Το παρακάτω κείμενο είναι γραμμένο από τον κορυφαίο αθλητικογράφο -κατά τη γνώμη μου- μετά το Γιάννη Διακογιάννη. Το διάβασα, μου φάνηκε αρκετά ενδιαφέρον κι είπα να το βάλω και στο μπλογκ. Μπορείτε να το βρείτε και στη σημερινή Sport Day. Καλό διάβασμα!ΤΟΥ ΧΡΗΣΤΟΥ ΣΩΤΗΡΑΚΟΠΟΥΛΟΥ,
Την τελευταία φορά που η Λίβερπουλ πέτυχε νίκη με τρία γκολ στο «Ολντ Τράφορντ», τη φανέλα της φορούσαν ο Νταλγκλίς, ο Σούνες και ο Χάνσεν. Ηταν το 1978 και η Μάντσεστερ Γιουνάινεντ γιόρταζε τα 100 της χρόνια, όμως εκείνο το 3-0 επιβεβαίωνε ότι ανάμεσά τους υπήρχε πια ένα χάσμα.
Το 1990, χρονιά που η Λίβερπουλ πήρε το τελευταίο από τα 18 πρωταθλήματά της μέχρι σήμερα, είχε φύγει και πάλι νικήτρια με 2-1. Εκείνη η νίκη μέχρι και τις μέρες μας θα ήταν η τελευταία των «ρεντς» με άλλο σκορ εκτός του 1-0.
Τρεις φορές την τελευταία δεκαετία το κατάφεραν, πάντα με το ίδιο σκορ και τον ίδιο σκόρερ, τον Ντάνι Μέρφι, αλλά σε κανένα από αυτά τα παιχνίδια η Λίβερπουλ δεν έπαιξε καλύτερα από τη Γιουνάιτεντ.
Αυτή την εποχή με την ομάδα του σερ Αλεξ Φέργκιουσον να έχει 11 σερί νίκες στο πρωτάθλημα, να πηγαίνει με φουλ τις μηχανές για όλους τους τίτλους και να διαθέτει το καλύτερο ρόστερ που πιθανότατα είχε ποτέ αγγλική ομάδα, το να πας στο «Ολντ Τράφορντ» και να βρεθείς 1-0 πίσω στο σκορ είναι φυσιολογικό. Το να ανατρέψεις την κατάσταση είναι από μόνο του κάτι σημαντικό.
Το να νικήσεις αποτελεί εξαιρετική επιτυχία. Το να διαλύσεις, όμως, τους «κόκκινους διαβόλους» με 4-1 είναι πέραν κάθε φαντασίας. Η Λίβερπουλ διατήρησε τις όποιες λίγες ελπίδες έχει για το πρώτο πρωτάθλημα εδώ και 19 χρόνια με τη μεγαλύτερη νίκη της εποχής Μπενίτεθ στο πρωτάθλημα. Εχοντας νικήσει μέσα και έξω τη Γιουνάιτεντ και την Τσέλσι, η ομάδα του Μπενίτεθ έχει μόνο τον εαυτό της να κατηγορεί που δεν κατάφερε να λυγίσει τη Στόουκ, τη Φούλαμ, τη Χαλ, τη Γουίγκαν και τη Γουέστ Χαμ, με αποτέλεσμα, αντί τώρα να βάζει τις σαμπάνιες στον πάγο για τη γιορτή του τίτλου, να αναρωτιέται τι πήγε στραβά.
Μπορεί αυτή η ήττα και κυρίως η εμφάνιση να δημιουργήσουν προβλήματα στη Γιουνάιτεντ, αποπροσανατολίζοντάς την; Κανείς δεν ξέρει, αλλά συνήθως έπειτα από τέτοια στραπάτσα ο Φέργκιουσον ξέρει να ταρακουνάει τους παίκτες του. Η Μάντσεστερ Γιουνάιτεντ έφτασε τα 50 παιχνίδια κιόλας στη σεζόν και αν κάτι πρέπει να ανησυχήσει τον Σκωτσέζο τεχνικό, είναι πως και η Ιντερ έκανε πέντε καλές ευκαιρίες για γκολ την Τετάρτη και η Λίβερπουλ κατάφερε να δημιουργήσει ρήγματα σε μία άμυνα που έμοιαζε ανίκητη μέχρι πριν από λίγες μέρες.
Οσο για τη Λίβερπουλ, ακόμα και αν δεν πάρει το πρωτάθλημα, αυτή η νίκη μπορεί να της δώσει το ψυχολογικό αβαντάζ αν οι δύο ομάδες βρεθούν απέναντι και στο Τσάμπιονς Λιγκ. Εκεί που η Λίβερπουλ, με βάση τα αποτελέσματα της τελευταίας πενταετίας, είναι και επίσημα η κορυφαία ευρωπαϊκή ομάδα!
Και κάτι ακόμα: το ματς ήταν σεμινάριο για όλους. Κυρίως για τους Ελληνες διαιτητές, που σφυρίζουν φάουλ κάθε επαφή, που δίνουν πάντα υπέρ του τερματοφύλακα κάθε προσπάθεια μαρκαρίσματος στα κόρνερ ή σε σέντρες. Επίσης, ήταν ένα καλό μάθημα για το πώς βγαίνουν οι κάρτες.
Ο Ράφα Μπενίτεθ ζητούσε πριν από λίγες μέρες περισσότερο σεβασμό από τον κόσμο για τη δουλειά που έχει κάνει στο «Ανφιλντ» από τη μέρα που ανέλαβε. Εύκολο να το λες, δύσκολο να το κάνεις. Γι' αυτό και βοηθάει όταν έχεις πλέον νικήσει μέσα σε λίγα 24ωρα 4-0 τη Ρεάλ και 4-1 τη Μάντσεστερ Γιουνάιτεντ μέσα στην έδρα της. Τότε δεν το ζητείς πια, αλλά ακούς τον κόσμο να φωνάζει ξανά ρυθμικά το όνομά σου.
Οι αριθμοί λένε πως είναι η εκατοστή νίκη του στο πρωτάθλημα, αλλά οι 99 προηγούμενες μαζί δεν κάνουν για τους οπαδούς της Λίβερπουλ μία τέτοια. Το πόσο μετράει γι' αυτούς μία νίκη επί των 11 φορές πρωταθλητών Αγγλίας τα τελευταία 17 χρόνια δεν χρειάζεται επεξηγήσεις. Απλώς σημειώστε ότι αυτή ήταν η μόλις 15η νίκη μέσα στο «Ολντ Τράφορντ» σε σχεδόν 110 χρόνια! Και ύστερα κάποιοι επιμένουν πως όλες οι νίκες δίνουν μόνο από τρεις βαθμούς.
Το 1990, χρονιά που η Λίβερπουλ πήρε το τελευταίο από τα 18 πρωταθλήματά της μέχρι σήμερα, είχε φύγει και πάλι νικήτρια με 2-1. Εκείνη η νίκη μέχρι και τις μέρες μας θα ήταν η τελευταία των «ρεντς» με άλλο σκορ εκτός του 1-0.
Τρεις φορές την τελευταία δεκαετία το κατάφεραν, πάντα με το ίδιο σκορ και τον ίδιο σκόρερ, τον Ντάνι Μέρφι, αλλά σε κανένα από αυτά τα παιχνίδια η Λίβερπουλ δεν έπαιξε καλύτερα από τη Γιουνάιτεντ.
Αυτή την εποχή με την ομάδα του σερ Αλεξ Φέργκιουσον να έχει 11 σερί νίκες στο πρωτάθλημα, να πηγαίνει με φουλ τις μηχανές για όλους τους τίτλους και να διαθέτει το καλύτερο ρόστερ που πιθανότατα είχε ποτέ αγγλική ομάδα, το να πας στο «Ολντ Τράφορντ» και να βρεθείς 1-0 πίσω στο σκορ είναι φυσιολογικό. Το να ανατρέψεις την κατάσταση είναι από μόνο του κάτι σημαντικό.
Το να νικήσεις αποτελεί εξαιρετική επιτυχία. Το να διαλύσεις, όμως, τους «κόκκινους διαβόλους» με 4-1 είναι πέραν κάθε φαντασίας. Η Λίβερπουλ διατήρησε τις όποιες λίγες ελπίδες έχει για το πρώτο πρωτάθλημα εδώ και 19 χρόνια με τη μεγαλύτερη νίκη της εποχής Μπενίτεθ στο πρωτάθλημα. Εχοντας νικήσει μέσα και έξω τη Γιουνάιτεντ και την Τσέλσι, η ομάδα του Μπενίτεθ έχει μόνο τον εαυτό της να κατηγορεί που δεν κατάφερε να λυγίσει τη Στόουκ, τη Φούλαμ, τη Χαλ, τη Γουίγκαν και τη Γουέστ Χαμ, με αποτέλεσμα, αντί τώρα να βάζει τις σαμπάνιες στον πάγο για τη γιορτή του τίτλου, να αναρωτιέται τι πήγε στραβά.
Μπορεί αυτή η ήττα και κυρίως η εμφάνιση να δημιουργήσουν προβλήματα στη Γιουνάιτεντ, αποπροσανατολίζοντάς την; Κανείς δεν ξέρει, αλλά συνήθως έπειτα από τέτοια στραπάτσα ο Φέργκιουσον ξέρει να ταρακουνάει τους παίκτες του. Η Μάντσεστερ Γιουνάιτεντ έφτασε τα 50 παιχνίδια κιόλας στη σεζόν και αν κάτι πρέπει να ανησυχήσει τον Σκωτσέζο τεχνικό, είναι πως και η Ιντερ έκανε πέντε καλές ευκαιρίες για γκολ την Τετάρτη και η Λίβερπουλ κατάφερε να δημιουργήσει ρήγματα σε μία άμυνα που έμοιαζε ανίκητη μέχρι πριν από λίγες μέρες.
Οσο για τη Λίβερπουλ, ακόμα και αν δεν πάρει το πρωτάθλημα, αυτή η νίκη μπορεί να της δώσει το ψυχολογικό αβαντάζ αν οι δύο ομάδες βρεθούν απέναντι και στο Τσάμπιονς Λιγκ. Εκεί που η Λίβερπουλ, με βάση τα αποτελέσματα της τελευταίας πενταετίας, είναι και επίσημα η κορυφαία ευρωπαϊκή ομάδα!
Και κάτι ακόμα: το ματς ήταν σεμινάριο για όλους. Κυρίως για τους Ελληνες διαιτητές, που σφυρίζουν φάουλ κάθε επαφή, που δίνουν πάντα υπέρ του τερματοφύλακα κάθε προσπάθεια μαρκαρίσματος στα κόρνερ ή σε σέντρες. Επίσης, ήταν ένα καλό μάθημα για το πώς βγαίνουν οι κάρτες.
Ο Ράφα Μπενίτεθ ζητούσε πριν από λίγες μέρες περισσότερο σεβασμό από τον κόσμο για τη δουλειά που έχει κάνει στο «Ανφιλντ» από τη μέρα που ανέλαβε. Εύκολο να το λες, δύσκολο να το κάνεις. Γι' αυτό και βοηθάει όταν έχεις πλέον νικήσει μέσα σε λίγα 24ωρα 4-0 τη Ρεάλ και 4-1 τη Μάντσεστερ Γιουνάιτεντ μέσα στην έδρα της. Τότε δεν το ζητείς πια, αλλά ακούς τον κόσμο να φωνάζει ξανά ρυθμικά το όνομά σου.
Οι αριθμοί λένε πως είναι η εκατοστή νίκη του στο πρωτάθλημα, αλλά οι 99 προηγούμενες μαζί δεν κάνουν για τους οπαδούς της Λίβερπουλ μία τέτοια. Το πόσο μετράει γι' αυτούς μία νίκη επί των 11 φορές πρωταθλητών Αγγλίας τα τελευταία 17 χρόνια δεν χρειάζεται επεξηγήσεις. Απλώς σημειώστε ότι αυτή ήταν η μόλις 15η νίκη μέσα στο «Ολντ Τράφορντ» σε σχεδόν 110 χρόνια! Και ύστερα κάποιοι επιμένουν πως όλες οι νίκες δίνουν μόνο από τρεις βαθμούς.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου