Δευτέρα 10 Μαΐου 2010

ΑΦΗΣΤΕ ΓΙΑ ΛΙΓΟ ΤΑ ΠΟΔΟΣΦΑΙΡΙΚΑ, ΠΙΑΣΤΕ ΦΡΑΠΕΔΕΣ ΚΑΙ ΠΗΓΑΙΝΤΕ ΠΑΡΑΛΙΑ!

Πήγε στη Θεσσαλονίκη τον Δεκέμβρη κι έχασε 1-0 από τον Άρη. Δεν μπόρεσε να κερδίσει τον Ηρακλή, ξαναπήγε στο Βικελίδης τον Απρίλιο και έχασε 2-0. Και τέλος, ξαναπήγε στην Τούμπα τον Μάιο και ηττήθηκε 1-0. Και ρωτώ, λοιπόν, γιατί να έρθει δεύτερος ο Ολυμπιακός;

Σας έχει πιάσει πολλούς μία μανία με το συγκεκριμένο θέμα, οι οπαδοί και των τριών υπολοίπων ομάδων δεν κάνουν έτσι. Είναι πολύ πιο ψύχραιμοι. Κι έστω ότι ο Ολυμπιακός καταφέρνει με τον έναν ή τον άλλον τρόπο να τερματίσει στην κορυφή των πλέι οφ. Θα παίξει προκριματικά. Ποιος εγγυάται ότι θα φέρει εις πέρας την αποστολή του; Μάλλον θα αποτύχει να πάει στους ομίλους. Αν δει κανείς τα ονόματα που φιγουράρουν στις φάσεις των προκριματικών, θα καταλάβει τι εννοώ.

Είναι λογικό να θέλουν όλοι οι Ολυμπιακοί να περάσει οι ομάδα στους -κυριολεκτικά- χρυσοφόρους ομίλους τού Τσάμπιονς Λιγκ, τα έσοδα είναι τεράστια. Αλλά το έργο όποιας ομάδας πάει στα προκριματικά χαρακτηρίζεται ως κάτι παραπάνω από δύσκολο. Γιατί να μην πάει ο ΠΑΟΚ ή η ΑΕΚ, που έχουν εξίσου οικονομικά προβλήματα; Γιατί να μην πάει ο Άρης, ο οποίος εμφανίζεται συνεχώς μαχητικός; Κι επιτέλους, ας σταματήσει η καραμέλα "να φύγουν όλοι εδώ και τώρα" και τέτοια πράματα. Γιατί αν όντως συμβεί κάτι τέτοιο, μετά που θα έρθουν άγνωστοι λόγω έλλειψης χρημάτων, όλοι θα γυρίσετε να λέτε να φέρουν πίσω τους παλιούς και λοιπά.

Όλες οι ομάδες κάποτε έχουν καλές φουρνιές και αποδοτικούς παίχτες, άλλες φορές όχι. Δεν γίνεται να τα 'χεις όλα. Δείτε την Μπαρτσελόνα, αυτήν την ποδοσφαιρική μηχανή με παιχταράδες σε όλες, ανεξαιρέτως, τις θέσεις. Έχασε το κύπελλο Ισπανίας, αποκλείστηκε από το Τσάμπιονς Λιγκ στα ημιτελικά και της έμεινε το πρωτάθλημα, ενώ την προηγούμενη σεζόν κατέκτησε 6 τίτλους! Δε χρειάζεται να τρελαίνεται κανείς όταν η χρονιά είναι αποτυχημένη, όταν για μερικά χρόνια δεν υπάρχει πρόοδος ή βελτίωση. Είναι απόλυτα φυσικό.

Το κακό, αυτό για το οποίο επιβάλλεται να γκρινιάζει ένας οπαδός, είναι η έλλειψη προσπάθειας και οράματος. Κι αυτό θεωρώ ότι απουσιάζει από πολλούς συλλόγους, ελληνικούς και μη. Τρανταχτό παράδειγμα, κατ' εμέ, η Λίβερπουλ. Έχει την απόλυτη συμπαράσταση τού κόσμου κι οι Αμερικανοί δεν άλλαξαν μυαλά μέχρι πρόσφατα. Και εν τέλει, έβαλαν στο πόστο τού προέδρου έναν οπαδό τής... Τσέλσι! Ακόμη ένα γερό παράδειγμα είναι η Μάντσεστερ Γιουνάιτεντ. Οι Γκλέιζερ αρνούνται προσφορές δισεκατομμυρίων για πώληση τής ομάδας, γιατί δεν ενδιαφέρονται για αυτήν, αλλά για την τσέπη τους.

Γι' αυτό, λοιπόν, αφήστε τις ομάδες σας ήσυχες για κάποιο χρονικό διάστημα. Μπορείτε να γκρινιάζετε τους 9 μήνες που αφορούν καθαρά την ποδοσφαιρική σεζόν, αφήστε τες 3 μήνες να ξεκουραστούν, να ηρεμήσουν και να οραματιστούν. Εξάλλου, όλοι δικαιούνται να χαρούν ένα καλοκαίρι... Αφήστε, επιτέλους, για λίγο τα ποδοσφαιρικά και πιάστε φραπέδες και πηγαίντε παραλία!

Δεν υπάρχουν σχόλια: