλίων τού Ολυμπιακού (10/3/2009), η Λίβερπουλ διέλυσε με μεγαλοπρεπή τρόπο τη Ρεάλ στο Άνφιλντ, ρίχνοντας μία περιποιημένη τεσσάρα. Το 4-0 θα μπορούσε να ήταν άνετα 5-0 ή 6-0, όμως ο Κασίγιας δεν παρέδωσε τα όπλα, σ' αντίθεση με ΟΛΗ την υπόλοιπη ομάδα.

Ανήμερα των 85ων γενεθλίων τού Ολυμπιακού (10/3/2010), η Λυόν πήρε την ισοπαλία στο Μπερναμπέου με σκορ 1-1 και παράλληλα προκρίθηκε στους "8" τού Τσάμπιονς Λιγκ. Τι κι αν η Ρεάλ στο πρώτο ημίχρονο ήταν σαφώς καλύτερη, τι κι αν είχε μέσα Κριστιάνο Ρονάλντο, Κακά και λοιπούς, τι κι αν είχε και δοκάρι στη φάση τού Ιγκουαΐν... Τελικά έφαγε το γκολ έπειτα από πανέμορφη συνεργασία τής Λυόν και είπε αντίο στη διοργάνωση και πάλι απ' τους "16". Μάλιστα, αυτό συνέβη στη χρονιά στην οποία ο τελικός θα διεξαχθεί στο γήπεδό της, στο Σαντιάγκο Μπερναμπέου, στις 22 τού Μάη (για πρώτη φορά θα παιχτεί Σάββατο).

Ας καθιερωθεί, λοιπόν, η 10η Μαρτίου και ως ημέρα αποκλεισμού τής Ρεάλ. Κρίμα που του χρόνου η 10η Μαρτίου θα πέσει Πέμπτη, γιατί τις Πέμπτες δεν έχει Τσάμπιονς Λιγκ. Επειδή, όμως, είμαστε... παραδοσιακοί τύποι, ευχόμαστε η Ρεάλ να αποκλειστεί απ' τους ομίλους και να συνεχίσει στο Europa League, ώστε να παίξει 10 Μαρτίου τού 2011 και να χάσει (θα είναι ο πρώτος αγώνας τής φάσης των "16" και δε θα μπορεί να αποκλειστεί, δυστυχώς).

Ο χθεσινός αποκλεισμός (τον οποίο περίμενα) απέδειξε για εκατομμυριοστή φορά ότι, διάολε, τα λεφτά δεν παίζουν μπάλα. Εσείς που νομίζετε ότι παίζουν, να 'στε σίγουροι ότι δε θα δείτε ποτέ το ταμπλό να γράφει στη θέση τού σκόρερ τη λέξη "money". Η φετινή Ρεάλ τού Φλορεντίνο Πέρεθ, ο οποίος το καλοκαίρι ξόδεψε πάνω από 200.000.000 ευρώ σε μεταγραφές, έχει αποτύχει παταγωδώς. Αποκλείστηκε από το κύπελλο Ισπανίας (το οποία λείπει από τη συλλογή τού τεράστιου Ραούλ) από την Αλκορκόν, η οποία στον πρώτο αγώνα την σκόρπισε με 4-0. Αποκλείστηκε από το Τσάμπιονς Λιγκ από τη Λυόν και μάλιστα μέσα στο Μπερναμπέου. Και είναι πιθανό να χάσει και το πρωτάθλημα, μιας και η Μπαρτσελόνα δε μασάει και δεν το 'χει σε τίποτα να πάει στο Μπερναμπέου και να πάρει το διπλό. Πριν λίγους μήνες διάβασα πως το καλοκαίρι, το μπάτζετ τής Ρεάλ θα αγγίξει τα 400.000.000. Αν δεν συμβεί αυτό, θα ξέρουμε όλοι το γιατί. Αν συμβεί, θα καταλάβουμε πόσο ανίδεοι είναι.

Άλλη μια ενδιαφέρουσα περίπτωση είναι αυτή τής Μάντσεστερ Σίτυ. Οι Άραβες έχουν δώσει και αυτοί εκατοντάδες εκατομμύρια για την ομάδα, όμως η Σίτυ προκοπή δεν είδε ακόμα. Αποκλείστηκε από το Λιγκ Καπ, για Ευρώπη ούτε λόγος, ενώ στο πρωτάθλημα είναι 5η (ισοβαθμεί με την 4η Τότεναμ). Για εμένα αυτό δεν θεωρείται επιτυχία. Μπορεί να μου πείτε ότι έχει να αντιμετωπίσει μεγαθήρια όπως η Γιουνάιτεντ, όμως αν το πίστευαν οι Άραβες ότι δεν μπορεί η ομάδα να κοντράρει τις άλλες μεγάλες αγγλικές ομάδες, ποιος ο λόγος να δώσουν τόσα λεφτά; Άρα, θεωρώ πως και αυτοί είναι βέβαιοι ότι τα λεφτά παίζουν μπάλα.

Και δεν διαφωνώ με το ξόδεμα εκατομμυρίων ευρώ. Το υποστηρίζω, γιατί μόνο αν φέρεις καλούς παίχτες μπορείς να πας μπροστά. Όμως, καλούς σε ουσιαστικούς τομείς και όχι σε φωτογραφήσεις. Δε χρειάζεται ένας παίχτης να κοστίζει π.χ. 5.000.000 και να δίνεις 20.000.000 για κάνεις μία κίνηση εντυπωσιασμού. Γιατί προφανώς, πιο πολύ ενθουσιάζει η εικόνα μίας ομάδας (π.χ. της Ρεάλ) να σηκώνει το τρόπαιο τού πρωταθλήματος ή τού Τσάμπιονς Λιγκ, παρά η εικόνα τής επιταγής των πολλών εκατομμυρίων για παίχτες όπως π.χ. ο Μπενζεμά ή ο Αλόνσο. Αυτό πρέπει να καταλάβουν όσοι έχουν μεγάλες οικονομικές δυνατότητες, να ξοδεύουν πολλά αλλά μόνο όταν πρέπει. Να ξοδεύουν όσα είναι απαραίτητα, άντε 1-2 εκατομμύρια παραπάνω. Αλλά το να δίνει 3πλάσια παραπάνω χρήματα για να γίνεις πρώτο θέμα από τα Μ.Μ.Ε. είναι εντελώς ηλίθιο.

Αυτά για ομάδες όπως η Ρεάλ, η Σίτυ και άλλες που ξοδεύουν περισσότερα απ' όσα πρέπει και, καμιά φορά, περισσότερα απ' όσα μπορούν και μετά τις πνίγουν τα χρέη. Πληροφοριακά, για τους ελάχιστους που δεν το γνωρίζουν, στην επόμενη φάση τού Τσάμπιονς Λιγκ βρίσκονται -μέχρι στιγμής- η Άρσεναλ, η Μπάγερν, η Λυόν κι η Μάντσεστερ Γιουνάιτεντ, οι οποίες πέρασαν τα εμπόδια των Πόρτο, Φιορεντίνα, Ρεάλ και Μίλαν αντίστοιχα.

Τέλος, έχω να γράψω κάτι λίγα για ένα άρθρο τού Λάμπρου Γκαραγκάνη, το οποίο δημοσίευσε στο site τού Nova ΣΠΟΡ FM (πατήστε στο λινκ για να το διαβάσετε). Σ' αυτό εξηγεί τους λόγους για τους οποίους θα πόνταρε τα χρήματά του στη Ρεάλ. Εγώ, αντιθέτως, θα τα πόνταρα στην Μάντσεστερ και το λέω εδώ και λίγες μέρες. Αν η Γιουνάιτεντ δεν κέρδιζε με 4-0 αλλά με 1-0 ή 2-0, θα το θεωρούσα ακόμα πιο πιθανό να το σηκώσει. Επειδή έγινε ομάδα, μιας κι έφυγε ο Κριστιάνο. Επειδή ο Ρούνεϋ είναι σε δαιμονιώδη φόρμα, επειδή στον πάγκο βρίσκεται ο μεγάλος Σερ Άλεξ "Δε Τσίχλας" Φέργκιουσον, επειδή μπορεί να ανατρέπει τα σκορ ακόμα κι αν είναι στη χειρότερή της μέρα, επειδή την ακολουθεί ατελείωτη τύχη (πείτε τη και κωλοφαρδία) και επειδή, πάνω απ' όλα, δεν τρομάζει τόσο πολύ πια τους αντιπάλους της και μπαίνουν στον αγώνα λιγότερο υποψιασμένοι. Και εκεί ακριβώς χτυπάει η αρμάδα τού Φέργκιουσον, στην χαλαρότητα των αντιπάλων. Όλοι περίμεναν να βυθιστεί σε άβυσσο μετά τη φυγή τού Κριστιάνο, κάτι που φυσικά και δεν έγινε. Όμως, πόσοι από σας έχουν συνειδητοποιήσει ότι και φέτος είναι πολύ κοντά στην κατάκτηση τού πρωταθλήματος; Πόσοι έχουν συνειδητοποιήσει ότι κατέκτησε ήδη έναν τίτλο και ότι είναι στους "8" τού Τσάμπιονς Λιγκ, σκορπίζοντας την Μίλαν των 7 κυπέλλων πρωταθλητριών στο Σαν Σίρο και στο Ολντ Τράφορντ;

Είναι η πρώτη χρονιά μετά από πάρα πολλά χρόνια που η Γιουνάιτεντ δουλεύει τόσο αποτελεσματικά και, κυρίως, τόσο αθόρυβα. Και αν σκεφτεί κανείς πως τα προβλήματα με την... ηχορρύπανση είναι πολλά, τότε ίσως μπορέσει να καταλάβει γιατί θεωρώ τη Γιουνάιτεντ ως το μεγαλύτερο φαβορί για το φετινό Τσάμπιονς Λιγκ. Η Γιουνάιτεντ μπορεί να βασιστεί στον Σερ Άλεξ και ο Σερ Άλεξ μπορεί να βασιστεί στην ομάδα του.

Κλείνω με μία πρόταση που έχω να κάνω στους διοικούντες τής Γιουνάιτεντ. Όποτε πραγματοποιηθεί η επέκταση τού Ολντ Τράφορντ, να ονομάσετε το νέο τμήμα τού γηπέδου "Sir Alex Ferguson". Μπορεί όποτε μιλάει να λέει απίστευτες μπούρδες, αλλά ως προπονητής χαρακτηρίζεται άνετα μεγαλοφυΐα.

Υ.Γ. Κι αυτά τα λέει ένας φανατικός οπαδός τής Λίβερπουλ.

ΔΕΝ ΠΑΤΕ ΚΑΛΑ ΣΤΟ MEGA...

Ρε σεις πάτε καθόλου καλά στο Mega; Διακόπτετε τον αγώνα τού UEFA Champions League για να δείξετε τις δηλώσεις τού Παπανδρέου;;;;;;;;;; Δεν μπορείτε να τις δείξετε στο μεταμεσονύκτιο δελτίο ή έστω στο ημίχρονο; Πάτε καθόλου καλά; ΑΙΣΧΟΣ!!! Εδώ δεν διέκοψε ο Λαζόπουλος για να δείξει τις δηλώσεις και διακόψατε εσείς; Στέκετε ρε καθόλου; Ντροπή και πάλι ντροπή. Αυτό που κάνατε είναι το λιγότερο απαράδεκτο και πρέπει να ζητήσετε άμεσα συγγνώμη.

Υ.Γ. Μετά σου λένε ότι στο Mega σέβονται τα αθλητικά. ΕΙΣΤΕ ΡΕΖΙΛΗΔΕΣ!

Karolos27