ΕΦΥΓΕ Ο ΚΕΤΣΠΑΓΙΑ...ΑΝΑΔΡΟΜΗ ΣΤΟ ΕΡΓΟ ΤΩΝ ΠΙΟ ΠΡΟΣΦΑΤΩΝ ΠΡΟΠΟΝΗΤΩΝ ΤΟΥ ΟΛΥΜΠΙΑΚΟΥ.

Περιμένατε τίποτα διαφορετικό? Αυτό δε γίνεται πάντα? Ο Βαλβέρδε πήρε νταμπλ και δεν έμεινε. Ας πούμε ότι δεν ήθελε ο ίδιος, άρα το κατανοούμε. Ο Λεμονής πήγε πολύ καλά στο Τσάμπιονς Λιγκ, πήρε και δύο εκτός έδρας νίκες που τόσο έλειπαν από τον Ολυμπιακό. Έφυγε κι αυτός απ' το λιμάνι. Ο Σεγκούρα δε μετριέται, το μόνο που κατάφερε στον Ολυμπιακό ήταν να...φάει μία περιποιημένη 4άρα από την Α.Ε.Κ. στο Ο.Α.Κ.Α. Και φτάνουμε στον Κετσπάγια, τον άνθρωπου που κέρδισε τον Βαλβέρδε και πήγε την Ανόρθωση -για πρώτη φορά στην ιστορία της- στους χρυσοφόρους ομίλους του Τσάμπιονς Λιγκ.

Φαινόταν απ' την αρχή πού πήγαινε η δουλειά. Στο άκουσμα του ονόματος του Κετσπάγια για την ανάληψη ηγεσίας της ομάδας του Ολυμπιακού υπήρχαν πάρα μα πάρα πολλές διαφωνίες. Και όχι άδικα, αν θέλετε τη γνώμη μου (να τη θελήσετε). Γιατί όταν στο παρελθόν ήρθε ο Μπάγεβιτς κι έκανε όσα έκανε, όταν ήρθε ο Βαλβέρδε που οδήγησε την Εσπανιόλ σε τελικό κυπέλλου UEFA, περιμένεις κάτι ανάλογο. Ο Κετσπάγια δεν ήταν αρκετός για τον κόσμο του Ολυμπιακού, τουλάχιστον θεωρητικά. Όμως, ο πρόεδρος Σωκράτης αποφάσισε να του δώσει το πόστο.

Γκρίνια στην αρχή. Γκρίνια στη συνέχεια. Μία μικρή ύφεση της γκρίνιας και μία προσπάθεια να πειστεί ο κόσμος να δώσει μία ευκαιρία στον Γεωργιανό. Πιστεύω ότι επιτεύχθηκε αυτός ο στόχος. Ο Ολυμπιακός σε κανένα ματς δεν έπαιξε καλή μπάλα, όμως πήρε 4 νίκες σε ισάριθμα επίσημα παιχνίδια. Πέρασε στους ομίλους του Τσάμπιονς Λιγκ, κάτι που σημαίνει πολλά έσοδα. Ο ΠΑΟ δεν το κατάφερε κι αυτό σημαίνει περισσότερα έσοδα. Ο Ολυμπιακός μπορεί να μην ενθουσίασε με τις εμφανίσεις του, όμως έκανε το 4 στα 4, έχοντας 7 γκολ ενεργητικό και 0 παθητικό. Αυτό, που σύμφωνα με τους περισσότερους, θα του 'δινε ένα αβαντάζ στο Τσάμπιονς Λιγκ, ότι δηλαδή θα είχε καλή άμυνα και θα έτρωγε -σχετικά πάντα- δύσκολα γκολ.

Αυτό όμως δεν άργησε να ξεχαστεί. Η ντροπιαστική ήττα με 5-0 από τον Εργοτέλη, στα πλαίσια των 80 χρόνων από την ίδρυση του κρητικού συλλόγου, έφερε πολλή δυσφορία. Οι φίλαθλοι του Ολυμπιακού ένιωσαν να πνίγονται, τα τηλέφωνα των ραδιοφωνικών αθλητικών σταθμών πήραν φωτιά. Τα Μ.Μ.Ε. πρωτοστάτησαν στη διαμαρτυρία προς το πρόσωπο του Κετσπάγια. Πολύ λίγο φταίξιμο ρίχτηκε στον Κόκκαλη, αν κι αυτό δεν είναι κάτι το αξιοσημείωτο. Μάλλον κάτι το συνηθισμένο είναι. Γιατί μπορεί, μεν, να έγραφαν στα πρωτοσέλιδα για λάθος επιλογή του Σωκράτη που δεν τον δικαίωσε ποτέ, όμως στα υπόλοιπα φύλλα το κράξιμο έπεφτε στον Γεωργιανό τεχνικό του "Θρύλου".

Δεν ήταν, όμως, μόνο αυτό. Υπήρξε κι άλλο ένα κακό αποτέλεσμα, αυτή τη φορά σε επίσημο παιχνίδι. Μία ημέρα πριν, ο πρόεδρος του Ολυμπιακό με δηλώσεις του έριξε το φταίξιμο στα Μ.Μ.Ε., κατηγορώντας τα για συντονισμένη προσπάθεια υποβάθμισης και άλλων του Ολυμπιακού. Την επόμενη μέρα, ο Ολυμπιακός έφερε 0-0 με την Καβάλα μέσα στο Καραϊσκάκη. Κάτι που ούτε ο καλύτερος στοιχηματζής στον κόσμο δε θα μπορούσε να προβλέψει. Το ότι δε θα βλέπαμε μπάλα το περιμέναμε. Το ότι ο Ολυμπιακός δε θα παίξει σε φουλ ρυθμούς το ξέραμε, γιατί μετά από λίγες μέρες θα αντιμετώπιζε την Άλκμααρ στον 1ο αγώνα των ομίλων του Τσάμπιονς Λιγκ. Αλλά αυτό το χάλι σε όλες τις γραμμές, η απούσα συγκέντρωση των παιχτών και η εμφανέστατη έλλειψη δύναμης και πάθους κανένας δε θα μπορούσε να τις προβλέψει. Ο κόσμος γιούχαρε πολύ, εξάλλου ήταν το μισό γήπεδο γεμάτο. Αν ήταν όλο, θα ακούγαμε πολλά περισσότερα. "Ομάδα μοντέλο την κάνατε μπουρδέλο". "Ερνέεεστο Βαλβέεεερδε". Αυτά και άλλα. Ό,τι χειρότερο για την αρχή της προσπάθειας ενός προπονητή που δέχτηκε τόσο μεγάλη αμφισβήτηση μόνο και μόνο στο άκουσμα του ονόματός του στ' αυτιά των φιλάθλων του Ο.Σ.Φ.Π.

Δεν μπορώ να δικαιολογήσω τον Κετσπάγια, ούτε και θέλω. Αλλά το θεωρώ απαράδεκτο, γελοίο και πλήρως αντιεπαγγελματικό να διώχνει ο Ολυμπιακός σ' αυτό το χρονικό σημείο τον προπονητή. Όποιος κι αν είναι ο προπονητής, είτε είναι ο Φέργκιουσον είτε ο χειρότερος που υπάρχει. Την Τετάρτη (16/9) υπάρχει ο αγώνας με την Άλκμααρ στο Καραϊσκάκη. Την Κυριακή (20/9) υπάρχει ο εκτός έδρας αγώνας με τον Π.Α.Ο.Κ. στην Τούμπα κι ο Ολυμπιακός δεν έχει κανένα περιθώριο για βαθμολογικές απώλειες, κι ας έχουμε ακόμη μέσα Σεπτέμβρη. Και την άλλη Τετάρτη (23/9), αντιμετωπίζει την Α.Ε.Κ. στο Ο.Α.Κ.Α. Πώς είναι δυνατόν να στέλνει κάποιος την ομάδα σε τέτοιους αγώνες ΧΩΡΙΣ κανονικό προπονητή? Φαίνεται πως το θέμα με τους προπονητές έχει τις ρίζες του στη 15η Απριλίου του 1993, την ημέρα δηλαδή που ο Σωκράτης Κόκκαλης ανέλαβε την ΠΑΕ. Ο Κετσπάγια, αν δεν κάνω λάθος, είναι ο 21ος προπονητής που φεύγει απ' τον Ολυμπιακό σε διάστημα κάτω των 17 χρόνων.

ΤΑΚΗΣ ΛΕΜΟΝΗΣ:

Ο Λεμονής είχε έρθει στο λιμάνι ως αντικαταστάτης του Τροντ Σόλιντ. Ο Νορβηγός με το επιθετικό στυλ με το οποίο έστηνε τον Ολυμπιακό κατάφερνε το εξής: Να κερδίζει με σχετική άνεση στην Ελλάδα, να τα πάει καλούτσικα στα ντέρμπυ και...να τρώει δεκάδες γκολ στην Ευρώπη. Τότε τα Μ.Μ.Ε. μάσησαν τη γνωστή καραμέλα με όνομα "Ολυμπιακός-Ευρώπη". Γκρίνια για την πορεία της ομάδας στο Τσάμπιονς Λιγκ. Ο Νορβηγός πήγε από 'κει που ήρθε. Ο Λεμονής ανέλαβε και προτίμησε ένα πολύ πιο αμυντικό στυλ παιχνιδιού. Αλλιώτικος ο Ολυμπιακός, κατάφερνε όμως να κερδίζει στην Ελλάδα -όχι βέβαια αποδίδοντας το ίδιο καλό ποδόσφαιρο- αλλά και στην Ευρώπη. Στο Τσάμπιονς Λιγκ, ο Λεμονής ξεκίνησε με την ισοπαλία 1-1 με τη Λάτσιο στο άδειο Καραϊσκάκη. Συνέχισε με την πρώτη εκτός έδρας νίκη του Ολυμπιακού στο Τσάμπιονς Λιγκ, αφού κέρδισε 1-3 τη Βέρντερ στις 3/10/2007 στη Γερμανία. Πολύ καλή μπάλα απ' τον "Θρύλο" αμέσως μετά την αντικατάσταση του Γκαλέτι, που ως εκείνη τη στιγμή (το σκορ ήταν τότε 1-0 υπέρ των Γερμανών) ήταν ο καλύτερος παίχτης του Ολυμπιακού. Αμέσως μετά, ήρθε το καλύτερο παιχνίδι του Ολυμπιακού στο Τσάμπιονς Λιγκ. Οι Πειραιώτες ηττήθηκαν με 4-2 από τη Ρεάλ στο μυθικό Σαντιάγκο Μπερναμπέου, όμως η μπάλα που έπαιξαν εκείνο το βράδυ έχει μείνει χαραγμένη στη μνήμη όλων μα όλων. Ο Κασίγιας στο 93' απέδειξε πόσο σπουδαίος τερματοφύλακας είναι, διώχνοντας με μαγικό τρόπο το γυριστό του Κοβάσεβιτς. Ο Ντάρκο όλο το βράδυ αναρωτιόταν πώς το 'πιασε. Στην αντεπίθεση η Ρεάλ έκανε το 4-2, αν και έπρεπε να 'χε γίνει το 3-3. Ο Κασίγιας έμεινε έκθαμβος με την απόδοση του Ολυμπιακού εκείνο το βράδυ, δήλωσε μάλιστα πως ο Ολυμπιακός ήταν πολύ ανώτερος της Ρεάλ. Ήταν ένα ματς όνειρο, στο οποίο είδαμε όλοι έναν Ολυμπιακό βγαλμένο από παραμύθι. Τόσο αποφασισμένο εγώ προσωπικά δεν τον είχα δει ποτέ ξανά. Μπορεί να 'μαι μικρός σε ηλικία, αλλά πιστέψτε με, έχω δει πολύ Ολυμπιακό ως τώρα. Ο Τζόλε έμοιαζε αναγεννημένος. Σέρβιρε το πρώτο γκολ στον Γκαλέτι, αφού έκανε ό,τι ήθελε τους Μαδριλένους αμυνόμενους στην αριστερή πλευρά. Κούρσες πάνω κάτω, ντρίμπλες, σουτ, πάσες, σέντρες. Ο αρχηγός ήταν σ' ένα απ' τα καλύτερα βράδια του, υπενθυμίζοντας σε μας γιατί τον αγαπήσαμε και γιατί τον θεωρούμε έναν απ' τους σπουδαιότερους παίχτες που φόρεσαν τα ερυθρόλευκα. Μαγική εμφάνιση, λοιπόν, στο Μπερανμπέου και όπως έγραψε κάποια αθλητική εφημερίδα (νομίζω η Sport Day ήταν), το αποτέλεσμα ήταν ένα απ' τα μεγαλύτερα ποδοσφαιρικά ψέματα. Συνέχεια με τη Ρεάλ στο Καραϊσκάκη, με τον Ολυμπιακό να είναι μισός απο τραυματισμούς. Το 0-0 που πήρε ο Ολυμπιακός περιείχε αρκετή δόση τύχης, αλλά και προσπάθειας. Κατά γενική ομολογία η Ρεάλ ήταν πολύ καλύτερη, αλλά δεν κατάφερε να πάρει τη νίκη. Μετά ήρθε ο αγώνας με Λάτσιο στο Ολύμπικο. Μετά το τέλος του αγώνα, το δεύτερο διπλό του Ολυμπιακού ήταν γεγονός. 1-2 μέσα στο Ολύμπικο και...τα μυαλά στα κάγκελα! Γκαλέτι και Ντάρκο οι σκόρερ, με τον Λεμονή να αξιώνεται με κριτικές που έχουν γραφτεί ή ειπωθεί για ελάχιστους προπονητές του Ολυμπιακού. Τελευταία μάχη για την πρόκριση στους "16" ήταν αυτή κόντρα στη Βέρντερ Βρέμης στο Καραϊσκάκη. Σ' ένα Καραϊσκάκη πραγματικό ηφαίστειο. 11/12/2007 η ημερομηνία, η νύχτα που ο Ολυμπιακός διέλυσε τους Γερμανούς. Το κοντέρ σταμάτησε στο 3-0, με τον Στολτίδη να σκοράρει το 1ο και το 3ο γκολ και τον Ντάρκο (μετά την ασίστ του Στολτίδη) να "σκοτώνει" με κεφαλιά τον τερματοφύλακα της Βέρντερ στη φάση του 2-0. Αντίπαλος στους "16" η Τσέλσι, η οποία έφτασε ως τον τελικό όπου και ηττήθηκε στα πέναλτυ από την Μάντσεστερ Γιουνάιτεντ. 19/2/2008 ο πρώτος αγώνας στο Καραϊσκάκη, το οποίο στις άκρες είχε χιόνια. Μέτριο το παιχνίδι, με την Τσέλσι να απειλεί σε ελάχιστες περιπτώσεις. Καλύτερη φάση των Λονδρέζων ένα σουτ του Μαλουντά. Ο Ολυμπιακός, κατά τη γνώμη μου πάντα, ήταν λιγάκι καλύτερος κι αν το σκορ αδικεί μια ομάδα, αυτή είναι ο Ολυμπιακός. Το 0-0, όπως ήταν φυσικό, γέμισε τους φιλάθλους με όνειρα. Ο Λεμονής γνώριζε την αποθέωση για το έργο του. Η 5η Μαρτίου του 2008 σήμανε το τέλος της πορείας του Ολυμπιακού εκείνη τη χρονιά στο Τσάμπιονς Λιγκ. Το 3-0 από την Τσέλσι έγινε με τυπικές διαδικασίες, με τον Ολυμπιακό να εμφανίζεται κάκιστος. Μόνο διασωθείς ο Μπελούτσι, με το δοκάρι που είχε και την γενικότερη παρουσία του στο πρώτο του, κιόλας, παιχνίδι. Ο Γκαλέτι και ο Λούα Λούα απουσίαζαν από το ματς. Ο ένας ως ποιοτικότατος παίχτης θα μπορούσε να βοηθήσει πολύ στον επιθετικό τομέα, ο άλλος (αν και ποτέ δεν τον θεώρησα καλό παίχτη) θα μπορούσε κάλλιστα να απασχολήσει τους αντίπαλους αμυντικούς μόνο και μόνο χάρη στην ταχύτητά του. Δεν πέρασε και πολύς καιρός από την ήττα κόντρα στην Τσέλσι. Ο Κόκκαλης, μετά από κάποια άσχημα αποτελέσματα στο πρωτάθλημα, έστειλε το Λεμονή σπίτι του.

ΧΟΣΕ ΣΕΓΚΟΥΡΑ - ΑΠΟΦΑΣΗ CAS

Όταν ο Λεμονής έφυγε, τη θέση του ανέλαβε ο βοηθός του, Χοσέ Σεγκούρα. Το μόνο που κατάφερε ήταν να φάει μία περιποιημένη 4άρα από την Α.Ε.Κ. στο Ο.Α.Κ.Α. Ο Ολυμπιακός το πρωτάθλημα το πήρε με την απόφαση του CAS για την υπόθεση του Βάλνερ. Μπορεί, βέβαια, ο Ολυμπιακός να διαμαρτυρήθηκε ορθώς για τη μη έγκυρη χρησιμοποίηση παίχτη, όμως ηθικά η Α.Ε.Κ. έχει δίκιο να αισθάνεται πρωταθλήτρια. Δε μ' αρέσει καθόλου που το λέω, αλλά έτσι είναι. Οπότε, με το που έφυγε ο προπονητής η ομάδα δε βελτιώθηκε, κατέρρευσε. Το γκολ του Μήτρογλου με τη Λάρισα στο 90φεύγα ήταν τυχερό. Του Ολυμπιακού του 'κατσαν όλα εκείνη την περίοδο και μπόρεσε να μείνει πρώτος με τα χίλια ζόρια, έχοντας για στήριγμα την απόφαση του CAS. Το πρωτάθλημα πήγε στον Πειραιά και παντού επανήλθε εκείνο το -γνώριμο για τους Ολυμπιακούς- αίσθημα ευφορίας και υπερηφάνιας. Υπερηφάνια και χαρά για ένα ψεύτικο πρωτάθλημα, που κερδίθηκε στα χαρτιά. Για μένα δίκιο είχε ο Ολυμπιακός στην υπόθεση, αλλά δεν έπρεπε να του προστεθούν οι βαθμοί. Ο αγώνας έπρεπε να παίχτεί ξανά. Και μπάλα είναι και γυρίζει, η Καλαμαριά ίσως να κέρδιζε. Αυτό δεν μπορώ να το ξέρω. Αλλά το ότι οι βαθμοί πήγαν γραμμή στον Ολυμπιακό ήταν άδικο. Όχι τόσο για την Καλαμαριά, η οποία βέβαια "έπαιζε" την παραμονή στην κατηγορία, όσο για την Α.Ε.Κ. που μετά από χρόνια διεκδικούσε με τόσο μεγάλες αξιώσεις τον τίτλο του πρωταθλητή.

ΕΡΝΕΣΤΟ ΒΑΛΒΕΡΔΕ:

Μετά απ' αυτό, ο Βαλβέρδε "άραξε" στο Καραϊσκάκη. Έριξε άγκυρα κι όλα έδειχναν όμορφα. Αποκλεισμός από την Ανόρθωση, η ομάδα στο κύπελλο UEFA. Γκρίνια κατευθείαν. Πέντε γκολ κόντρα στην Μπενφίκα, τέσσερα (σ' ένα ημίχρονο αν θυμάμαι καλά) κόντρα στη Χέρτα. Αποθέωση του Βαλβέρδε. Ντροπιαστικότατος αποκλεισμός από τη γαλλική Σαιντ-Ετιέν, που ήταν ένα βήμα πριν τον υποβιβασμό, κι η γκρίνια φούντωσε πάρα πολύ. Η κατάληξη της ιστορίας γνωστή. Καθημερινό πρήξιμο σε συνδυασμό με συνεχόμενο και αδιάκοπο βομβαρδισμό πληροφοριών από τα Μ.Μ.Ε. σχετικά με το θέμα της παραμονής του τεχνικού. Επί μήνες, κάθε μέρα άλλα έγραφαν. Ώσπου έγινε οριστικό κάποτε. Στη φιέστα για την κατάκτηση του νταμπλ οι φίλαθλοι έδειξαν με ποιανού το μέρος ήταν. "Ερνέεεστο Βαλβέεερδε" στο Καραϊσκάκη, με τον Βάσκο να ανταποδίδει με χειροκροτήματα και νεύματα αποδοχής και αγάπης προς τον κόσμο. Ακολούθησε αναζήτηση για τον νέο προπονητή του Ολυμπιακού...

Σύμφωνα με τις εφημερίδες, ήρθε ο Κίκε Φλόρες, Ήρθαν κι άλλοι πολλοί, νομίζω τη γλίτωσαν ο Φέργκιουσον με τον Μπενίτεθ. Μπορεί κι ο Μόγιες της Έβερτον, ίσως ο Ντελ Μπόσκε. Οι υπόλοιποι ήρθαν στον Πειραιά. Ο Μουρίνιο έπιασε λιμάνι πρώτος και καλύτερος. Σε λίγο θα αναστήσουν τον Πούσκας να τον φέρουν για προπονητή...

ΜΕΤΑΓΡΑΦΕΣ:

Ο Ολυμπιακός φέτος πραγματοποίησε τη μεγαλύτερη μεταγραφή της ιστορίας του, όπως δήλωσε ο ίδιος ο πρόεδρός του. Ήρθε ο Μαντσίνι από την Ίντερ. Δε θα ήρθαν και καμιά 10αριά άλλοι από Ρεάλ, Μπαρτσελόνα, Γιουνάιτεντ, Λίβερπουλ, Μπάγερν, Μίλαν, Γιουβέντους? Επειδή εσείς μπορεί να μην το ξέρετε, ας πω αυτούς που ξέρετε. Ήρθαν Μαρέσκα, Μέλμπεργκ, Νταμπιρσάιρ, Πάρντο και Ζαϊρί. Δεν μπορώ να πρωτοδιαλέξω τη μεγαλύτερη μεταγραφή. Ας πω τον Πάρντο, επειδή από τον Εργοτέλη έφαγε μόνο 5.

ΝΤΙΟΓΚΟ:
Πόσα δώσαμε γι' αυτό το κριάρι? 10 εκατομμύρια? Πολλά όσα και να ήταν. Και τι έκανε? Έβαλε καμιά δεκαριά γκολ πέρσι (ίσως να λέω πολλά) και έμαθε να βουτάει. Μη μου πείτε οι Ολυμπιακοί ότι δεν το κάνει. Δεν είναι στο βαθμό που λένε οι Παναθηναϊκοί κι οι υπόλοιποι, αλλά λίγο φλωριά έχει στον τρόπο παιχνιδιού του. Και δεν δείχνει την ίδια μαχητικότητα με την αρχή του περσινού πρωταθλήματος. Με τον Αστέρα Τρίπολης οι αντίπαλοι είχαν πέσει πάνω του να τον φάνε και σηκωνόταν και έκανε ντρίμπλες κι έτρεχε...Φέτος δεν είδα πουθενά κάτι τέτοιο, μακάρι να μπορεί κάποιος από εσάς να με αντικρούσει χρησιμοποιώντας...αποδεικτικά στοιχεία.

Αυτά είναι τα όσα έχουν εξελιχθεί στον Ολυμπιακό τα τελευταία χρόνια. Βασικά, αυτά είναι που τράβηξαν την μεγαλύτερη προσοχή. Μπορεί ο Ολυμπιακός να κερδίζει πρωταθλήματα, να βγαίνει στην Ευρώπη, να κερδίζει μία στο τόσο με μεγάλο σκορ κάποια καλή ομάδα επιπέδου Μπενφίκα για παράδειγμα. Αλλά επίσης, ο Ολυμπιακός είναι αυτός που με τις ενέργειές του καταστρέφει ό,τι πάει να δημιουργηθεί. Ο Μπάγεβιτς δημιούργησε, ο Κόκκαλης το κατέστρεψε. Ο Λεμονής δημιούργησε, ο Κόκκαλης το κατέστρεψε. Ο Βαλβέρδε ίσως να δημιουργούσε κάτι (λέμε πάντα για Τσάμπιονς Λιγκ γιατί εκεί φαίνεται το έργο του προπονητή), όμως ο Κόκκαλης δεν του 'δωσε την ευκαιρία (γιατί πιστεύω ευθύνεται πολύ περισσότερο ο Σωκράτης απ' ό,τι ο Ερνέστο). Ο Κετσπάγια ούτε για κατούρημα στο Καραϊσκάκη δεν πρόλαβε να πάει. Δεν πρόλαβε να πιει ένα καφεδάκι στο Red Cafe. Άλλος ένας που έφυγε. Ο καθένας απ' τους παραπάνω έκανε λάθη, αλλά βρείτε μου έναν προπονητή που να μην έχει κάνει ούτε ένα. Η Βέρντερ, ομάδα γνωστή στις ελληνικές, επί δύο συναπτά χρόνια έφαγε στην έδρα της δύο 3άρες από ελληνικές ομάδες. Ο Σάαφ είναι ακόμα εκεί. Ο Ρίνους Μίχελς με την καταπληκτική εθνική Ολλανδίας το 1974 δεν πήρε το παγκόσμιο κύπελλο. Η Ρεάλ των τόσων αστέρων το 2003 έφτασε στα ημιτελικά κι αποκλείστηκε απ' τη Γιουβέντους. Τις επόμενες χρονιές έφυγε απ' τους "16". Οι προπονητές παρέμεναν στις θέσεις τους. Αυτό πόσο δύσκολο είναι να γίνει στην Ελλάδα? Και στην τελική...μέχρι κι ο Τεν Κάτε έμεινε στον ΠΑΟ. Οπότε, ας φάμε το κεφάλι μας τώρα γιατί πάντα στην κριτική μας είμαστε απόλυτοι. 'Η του ύψους ή του βάθους. 'Η θα αποθεώσουμε ή θα χαντακώσουμε, θα ειρωνευτούμε και θα βρίσουμε μέχρι αηδίας. Μόνο όταν μάθουμε εμείς οι ίδιοι να ασκούμε σωστή κριτική θα αλλάξει το rotation του Ολυμπιακού στους προπονητές. Ως τότε, ας έχουμε τηλεοράσεις να βλέπουμε τις μεγάλες ομάδες απ' τη δημιουργία τους ως το τέλος τους, ας έχουμε τηλεοράσεις να βλέπουμε τους καλούς προπονητές να κάνουν την καλή ομάδα και την καλή ομάδα να κάνει τους καλούς προπονητές.

Το καλύτερο το άφησα για το τέλος. Απόψε αρχίζει η φάση των ομίλων του UEFA Champions League. Δεν έχω να πω τίποτα παραπάνω.

ΔΥΣΚΟΛΑ ΘΑ ΠΡΟΚΡΙΘΕΙ Ο ΠΑΟ, ΣΧΕΔΟΝ ΣΙΓΟΥΡΑ ΣΤΟΥΣ ΟΜΙΛΟΥΣ Ο ΟΛΥΜΠΙΑΚΟΣ.

Οι πρώτοι αγώνες των πλέι οφ διεξήχθησαν την Τρίτη και την Τετάρτη. Ο Ολυμπιακός στη Μολδαβία πήρε σκορ πρόκρισης (0-2) κόντρα στην Σέριφ και η ρεβάνς στον Καραϊσκάκη δεν αναμένεται να είναι κάτι το δύσκολο. Μπάλα είναι και γυρίζει, αλλά πόσο να γυρίσει διάολε? Είναι σχεδόν βέβαιο πως ο Ολυμπιακός βρίσκεται στους ομίλους της διοργάνωσης.

Ο Παναθηναϊκός απ' την άλλη πολύ δύσκολα θα καταφέρει να βρεθεί κι αυτός στους ομίλους. Η Ατλέτικο πήρε διπλό στο ΟΑΚΑ, με σκορ 2-3. Η κλάση των παιχτών της και τα αρκετά αμυντικά -κυρίως- λάθη του ΠΑΟ έπαιξαν σημαντικό ρόλο και η παρέα του Αγκουέρο δεν πιέστηκε πάρα πολύ. Οι "πράσινοι" στη ρεβάνς της Μαδρίτης χρειάζονται ένα θαύμα. Δεν είναι αδύνατο, όμως εξαιρετικά δύσκολο. Παρ' όλ' αυτά, στην μπάλα δε σταματάμε ποτέ να ελπίζουμε.

Ο Παναθηναϊκός φιλοξενείται το βράδυ της Τρίτης (25/8, 21:45 MEGA) από την Ατλέτικο, ενώ την Τετάρτη (26/8, 21:45 ΝΕΤ) ο Ολυμπιακός υποδέχεται τη Σέριφ και ολοκληρώνει και τυπικά την υπόθεση "πρόκριση".

ΠΑΡΟΥΣΙΑΖΕΤΑΙ ΤΟ ΣΑΒΒΑΤΟ Ο ΚΥΡΓΙΑΚΟΣ.

Ο Κυργιάκος πέρασε με επιτυχία τις ιατρικές εξετάσεις και η μεταγραφή του στη Λίβερπουλ ολοκληρώθηκε. Η κίνηση αυτή αποφέρει στην ΑΕΚ το ποσό των 3.000.000 ευρώ. Ο Έλληνας αμυντικός θα παρουσιαστεί επίσημα το Σάββατο 22/8 από τη Λίβερπουλ, την οποία ο ίδιος χαρακτήρισε ως τη μεγαλύτερη πρόκληση της ζωής του.

Ο Ράφα Μπενίτεθ δε θα μπορούσε να αφήσει ασχολίαστη αυτή τη μεταγραφική κίνηση, λέγοντας: «Πρόκειται για έναν σκληρό αμυντικό, δυνατό και καλό στο ψηλό παιχνίδι. Μπορεί να σκοράρει και θα είναι φόβητρο στις εκτελέσεις κόρνερ και στα φάουλ. Είναι πολύ δυνατός στην άμυνα, αλλά όπως συμβαίνει πάντα θα χρειαστεί λίγο χρόνο για να εγκλιματιστεί στην Πρέμιερ Λιγκ. Θα είναι πολύ δυνατή προσθήκη για εμάς».

Εγώ θεωρώ πως θα 'χει ενδιαφέρον να δούμε πώς θα επηρεάσει τη συμπεριφορά του την καριέρα του εκεί στην Αγγλία. Ως γνωστόν, δεν είναι από τις χώρες όπου οι παίχτες τρώνε μπουνιές και κλωτσιές χωρίς να δίνουν. Πιστεύω, ωστόσο, πως αν ο Κυργιάκος βελτιωθεί στους τομείς "πειθαρχία" και "ψυχραιμία" θα τα πάει αρκετά καλά.

ΟΔΕΥΕΙ ΠΡΟΣ ΤΗΝ ΤΡΙΤΗ ΑΓΩΝΙΣΤΙΚΗ Η ΠΡΕΜΙΕΡ ΛΙΓΚ...

Προς την τρίτη αγωνιστική οδεύει το κορυφαίο πρωτάθλημα του κόσμου, η Πρέμιερ Λιγκ. Στις δύο πρώτες αγωνιστικές είδαμε πολλά και όμορφα γκολ. Στην 1η αγωνιστική η Τσέλσι κέρδισε, η Άρσεναλ συνέτριψε στο Γκούντισον Παρκ την Έβερτον με 1-6 και η Γιουνάιτεντ κέρδισε εντός έδρας 1-0 την Μπέρμιγχαμ. Η Λίβερπουλ ηττήθηκε στο Γουάιτ Χαρτ Λέιν από την Τότεναμ με 2-1, χάρη σε ένα καταπληκτικό γκολ του Εκότο (δεν τον λέω Εκοτό) και σε μια κεφαλιά του Μπασόνγκ. Η Λίβερπουλ ισοφάρισε 3 λεπτά πριν επιτευχθεί το δεύτερο γκολ της Τότεναμ με πέναλτυ του Τζέραρντ. Καλά δείγματα από τον Γκλεν Τζόνσον. Στη δεύτερη αγωνιστική, η Γιουνάιτεντ έχασε 1-0 από την Μπέρνλι, ενώ η Τσέλσι κέρδισε 1-3 την Σάντερλαντ. Η Άρσεναλ δεν αγωνίστηκε λόγω ευρωπαϊκών υποχρεώσεων και η Λίβερπουλ σκόρπισε με 4-0 την Στόουκ Σίτυ στο Άνφιλντ (το 2ο γκολ της Λίβερπουλ προήλθε από καταπληκτικό γυριστό του Τζόνσον). Η τρίτη αγωνιστική διεξάγεται αυτό το Σαββατοκύριακο, όμως ο αγώνας Λίβερπουλ - Άστον Βίλα θα διεξαχθεί το βράδυ της Δευτέρας.

ΠΡΟΚΡΙΣΗ ΜΕ ΓΚΟΛ ΤΟΥ ΣΑΜΑΡΑ ΓΙΑ ΤΗ ΣΕΛΤΙΚ

Αυτό κι αν είναι είδηση. Η Σέλτικ ξεπέρασε τη Ντιναμό Μόσχας με γκολ του...Σαμαρά. Οι Ρώσοι στην Σκωτία είχαν κερδίσει με 0-1, κάνοντας σχετικά δύσκολο το έργο της Σέλτικ. Οι Σκωτσέζοι προηγήθηκαν στον επαναληπτικό με τον ΜακΝτόναλντ αλλά το σκορ παρέμενε στο 0-1. Το παιχνίδι θα οδηγούνταν στην παράταση, όμως ο Georgios είχε διαφορετική άποψη. Ο Έλληνας επιθετικός με ωραία ενέργεια κατάφερε να σκοράρει και να δώσει την πρόκριση στην Σέλτικ, η οποία είναι πιθανή αντίπαλο του ΠΑΟ στα πλέιφ οφ του Τσάμπιονς Λιγκ.

Και τώρα πείτε μου...Αν το να προκρίνεται μια ομάδα που πήρε πρωταθλητριών αήττητη (το 1967) με γκολ του...Σαμαρά δεν είναι κατάντια, τότε τι διάολο είναι?

ΥΓ Ναι, διάολε, είμαι κι εγώ ένας από τους πολλούς που δεν καταλαβαίνουν πώς διάολο ο Σαμαράς παίζει καλά στη Σέλτικ και στην εθνική...σέρνεται!

ΑΝΕΤΗ ΝΙΚΗ ΤΟΥ ΟΛΥΜΠΙΑΚΟΥ ΜΕ 2-0 ΚΟΝΤΡΑ ΣΤΗ ΣΛΟΒΑΝ.

Δεν έγινε αυτό που έμοιαζε αδύνατο κι ευτυχώς. Ο Ολυμπιακός παρουσιάστηκε όσο σοβαρός έπρεπε και στον επαναληπτικό κόντρα στη Σλόβαν, την οποία κέρδισε με σκορ 2-0. Το πρώτο γκολ του πρωταθλητή Ελλάδος πέτυχε ο Μαρέσκα με κεφαλιά, έπειτα από καταπληκτική σέντρα του Ζαϊρί. Το γκολ αυτό ήταν και το πρώτο του Μαρέσκα με τη φανέλα του Ολυμπιακού. Το δεύτερο μπαλάκι το κάρφωσε ο Ντιόγκο με κεφαλιά, μετά από όμορφη προσπάθεια του Γκαλέτι.

Δεν ξέρω αν η σοβαρότητα που παρουσιάζει ο Ολυμπιακός είναι έργο Κετσπάγια ή κάτι άλλο, αυτό το 'χω γράψει και σε προηγούμενη ανάρτηση. Το σίγουρο είναι ότι αυτό είναι κάτι που ίσως να έλειπε από τον περσινό Ολυμπιακό, ειδικά στους αγώνες που "πετούσε στα σκουπίδια" ολόκληρα ημίχρονα. Πάντως είτε είναι έργο Κετσπάγια είτε όχι, είναι καλό.

ΜΕΓΑΛΗ ΝΙΚΗ-ΠΡΟΚΡΙΣΗ ΜΕ 3-0 ΓΙΑ ΤΟΝ ΠΑΝΑΘΗΝΑΪΚΟ ΚΟΝΤΡΑ ΣΤΗΝ ΣΠΑΡΤΑ ΠΡΑΓΑΣ.

Τι κι αν η πρώτη εμφάνιση του ΠΑΟ στην Τσεχία δεν άφηνε περιθώρια? Τι κι αν για να περνούσε στα πλέι οφ του Τσάμπιονς Λιγκ θα χρειαζόταν υπερπροσπάθεια? Ο Παναθηναϊκός μπόρεσε και το 'κανε. Κέρδισε 3-0 την Σπάρτα Πράγας στο ΟΑΚΑ και πήρε δίκαια (?) την πρόκριση.

Στον πρώτο αγώνα οι "πράσινοι" ήταν πιο άθλιοι κι από τους άθλιους του Ουγκό. Πολλά λάθη, με τη συνοχή να είναι απούσα. Ο Σισέ ήταν ό,τι χειρότερο μαζί με τον Καντέ, ο Καραγκούνης ήταν μέτριος και κατά γενική ομολογία, το 3-1 λίγο ήταν. Το γκολ του Σαλπιγγίδη ήταν αυτό που έδινε λίγες ελπίδες στον Παναθηναϊκό. Αλλά η ελπίδα πεθαίνει τελευταία κι αυτό αποδείχτηκε στο ΟΑΚΑ.

Η εικόνα του ΠΑΟ στη ρεβάνς της Αθήνας, όμως, δεν έμοιαζε σε καμία περίπτωση με αυτήν στην Πράγα. Ο Παναθηναϊκός ήταν αρκετά καλός, με τον Κατσουράνη (κατά τη γνώμη μου) να ξεχωρίζει. Ο Καραγκούνης έπαιξε καλά, ο Λέτο προσπάθησε αρκετά και η αμυντική γραμμή ήταν σωστά στημένη. Και οι υπόλοιποι πολύ καλοί, όπως ο Σαλπιγγίδης που σφράγισε τη νίκη κάνοντας το 3-0 στο 89'. Λίγο αργότερα παραλίγο να βάλει το γκολ της ζωής του, προσπαθώντας να απομακρύνει/σκοράρει από την περιοχή του ΠΑΟ στέλνοντας την μπάλα μισό μέτρο δίπλα από το αριστερό δοκάρι του τερματοφύλακας της Σπάρτα, ο οποίος είχε πάει στην περιοχή του ΠΑΟ στην τελευταία φάση του αγώνα.

Για να μην πολυλογώ, μιας και τα παραπάνω είναι γνωστά σε όλους (ελπίζω), το θέμα είναι πως ο ΠΑΟ μπόρεσε κι ανταποκρίθηκε στις απαιτήσεις της ρεβάνς. Μ' αυτόν τον τρόπο, έκανε τους αμφισβητίες του να σωπάσουν (να βγάλουν το σκασμό δηλαδή) και τους υποστηρικτές του να αισθάνονται υπερήφανοι και δικαιωμένοι.

Τα πλέι οφ αναμένονται δύσκολα αλλά στο ποδόσφαιρο όλα μα όλα γίνονται.

Ο ΣΙΣΕ ΤΩΝ ΕΝΝΙΑ ΕΚΑΤΟΜΜΥΡΙΩΝ ΚΙ Ο ΟΛΥΜΠΙΑΚΟΣ ΤΟΥ...ΜΗΤΡΟΓΛΟΥ.

Ξεκινώ λέγοντας να μη με βρίσετε επειδή χαρακτήρισα τον Ολυμπιακό ως τον Ολυμπιακό του Μήτρογλου. Έπρεπε να δώσω έναν λογοτεχνικό τίτλο στην ανάρτηση.

Ο Παναθηναϊκός ταξίδεψε ως την Πράγα γεμάτος αυτοπεποίθηση, με σημαντικές αλλαγές στο ρόστερ (Σισέ, Κατσουράνης, Λέτο...Καντέ κλπ.) και με μία σιγουριά-υπεροψία. Το αποτέλεσμα τα εξανεμίζει όλα αυτά μονομιάς. Το 3-1 με το οποίοι οι "πράσινοι" ηττήθηκαν αφήνει λίγα περιθώρια στους ίδιους. Δεν είναι μόνο το αποτέλεσμα που μετράει, δεν πρέπει να ξεχνάμε την εικόνα της ομάδας αλλά και την ψυχολογία.

Απ' την άλλη, αναφορά χρειάζεται και στον προπονητή του ΠΑΟ, Χενκ Τεν Κάτε. Ο Ολλανδός τεχνικός μετά από περίπου ένα χρόνο στην ομάδα δε δείχνει να 'χει βάλει όσο μυαλό πρέπει. Άφησε στην αριστερή πλευρά μονάχα τον Σπυρόπουλο, ο οποίος έπρεπε να διανύει πάνω κάτω το γήπεδο, να τρέχει, να μαρκάρει, να πασάρει, να σεντράρει. Να τα κάνει όλα.

Ο Σιμάο έπρεπε να βγάζει τα κάστανα από τη φωτιά στο κέντρο, με τον Ζιλμπέρτο να τον βοηθά όσο μπορεί (μιας και ο Σίλβα είναι πολύ αργότερος). Τα κάστανα δε βγήκαν, έμειναν στη φωτιά και κάηκαν. Ο Ζιλμπέρτο σε ορισμένες φάσεις έπαιρνε την μπάλα κι έτρεχε μπροστά, λες και μπορεί να διανύσει το μισό και πλέον γήπεδο κάνοντας ανοίγματα σαν τον Κακά. Όχι, αυτό απλά δεν μπορεί να γίνει όσο κι αν κοκορεύεται η Adidas ότι "Impossible is nothing", δηλαδή "τίποτα δεν είναι αδύνατο".

Ξεχωριστή αναφορά αξίζει στο αστέρι της ομάδας, τον Τζιμπρίλ Σισέ. Ο Γάλλος επιθετικός που κόστισε στον ΠΑΟ 9.000.000 για να τον αγοράσει και κοστίζει πάνω από 2 (απ' ό,τι νομίζω) το χρόνο. Ο Σισέ στο πρώτο ημίχρονο έχασε ευκαιρίες δίχως προηγούμενο να σκοράρει. Στη μία πέρασε τον τερματοφύλακα κι έστειλε την μπάλα στον αμυντικό. Πέρασε εύκολα από τον γκολκίπερ της Σπάρτα, όμως δε φάνηκε καθόλου ψύχραιμος την κρίσιμη στιγμή. Δε φάνηκε κρίσιμος τη στιγμή που έπρεπε, μία στιγμή η οποία άνετα αναδεικνύει τους μεγάλους παίχτες από τους καλούς, και όσον αφορά τις ικανότητες και όσον αφορά την προσωπικότητα. Κι αν πούμε πως σ' όλους αξίζει μία δεύτερη ευκαιρία, τότε τι να πούμε αφού έχασε και το πέναλτυ ο Σισέ? Στη Λίβερπουλ και πιο συγκεκριμένα στον τελικό του Τσάμπιονς Λιγκ το 2005 στις 25/5 στη διαδικασία των πέναλτυ είχε σκοράρει. Είχε εκτελέσει ένα μετριότατο πέναλτυ, το οποίο μπήκε με το ζόρι. Ποτέ δε φημιζόταν για το πόδι του ή τις εκτελέσεις του στα πέναλτυ. Στη Λίβερπουλ δεν ήταν μεγάλο όνομα, ήταν η πιο ακριβοπληρωμένη μεταγραφή όχι όμως το μεγάλο όνομα. Στον ΠΑΟ ήρθε ως ο παιχταράς, ως ο νέος ηγέτης, ως ο σωτήρας, ως αυτός που επιτέλους θα χαρίσει στην ομάδα της Παιανίας κάποιον ή κάποιους τίτλους.

Το σκορ ήταν στο 2-0, το πέναλτυ καταλογίστηκε ελάχιστα μετά μετά το δεύτερο γκολ της Σπάρτα. Το μυαλό μου, βλέποντας τον Σισέ να στήνει την μπάλα στην άσπρη βούλα, πήγε κατευθείαν στο πέναλτύ του τέσσερα και κάτι χρόνια πριν. Ως πορωμένος με τη Λίβερπουλ, το θυμόμουν πολύ καλά. Αμέσως μετά, ως πορωμένος Ολυμπιακός, θυμήθηκα τον Μήτρογλου και το πέναλτύ του πέρσι στον αγώνα με την Ανόρθωση στην Κύπρο. Ο Ολυμπιακός σερνόταν και το σκορ ήταν στο 2-0. Κι ο Παναθηναϊκός μια απ' τα ίδια...

Όπως έχω γράψει σε άλλη ανάρτηση στο κύριο μπλογκ, τελευταία έχω αρχίσει να σκέφτομαι το θέμα "σύμπτωση ή μοίρα?". Για κάποιο λόγο ήμουν βέβαιος ότι ο Γάλλος θα έχανε το πέναλτυ. Δεν ξέρω το γιατί, εξάλλου ήθελα να σκοράρει. Τα όσα πίστευα επιβεβαιώθηκαν. Ο Σισέ, μετά τη χαμένη ευκαιρία, πέταξε στα σκουπίδια και το πέναλτυ που κέρδισε ο Παναθηναϊκός. Με λίγα λόγια, στέρησε από τον Παναθηναϊκό δύο εύκολα γκολ. Κι αν γίνουμε λιγότερο αυστηροί λέγοντας πως η μπάλα έτυχε και πήγε πάνω στον αμυντικό στη φάση που ο Σισέ πέρασε τον τερματοφύλακα, τότε για τον πέναλτυ δεν υπάρχει δικαιολογία...

Απ' την άλλη, υπάρχει κι ο Ολυμπιακός. Ο Ολυμπιακός του...Μήτρογλου. Ο Ντιόγκο στον πάγκο, ο Νταρμπισάιρ τραυματίας και καμία μεταγραφή επιθετικού δεν έχει γίνει. Μπροστά λοιπόν αγωνίστηκε ο Κώστας Μήτρογλου. Στο πρώτο γκολ έβγαλε κατά λάθος ασίστ, ενώ στο δεύτερο με την επιμονή του κέρδισε την μπάλα, την έδωσε στον Λεονάρντο κι εκείνος σκόραρε. Με τον ένα ή τον άλλο τρόπο, συμμετείχε και στα δύο γκολ του Ολυμπιακού που του δίνουν τεράστιο προβάδισμα για το εισιτήριο για τα πλέι οφ.

Καλοί και οι υπόλοιποι που αγωνίστηκαν. Και το σημαντικότερο, αντιμετώπισαν τον αγώνα με την απαιτούμενη σοβαρότητα. Καμία σχέση με τον Ολυμπιακό κόντρα στην Ανόρθωση, κι ας ήταν χρονικά αργότερα το ματς. Δεν ξέρω αν η σοβαρότητα που εμφάνισε η ομάδα είναι έργο Τιμούρ Κετσπάγια, όμως οφείλω να πω ότι το πρώτο του επίσημο παιχνίδι ήταν σαφώς καλύτερο απ' αυτό του Ερνέστο Βαλβέρδε. Προσοχή, δε λέω ότι ο Τιμούρ είναι καλύτερος προπονητής απ' τον Ερνέστο, όμως συγκρίνοντας τα πρώτα επίσημα παιχνίδια αυτών των δύο εύκολα καταλαβαίνεις ότι είναι η μέρα με τη νύχτα. Μακάρι η σοβαρότητα αυτή να είναι εμφανής και στα υπόλοιπα παιχνίδια της ομάδας.

Τέλος, εύχομαι καλή επιτυχία σ' όλες τις ελληνικές ομάδες στις ευρωπαϊκές διοργανώσεις. Ακόμη και στον ημι-αποκλεισμένο ΠΑΟ.

ΥΓ Θα έλεγα ότι έχει ήδη αποκλειστεί, όμως ως πορωμένος με τη Λίβερπουλ έχω δει τόσα πολλά που πλέον δε λέω ποτέ πως μια πρόκριση έχει κριθεί μέχρι να τελειώσει ο αγώνας.

ΗΤΤΑ ΓΙΑ ΠΑΟ ΚΑΙ ΝΙΚΗ ΓΙΑ ΟΛΥΜΠΙΑΚΟ

Οι ελληνικές ομάδες χθες και προχθές έπαιξαν τους πρώτους αγώνες τους για τα προκριματικά του Τσάμπιονς Λιγκ, με τον ΠΑΟ να γνωρίζει την ήττα με 3-1 από την Σπάρτα και τον Ολυμπιακό να κερδίζει εύκολα 0-2 την Σλόβαν.

Οι "πράσινοι" ήταν κάκιστοι κατά τη διάρκεια του αγώνα και πολύ τους είναι το 3-1. Ο Ολυμπιακός, από την άλλη, παρουσιάστηκε σοβαρός και πήρε εύκολα και σχετικά ξεκούραστα με 0-2. Τα γκολ για τον ΠΑΟ, το οποίο δίνει λίγες ελπίδες, πέτυχε ο Σαλπιγγίδης ενώ για τον Ολυμπιακό σκόραραν οι Α.Παπαδόπουλος και Λεονάρντο.

Οι ρεβάνς των αγώνων θα παιχτούν την ερχόμενη εβδομάδα.

ΜΠΛΕΓΜΕΝΟΣ ΣΕ ΘΑΝΑΤΗΦΟΡΟ ΤΡΟΧΑΙΟ Ο ΜΟΥΝ

Είχε που είχε λίγα προβλήματα ο Παναθηναϊκός, ακόμη ένα ήρθε να προστεθεί στα διάφορα. Ο Μπράις Μουν, σύμφωνα με πληροφορίες, τραυμάτισε θανάσιμα μία γυναίκα που περπατούσε στο δρόμο επειδή έχασε τον έλεγχο της Mercedes του. Η αστυνομία ισχυρίζεται πως ο παίχτης του Παναθηναϊκού ήταν υπό την επίρροια αλκοόλ και το τροχαίο έμοιαζε αναπόφευκτο.

Δεν είναι μόνο ότι ο Μουν χτύπησε κι ο ίδιος. Δεν είναι μόνο ότι σκοτώθηκε και μία γυναίκα. Δεν είναι μόνο ότι ο Μουν αντιμετωπίζει την κατηγορία ανθρωποκτονίας. Είναι αυτά και πολλά άλλα. Κι είναι πολύ κρίμα για έναν 23χρονο παίχτη και για μία 25χρονη γυναίκα να έχουν αυτή την πορεία ζωής ή, όσον αφορά τη γυναίκα, αυτήν την κατάληξη...

ΣΤΟΝ ΟΛΥΜΠΙΑΚΟ Ο ΜΕΛΜΠΕΡΓΚ!

Μία σημαντική προσθήκη στο ρόστερ του πραγματοποίησε ο Ολυμπιακός. Ο λόγος για τον Σουηδό (πρώην) αμυντικό της Γιουβέντους, Μέλμπεργκ, ο οποίος εδώ και λίγες μέρες ανήκει στον Ολυμπιακό. Πρόκειται για την καλύτερη μεταγραφή αμυντικού που έχει πραγματοποιήσει η ομάδα του Πειραιά κι αυτό έχει γεμίσει ενθουσιασμό τους παίχτες, το τεχνικό επιτελείο αλλά και τους οπαδούς. Σύμφωνα με τον πρόεδρο της ΠΑΕ, Σωκράτη Κόκκαλη, θα ακολουθήσουν κι άλλες μεγάλες μεταγραφές.

Όσον αφορά την προσπάθεια του Παναθηναϊκού να πάρει τον παίχτη, ο πρόεδρος του Ολυμπιακού δήλωσε πως η απόκτηση του Σουηδού από τον Ολυμπιακό δεν ήταν νίκη σε επικοινωνιακό παιχνίδι εναντίον του "αιωνίου" αντιπάλου του. Αντιθέτως, τόνισε πως ο Ολυμπιακός πορεύεται με δικό του σχέδιο και δεν ακολουθεί άλλους και επίσης, δεν προσπαθεί να αγοράσει παίχτες επειδή τους θέλει άλλη ομάδα.

Η ΕΡΤ ΕΠΙΣΚΙΑΣΕ ΤΟΝ ΘΡΙΑΜΒΟ ΤΗΣ ΙΣΠΑΝΙΑΣ

Η Ισπανία σκόρπισε τη Νέα Ζηλανδία στους...5 δρόμους, διαλύοντάς την με σκορ 5-0. Πρωταγωνιστής για τους πρωταθλητές Ευρώπης ήταν ο Φερνάντο Τόρρες, ο οποίος μέσα σε 17 λεπτά πέτυχε χατ-τρικ βάζοντας τέλος στο ματς από το 17ο λεπτό. Το πρώτο γκολ με άψογο πλασέ, το δεύτερο με πλασέ μέσα απ' την περιοχή και το τρίτο με φοβερή κεφαλιά. Το 4-0 έγινε σε ρυθμούς προπόνησης από τον Φάμπρεγκας πριν το ημίωρο. Λίγο μετά την έναρξη του δευτέρου ημιχρόνου, ο Τόρρες με φοβερή ενέργεια πέρασε δύο παίχτες κι έβγαλε τη σέντρα. Ο αμυντικός της Ν.Ζηλανδίας έκανε λάθος κι ο Βίγια δε δυσκολεύτηκε καθόλου να "γράψει" το τελικό 5-0 και να πάει στη δεύτερη θέση των σκόρερ της εθνικής Ισπανίας στην ιστορία (πρώτος ο Ραούλ με 44).

Αυτό που κρατάμε από τη βραδιά δεν είναι μόνο η εκθαμβωτική εμφάνιση της Ισπανίας. Είναι και η...γαϊδουριά της ΕΡΤ. Το ματς ξεκίνησε στις 21:30. Η κρατική τηλεόραση ξεκίνησε την μετάδοσή του κανά τέταρτο μετά τις 22:00. Επιτρέπεται? Έχουμε βαρεθεί να πληρώνουμε. Και για ποιο λόγο? Για να βλέπουμε το άθλιο ελληνικό πρωτάθλημα που έχει καταντήσει χειρότερο από ριάλιτυ? Περισσότερο ενδιαφέρον παρουσιάζουν τα διάφορα τάλεντ σόου. Μήπως πληρώνουμε για να βλέπουμε Τσάμπιονς Λιγκ? Καλό κι αυτό...Μόνο Τετάρτες (γιατί τώρα μεσάνυχτα Τρίτης δε λέει...) και με άθλιες περιγραφές. Μία ο Παπαδημητρίου ο άχρηστος, μία ο Κατσαρός που λέει για όποιον σουτάρει ότι κάνει καλό ματς...αηδιάζουμε. Και στον τελικό έρχεται ο Βερνίκος να μας αποζημιώσει (πότε θα καταλάβετε πως οι περιγραφές του είναι απαίσιες?). Ε ρε Σωτηρακόπουλος που σας χρειάζεται...Τουλάχιστον υπάρχει κι ο Τσώχος που σώζει τα πράγματα. Μα είναι δυνατόν ρε σεις? Να δίνονται στην ΕΡΤ δεκάδες εκατομμύρια και να μας λέει έμμεσα πως είμαστε μαλάκες? Ε δε γουστάρουμε έτσι! Αν είναι ας βλέπουμε τους αγώνες μέσω ίντερνετ. Επίσης "δωρεάν". Τουλάχιστον, αν έχετε φιλότιμο, να μην επαναληφθεί. Αλλά απ' όσο έμαθα και στον αγώνα της Ιταλίας τα ίδια θα γίνουν, με 40 λεπτά καθυστέρηση. Το καλό είναι πως δικαιώνομαι που σας λέω καθυστερημένους...

ΘΕΛΕΙ ΤΟΡΡΕΣ Η ΓΙΟΥΝΑΪΤΕΝΤ (ΘΑ ΣΑΣ ΠΩ ΕΓΩ ΤΙ ΘΑ ΠΑΡΕΙ...)

Ήταν ένα αστείο τόσο κρύο που για λίγο ξεχάσαμε την αφόρητη ζέστη που κάνει όξω. Η Γιουνάιτεντ θέλει τον Φερνάντο Τόρρες. Λογικό να τον θέλει, καθώς ο Ισπανός παστελώνει το ένα γκολ μετά το άλλο. Αλλά όπως έχει πει ο ίδιος αρκετές φορές στο παρελθόν, θέλει να παραμείνει στη Λίβερπουλ, να γίνει κάποτε αρχηγός της και να κατακτήσει όλα τα τρόπαια. Άρα κυρία Γιουνάιτεντ άντε στο καλό και να μας γράφεις, απλά επειδή κι εμείς σ' έχουμε γραμμένη.

Με τη φυγή του Κριστιάνο (ξανά)συμπάθησα κατευθείαν τη Γιουνάιτεντ. Είναι ένας σύλλογος άξιος σεβασμού και θαυμασμού. Όχι πως έγινα Γιουνάιτεντ, απλά σε κάτι ματς τύπου Γιουνάιτεντ-Γουίγκαν πλέον θα υποστηρίζω την ομάδα του Μάντσεστερ. Αλλά, διάολε, τον Τόρρες μόνο με κυάλια θα τον βλέπει. Άντε να τον δει και λίγες φορές στο Ολντ Τράφορντ και στο Άνφιλντ να της πετάει μπαλάκια στα δίχτυα. Αλλά Τόρρες και Τζέραρντ δε φεύγουν που να χτυπιέστε ρε κάτω. Ο Στίβεν θα σηκώσει το 19ο πρωτάθλημα να σας ξαναπεράσουμε (στα πρωταθλήματα γιατί στα άλλα ακόμα σκονίτσα τρώτε...), ο Τόρρες θα 'χει δώσει το δικαίωμα στον αρχηγό να το σηκώσει. Φτύστε αίμα, δώστε 150.000.000, κάντε ό,τι νομίζετε. Ο Τόρρες θα μείνει εκεί που είναι τώρα μέχρι να ψοφήσει.

22 ΧΡΟΝΙΑ ΜΕΤΑ...

Το 1987 δεν ήταν η καλύτερη χρονιά όσον αφορά το ποδόσφαιρο. Όχι σχετικά με το ελληνικό αλλά με το ευρωπαϊκό. Η μόλις προ δύο ετών τραγωδία του Χέιζελ στις Βρυξέλλες είχε αφήσει το Κύπελλο Πρωταθλητριών χωρίς αγγλικές ομάδες. Το τρόπαιο το κατέκτησε η Πόρτο, πηγαίνοντας το στην Πορτογαλία μετά από 27 χρόνια, από την εποχή που η Μπενφίκα του Εουσέμπιο δέσποζε στα ευρωπαϊκά σαλόνια.

Στο μπάσκετ τα πράγματα ήταν διαφορετικά. Το ευρωπαϊκό γινόταν στην Ελλάδα. Ομάδες όπως η Γιουγκοσλαβία και η Σοβιετική Ένωση δεν άφηναν περιθώρια σε άλλες εθνικές, όπως αυτή της Ελλάδας. Αλλά το...θαύμα (?) έγινε και το πήραμε το τιμημένο. Η μπασκετική ιδιοφυϊα του Νίκου Γκάλη σε συνδυασμό με το ταλέντο, τις ικανότητες και το πάθος των υπολοίπων δημιούργησαν ένα τρομερό σύνολο. Κι αποτέλεσμα αυτού ήταν η κατάκτηση ενός τεράστιου τροπαίου σε εθνικό επίπεδο.

Η επιτυχία του 1987 μαζί με αυτή του Euro το 2004 στο ποδόσφαιρο αποτελούν τις μεγαλύτερες διακρίσεις στην ιστορία του ελληνικού αθλητισμού. Μεγάλη διάκριση και η πρόκριση του ΠΑΟ στον τελικό του πρωταθλητριών το 1971, μεγάλη διάκριση και τη κατάκτηση του δεύτερου ευρωμπάσκετ το 2005 κόντρα στους Γερμανούς. Αλλά προσωπική μου άποψη είναι πως το πρώτο είναι σχεδόν πάντα το πιο γλυκό και ότι σε μια εποχή, όπως το 1987, που όλα ήταν πολύ διαφορετικά μία τέτοια διάκριση προσέδιδε ακόμα και...ρομαντισμό. Σε μια εποχή που άξιζε να ζεις σίγουρα ήταν πολύ πιο όμορφο να είσαι εθνικά υπερήφανος για ένα τρόπαιο. Γιατί στη σημερινή εποχή είσαι εθνικά ντροπιασμένος για σκάνδαλα και λοιπά.

Ένα μεγάλο μπράβο και ένα μεγάλο ευχαριστώ στα παιδιά που κατέκτησε τότε το τρόπαιο κι ουσιαστικά έδωσαν το έναυσμα να κυριαρχήσει η Ελλάδα στα σαλόνια του μπάσκετ. Η 14η Ιουνίου του 1987 δεν πρόκειται να ξεχαστεί ποτέ μα ποτέ ως ημερομηνία.

ΣΤΗ ΡΕΑΛ Ο ΚΑΚΑ!

Επιτέλους, υπήρξε και μία φορά που οι φήμες δεν παρέμειναν φήμες. Ο Κακά τελικά μεταγράφηκε στη Ρεάλ Μαδρίτης έναντι του ποσού των 65.000.000 ευρώ, που αποτελεί τη δεύτερη πιο ακριβοπληρωμένη μεταγραφή στην ιστορία. Πρώτη παραμένει αυτή του Ζινεντίν Ζιντάν το καλοκαίρι του 2001, πάλι στη Ρεάλ, που κόστισε 76.000.000 ευρώ. Ο ίδιος ο Κακά θα λαμβάνει 9.000.000 ευρώ ετησίως, ενώ έχει υπογράψει εξαετές συμβόλαιο. Αυτό σημαίνει απλά πως θα βγάλει 54.000.000 ευρώ (αν τηρήσει το συμβόλαιό του μέχρι τέλους) μόνο αν αγωνίζεται. Αν συνυπολογίσουμε τις διαφημίσεις, την περιουσία του πατέρα του και άλλα έσοδα τότε ο αριθμός φτάνει σε εξωπραγματικά επίπεδα. Τόσα λεφτά επειδή παίζει μπάλα...

Τουλάχιστον αυτή τη φορά οι δημοσιογράφοι που θεωρούσαν δεδομένη τη μεταγραφή δικαιώθηκαν. Γιατί στην περίπτωση της Μάντσεστερ Σίτυ όσον αφορά τον Κακά αλλά και σε αρκετές άλλες περιπτώσεις είχαν πέσει πραγματικά πολύ έξω. Ο πρόεδρος της Ρεάλ, Φλορεντίνο Πέρεθ, έχει δηλώσει πως θα κινηθεί για την απόκτηση κι άλλων μεγάλων ονομάτων, όπως του Κριστιάνο Ρονάλντο και του Νταβίντ Βίγια. Πλέον, η αυτοκρατορία των "galacticos" φαίνεται πως ξαναχτίζεται κι αυτό αποτελεί χαρά για κάθε ποδοσφαιρόφιλο, όμως αποτελεί και τεράστια απειλή για κάθε αντίπαλη ομάδα...

ΜΑΚΑΡΙ ΝΑ ΞΑΝΑΒΡΕΘΟΥΜΕ ΣΤΑ ΙΔΙΑ ΜΕΡΗ ΦΙΛΕ ΓΚΟΝΤΖΟ

Αυτό ήταν παιδιά...τα παραμύθια τελείωσαν. Η Derby Sports του Κώστα Γκόντζου κλείνει. Άλλη μία περίπτωση "βίαιας φίμωσης", όπως ανέφερε κι ο ίδιος ο εκδότης της.

Το ότι είμαι Ολυμπιακός οι περισσότεροι το ξέρετε. Όσοι δεν το ξέρετε μπορείτε να το καταλάβετε εξερευνώντας το παρόν ιστολόγιο. Το ποια ομάδα υποστήριζε η εφημερίδα το ξέρουμε όλοι. Αλλά πείτε μου, δεν είναι κρίμα να κλείνει μία αθλητική εφημερίδα? Δεν έχει τόση σημασία το αν συμφωνούμε όλοι ή όχι με τα λεγόμενα των εργαζομένων σ' αυτή δημοσιογράφων. Δεν είναι το παν να βλέπουμε το πρωτοσέλιο της αρεσκείας μας και σίγουρα δεν είναι κάτι το τόσο τρομερό το να αντιμετωπίζεις κοροϊδευτικά μία μεγάλη στιγμή του αιωνίου αντιπάλου σου. Είναι ωραίο από μία άποψη...

Αυτό είναι το ωραίο. Να υπάρχει πολυφωνία, να διαβάζεις και να ακούς διαφορετικές γνώμες. Να έχεις διαμορφώσει τις δικές σου και να συζητάς. Να πειράζεις τον άλλον, να σε πειράζει κι αυτός. Να υπάρχει ανταλλαγή απόψεων, κουβέντα να γίνεται με λίγα λόγια. Μάλιστα, όταν μία εφημερίδα εκδίδεται ώστε κάποιοι δημοσιογράφοι να εκφράσουν την αγάπη τους προς την ομάδα τους, γιατί να τους φιμώνεις έτσι? Δηλαδή τόσο πολύ φοβάστε μερικοί ισχυροί τη δυναμική στάση των εργαζομένων στην Derby? Τι δηλαδή, θα σας σκοτώσουν? Η εφημερίδα ήταν (ιστορία πλέον) ΑΘΛΗΤΙΚΗ. Ασχολούνταν μ' ένα από τα ωραιότερα στη ζωή, το ποδόσφαιρο. Αφοσιωμένη σε μία μεγάλη ομάδα, όπως ο Παναθηναϊκός, καθημερινά χιλιάδες άνθρωποι είχαν την ευκαιρία να ενημερωθούν και να ψυχαγωγηθούν (ψυχαγωγία θεωρώ το διάβασμα εφημερίδας). Μετά εσείς οι ίδιοι οι ισχυροί είστε που λέτε το ποδόσφαιρο ασήμαντο, που σας νοιάζουν μόνο τα πολιτικά και οι λοιπές παπαρομαλακίες. Τελικά, όμως, αντιληφθήκατε την τεράστια δύναμη του μαγικού κόσμου του ποδοσφαίρου. Δεν αντιμετώπισα ποτέ τη συγκεκριμένη εφημερίδα ως "εφημερίδα του Παναθηναϊκού" ή "Παναθηναϊκιά". Δε με ενδιαφέρει το χρώμα της. Κάθε εφημερίδα στο χώρο που κινείται η Derby είναι ΑΘΛΗΤΙΚΗ. Και όπως πολύ σωστά τονίζουν οι δήθεν πολιτισμένοι, ο αθλητισμός είναι μέρος του πολιτισμού κι οφείλουμε όλοι να τον προστατεύουμε. Εσείς, λοιπόν, που κλείνετε την εφημερίδα σέβεστε ένα μικρό κομμάτι του πολιτισμού? ΟΧΙ ΔΙΑΟΛΕ!

Είναι χαζό να υπάρχουν σοβαροί διαπληκτισμοί για τις ομάδες. Τουλάχιστον στη Σκωτία οι διαμάχες για το "Old Firm" σχετίζονται με τη θρησκεία. Ντάξει αυτό πάει στο διάολο...Αλλά να υπάρχουν επεισόδια, τραυματίες και νεκροί είναι μεγάλη μαλακία. Πολύ μεγάλη...Τόσα και τόσα γίνονται στο χώρο των ΜΜΕ, η Derby σάς ενόχλησε ρε ζώα? Μπράβο μαλακισμένα τσιράκια...Κοιτάχτε να κόψετε τα σκάνδαλα από πολιτικούς, βάλτε ένα πρόγραμμα σε εφαρμογή, βοηθήστε και λίγο το λαό που καταρρέει. Και μετά ασχοληθείτε με την εκκαθάριση των ΜΜΕ που σχετίζονται με τον αθλητισμό. Το τελευταίο φύλλο της εφημερίδας το αγόρασα. Έτσι για το γαμώτο. Όσο καμένος Ολυμπιακός κι αν είμαι, το θεωρώ το λιγότερο απαράδεκτο και φασιστικό να κλείνει μία αθλητική εφημερίδα με σκοπό τη φίμωση όσων τα 'λεγαν σταράτα. Για μένα είναι κρίμα, για άλλους πολλά περισσότερα. Κράτος...βρείτε δουλίτσα σ' όσους εργάζονταν στην Derby. Εγώ ευχαρίστως να βάλω λεφτά απ' την τσέπη μου να στηρίξω την εφημερίδα, να ξαναεκδοθεί. Γιατί αξίζει να υπάρχει πολυφωνία στο χώρο των ομάδων, είναι ωραίο να διαβάζεις απόψεις άλλων. Επειδή πολύ απλά, σε κάνουν πιο...άνθρωπο.

Ελάχιστες φορές είχα πιάσει στα χέρια μου την εν λόγω εφημερίδα. Δεν ήταν και πολλές οι φορές που ξημερώματα Παρασκευής άκουγα τον Κώστα Γκόντζο στο ραδιόφωνο. Αλλά αυτό έχει ελάχιστη σημασία. Δε θα πω για την πούστικη (κι όχι άνανδρη) επίθεση εναντίον του, δεν είμαι πολιτικός εκπρόσωπος για ν' αρχίσω τα συνηθισμένα "το καταδικάζω" κλπ. Έχω να πω μόνο ότι πρέπει επιτέλους εμείς που αγαπάμε τόσο πολύ την μπάλα, να βοηθήσουμε τους δημοσιογράφους που μας ενημερώνουν. Μπορεί να ακούγεται χαζό, βλακώδες, τρελό ή όπως θέλετε. Αλλά έτσι ΠΡΕΠΕΙ να γίνει, μπας και καταλάβουν μερικοί μερικοί πως εμείς έτσι γουστάρουμε γιατί είμαστε καμένοι με το ποδόσφαιρο. Γουστάρω να 'μαι Ολυμπιακός και να ασχολούμαι με πρωτοσέλιδα εντύπων του Παναθηναϊκού και να τα σχολιάζω. Γουστάρω να κάνω το χαβαλέ μου πάνω στις ομάδες και τις εφημερίδες με τα φιλαράκια μου. Γουστάρω να διαβάζω τι γράφουν οπαδοί άλλων ομάδων, γουστάρω να ακούω τι λένε. Γουστάρω πολλά, αλλά δε γουστάρω καθόλου να κλείνει έτσι μία εφημερίδα.

Από εδώ που βρίσκομαι, άνετος στην καρεκλίτσα μου προτείνω σ' όλους τους φίλους του αθλητισμού και όχι μόνο του ποδοσφαίρου ή του ΠΑΟ να στηρίξουν δημόσια την εφημερίδα. Να γράψουν γι' αυτήν σε ιστολόγια, να βγουν στα ραδιόφωνα να μιλήσουν επί του θέματος. Να ανεβάσουν βιντεάκια στο διαδίκτυο, να δείξουν έμπρακτα τη συμπαράστασή τους. Γιατί όποιος δουλεύει στη ζωή το αξίζει, άσχετα με τα πιστεύω του. Και για να συντηρείς μία εφημερίδα και να την κάνεις επιτυχημένη, ε τότε διάολε χρειάζεται πολλή δουλειά και πάνω απ' όλα μεράκι. Και από προσωπικής απόψεως, όσοι εργάζονταν στην Derby το είχαν σε περισσή ποσότητα.

Κλείνοντας, υπενθυμίζω πως σε λίγα συμφωνούσα μαζί τους. Η φράση "κύριε δε συμφωνώ μ' αυτά που λέτε αλλά θα έδινα τη ζωή μου για να υπερασπιστώ το δικαίωμά σας να τα λέτε" ίσως εκφράζει καλύτερα απ' όλους και απ' όλα την κατάσταση, το τι πιστεύω. Απλά θέλω δώσω συγχαρητήρια σ' όσους δούλεψαν για την εφημερίδα αυτή, να τους πω ένα τεράστιο μπράβο για την πολύχρονη και μεγάλη προσπάθειά τους. Μακάρι μία στιγμή να ξανακοντραριστούμε...

ΕΠΙΤΕΛΟΥΣ ΕΦΤΑΣΕ Ο ΤΕΛΙΚΟΣ ΤΟΥ ΤΣΑΜΠΙΟΝΣ ΛΙΓΚ. ΜΠΑΡΤΣΕΛΟΝΑ ΚΑΙ ΓΙΟΥΝΑΪΤΕΝΤ ΔΙΕΚΔΙΚΟΥΝ ΤΟ ΣΤΕΜΜΑ ΤΗΣ ΠΡΩΤΑΘΛΗΤΡΙΑΣ ΕΥΡΩΠΗΣ.

Ακόμη μία μεγάλη διοργάνωση ολοκληρώνεται. Πρόκειται για την κορυφαία διασυλλογική διοργάνωση του κόσμου, για το πιο εμπορικό προϊόν παγκοσμίως. Με δύο λέξεις…Τσάμπιονς Λιγκ.

Μπαρτσελόνα και Γιουνάιτεντ απόψε διασταυρώνουν τα ξίφη τους σε έναν αγώνα που πολλοί ήθελαν να δουν τα τελευταία χρόνια. Πέρσι, τους δόθηκε η ευκαιρία στα ημιτελική της ίδιας διοργάνωσης. Το 0-0 του πρώτου αγώνα στο Καμπ Νου έδωσε προβάδισμα στην ομάδα του Μάντσεστερ, αν και η Μπαρτσελόνα φάνηκε πολύ πιο σίγουρη στα πατήματά της. Στο Ολντ Τράφορντ η μπάλα φέρθηκε σκληρά στην Μπάρτσα. Στο 14’ καρφώθηκε στα δίχτυα του Βίκτορ Βαλντέζ από τη φωτοβολίδα που εξαπέλυσε ο Πολ Σκόουλς. Η μπάλα δεν έκανε τη χάρη στον Ντέκο, δεν την έκανε στο Μέσσι, δεν την έκανε σε κανέναν παίχτη των «Μπλαουγκράνα». Εκείνο το βράδυ η μοίρα ήταν αφοσιωμένη στην πολυδιαφημισμένη Γιουνάιτεντ του Σερ Άλεξ Φέργκιουσον. Ούτε για ένα δευτερόλεπτο δεν την άφησε από το χέρι. Την πήγε κατευθείαν στον τελικό και της έδωσε το τρόπαιο.

Τη φετινή χρονιά τα πράγματα είναι σαφώς διαφορετικά. Όσον αφορά τους πρωταθλητές Ευρώπης, μπορούμε να πούμε πως στα περισσότερα φετινά παιχνίδια έδωσαν βάση στην άμυνα. Παρ’ όλ’ αυτά πήραν αυτό που ήθελαν. Κατέκτησαν το πρωτάθλημα για 18η φορά στην ιστορία τους (ισοφαρίζοντας τα πρωταθλήματα της Λίβερπουλ), πήραν το Λιγκ Καπ και ανακηρύχτηκαν νικητές στο παγκόσμιο κύπελλο συλλόγων της FIFA. Μέτριος ο Ρονάλντο σε σχέση με πέρσι, όμως στα ίδια επίπεδα περίπου η απόδοση όλης της ομάδας. Απλά ήταν πιο αμυντικό το σχήμα. Από την άλλη, η Μπαρτσελόνα σε σχέση με πέρσι έχει φανερώσει σαφέστατη βελτίωση. Ο Μέσσι οδηγεί την ομάδα της Καταλονίας στην κορυφή της Ισπανίας και ίσως και στης Ευρώπης. Ανρί και Ετό δείχνουν ασταμάτητοι, με τους Ινιέστα και Τσάβι να δίνουν ρεσιτάλ. Η μουσική των αμυντικών πλαισιώνει ευχάριστα την πιο παραγωγική ομάδα της Ευρώπης και την πιο θεαματική. Ο Γκουαρντιόλα δεν είναι ό,τι καλύτερο από προπονητικής πλευράς (αν και καλός παίχτης) και σίγουρα υστερεί σε πάρα πολλά του Φέργκιουσον, όμως έχει μάθει στην Μπαρτσελόνα να παίζει μαεστρικά στην επίθεση. Και σε περίπτωση που Μέσσι, Ανρί και Ετό πάρουν μπρος, τότε τα πράγματα θα είναι δύσκολα για τους Άγγλους.

Στο Ολίμπικο στο παρελθόν έχουν πραγματοποιηθεί τρεις τελικοί. Ο πρώτος το 1977, ο δεύτερος το 1984 και ο τρίτος το 1996. Στους δύο πρώτους η νικήτρια ομάδα ήταν αγγλική. Πρόκειται για τη μεγάλη Λίβερπουλ των τότε ετών, που έκανε το δύο στα δύο στο γήπεδο της Ρώμης. Το 1996 το τρόπαιο πήγε στα χέρια της «Γηραιάς Κυρίας», στη Γιουβέντους του Βιάλι, κερδίζοντας στα πέναλτυ τον Άγιαξ. Επίσης, το 1991 η Γιουνάιτεντ σε ευρωπαϊκό τελικό κέρδισε την Μπαρτσελόνα. Η παράδοση δείχνει Μάντσεστερ. Ακόμη ένα στοιχείο είναι η λευκή εμφάνιση που θα φορέσουν οι παίχτες του Φέργκιουσον. Κόντρα στην Μπάρτσα όταν είχαν ξαναφορέσει τα λευκά είχαν επικρατήσει. Οι παραδόσεις είναι για να σπάνε, ίσως δούμε την έκπληξη απόψε. ‘Έκπληξη όσον αφορά την παράδοση, καθώς από άποψη παραγωγικότητας η Μπαρτσελόνα φέτος δεν έχει αντίπαλο.

Όπως έγραψα και παραπάνω, στη μάχη των πάγκων το αναμενόμενο είναι να κερδίσει ο Φέργκιουσον. Προπονητής με απίστευτη πείρα, γνωρίζει απ’ έξω κι ανακατωτά την ομάδα και ξέρω πώς να επεμβαίνει και πότε. Απ’ την άλλη, ο Πέπε Γκουαρντιόλα έχει καλομάθει στο να βλέπει την Μπαρτσελόνα να προηγείται στο σκορ. Με τη Ρεάλ μπόρεσε να ανατρέψει το σκορ, όμως γενικά έχει πρόβλημα. Με τα χίλια ζόρια πήρε την πρόκριση από την Τσέλσι στο Στάμφορντ Μπριτζ, άσχετα αν άξιζε να περάσει ή όχι. Στον αγώνα αυτό η Μπαρτσελόνα έχανε κι ο προπονητής κοιτούσε. Δεν ήξερε τι να κάνει, δεν ήξερε τι να πει στους παίχτες. Απλά περίμενε και η τύχη του χαμογέλασε. ‘Η, για να ακριβολογώ, χαμογέλασε στην Μπαρτσελόνα. Τύχη ή όχι, στη μάχη των πάγκων ο Φέργκιουσον πολύ δύσκολα θα βγει ηττημένος.

Ακόμη ένα στοιχείο που θα παίξει σημαντικό ρόλο ακούει στον όρο «απουσίες». Ντάρεν Φλέτσερ από τη μεριά των πρωταθλητών Αγγλίας και Ερίκ Αμπιντάλ , Ράφα Μάρκεζ και Ντάνιελ Άλβες από τη μεριά των πρωταθλητών Ισπανίας. Το κενό του Κάρικ καλύπτεται επάξια από τον Πολ Σκόουλς. Ο Φλέτσερ δεν αποτελεί κάτι το ιδιαίτερο για το κέντρο της Γιουνάιτεντ, χωρίς αυτό να σημαίνει πως δεν είναι σημαντικός. Πάντως, το μεγάλο πρόβλημα το έχει η Μπαρτσελόνα που ουσιαστικά έχει μείνει χωρίς πλάγιους οπισθοφύλακες. Ο Άλβες βοηθά σημαντικά και στην επίθεση, ενώ ο Αμπιντάλ είναι φιλότιμος παίχτης. Αυτές οι απουσίες είναι πολύ πιθανό να κοστίσουν στις δύο ομάδες και μάλλον η Μπαρτσελόνα θα έχει το πρόβλημα.

Αυτά όσον αφορά τις ομάδες, τους προπονητές και την παράδοση. Τι θέλουμε λοιπόν από αυτόν τον τελικό…Όπως όλοι, ένα ανοιχτό παιχνίδι. Να έχει καλό ρυθμό, θέαμα και γκολ. Κατά τη γνώμη μου πολύ δύσκολα θα ξεπεράσει τον τελικό της Κωνσταντινούπολης το 2005 ή του Καμπ Νου το 1999 σε σασπένς, όμως δε θα ήταν καθόλου μα καθόλου άσχημο να δούμε έναν τελικό με μεγάλο σκορ. Εάν η Μπαρτσελόνα κερδίσει ισοφαρίζει τη Γιουνάιτεντ σε τρόπαια Τσάμπιονς Λιγκ. Αν κερδίσει η Γιουνάιτεντ, γίνεται η πρώτη ομάδα που υπερασπίζεται τον τίτλο της από τότε που η διοργάνωση μετονομάστηκε σε Τσάμπιονς Λιγκ. Η τελευταία που κατάφερε κάτι τέτοιο ήταν η τεράστια Μίλαν του Αρίγκο Σάκι, το 1989 και το 1990, με το ρόστερ της να περιλαμβάνει παίχτες όπως ο Ρουντ Γκούλιτ και ο θρυλικός Μάρκο Βαν Μπάστεν.

Και κάτι άσχετο για το τέλος. Θα είναι προτιμότερο να ακούσετε την περιγραφή του Χρήστου Σωτηρακόπουλου στον NovaΣΠΟΡ fm 94,6 παρά τον Κώστα Βερνίκο στη ΝΕΤ. Αλλά όλοι έχουμε δικαίωμα στο γέλιο, η επιλογή δική σας. Το Τσάμπιονς Λιγκ καλά καλά δεν τελείωσε και ήδη έχει αρχίσει να μας λείπει. Περιμένουμε με μεγάλη ανυπομονησία την επόμενη σεζόν, την πρώτη (εάν δεν κάνω λάθος) που ο τελικός θα διεξάγεται Σάββατο. Τηλεοπτικές μεταδόσεις ΕΠΙΤΕΛΟΥΣ και από το Mega, με τον τελικό να παίζεται στο μυθικό Σαντιάγκο Μπερναμπέου της Ρεάλ Μαδρίτης. ΚΑΛΗ ΕΠΙΤΥΧΙΑ ΣΕ ΜΠΑΡΤΣΕΛΟΝΑ ΚΑΙ ΜΑΝΤΣΕΣΤΕΡ ΓΙΟΥΝΑΪΤΕΝΤ, ΑΣ ΜΑΣ ΠΡΟΣΦΕΡΟΥΝ ΕΝΑΝ ΤΕΛΙΚΟ ΠΟΥ ΘΑ ΘΥΜΟΜΑΣΤΕ ΓΙΑ ΠΑΝΤΑ.

Η ΜΑΛΑΚΙΑ ΠΟΥ ΣΑΣ ΔΕΡΝΕΙ (ΜΕΡΙΚΟΥΣ ΟΧΙ ΟΛΟΥΣ)

Τι ωραία τι καλά...μετά από δέκα και πλέον χρόνια ο Ολυμπιακός παίζει τελικούς Α1 με πλεονέκτημα έδρας. Έχει μόλις μία ήττα στο πρωτάθλημα (στο ΟΑΚΑ από τον Παναθηναϊκό) και έχει κάνει το καλύτερο ρεκόρ στην ιστορία. Μερικοί περιμένουν εβδομάδες τους τελικούς του πρωταθλήματος...

Και να που αυτή η ώρα φτάνει. Το ΣΕΦ γεμάτο. Από γυναίκες, παιδιά, άνδρες και ΣΕΦ στη μαλακία. Ο Ολυμπιακός ξεκινά καλά και φτάνει να προηγείται και με 9 πόντους (29-20). Τον αγώνα δεν τον είδα απλά το ότι είχε προβάδισμα με 9 πόντους το άκουσα στο ράδιο. Στο τέλος ο πίνακας έλεγε Ολυμπιακός 67-69 Παναθηναϊκός. Αλλά αυτό ήταν το ένα από τα δύο αξιοσημείωτα της βραδιάς...
Το άλλο, που ήταν και χειρότερο, αφορά τα όσα διαδραματίστηκαν από τους σεφ στη μαλακία στις κερκίδες. Πέταξαν κροτίδες, μπουκάλια, αναπτήρες. Ό,τι διάολο βρήκαν. Μονίμως το κουμπί στο λέιζερ, λες κι ο Γιασικεβίτσιους ή ο Διαμαντίδης θα χάσει πολλές βολές. Άντε μία, άντε δύο το πολύ. Στο ΟΑΚΑ όταν τα κάνουν οπαδοί του ΠΑΟ ο Ολυμπιακός γκρινιάζει πολύ. Όμως οι οπαδοί του ΠΑΟ είτε τα κάνουν είτε όχι, τόσα χρόνια έχουν πλεονέκτημα έδρας. Τόσα χρόνια αυτοί παίρουν το πρωτάθλημα. Και να χάσουν ένα δε θα τους τσούξει τόσο, ειδικά όταν έχουν πάρει ένα πολύ πιο σημαντικό τρόπαιο, αυτό της Ευρωλίγκας. Εμείς οι Ολυμπιακοί όμως, που δεν έχουμε κάνει κάτι το αξιοσημείωτο τα τελευταία χρόνια, γιατί κάνουμε αυτές τις μαλακίες και βάζουμε σε κίνδυνο την έδρα?

Στην Πρέμιερ Λιγκ στην Αγγλία τα επεισόδια έχουν σταματήσει. Στην Ισπανία στον τελικό του κυπέλλου μεταξύ Μπαρτσελόνα και Μπιλμπάο, οπαδός της Μπιλμπάο πέταξε αντικείμενο και οι υπόλοιποι τον παρέδωσαν στην αστυνομία. Στο μπάσκετ στην Ελλάδα γιατί να μη συμβαίνει αυτό? Η μαλακία, λοιπόν, που δέρνει μερικούς από εσάς είναι απαράμιλλη. Μετά από χρόνια ο Ολυμπιακός έχει (είχε δηλαδή) πολλές πιθανότητες να κατακτήσει το πρωτάθλημα, όμως μερικοί από εσάς προσπαθείτε να του το απαρνηθείτε. Σίγουρα η ομάδα πρέπει να κερδίζει για να κατακτά τίτλους. Πρέπει να προσπαθεί πάντα. Καθαρός επαγγελματισμός. Όμως πείτε μου, αν κάποιος από εσάς έπαιζε στον Ολυμπιακό και προσπαθούσε να πάρει τίτλο, δε θα ξενέρωνε πλήρως με αυτές τις μαλακίες των φανατικών? Δε θα έλεγε από μέσα -έστω και μία φορά- "ρε δε μου πάτε στο διάολο που εγώ ιδρώνω για να χαίρεστε κι εσείς κάνετε τέτοιες παπαριές"...Θα το έλεγε. Όμως οι άνθρωποι είναι επαγγελματίες. Καιρός είναι, παρ' όλ' αυτά, να αρχίσουν οι ίδιοι οι παίχτες να μη συμμετέχουν σε αγώνες στους οποίους γίνονται επεισόδια. Σίγουρα θέλουν να παίζουν με καλή ατμόσφαιρα, όμως να μένουν ζωντανοί όλοι. Να μη σκάνε κροτίδες δεξιά κι αριστερά, να μην πετούν πέτρες και μπουκάλια μερικοί μερικοί...

Αυτό θα πρέπει να γίνει. Να βγουν μπροστά οι παίχτες και οι προπονητές, γιατί αυτούς τουλάχιστον τους σέβονται (λίγο αλλά σε σχέση με άλλους τότε ναι διάολε τους σέβονται). Όσοι κάνουν τούτες τις αηδίες τους παίχτες τους σέβονται. Άρα αυτό πρέπει να γίνεται. Να μη δέχονται πρώτοι απ' όλους οι παίχτες να αγωνίζονται υπό τέτοιες συνθήκες. Γιατί άλλο ΑΤΜΣΟΦΑΙΡΑ όπως στο Καμπ Νου ή στο Μπερναμπέου σε αγώνα Ρεάλ-Μπαρτσελόνα κι άλλο χουλιγκανισμοί όπως στα ματς Ολυμπιακός-Παναθηναϊκός (αλλά και Σέλτικ-Ρέιντζερς). Στη Σκωτία σιγά σιγά μειώνονται τα επεισόδια, ο κόσμος αποκτά φίλαθλη συνείδηση. Στην Ελλάδα πότε επιτέλους θα αρχίσει η προσπάθεια για απόκτηση της συνείδησης αυτής, οέο?

ΣΤΗ ΣΑΧΤΑΡ ΤΟ ΤΕΛΕΥΤΑΙΟ ΚΥΠΕΛΛΟ ΟΥΕΦΑ

Η Σαχτάρ αναδείχτηκε νικήτρια στον τελευταίο τελικό του κυπέλλου ΟΥΕΦΑ, μιας και νίκησε με σκορ 2-1 τη Βέρντερ Βρέμης. Το κενό του Ντιέγκο πιθανόν να στοίχισε στους Γερμανούς, όμως δεν μπορούμε να ξέρουμε στα σίγουρα. Η Σαχτάρ είχε καλή ευκαιρία στο 5' με τον Λουίζ Αντριάνο, ο οποίος έστειλε την μπάλα όξω από πλεονεκτική θέση. Το γκολ το έβαλε τελικά στο 25' εκτελώντας όμορφα τον Βίζε. Η Βέρντερ έφτασε στην ισοφάριση στο 35' μετά από δυνατό σουτ του Νάλντο το οποίο δε συγκράτησε ο Πιάτοφ. Ένα λάθος που τελικά δεν στέρησε το τρόπαιο στη Σαχτάρ. Το σκορ έμεινε 1-1 ως το τέλος του ημιχρόνου, με τη Σαχτάρ ελαφρώς καλύτερη. Στο δεύτερο μέρος (το είδα από το 75' και μετά) ο ρυθμός έπεσε και το ωραίο ποδόσφαιρο του πρώτου ημιχρόνου αποτελούσε παρελθόν. Η Βέρντερ σκόραρε 2 φορές, αλλά τα γκολ δεν μέτρησαν. Στην πρώτη περίπτωση σίγουρα σωστά, καθώς ο παίχτης που σέντραρε ξεκίνησε από θέση οφσάιντ. Στη δεύτερη περίπτωση ο Πιζάρο έκανε φάουλ όμως σε πολλά ματς το γκολ θα μετρούσε κανονικά. Ο Κανταλέχο στο τελευταίο ματς της διαιτητικής του καριέρας δε ρίσκαρε να πάρει λάθος απόφαση και δε μέτρησε το γκολ. Το γκολ της νίκης το πέτυχε η Σαχτάρ στην παράταση και πιο συγκεκριμένα στο 97'. Συρτή πάσα-σέντρα του Σέρνα (και όχι ΣΡΝΑ όπως έγραφε κάποια εφημερίδα γιατί αυτό απλά δε διαβάζεται), σουτ, ασταθής επέμβαση του Βίζε και 2-1 για τη Σαχτάρ. Το σκορ παρέμεινε ως είχε και η Ουκρανία πανηγύρισε το τρίτο ευρωπαϊκό της τρόπαιο στην ιστορία της (έχει άλλα 2 η Ντιναμό Κιέβου), ενώ η Σαχτάρ το πρώτο της. Οι Ουκρανοί είχαν την τιμή και την τύχη να μείνουν στην ιστορία σε περίοπτη θέση, καθώς θα μπορούν πλέον να λένε πως αυτοί κατέκτησαν το τελευταίο κύπελλο ΟΥΕΦΑ της ιστορίας, μίας διοργάνωσης που έχει προσφέρει μεγάλα ματς, μίας διοργάνωσης στην οποία έχουν αγωνιστεί οι μεγαλύτερες ομάδες παγκοσμίως, μίας διοργάνωσης την οποία έχουν κερδίσει οι καλύτερες ομάδες στην ιστορία...

ΣΑΧΤΑΡ-ΒΕΡΝΤΕΡ ΣΤΟΝ ΤΕΛΕΥΤΑΙΟ ΚΑΙ ΙΣΤΟΡΙΚΟ ΤΕΛΙΚΟ ΤΟΥ ΚΥΠΕΛΛΟΥ UEFA

Αυτό ήταν, τελείωσε το "παραμύθι". Ο θεσμός του κυπέλλου ΟΥΕΦΑ απόψε φτάνει στο τέλος του. Λίγες ώρες έχουν απομείνει μέχρι την έναρξη του τελικού μεταξύ τους ουκρανικής Σαχτάρ και της γερμανικής Βέρντερ Βρέμης. Πρόκειται για μία διοργάνωση που τα τελευταία χρόνια "λάμπει" σαφώς λιγότερο από το Τσάμπιονς Λιγκ, όμως παράλληλα δεν παύει να αποτελεί μία πολύ καλή ευκαιρία για μεγάλη ευρωπαϊκή διάκριση. Αυτό είναι που δεν μπορούν να κατανοήσουν οι ελληνικές ομάδες. Κάθε χρόνο επιδιώκουν μία καλή πορεία στο Τσάμπιονς Λιγκ. Φυσιολογικό, χωρίς αμφιβολία. Όμως, από την ώρα που βλέπουν το "φάντασμα" της τρίτης θέσης απογοητεύονται. Γιατί? Το οικονομικό κομμάτι είναι σημαντικό αλλά δεν είναι το παν. Σίγουρα στο Τσάμπιονς Λιγκ τα κέρδη είναι πολλαπλάσια, όμως και του ΟΥΕΦΑ δεν είναι λίγα. Είναι απλά η ιδέα που έχει διαμορφώσει ο περισσότερος κόσμος, ότι το ΟΥΕΦΑ είναι και θα είναι για τις "δεύτερες".

Λες και ο Ολυμπιακός με τον Παναθηναϊκό και την ΑΕΚ έχουν από 5-6 κύπελλα ΟΥΕΦΑ η κάθε ομάδα και δε θέλουν άλλα. Όχι, δεν είναι έτσι. Είναι μεγάλη βλακεία να "μειώνεις" τόσο πολύ μία ευρωπαϊκή διοργάνωση στην οποία έχουν αγωνιστεί οι μεγαλύτερες ομάδες στην ιστορία και έχουν κατακτήσει και το τρόπαιο. Από τη Ρεάλ και τη Μίλαν που ανέκαθεν κέρδιζαν τρόπαια και κερδίζουν ακόμη ως την καταστραμμένη πια Λιντς Γιουνάιτεντ και την Γκλάντμπαχ. Μιας κι ανέφερα την Γκλάντμπαχ, ας πω και ότι κατέκτησε 2 κύπελλα ΟΥΕΦΑ πριν πάει στον τελικό του πρωταθλητριών στις 25/5 του 1977 στη Ρώμη και χάσει το τρόπαιο από τη Λίβερπουλ. Η Λίβερπουλ, από τη μεριά της, κατέκτησε 2 συνεχόμενα ΟΥΕΦΑ τις δύο χρονιές πριν "σηκώσει" το κύπελλο η Γκλάντμπαχ. Αυτές οι ομάδες, όπως και άλλες, μπόρεσαν κι έκαναν το βήμα παραπάνω την επόμενη χρονιά και έφτασαν σε διάκριση στο κύπελλο πρωταθλητριών.

Αλλά αυτά είναι ιστορία, το θέμα είναι πως απόψε στο Σουκρού Σαράτσογλου της Φενερμπαχτσέ αναμετρώνται η Σαχτάρ με τη Βέρντερ. Δύο ομάδες που ξεκίνησαν τη φετινή ευρωπαϊκή τους πορεία από το Τσάμπιονς Λιγκ, πήραν την τρίτη θέση στον όμιλό τους και συνέχισαν στο κύπελλο ΟΥΕΦΑ. Αν λάβουμε υπόψη τα φετινά χάλια της Μίλαν και την Αστάθεια της Τότεναμ, τότε δεν μπορούμε να πούμε πως είτε ο Ολυμπιακός είτε ο Παναθηναϊκός θα μπορούσαν να πάνε ψηλά στη φετινή διοργάνωση? Αντίπαλοι όπως η Μαρσέιγ, η Ουντινέζε, η Ντιναμό και το Αμβούργο είναι δύσκολοι, όμως δε συναγωνίζονται αντιπάλους όπως η Ρεάλ, η Λίβερπουλ, η Μπαρτσελόνα, η Γιουνάιτεντ κι άλλες. Και παρ' ολ' αυτά, ο ΠΑΟ έφυγε από τους "16" του Τσάμπιονς Λιγκ (και πού να πάει άλλωστε όταν στους 8 θα έπαιζε με μία εκ των Άρσεναλ, Λίβερπουλ, Μπαρτσελόνα, Τσέλσι, Πόρτο, Γιουνάιτεντ και Μπάγερν?), ενώ ο Ολυμπιακός έφυγε από τους "32" του κυπέλλου ΟΥΕΦΑ. Τα συμπεράσματα δικά σας.

Ο τελικός ξεκινά στις 21:45, μεταδίδεται τηλεοπτικά από το mega και περιγράφουν ο Χρήστος Σωτηρακόπουλος με τον Αλέξη Σπυρόπουλο. Μακάρι να έχουμε ένα καλό τελικό, με πλούσιο θέαμα και πολλά γκολ.

ΥΓ Μακάρι να έχουμε πολλά σχόλια από τον δυνάστη των sms Γιάννη Τσαούση και τον κύριο Βαϊμάκης respect για τον τελικό της διοργάνωσης.

ΣΤΟ ΜΑΝΤΣΕΣΤΕΡ Ο ΤΙΤΛΟΣ

Ένα βαθμό χρειαζόταν η Μάντσεστερ Γιουνάιτεντ για να πανηγυρίσει την κατάκτηση του πρωταθλήματος. Αντίπαλος η Άρσεναλ στην προτελευταία αγωνιστική της Πρέμιερ Λιγκ, στο κατάμεστο Ολντ Τράφορντ. Ένα αρκετά μέτριο παιχνίδι, που τελείωσε ισόπαλο με 0-0. Η Γιουνάιτεντ πήρε τον ένα βαθμό που ήθελε και στέφθηκε πρωταθλήτρια Αγγλίας για 3η συνεχόμενη φορά και συνολικά για 18η, ισοφαρίζοντας τα πρωταθλήματα της Λίβερπουλ. Άρα στις μεταξύ τους συγκρίσεις θα μετράμε ευρωπαϊκά πλέον κι εκεί καλύτερα ο Φέργκιουσον να πάει να κρυφτεί. Ο Σερ Τσίχλας δεν έχασε χρόνο και με το που έγινε η απονομή, έσπευσε να δηλώσει πως η Γιουνάιτεντ μπορεί να κατακτήσει το τρόπαιο και του χρόνου. Ναι ρε γεράκο κι η Στόουκ μπορεί να το πάρει υπό συγκεκριμένες συνθήκες. Άντε στο καβούκι σου γέρικη χελώνα. "Γεράκο" τον αποκαλεί και ο Τέβεζ, για να μη με λέτε κακό. Και όσον αφορά τον Αργεντίνο επιθετικό, πλέον είναι σχεδόν βέβαιο πως από τη νέα ποδοσφαιρική χρονιά θα αποτελεί παρελθόν από την ομάδα του Ολντ Τράφορντ. Αυτά για φέτος, να δούμε τι θα γίνει του χρόνου στο κορυφαίο πρωτάθλημα του κόσμου.

ΜΠΑΡΤΣΕΛΟΝΑ-ΓΙΟΥΝΑΪΤΕΝΤ ΚΑΙ ΒΕΡΝΤΕΡ-ΣΑΧΤΑΡ ΤΑ ΖΕΥΓΑΡΙΑ ΤΩΝ ΦΕΤΙΝΩΝ ΕΥΡΩΠΑΪΚΩΝ ΤΕΛΙΚΩΝ

Οι ημιτελικοί σε Τσάμπιονς Λιγκ και ΟΥΕΦΑ τελείωσαν. Δεν έγραψα γι' αυτούς νωρίτερα, όμως δεν έχω τι να γράψω και αποφάσισα να γράψω για τους τελικούς. Όσον αφορά το κύπελλο ΟΥΕΦΑ, Βέρντερ Βρέμης και Σαχτάρ θα αναμετρηθούν το βράδυ της 20ης Μαΐου στο Σουκρού Σαράτσογλου της Φενερμπαχτσέ. Η Σαχτάρ πήρε τη νίκη με 2-1 κόντρα στη Ντιναμό και προκρίθηκε στον τελικό. Η Βέρντερ, από την άλλη, ανέτρεψε το 0-1 του Αμβούργου από το πρώτο ματς και με τους πολύ καλούς Ντιέγκο και Πιζάρο πήρε τη νίκη με 2-3. Το Αμβούργο, μάλιστα, προηγήθηκε με τον Όλιτς, όμως ο Ντιέγκο ισοφάρισε. Αξίζει να σημειωθεί και το ότι ο Ντιέγκο πήρε κάρτα και θα χάσει το μεγάλο τελικό. Έπειτα, ο Πιζάρο ανέλαβε δράση και στο δεύτερο ημίχρονο έκανε το 1-2. Σε μία φάση για όσκαρ ατυχίας, το Αμβούργο άθελά του παραχώρησε κόρνερ. Αμυντικός πήγε να επιστρέψει την μπάλα στον τερματοφύλακα, όμως η στρογγυλή θεά χτύπησε σ' ένα χαρτάκι που βρισκόταν πεσμένο στον αγωνιστικό χώρο με αποτέλεσμα να μη τη βρει όπως ήθελε ο αμυντικός και να καταλήξει κόρνερ. Από αυτό το κόρνερ, λοιπόν, η Βέρντερ έκανε το 1-3. Ο Όλιτς μείωσε στη συνέχεια, όμως το Αμβούργο δεν κατάφερε να βάλει και τρίτο γκολ ώστε να περάσει στον τελικό. Μεγάλη εμφάνιση από τη Βέρντερ, πήρε το εισιτήριο για τον τελικό της διοργάνωσης όμως με μία μεγάλη απώλεια, αυτή του Ντιέγκο. Τώρα, όσον αφορά το Τσάμπιονς Λιγκ, η κάτοχος του τροπαίου Μάντσεστερ Γιουνάιτεντ και η καλύτερη ομάδα του κόσμος για φέτος, η Μπαρτσελόνα, θα αναμετρηθούν στις 27/5 στο Ολύμπικο της Ρώμης για το τρόπαιο. Η Γιουνάιτεντ επιβλήθηκε εύκολα της Άρσεναλ με 1-3 και προκρίθηκε άνετα στον τελικό, αν κι εκεί θα στερηθεί της υπηρεσίες του Φλέτσερ επειδή αποβλήηκε. Η Μπάρτσα τα κατάφερε με τα χίλια ζόρια, καθώς στον αγώνα με την Τσέλσι οι "μπλε" προηγήθηκαν νωρίς χάρη σε τρομερό μονοκόμματο βολέ του Εσιέν. Μετά...κλεφτοπόλεμος. Άμυνα, άμυνα, άμυνα...Όμως η Μπαρτσελόνα δεν πετύχαινε το γκολ, παρά τις ευκαιρίες της. Ο Ντάνιελ Άλβες αντίκρισε κάρτα και δε θα είναι στον τελικό. Ο Αμπιντάλ αποβλήθηκε άδικα και ούτε αυτός θα είναι. Ο Άλβες ήταν απλά αισχρός, οι σέντρες του ήταν χειρότερες από τις πιο χάλια του Βύντρα ή του Πάντου ή του Τοροσίδη. Όμως, στη μία που δεν πέταξε κατευθείαν άουτ μετά από σύγχυση στην άμυνα της Τσέλσι, ο Μέσσι πήρε τη μπάλα, την έδωσε στον Ινιέστα κι αυτός πυροβόλησε τον Τσεχ, στέλνοντας την Μπαρτσελόνα στον τελικό. Πολλά τα παράπονα της Τσέλσι για τη διαιτησία, όμως...χεστήκαμε. Πέρσι η Λίβερπουλ δεν πήρε 2 πέναλτυ στον επαναληπτικό ημιτελικό (φάσεις των Μπάμπελ και Χύπια), η Τσέλσι έπαιξε αντιποδόσφαιρο, η Μπαρτσελόνα το άξιζε γενικά αλλά και επειδή ήταν σαφώς καλύτερη στη σειρά των αγώνων, ο Αμπιντάλ αποβλήθηκε άδικα. Τα πέναλτυ τα χάνεις εύκολα, το αριθμητικό πλεονέκτημα δύσκολα. Η Τσέλσι καλά να πάθει, από 'δω και μπρος να βγαίνει 15η στην Αγγλία γιατί για εκεί είναι. Έχει κάνει καλές εμφανίσεις λόγω των χρημάτων του Αμπράμοβιτς, δε δικαιούται σε καμία μα καμία περίπτωση να αποκαλείται "μεγάλη" ομάδα. Μπορεί να χαρακτηριστεί καλή ομάδα και νεόπλουτη ομάδα, όμως όχι ΜΕΓΑΛΗ. Όταν θα μπορούμε να το λέμε αυτό...ε τότε θα έχει κι η Ελλάδα καμιά 20αριά Τσάμπιονς Λιγκ κι άλλους τόσους χαμένους τελικούς σε ευρωπαϊκές διασυλλογικές διοργανώσεις.

ΠΑΙΧΤΗΣ ΤΗΣ ΧΡΟΝΙΑΣ ΣΤΗΝ ΑΓΓΛΙΑ Ο ΤΖΕΡΑΡΝΤ

Ο Στίβεν Τζέραρντ αναδείχθηκε παίχτης της χρονιάς στην Αγγλία, από την ένωση αθλητικών συντακτών. Αν θέλετε τη γνώμη μου, που πολύ αμφιβάλλω, θα πω ότι το πήρε δίκαια το βραβείο. Έχει κάνει εκπληκτική χρονιά, αν και ταλαιπωρήθηκε από τραυματισμούς. Πήρε διπλό με 1-4 στο Ολντ Τράφορντ, είναι πρώτος σκόρερ της Λίβερπουλ και την έφερε μετά από χρόνια τόσο κοντά σε ένα πρωτάθλημα. Ο Τζέραρντ συγκέντρωσε περισσότερες προτιμήσεις απ' ό,τι ο μεγάλος Ράιαν Γκιγκς και ο Γουέιν Ρούνεϋ της Μάντσεστερ Γιουνάιτεντ. Ο Γκιγκς αναδείχθηκε κορυφαίος παίχτης από τους συναδέλφους του, κάτι που ο Τζέραρντ είχε κάνει την περίοδο 2005-2006 , όταν και είχε σκοράρει επίσης 23 γκολ (σε 53 εμφανίσεις). Η φετινή ποδοσφαρική σεζόν δεν έχει τελειώσει, οπότε ίσως σπάσει το ρεκόρ του. Ο Τζέραρντ είναι ο πρώτος παίχτης της Λίβερπουλ που κατακτά το βραβείο αυτό, μετά τον Τζον Μπαρνς το 1990 (τελευταία φορά που η Λίβερπουλ πήρε πρωτάθλημα). Ο ίδιος ο Στίβεν δήλωσε: «Είμαι χαρούμενος αλλά ταυτόχρονα είμαι και έκπληκτος όταν αναλογίζομαι την ποιότητα των ποδοσφαιριστών που αγωνίζονται στη χώρα. Αυτό που κάνει το βραβείο πιο σημαντικό για εμένα είναι ότι ακολουθώ τα βήματα θρύλων της Λίβερπουλ όπως ο Τζον Μπάρνς ο Στιβ Νίκολ και ο Κένι Νταλγκλίς που έχουν κερδίσει αυτό τον τίτλο».

ΣΤΗ ΛΙΒΕΡΠΟΥΛ Ο ΤΕΒΕΖ?

Ενδεχόμενο μεταγραφής του Κάρλος Τέβεζ στη Λίβερπουλ έχει παρουσιαστεί τις τελευταίες μέρες. Η δυσαρέσκεια του Αργεντίνου επιθετικού της Γιουνάιτεντ για τη μη χρησιμοποίησή του από τον Σερ Τσίχλα Φέργκιουσον είναι γνωστή, κάτι που τον έχει οδηγήσει σε σημείο να θέλει να αποχωρήσει από την ομάδα. Τα δημοσιεύματα όλο και αυξάνονται για τη μετακίνηση του Τέβεζ στο Άνφιλντ, ενώ ο ίδιος δείχνει θετικός στο ενδεχόμενο μεταγραφής του, μιας και δηλώνει πως η Λίβερπουλ είναι ένας μεγάλος σύλλογος. Το μπάτζετ της Λίβερπουλ αποτελεί ένα πρόβλημα, καθώς αγγίζει τα 22.500.000 εκατομμύρια ευρώ, ενώ ο Τέβεζ κοστίζει περισσότερα. Πάντως, εάν έχει υπάρξει συμφωνία μεταξύ των δύο πλευρών τότε λογικά θα βρεθεί ο τρόπος για να αποκτηθεί ο Αργεντίνος, μάλλον με πώληση παιχτών της Λίβερπουλ με σκοπό την αύξηση του μπάτζετ.

15 ΧΡΟΝΙΑ ΧΩΡΙΣ ΤΟΝ ΘΡΥΛΟ AYRTON SENNA

Πρόκειται μάλλον για τον μεγαλύτερο οδηγό που πέρασε από τη Φόρμουλα 1. Ο λόγος, φυσικά, για τον Άιρτον Σένα. Η Πρωτομαγιά έχει συνδεθεί με τα δικαιώματα των εργαζομένων, όμως η απώλεια ενός τέτοιου θρύλου μία μέρα σαν κι αυτή δεν ξεχνιέται. Ήταν πρώτη Μαΐου του 1994, όταν ο Σένα καρφώθηκε στον τοίχο στη στροφή Τουρμπέλα της Ίμολα στο Σαν Μαρίνο. Για αρκετά χρόνια πολλοί θεωρούσαν πως το λάθος ήταν του ίδιου του Σένα, όμως τα τελευταία χρόνια έχουν αλλάξει τα πράγματα. Μάλιστα, οδηγοί της Φόρμουλα 1 καταδίκασαν τη Williams και όχι τον Άιρτον. Έχει γίνει λόγος για αντικείμενο στην πίστα της Ίμολα, που βγήκε από το μονοθέσιο του Λέτο (όχι του άμπαλου του Ολυμπιακού) και επειδή πάτησε σ' αυτό το μονοθέσιο του Σένα, δημιουργήθηκαν προβλήματα στο τιμόνι και δεν μπορούσε να στρίψει. Αυτή είναι η πιο λογική εκδοχή, γιατί οι περισσότεροι τονίζουν πως όντως υπήρξε κάποιο πρόβλημα με το τιμόνι. Απλά μπορεί το πρόβλημα να μη δημιουργήθηκε από το αντικείμενο αλλά κάπως αλλιώς...

Εκείνη η χρονιά δεν ήταν η καλύτερη για τον Σένα κι αυτό φάνηκε από την αρχή. Στους δύο πρώτους αγώνες δεν τερμάτισε καθόλου. Απόγευμα Παρασκευής στην πίστα της Ίμολα, ο Ρούμπενς Μπαρικέλο τραυματίστηκε σοβαρά. Δύο οιωνοί. Ήρθαν να προστεθούν άλλοι δύο. Ο θάνατος του Ronald Ratzenberger το Σάββατο ήταν άλλος ένας, ενώ τέλος το ατύχημα στην αρχή του αγώνα την Κυριακή 1 Μαΐου ήταν ο τελευταίος. Ο Σένα είχε δηλώσει "Αν τύχει ποτέ και έχω ένα ατύχημα που μπορεί να μου κοστίσει τη ζωή, καλύτερα να είναι μία κι έξω. Δεν θέλω να ζήσω σε αναπηρική πολυθρόνα. Ούτε θέλω να μπω στο νοσοκομείο υποφέροντας από σοβαρά τραύματα. Αν πρόκειται να ζήσω, θέλω να ζήσω κανονικά και έντονα, γιατί είμαι άνθρωπος της δράσης". Κι έτσι έγινε τελικά. Ο Θεός πήρε τα λόγια του τοις μετρητοίς. Εκτός απ' αυτά, υπήρξε ακόμη ένα δείγμα τεράστιας ειρωνείας. Το τελευταίο του πρωινό, ο Σένα το πέρασε μαζί με τους υπόλοιπους οδηγούς, με τους οποίους συναντήθηκε μετά το θάνατο του Ratzenberger. Παράλληλα, αποφάσισε να δημιουργήσει την Grand Prix Driver's Association και να ηγηθεί, με σκοπό τη μεγαλύτερη ασφάλεια των οδηγών.

Το κοντέρ έγραφε 217 χλμ./ώρα. Ο Σένα καρφώθηκε πάνω στον τοίχο και ζωή του είχε λάβει πολύ πρόωρα τέλος. Η Williams του είχε γίνει σμπαράλια και δεν ήταν λίγοι αυτοί που σκέφτηκαν τον χειρότερο. Ο Βραζιλιάνος μετακοσμίστηκε στο νοσοκομείο της Μπολόνια, όπου διαπιστώθηκε ο θάνατός του. Η κυβέρνηση της Βραζιλίας αντιμετώπισε το θάνατό του ως εθνική τραγωδία. Στην κηδεία του συγκεντρώθηκαν περίπου 3.000.000 άνθρωποι, που προσπάθησαν να του δείξουν έτσι την απεριόριστη αγάπη τους αλλά και τον ατελείωτό τους σεβασμό. Σε ένδειξη σεβασμού προς τον Senna και τον Ratzenberger, στο επόμενο Grand Prix του Μονακό οι δύο πρώτες θέσεις της pole position έμειναν κενές, με τις σημαίες της Βραζιλίας και της Αυστρίας να παίρνουν την θέση των μονοθεσίων. Μία άλλη τιμή για τον αξέχαστο Senna από την Βραζιλία ήρθε όταν ο αυτοκινητόδρομος που συνδέει το αεροδρόμιο του Σάο Πάουλο με το τούνελ που οδηγεί στο κέντρο της πόλης πήρε το όνομά του, δηλαδή Avenida Ayrton Senna.

Δεν έχω πολλά να πω για τον Σένα. Από τη μία δεν ξέρω πολλά κι απ' την άλλη, ακόμη κι αν ήξερα, δε θα μπορούσα να τον περιγράψω. Πολύ απλά, μπορώ να πω ότι παραμένει θρύλος της Φόρμουλα 1 και έτσι θα συνεχίσει να είναι. Το κλάμα του Σουμάχερ (βλ. βίντεο παρακάτω) όταν ισοφάρισε τις νίκες του μιλά από μόνο του...

ΠΡΟΣ ΡΕΑΛ Ο ΙΜΠΡΑΪΜΟΒΙΤΣ?

Α ρε Πέρεθ τι άλλο θα κάνεις...Ένα ακόμη όνομα προστέθηκε στη λίστα της Ρεάλ. Ο Ζλάταν Ιμπραΐμοβιτς βρίσκεται στο στόχαστρο των "μαδριλένων". Ο Φλορεντίνο Πέρεθ δείχνει έτοιμος να αναλάβει τα ηνία του συλλόγου και να ξαναφτιάξει τους "γκαλάκτικος". Φαίνεται πως δε θα 'χει αντίπαλο στις εκλογές του συλλόγου. Για τον Ιμπρα θα πρέπει η Ρεάλ να δαπανήσει πάνω από 100.000.000 ευρώ! Κι αυτό δεν αποτελεί κανένα πρόβλημα για τους Μαδριλένους. Μάλιστα, εκτός από τα λεφτά για τον Ζλάταν υπάρχει σχέδιο και για άλλες μεταγραφές ύψους 200.000.000 ευρώ! Άρα σύνολο πάνω από 300 εκατομμύρια. Η Λίβερπουλ θα έχει στη διάθεσή της 22,5 εκατομμύρια. Και η Ρεάλ 300! Και κάτι ακόμη...αφού θα υπάρχουν άλλα 200 εκατομμύρια διαθέσιμα, γιατί η Ρεάλ να μην προσπαθήσει να αποκτήσει Ρονάλντο ή Κακά? 'Η καλύτερα, γιατί να μην προσπαθήσει να βάλει στο ρόστερ της και τους δύο?
ΥΓ Αν περισσέψουν χρήματα στη Ρεάλ, ας τα φέρουν κατά Άνφιλντ μεριά για τον Ντάνιελ Άγκερ.

ΕΤΟΙΜΑΖΟΥΝ ΠΡΟΤΑΣΗ 45.000.000 ΓΙΑ ΕΤΟ ΣΤΗ ΣΙΤΥ!

Άλλη μια βόμβα από πλευράς Σίτυ. Ο αγγλικός σύλλογος ετοιμάζεται να προσφέρει 45.000.000 ευρώ στον Σαμουέλ Ετό για να τον κάνει δικό της. Το συμβόλαιο του επιθετικού της Μπαρτσελόνα λήγει σε 14 μήνες, όμως δεν έχει γίνει κουβέντα για ανανέωση μέχρι στιγμής κι όλα είναι πιθανά. Τσέλσι, Τότεναμ και Λίβερπουλ ενδιαφέρονται επίσης για τον Καμερουνέζο, όμως δεν μπορούν να κοντράρουν την πρόταση της Σίτυ. Ο Λαπόρτα έχει μιλήσει με ανθρώπους τη Σίτυ και αναμένονται νεότερα. Αν πραγματοποιηθεί η μεταγραφή αυτή, θα είναι η ακριβότερη στα βρετανικά νησιά καθώς θα σπάσει το ρεκόρ που έγινε με την περσινή μεταγραφή του Ρομπίνιο από τη Ρεάλ Μαδρίτης στη Σίτυ, έναντι του ποσού των 42 εκατομμυρίων ευρώ.

ΞΕΚΙΝΑ Ο ΣΧΕΔΙΑΣΜΟΣ ΓΙΑ ΤΗ ΝΕΑ ΧΡΟΝΙΑ ΣΤΗ ΛΙΒΕΡΠΟΥΛ

Στον Ολυμπιακό υπάρχει σοβαρό ενδεχόμενο φυγής του Βαλβέρδε. Στη Λίβερπουλ έχει αρχίσει ήδη ο σχεδιασμός για τη νέα χρονιά κι ας μην έχει τελειώσει το πρωτάθλημα. Διαφορά Ελλάδας και Ευρώπης, ή καλύτερα Ελλάδας και Αγγλίας. Το μπάτζετ που θα έχει ο Ράφα Μπενίτεθ στη διάθεσή του φτάνει μόλις τα 22,5 εκατομμύρια ευρώ. Ο ίδιος τόνισε πως η Λίβερπουλ θα πρέπει να κινηθεί γρήγορα και με το λιγότερο δυνατό κόστος. Όμως, πόσα να καταφέρει πια αυτή η ομάδα όταν οι κύριοι αντίπαλοί της στην Αγγλία έχουν μπάτζετ τουλάχιστον τριπλάσιο? Τι να κάνει στην Ευρώπη όταν ομάδες όπως η Ρεάλ έχουν μπάτζετ 300 εκατομμύρια ευρώ? Για τη Ρεάλ έτσι ακούγεται, δεν ξέρουμε ακόμη. Πάντως πολλά θα είναι. Στο τέλος θα δανείζονται οι Αμερικανοί ιδιοκτήτες της Λίβερπουλ λεφτά από τη Σίτυ. Πάντα υπάρχει δυνατότητα πώλησης κάποιου παίχτη, ενώ Ντέγκεν και Ντοσένα μάλλον θα αντικρίσουν την πόρτα της εξόδου. Πιθανό να φύγει κι ο Ράιαν Μπάμπελ, που αν συμβεί θα είναι εγκληματικό. Έτσι πιστεύω, καθώς ο Μπάμπελ έχει αρκετές δυνατότητες απλά δεν παίρνει χρόνο συμμετοχής. Στόχοι της ομάδας είναι ο Ραούλ Αλμπιόλ της Βαλένθια, ο Γκλεν Τζόνσον της Πόρτσμουθ, καθώς και ο Άαρον Λένον της Τότεναμ. Τέλος, υπάρχει έντονο ενδιαφέρον για τον Κάρλος Τέβεζ της Μάντσεστερ Γιουνάιτεντ, όμως με αυτά τα λεφτά δεν αγοράζεις ούτε το βρακύ του...

ΔΕΝ ΠΙΣΤΕΥΕΙ ΣΤΟ ΕΠΙΘΥΜΗΤΟ 3-0 Ο ΚΑΣΙΓΙΑΣ

Ο Ίκερ Κασίγιας δεν πιστεύει πως η Ρεάλ μπορεί να ανατρέψει το 2-0 του πρώτου αγώνα κόντρα στην Μπαρτσελόνα στο Καμπ Νου. Η Ρεάλ για να έχει ακόμη περισσότερες ελπίδες για κατάκτηση του πρωταθλήματος θα πρέπει να επιβληθεί της Μπάρτσα με 3-0 στο ντέρμπυ του Μπερναμπέου. «Το να κερδίσουμε την Μπαρτσελόνα με 3-0 είναι ακατόρθωτο. Ή για να γίνω πιο σαφής, πολύ πολύ δύσκολο. Αλλά και στη περίπτωση που κερδίσουμε, πάλι θα είμαστε πίσω με ένα βαθμό» δήλωσε ο τερματοφύλακας της Ρεάλ, ενώ στη συνέχεια προσέθεσε « Μέχρι τώρα έχουμε κάνει απίστευτα πράγματα και εκπληκτικό σερί αλλά πρέπει να συνεχίσουμε έτσι. Δεν έχουμε πετύχει κάτι ακόμα, και ξέρουμε οτι αν χάσουμε το Σάββατο, αποχαιρετούμε το πρωτάθλημα».Προσωπική μου άποψη είναι πως αν η Μπαρτσελόνα χάσει αυτό το πρωτάθλημα, τότε θα έχει γίνει τουλάχιστον ρεζίλι. Θα είναι το λιγότερο αισχρό...

ΣΤΗΡΙΖΕΙ ΤΟΝ ΜΠΕΝΑΓΙΟΥΝ Ο ΜΠΕΝΙΤΕΘ

Ο Ράφα Μπενίτεθ επιμένει να στηρίζει τον Γιόσι Μπεναγιούν. Και καλά κάνει κατά τη γνώμη μου. Ο προπονητής της Λίβερπουλ δήλωσε χαρακτηριστά «Πιστεύω ότι είναι ευτυχισμένος εδώ. Ευελπιστώ ότι όλα θα πάνε καλά. Τώρα που έχει παιχνίδια στα πόδια του έχει περισσότερη αυτοπεποίθηση και είναι εμφανής η ποιότητά του». Θεωρώ τον Μπεναγιούν αρκετά αδικημένο παίχτη, αν κι εγώ δε θα τον είχα βασικό. Παρ' όλ' αυτά πιστεύω πως είναι μια αρκετά καλή λύση για αλλαγή ή για να χρησιμοποιηθεί σε περίπτωση τραυματισμού κάποιου βασικού. Ο Ισραηλινός έχει ακόμα δύο χρόνια συμβόλαιο όμως ο Ράφα είπε πως θα του μιλήσει ο ίδιος για να ανανεώσει. Είτε ανανεώσει είτε όχι, το συμβόλαιο γράφει δύο χρόνάκια ακόμη...Μετά θα έχω γίνει 18 και θα πάω εγώ να παίξω στη Λίβερπουλ...χαχα!

ΣΤΗΝ ΑΓΓΛΙΑ ΙΣΧΥΕΙ ΕΠΙΤΥΧΙΑ=ΚΕΡΔΗ

Η ιστορία με τα χρέη των αγγλικών ομάδων είναι λίγο πολύ γνωστή. Γιουνάιτεντ, Λίβερπουλ και Τσέλσι χρωστούν εκατοντάδες εκατομμύρια και δε φαίνεται να τα ξεχρεώσουν σύντομα. Η Γιουνάιτεντ πέρσι, τη σεζόν 2007-2008 κατέκτησε και πρωτάθλημα και Τσάμπιονς Λιγκ. Παρ' όλ' αυτά ΖΗΜΙΩΘΗΚΕ κατά 65,2 εκατομμύρια δολάρια. Η Λίβερπουλ συνολογικά χρωστά 509 εκατομμύρια. Η Τσέλσι δεν έχει μεγάλο δανειακό δείκτη επειδή χρηματοδοτείται από τον προσωπικό δανεισμό του Αμπράμοβιτς. Όμως, έχουν ακουστεί διάφορα σενάρια περί αποχώρησης του Ρώσου και τότε αυτό θα δημιουργούσε πολλά προβλήματα στη λονδρέζικη ομάδα. Αξίζει να σημειωθεί και ότι σε πέντε ομάδες χαμηλότερων κατηγοριών έχουν επιβληθεί ποινές αφαίρεσης έως και 10 βαθμών. Κάτι τέτοιο ίσως να το δούμε και στην Πρέμιερ Λιγκ και τότε η Σίτυ θα πάρει και πρωτάθλημα...

ΤΑΙΝΙΑ ΓΙΑ ΤΟΝ ΡΟΝΑΛΝΤΟ?

Το όνομά του είναι γνωστό κι έχει ειπωθεί από τα χείλη κάθε ποδοσφαιρόφιλου. Ο λόγος για τον Ρονάλντο, τον Βραζιλιάνο και όχι τον φλώρο Πορτογάλο. Ο πρόεδρος της Κορίνθιας, της ομάδας στην οποία το "φαινόμενο" αγωνίζεται αυτή τη στιγμή, εξέφρασε την επιθυμία του να δημιουργηθεί ταινία για τα τελευταία κατορθώματα του Βραζιλιάνου. Ο πρόεδρος δήλωσε: «Σκεφτόμαστε σοβαρά να δημιουργήσουμε μια ταινία με την επιστροφή του Ρονάλντο στο βραζιλιάνικο ποδόσφαιρο. Αυτά που έχει πετύχει μέσα στο 2009 είναι κάτι σαν το Χόλυγουντ. Οι σπόνσορες είναι τόσο ευχαριστημένοι μαζί του, που το τηλέφωνο μου δεν έχει σταματήσει να χτυπάει». Και για τον μεγάλο Ζινεντίν Ζιντάν είχε φτιαχτεί ταινία, αλλά δε θα τη σχολιάσω γιατί δε θέλω να βρίζω μεσημεριάτικα...

ΓΙΑ ΠΑΝΤΑ "ΦΑΙΝΟΜΕΝΟ"...

Ο Ρονάλντο είναι ένας. Ας πάτε να βαράτε τα κεφάλια σας στον τοίχο, βαρέστε ενέσεις, κάντε ό,τι θέλετε. Ο Βραζιλιάνος παιχταράς σκόραρε δύο φορές στον αγώνα Σάντος - Κορίνθιας. Το πρώτο γκολ απλό, απέναντι στον τερματοφύλακα ελάχιστες φορές αστοχεί. Στο δεύτερο...υπενθύμισε σε όλους μας τι μπάλα ξέρει, υπενθύμισε στους υποστηρικτές του γιατί τον αγάπησαν, υπενθύμισε στους αμφισβητίες του τι μπορεί να κάνει και πάνω απ' όλα, μας δημιούργησε μια νοσταλγία. Μια νοσταλγία για το θέαμα που έχει προσφέρει κατά καιρούς, για όσα έχει καταφέρει και για όσα θα μπορούσε να μας προσφέρει αν δεν είχε σταθεί τόσο άτυχος και αν δεν τα παρατούσε και συνέχιζε την προσπάθεια να επανακάμψει. Το γκολ που παρουσιάζεται στο βίντεο ήταν το δεύτερο στον αγώνα του, όμως διαγράφει το πρώτο απλά λόγω της εξαιρετικής του ποιότητας. Είναι απλά καταπληκτικό...

ΝΙΚΕΣ ΓΙΑ ΤΣΕΛΣΙ ΚΑΙ ΛΙΒΕΡΠΟΥΛ

Με νίκες συνέχισαν στη φετινή Πρέμιερ Λιγκ η Τσέλσι και η Λίβερπουλ. Οι "μπλε" του Γκους Χίντινγκ επιβλήθηκαν με 0-1 της Γουέστ Χαμ εκτός έδρας, χάρη σε γκολ του Καλού μετά από πάσα του Λάμπαρντ στο 55'. Ο σκόρερ παραλίγο ν' αποδειχτεί μοιραίος, καθώς ένα τέταρτο μετά υπέπεσε σε πέναλτυ. Ο Νομπλ, όμως, που ανέλαβε την εκτέλεση δεν μπόρεσε να "νικήσει" τον Τσεχ κι έτσι η Γουέστ Χαμ έχασε την ευκαιρία να ισοφαρίσει στο 71'. Το σκορ έμεινε έτσι ως το τέλος του αγώνα και η Τσέλσι πήρε τρεις ακόμη βαθμούς.

Τη Λίβερπουλ υποδέχτηκε η Χαλ στο KC και οι επισκέπτες δεν πήγαν με άδεια χέρια...Μαζί τους είχαν και 3 φαγητά-γκολ, με τον Τσάμπι Αλόνσο να σερβίρει λίγο πριν το τέλος του πρώτου ημίχρόνου το ορεκτικό (ωραίο σουτ στην κίνηση). Ο Κάουτ προσέφερε το κυρίως γεύμα, ενώ ο Ζεοβάνι στο 72' ξέρασε ένα γκολ για τη Χαλ (μάλλον έκανε εμετό από το παστέλι που έφαγε απ' τον Αλόνσο). Το σκορ τότε έγινε 1-2, όμως ο Κάουτ στο 89' με σουτ σέρβιρε και το επιδόρπιο κι έκανε το 1-3. Η Λίβερπουλ είναι πρώτη με 74 βαθμούς, ισοβαθμώντας με τη Γιουνάιτεντ. Ναι ρε γαμώτο, η Μάντσεστερ έχει δύο αγώνες λιγότερους (αγωνίζεται σε λίγο εντός έδρας με την Τότεναμ), αλλά έχω βαρεθεί να γράφω συνέχεια και συνέχεια για τις υποχρεώσεις της Γιουνάιτεντ. Ας τους παίξει να ησυχάσουμε...

ΟΤΑΝ Η ΜΠΑΛΑ ΣΟΥ ΕΞΙΤΑΡΕΙ ΤΙΣ ΠΙΟ ΑΚΡΑΙΕΣ ΑΙΣΘΗΣΕΙΣ

Το παρακάτω κείμενο είναι γραμμένο από τον κορυφαίο αθλητικογράφο -κατά τη γνώμη μου- μαζί με το Γιάννη Διακογιάννη. Το διάβασα, μου φάνηκε αρκετά ενδιαφέρον κι είπα να το βάλω και στο μπλογκ. Μπορείτε να το βρείτε και στη σημερινή Sport Day. Καλό διάβασμα!

ΤΟΥ ΧΡΗΣΤΟΥ ΣΩΤΗΡΑΚΟΠΟΥΛΟΥ,

Tη φανέλα της φόρεσαν μερικά από τα μεγαλύτερα ονόματα στην ιστορία του ποδοσφαίρου. Δεν υπάρχουν, άλλωστε, πολλά κλαμπ που κάποιος μπορεί να βρει κρεμασμένες στους τοίχους των γραφείων φωτογραφίες από τόσα αστέρια. Ο Μαραντόνα, ο Κρόιφ, ο Ριβάλντο, ο Ρομάριο, ο Ροναλντίνιο, ο Στόιτσκοφ, ο Ρονάλντο, ο Ανρί, ο Κουμπάλα, ο Κόκτσις, ο Τσίμπορ, ο Σουάρεθ, ο Φίγκο, ο Χάτζι, ο Σούστερ, ο Ετό, ο Λίνεκερ, ο Κούμαν, ο Λάουντρουπ, ο Ντέκο είναι μόνο μερικά από τα τεράστια μεγέθη που φόρεσαν τη φανέλα των «μπλαουγκράνα» και είμαι βέβαιος πως ξεχνάω και άλλους.

Τον Ουρουγουανό μπακ Βιλαβέρντε, τον Βραζιλιάνο Εβαρίστο, αλλά και τον Ζιοβάνι, τον Αυστριακό Χανς Κρανκλ, από τους μεγαλύτερους επιθετικούς της δεκαετίας της '70, τον πρώτο αληθινά πλήρη αμυντικό χαφ στον πλανήτη, τον Ολλανδό Γιόχαν Νέεσκενς, τον Περουβιανό Ούγκο Σοτίλ με το μαγικό αριστερό πόδι, όπως και τον Δανό Αλαν Σίμονσεν. Αυτά είναι μερικά ακόμα ονόματα που απόλαυσαν οι οπαδοί στο «Καμπ Νόου» κατά καιρούς.

Σε αυτή τη λίστα αν βάλουμε και τα δεκάδες ονόματα από την Ισπανία που έπαιξαν και κέρδισαν τίτλους και αναγνώριση στη Βαρκελώνη, από τον Ράμαλετς, τον Ασένσι και τον Ρέσακ έως τον Γκουαρδιόλα, τον Καράσκο και τον Χούλιο Σαλίνας, τον Θουμπιθαρέτα, τον Λουίς Ενρίκε και τον Μαρία Μπακέρο έως τον Μπεγκιριστάιν, τον Σέρτζι, τον Πίτσι Αλόνσο, τον Αλεσάνκο και τον Βίκτορ Μουνιόθ, καταλαβαίνει κάποιος εύκολα τις απαιτήσεις αυτής της φανέλας.

Η Μπαρτσελόνα έγινε μόδα τα τελευταία χρόνια. Και στην Ελλάδα φυσικά. Λογικό, αν υπολογίσουμε πόσο όμορφο ποδόσφαιρο έπαιξε το 2006, κατακτώντας το Τσάμπιονς Λιγκ. Αλλά με την άφιξη στον πάγκο του Γκουαρδιόλα, συν την καλοκαιρινή κατάκτηση του Euro από την Ισπανία, η τωρινή Μπαρτσελόνα έβγαλε πάνω στο χορτάρι μια πληρότητα που ίσως να μη συναντήσαμε εδώ και δεκαετίες.

Ο Τσάβι, ο Ινιέστα και ο Πουγιόλ μοιάζουν απελευθερωμένοι από εκείνη την ταμπέλα των losers που χρόνια κουβαλούσαν, επειδή η εθνική Ισπανίας πήγαινε με μεγάλες προσδοκίες στα κορυφαία τουρνουά, αλλά πάντα γύριζε με την ουρά στα σκέλια. Ο Ανρί, που δεν έχει πιάσει επίπεδα απόδοσης ανάλογα των εμφανίσεών του με τη φανέλα της Αρσεναλ, κατάφερε να γίνει ένα πολύ χρήσιμο κομμάτι της μηχανής, χωρίς να είναι πια η πριμαντόνα όπως στο Λονδίνο.

Οι προσθήκες του Τουρέ και του Κεϊτά έδωσαν περισσότερη ποιότητα, αλλά την αληθινή διαφορά την κάνει αυτός ο θεσπέσιος Ντάνι Αλβες. Ο κορυφαίος μπακ χαφ στον πλανήτη αυτή τη στιγμή, που επί της ουσίας δεν ξέρεις τι πραγματικά θέση παίζει. Αν κατακτήσει το Τσάμπιονς Λιγκ η Μπαρτσελόνα, αυτό θα τη βοηθήσει στην εξάπλωση του λαϊκού ερείσματός της, αλλά αυτό το κλαμπ ποτέ δεν έγινε δημοφιλές λόγω τίτλων.

Ηταν πάντα συνώνυμο της ποιότητας, της διαφορετικότητας και της καλής μπάλας. Αυτό το πληροί απόλυτα η τωρινή ομάδα και δεν είναι τυχαίο ότι ο Γκουαρδιόλα, που πιστώνεται αυτή τη μεταμόρφωση, υπήρξε πάντα λάτρης της ποιότητας και όχι της ποσότητας με τις κινήσεις του μέσα στο γήπεδο.

Η Μπαρτσελόνα δεν έγινε από τις επιτυχίες της μεγάλη. Το κατάφερε γιατί αποτελεί από μόνη της ένα σημείο αναφοράς, είναι ένα σύμβολο που ένωσε ένα λαό σε δύσκολες εποχές. Και μέσα από τις αποτυχίες της έκανε φίλους, γιατί σπάνια απεμπόλησε την επιθυμία του κοινού της να απολαύσει καλό ποδόσφαιρο. Κανένας ποτέ δεν θυσίασε στον βωμό των τίτλων αυτή την κληρονομιά στο «Καμπ Νόου». Και αυτό παραμένει η μεγαλύτερη διαχρονική κατάκτησή της.

Η Μπαρτσελόνα με μάγεψε ένα απόγευμα του 1974 στην παλιά ΥΕΝΕΔ, τότε που σπάνια βλέπαμε στιγμιότυπα από την Ισπανία στη χώρα μας. Τα ασπρόμαυρα στιγμιότυπα μετέφεραν στο μυαλό μου εικόνες πρωτόγνωρες, με την Μπαρτσελόνα να κοντράρεται με την Ατλέτικο Μαδρίτης στις πρώτες εμφανίσεις του Γιόχαν Κρόιφ. Ο Ολλανδός σούπερ σταρ σηκώθηκε στον αέρα σε σέντρα του Ασένσι και με βολ πλανέ άφησε άγαλμα τον Ρέινα (πατέρα του σημερινού γκολκίπερ της Λίβερπουλ), πετυχαίνοντας το γκολ της σεζόν.

Αυτό το γκολ το βρίσκει κανείς και στο youtube και ήταν ένα μικρό δείγμα του ποδοσφαίρου που θα ευαγγελιζόταν στην Καταλωνία τα επόμενα χρόνια από τον Ολλανδό προφήτη! Εκείνη τη χρονιά η Μπάρτσα υπό τις οδηγίες του Ρίνους Μίχελς θα έπαιρνε το πρώτο της πρωτάθλημα έπειτα από 14 ολόκληρα χρόνια. Ενάμιση χρόνο μετά θα έφτανε στο τέλος η εξουσία του Φράνκο. Ο Ελ Καουντίγιο δεν ήθελε να βλέπει ούτε ζωγραφιστή την Μπάρτσα και έπαθε μεγάλη ήττα σε επικοινωνιακό επίπεδο λίγο καιρό αργότερα όταν ο Κρόιφ βάπτισε τον γιό του Ζόρντι, προς τιμήν του πολιούχου αγίου της Καταλωνίας.

Αν και η Αστυνομία είχε ρητή εντολή να συλλαμβάνει οποιουσδήποτε γονείς έδιναν στα παιδιά τους ονόματα που δεν ήταν «ισπανικά», καταλαβαίνει κανείς πως αυτό ήταν αδύνατον να συμβεί με τον Κρόιφ. Θα αποτελούσε τεράστιο σκάνδαλο για την κυβέρνηση που κλονιζόταν το να συλληφθεί ο πιο ακριβός παίκτης του πλανήτη εκείνη την εποχή, ο οποίος είχε καλεσμένους στο μυστήριο τον Ολλανδό πρέσβη και τις κάμερες του REUTERS.

Εκείνη την Μπαρτσελόνα την είδα μόλις μία φορά ακόμα τις επόμενες εβδομάδες, όταν πέρασε σαν σίφουνας και διέλυσε 5-0 τη Ρεάλ του Νέτσερ και του Αμάνθιο μέσα στο «Μπερναμπέου». Ηταν το ουσιαστικό τέλος του Μιγκέλ Μουνιόθ έπειτα από 14 χρόνια στον πάγκο και η επιβεβαίωση ότι η Μπαρτσελόνα έφτανε στην ποδοσφαιρική γη της Επαγγελίας. Και πολύ αργότερα, όταν θα επέστρεφε πια ως προπονητής, ο Κρόιφ θα δημιουργούσε μία αληθινή ντριμ τιμ, που και τους τίτλους στην Ισπανία σάρωσε, αλλά κυρίως έκανε πραγματικότητα το όνειρο της κατάκτησης του Κυπέλλου Πρωταθλητριών.

Η μοντέρνα Μπαρτσελόνα, που θυσίασε τον Ροναλντίνιο για να απολαύσει τη μαγεία του Μέσι, φέτος είναι μία ποδοσφαιρική πρόταση που σου εξιτάρει τις πιο ακραίες αισθήσεις. Και αν μαζί με την ωραία μπάλα πάρει και τον τίτλο στη Ρώμη, τότε μόνο όποιος δεν αγαπά την αληθινή μπάλα μπορεί να στενοχωρηθεί.

ΥΓ.: Επειδή πολλοί ρωτούν στον NovaΣΠΟΡ FM πού υπάρχει σύλλογος φίλων της Μπαρτσελόνα στην Ελλάδα, εδώ και καιρό γίνεται μία εξαιρετική προσπάθεια από κάποιους ανθρώπους που αξίζει προσοχής. Μπείτε στην ηλεκτρονική διεύθυνση www.barcelonistas.gr για να μάθετε περισσότερα.