Ο ΤΕΡΑΣΤΙΟΣ ΑΡΧΗΓΟΣ ΑΠΟΦΑΣΙΣΕ ΝΑ ΠΕΙ ΤΟ ΜΕΓΑΛΟ "ΑΝΤΙΟ"...

Ο Πρέντραγκ Τζόρτζεβιτς έχει συνδέσει τ' όνομα του με τον Ολυμπιακό, με τις μεγαλύτερες στιγμές του συλλόγου σε Ελλάδα και Ευρώπη. Βασικό στέλεχος της ομάδας εδώ και 13 χρόνια, κατέκτησε το πρώτο του πρωτάθλημα το 1997. Πλέον, μετρά 12 πρωταθλήματα στην καριέρα του, τα οποία έχει κατακτήσει τα τελευταία 13 χρόνια που ο Ολυμπιακός είναι ο απόλυτος κυρίαρχος στις εγχώριες διοργανώσεις. Τα κύπελλα είναι σα να μην υπάρχουν, καθώς ο Τζόλε έχει βαρεθεί να σηκώνει κούπες. Και στην Ευρώπη, όμως, δεν είναι λίγα αυτά που έχει προσφέρει στο Θρύλο. Πολύ καλές οι εμφανίσεις του, πάντα βαρόμετρο για την ομάδα, πάντα αυτός που με ενέπνεε τους συμπαίχτες του να κάνουν το κάτι καλύτερο. Τα τελευταία χρόνια, όπως είναι φυσικό, η απόδοσή του έχει πέσει αρκετά. Οι διαμαρτυρίες και τα παράπονα αρκετών φίλων του Ολυμπιακού σχετικά με τη χρησιμοποίησή του στην ενδεκάδα είναι σύνηθες φαινόμενο, όμως δεν τους καταλαβαίνω. Όσο κι αν θέλω πιο γρήγορη ομάδα, πιο θεαματική και πιο παραγωγική, άλλο τόσο κι ακόμα περισσότερο σέβομαι τον Τζόρτζεβιτς. Δε θα μπορέσω ποτέ, λοιπόν, να παραπονεθώ επειδή χρησιμοποιήθηκε ο αρχηγός σε κάποιο ματς. Πιστεύω πως δεν είναι λογική η τοποθέτησή μου, όμως αυτό δε με ενδιαφέρει και τόσο. Για κάποιους παίχτες έχω να νιώθω μόνο σεβασμό και εκτίμηση, ή όπως λέει η γενιά μου...RESPECT!

Εξάλλου, ποιος μπορεί να ξεχάσει τις εμφανίσεις του την περίοδο 1998-1999 στο Τσάμπιονς Λιγκ? Μαζί με την παπαριά που έκαναν αέρας και Ελευθερόπουλος στο Ολυμπιακός - Γιουβέντους (1-1), θυμάμαι πολύ καλά τον ασταμάτητο -τότε- Τζόρτζεβιτς...Ένας Τζόρτζεβιτς απίθανος, ένας Τζόρτζεβιτς φοβερός, με καταπληκτικές πάσες, ωραία σουτ και αύρα αρχηγού, άσχετα αν αρχηγός της ομάδας ήταν ο Κυριάκος Καραταΐδης εκείνη τη χρονική περίοδο. Με λίγα λόγια, ήταν ο Τζόρτζεβιτς που μάθαμε, αυτός που αγαπήσαμε και εκτιμήσαμε όσο κανένα άλλον. Παιχταράς ο Ζιοβάννι, παιχταράς (και λίγο βλακάκος) ο Ριβάλντο, φυσιογνωμία ο Καρεμπέ, γκολτζής ο Αλεξανδρής, μάγος ο Καραπιάλης, αριστοτέχνης ο Λουτσιάνο, πολυεργαλείο ο Γιαννακόπουλος...Όμως, για μένα τουλάχιστον, όλοι αυτοί ήταν και θα είναι ένα στάδιο πιο κάτω από τον Τζόρτζεβιτς στη συνείδησή μας. Δε λέω πως ο "τρελός καραφλός" ήξερε κάποτε περισσότερη μπάλα από τον Ζίο ή τον Ρίμπο, όμως όποτε ακούω "ΟΛΥΜΠΙΑΚΟΣ" δεν μπορώ να σκεφτώ πολλούς. Λίγοι και καλοί και πιστέψτε με, πολλοί είναι αυτοί που θα σκεφτούν τον Τζόλε. Μιας και είπα για την Ευρώπη, ποιος μπορεί να λησμονήσει το 6-2 κόντρα στη Λεβερκούζεν, στον αγώνα που ο Πρέντραγκ πέτυχε χατ-τρικ? Υπάρχει κανείς που δε θα θυμάται σε 20 χρόνια όσα έκανε ο αρχηγός στη Ριζούπολη κόντρα στη Γιουνάιτεντ? Κανένας...Δεν υπάρχει φίλαθλος του Ολυμπιακού που να απουσιάζει από τη μνήμη του η εμφάνιση του Τζόλε στο Μπερναμπέου κόντρα στη Ρεάλ τη σεζόν 2007-2008. Ούτε ένας...ένας Τζόρτζεβιτς από τα παλιά, πραγματικός έφηβος, αλώνιζε μονίμως από την αριστερή πτέρυγα, σκορπώντας το φόβο και τον τρόμο στους Μαδριλένους. Εκείνο το βράδυ κάθε Ολυμπιακός ένιωσε περήφανος...

Όπως και να το κάνουμε, παίχτη με τέτοιες ικανότητες και τέτοια ηγετική φυσιογνωμία σπάνια βρίσκει κανείς. Θα είναι σχεδόν απίθανο στα επόμενα χρόνια ο Ολυμπιακός να "ψαρέψει" τέτοιον παιχταρά, αλλά και άλλες ομάδες. Ο Τζόλε θα μπορούσε άνετα να παίξει σε κορυφαίες ευρωπαϊκές ομάδες. Όμως, δεν άφησε ποτέ το σύλλογο που αγάπησε ο ίδιος, το σύλλογο του οποίου οι φίλαθλοι τον έκαναν θεό. Πλέον, η καριέρα του φτάνει στο τέλος της. Μπορεί να κουνάει τα τέσσερα δάχτυλα στον Ριβάλντο και να του σχηματίζει μετά ένα Χ. Τέλος, θα δείχνει τα...καμπανέλια και το εργαλείο του και θα του λέει να πολλαπλασιάσει. Σύνολο...12. Και μετά να δούμε αν ο Ρίμπο θα 'χει μούτρα να τον αντικρίσει...Ο Τζόρτζεβιτς άφησε το σημάδι του σ' όλα αυτά τα χρόνια που έπαιξε μπάλα, εξάλλου ακόμα παίζει απλά όχι όπως παλιά. Κάποιος ας φτιάξει ένα ολόχρυσο άγαλμά του κι ας το τοποθετήσει έξω από το Καραϊσκάκη. Όχι πως θα τον ξεχάσουμε, απλά για να τον μάθουν οι νεότεροι. Και ας αποσυρθεί η φανέλα με το νούμερο 11, δε νομίζω στις επόμενες εκατονταετίες να βρεθεί ισάξιος παιχταράς να φορέσει μια φανέλα τόσο ιστορική, τόσο ένδοξη και τόσο βαριά...Στην περίπτωση της φανέλας, λοιπόν, the show must not go on...

Εύχομαι κάθε επιτυχία και ευτυχία στον παίχτη αυτόν, τον οποίοι σέβονται και οι αντίπαλοί του. Ξέρουμε όλοι πως είναι από τους ελάχιστους που χαίρουν απέραντου σεβασμού από μη Ολυμπιακούς. Και ποιος ξέρει; ίσως μια μέρα ο ΘΡΥΛΙΚΟΣ Πρέντραγκ Τζόρτζεβιτς επιστρέψει στον Ολυμπιακό για να αναλάβει κάποιο άλλο πόστο και να το αναβαθμίσει στο δικό του μοναδικό επίπεδο...