Τι κι αν η πρώτη εμφάνιση του ΠΑΟ στην Τσεχία δεν άφηνε περιθώρια? Τι κι αν για να περνούσε στα πλέι οφ του Τσάμπιονς Λιγκ θα χρειαζόταν υπερπροσπάθεια? Ο Παναθηναϊκός μπόρεσε και το 'κανε. Κέρδισε 3-0 την Σπάρτα Πράγας στο ΟΑΚΑ και πήρε δίκαια (?) την πρόκριση.
Στον πρώτο αγώνα οι "πράσινοι" ήταν πιο άθλιοι κι από τους άθλιους του Ουγκό. Πολλά λάθη, με τη συνοχή να είναι απούσα. Ο Σισέ ήταν ό,τι χειρότερο μαζί με τον Καντέ, ο Καραγκούνης ήταν μέτριος και κατά γενική ομολογία, το 3-1 λίγο ήταν. Το γκολ του Σαλπιγγίδη ήταν αυτό που έδινε λίγες ελπίδες στον Παναθηναϊκό. Αλλά η ελπίδα πεθαίνει τελευταία κι αυτό αποδείχτηκε στο ΟΑΚΑ.
Η εικόνα του ΠΑΟ στη ρεβάνς της Αθήνας, όμως, δεν έμοιαζε σε καμία περίπτωση με αυτήν στην Πράγα. Ο Παναθηναϊκός ήταν αρκετά καλός, με τον Κατσουράνη (κατά τη γνώμη μου) να ξεχωρίζει. Ο Καραγκούνης έπαιξε καλά, ο Λέτο προσπάθησε αρκετά και η αμυντική γραμμή ήταν σωστά στημένη. Και οι υπόλοιποι πολύ καλοί, όπως ο Σαλπιγγίδης που σφράγισε τη νίκη κάνοντας το 3-0 στο 89'. Λίγο αργότερα παραλίγο να βάλει το γκολ της ζωής του, προσπαθώντας να απομακρύνει/σκοράρει από την περιοχή του ΠΑΟ στέλνοντας την μπάλα μισό μέτρο δίπλα από το αριστερό δοκάρι του τερματοφύλακας της Σπάρτα, ο οποίος είχε πάει στην περιοχή του ΠΑΟ στην τελευταία φάση του αγώνα.
Για να μην πολυλογώ, μιας και τα παραπάνω είναι γνωστά σε όλους (ελπίζω), το θέμα είναι πως ο ΠΑΟ μπόρεσε κι ανταποκρίθηκε στις απαιτήσεις της ρεβάνς. Μ' αυτόν τον τρόπο, έκανε τους αμφισβητίες του να σωπάσουν (να βγάλουν το σκασμό δηλαδή) και τους υποστηρικτές του να αισθάνονται υπερήφανοι και δικαιωμένοι.
Τα πλέι οφ αναμένονται δύσκολα αλλά στο ποδόσφαιρο όλα μα όλα γίνονται.
Στον πρώτο αγώνα οι "πράσινοι" ήταν πιο άθλιοι κι από τους άθλιους του Ουγκό. Πολλά λάθη, με τη συνοχή να είναι απούσα. Ο Σισέ ήταν ό,τι χειρότερο μαζί με τον Καντέ, ο Καραγκούνης ήταν μέτριος και κατά γενική ομολογία, το 3-1 λίγο ήταν. Το γκολ του Σαλπιγγίδη ήταν αυτό που έδινε λίγες ελπίδες στον Παναθηναϊκό. Αλλά η ελπίδα πεθαίνει τελευταία κι αυτό αποδείχτηκε στο ΟΑΚΑ.
Η εικόνα του ΠΑΟ στη ρεβάνς της Αθήνας, όμως, δεν έμοιαζε σε καμία περίπτωση με αυτήν στην Πράγα. Ο Παναθηναϊκός ήταν αρκετά καλός, με τον Κατσουράνη (κατά τη γνώμη μου) να ξεχωρίζει. Ο Καραγκούνης έπαιξε καλά, ο Λέτο προσπάθησε αρκετά και η αμυντική γραμμή ήταν σωστά στημένη. Και οι υπόλοιποι πολύ καλοί, όπως ο Σαλπιγγίδης που σφράγισε τη νίκη κάνοντας το 3-0 στο 89'. Λίγο αργότερα παραλίγο να βάλει το γκολ της ζωής του, προσπαθώντας να απομακρύνει/σκοράρει από την περιοχή του ΠΑΟ στέλνοντας την μπάλα μισό μέτρο δίπλα από το αριστερό δοκάρι του τερματοφύλακας της Σπάρτα, ο οποίος είχε πάει στην περιοχή του ΠΑΟ στην τελευταία φάση του αγώνα.
Για να μην πολυλογώ, μιας και τα παραπάνω είναι γνωστά σε όλους (ελπίζω), το θέμα είναι πως ο ΠΑΟ μπόρεσε κι ανταποκρίθηκε στις απαιτήσεις της ρεβάνς. Μ' αυτόν τον τρόπο, έκανε τους αμφισβητίες του να σωπάσουν (να βγάλουν το σκασμό δηλαδή) και τους υποστηρικτές του να αισθάνονται υπερήφανοι και δικαιωμένοι.
Τα πλέι οφ αναμένονται δύσκολα αλλά στο ποδόσφαιρο όλα μα όλα γίνονται.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου